ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ. Πρώτα, ενθαρρυντικά μηνύματα....

Με βήματα αργά βέβαια, αλλά πάντως συγκεκριμένα, το ΕΚΕΘΕΧ φαίνεται να έχει ξεκινήσει.

Μετά τον διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου και του Διευθυντή του, την στέγαση του,, την πρώτη χρηματοδότηση του ώστε να αρχίσει η ουσιαστική δραστηριοποίησή του , την συγκρότηση νέων γνωμοδοτικών επιτροπών που θα εισηγηθούν την χρηματοδότηση των μη κρατικών φορέων θεάτρου και χορού, την εξασφάλιση χώρου για την φιλοξενία θεατρικών δραστηριοτήτων, η όλη προσπάθεια κατευθύνεται τώρα στην κατοχύρωση ειδικού κωδικού στον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ από το 2009.

Γιατί είναι αυτονόητο πως χωρίς σημαντική και εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, οι όποιες προσδοκίες από τον νέο αυτόν φορέα θα μείνουν απλά ευχολόγια.

Ο πρώτος Διευθυντής του ΕΚΕΘΕΧ Ηρακλής Λογοθέτης, σε συνέντευξή του στον Βασίλη Αγγελικόπουλο στην «Καθημερινή» δίνει μερικές ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα.

Ας δούμε κάποιες απ αυτές.

Σε ερώτηση σχετική με την φετινή χρηματοδότηση του ΕΚΕΘΕΧ απάντα πως για το 2008 θα διατεθούν 3.5 εκατομ. ευρώ για επιχορηγήσεις στο θέατρο, 600.000 στον χορό, 3,8 εκατομ. στα ΔΗΠΕΘΕ και συνολικά 800.000 σε διάφορους σχετικούς φορείς (Θεατρικό Μουσείο, Κέντρο Αρχαίου Δράματος, «Δεσμοί» κλπ).

Απομένει να δούμε την συνέπεια, την έγκαιρη διάθεση, και κυρίως το σύστημα αξιολόγησης, εκεί δηλαδή που έπασχε το σύστημα της χρηματοδότησης και το οποίο καλείται το ΕΚΕΘΕΧ να εκσυγχρονίσει και κυρίως να το καταστήσει αξιόπιστο.

Στο κρίσιμο ερώτημα, πως θα κατακτήσει το ΕΚΕΘΕΧ την εμπιστοσύνη των φορέων απαντά :

«Τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εμπιστοσύνη των ανθρώπων του θεάτρου και του χορού. Κι η εμπιστοσύνη ούτε απαιτείται ούτε εκβιάζεται. Εμπνέεται. Αν δεν κατορθώσουμε να δημιουργήσουμε φιλικό κλίμα και καθεστώς ειλικρινούς διαλόγου, αν δεν αφοπλίσουμε καχυποψίες και πείσματα, που μερικά είναι και δικαιολογημένα, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτε Άλλωστε δεν μπορώ να φανταστώ λειτουργία του Κέντρου με λογική αποκλεισμών και κλειστών θυρών».

Σημειώνω πάντως ως ιδιαίτερα σημαντική την απάντησή του για τα ΔΗΠΕΘΕ τόσο για τις απόψεις του γι αυτά, όσο και τις προθέσεις του ΕΚΕΘΕΧ.

«Τα ΔΗΠΕΘΕ βρίσκονται σε δεινή κατάσταση όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και οργανωτικούς, διοικητικούς και πνευματικών οριζόντων.
Έχουμε ΔΗΠΕΘΕ κλειστοφοβικά στα οποία κυριαρχούν συντηρητικές νοοτροπίες και σύνδρομα αποκλεισμού. Το πρώτο που θα κάνουμε είναι να καταργήσουμε τον διαχωρισμό τους σε δύο κατηγορίες ( σε επίπεδο χρηματοδότησης) και να εξατομικεύσουμε τα κριτήρια λαμβάνοντας υπ όψιν την προσφορά κάθε ΔΗΠΕΘΕ ξεχωριστά. Θα προτείνουμε στα ΔΗΠΕΘΕ ένα σχέδιο ανοίγματος- δεν είναι δυνατόν να μην συνεργάζεται ένα τέτοιο θέατρο με το πανεπιστήμιο, ή με άλλους θεατρικούς, εικαστικούς, μουσικούς κλπ φορείς της περιοχής του. Θα προτείνουμε επίσης, με κίνητρο πρόσθετη επιδότηση, να φιλοξενούν νέες ερευνητικές ή πειραματικές ομάδες θεάτρου και σχήματα χορού, να κάνουν περιοδείες κλπ.
…………………………………………………………………………..
«Ολόκληρη η θεατρική κοινότητα γνωρίζει μια δυσάρεστη αλήθεια. υπάρχουν καλλιτεχνικοί διευθυντές υπό ομηρία, γιατί δεσπόζουν επιλογές εξωκαλλιτεχνικές. Αυτό προφανώς πρέπει να αλλάξει. Και για να αλλάξει πρέπει το Κέντρο να συναινεί και να συναποφασίζει όχι μόνο στην επιλογή καλλιτεχνικού διευθυντή, αλλά και στην σύνθεση του Διοικ. Συμβουλίου κάθε ΔΗΠΕΘΕ».
Επισημαίνονται δηλαδή μερικές από τις πιο σημαντικές αιτίες, που καθιστούν προβληματική την λειτουργία και κυρίως το παραγόμενο καλλιτεχνικό τους έργο, μεταφέρει όμως στο ΕΚΕΘΕΧ κρίσιμες αρμοδιότητες για την επίλυση τους, ένα νέο είδος συγκεντρωτισμού προβάλλει, που δεν ευτύχησε ποτέ στην χώρα και έτσι αυξάνει την ευθύνη των ανθρώπων που διοικούν το Κέντρο, κάποιοι από τους οποίους είναι προσωπικότητες του θεάτρου και του χορού, με μεγάλη καλλιτεχνική προσφορά και αδιαμφισβήτητη αναγνώριση.

Προθέσεις… μέχρι στιγμής.

Ο χρόνος θα δείξει και θα αποδείξει αν η σύσταση του ΕΚΕΘΕΧ θα καταφέρει να «αποκεντρώσει» και κάπως να χειραφετήσει την εθνική πολιτιστική πολιτική από την συγκεντρωτική συχνά πελατειακή και μικροκομματικής λογική που κυριαρχεί στο ΥΠΠΟ.

Υ.Γ.

Σήμερα έγιναν γνωστοί οι πρώτοι προβληματισμοί, από προσωπικότητες των «επιχορηγούμενων φορέων» τον Μιχ. Μαρμαρινό (Theseum Ensemble) , τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο (Θέατρο του Νέου Κόσμου) και την Άννα Βαγενά («Μεταξουργείο»), κυρίως γύρω από τον διαχωρισμό των σχημάτων σε «ιστορικά» και μη.

Και αυτό γιατί όσα σχήματα χαρακτηριστούν «ιστορικά» δεν θα κρίνονται από τις Γνωμοδοτικές Επιτροπές, αλλά θα αποφασίζει χωρίς σχετικές αξιολογήσεις και εισηγήσεις το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

Αναμενόμενο.

Ποιος και με ποια κριτήρια θα χαρακτηρίσει τα σχήματα «ιστορικά» και θα τα απαλλάξει από την ετήσια «αξιολόγηση»;

Θα ισχύσουν αποκλειστικά κριτήρια αντικειμενικά, ή θα καταφέρουν κάποιοι να εξασφαλίσουν την σιγουριά της χρηματοδότησης, εντασσόμενοι στην κατηγορία των «ιστορικών»;

Όπως και σε πολλά άλλα το ΕΚΕΘΕΧ θα δίνει καθημερινά εξετάσεις διαφάνειας, αντικειμενικότητας, αξιοκρατίας, απαλλαγής από πολιτικές και συντεχνιακές πιέσεις.
Και ή θα καταξιωθεί υλοποιώντας τις προσδοκίες που ο νομοθέτης και η κατ αρχήν αποδοχή του, στήριξαν σ αυτό, ή θα περιπέσει σε αναξιοπιστία και φυσικά σε αδράνεια.