ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ. Μια αδιαμφισβήτητη εθνική επιτυχία. Έρχονται όμως ακόμη πιο δύσκολες ημέρες..

Όλες οι ενδείξεις δείχνουν πως η Ελλάδα πέτυχε τους στόχους της στην κρίσιμη αυτή σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Κρίσιμη όντως, παρά την δραματοποίηση των δεδομένων από τα Μέσα, γιατί η Η.Π.Α. έδειξαν με όλους τους τρόπους την βαθιά τους επιθυμία να υπάρξει η πρόσκληση προς την FYROM και ασφαλώς εργάστηκαν γι αυτό με κάθε τρόπο.

Και ακόμη γιατί όπως έδειχναν μέχρι την τελευταία στιγμή πολιτικοί ηγέτες της συμμαχίας και διεθνή ΜΜΕ ελάχιστοι κατανοούν ,ακόμη και τώρα δυστυχώς, την ουσία του προβλήματος που μας χωρίζει από τα Σκόπια.

Τόσο η αναβολή για την FYROM, όσο και το κοινό ανακοινωθέν δικαιώνουν τις θέσεις της Ελλάδας, όχι τόσο γιατί καταφέραμε να πείσουμε την πλειοψηφία των εταίρων μας στην συμμαχία, για το δίκαιο και την σοβαρότητα των θέσεων μας, όσο γιατί αυτή είναι η καθιερωμένη λειτουργία, οι αρχές του ΝΑΤΟ, δηλαδή ότι η λήψη των αποφάσεων γίνεται με ομοφωνία και συνεπώς η μη εξασφάλισή της, έκλεινε την πόρτα στην γειτονική χώρα, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αμφισβητήσεων.

Το πιο σημαντικό είναι αυτό που αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν, όπου αναγνωρίζεται πλέον από την συμμαχία η ύπαρξη προβλήματος και ζητείται η επίλυσή του και μάλιστα με την συνέχιση της διαδικασίας στο πλαίσιο του ΟΗΕ.

Από εκεί και πέρα δεν πρέπει να αμφιβάλουμε στο παραμικρό, ότι η ελληνική αντιπροσωπεία επιστρέφει από το Βουκουρέστι με ένα ακόμη πιο κρίσιμο πρόβλημα στις αποσκευές της.

Από την μια η Αμερικανική στάση, που θα γίνει περισσότερο εχθρική και επιθετική.

Και θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως λίγο θα πρέπει να μας ανησυχεί η πολιτική μιας προεδρίας που αποχωρεί, αλλά η στάση αυτή θα συνεχίσει να εκδηλώνεται κατά την διάρκεια των κρίσιμων επόμενων διαπραγματεύσεων, καθώς η Αμερικανική πολιτική θα τροφοδοτεί, ή τουλάχιστον δεν θα αποθαρρύνει την ακραία συμπεριφορά και την αδιαλλαξία της πολιτικής ηγεσίας της γειτονικής χώρας.

Γιατί δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στα Σκόπια και αυτό είναι το μεγάλο το πραγματικό νέο πρόβλημα, που θα αντιμετωπίσει η χώρα.

Ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι, ένας νέος πολιτικός που εκπροσωπεί την πλέον φανατική ομάδα ακραίων εθνικιστών που κυριαρχούνται από ιδεολογήματα και αλυτρωτισμούς, έδειξε την συμπεριφορά του αυτήν, ακόμη και κατά στην πιο ευαίσθητη περίοδο των διαπραγματεύσεων, πόσο μάλλον τώρα, που επιστρέφει ηττημένος, και έχει μπροστά του τις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

Κανείς εχέφρων παρατηρητής δεν μπορεί να ελπίζει πως η συμπεριφορά αυτή θα αλλάξει προς το καλύτερο, επειδή κρίνουμε πως αυτό υπηρετεί το πραγματικό συμφέρον της χώρας του.

Γνώστες εις βάθος του «Μακεδονικού», κυρίως διπλωμάτες, ιστορικοί και δημοσιογράφοι, τονίζουν στις αναλύσεις τους , πως η χώρα μπαίνει σε μια ακόμη πιο δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο της εξέλιξης του προβλήματος που ταλαιπωρεί την χώρα εδώ και είκοσι περίπου χρόνια.

Και αν κάτι θα έπρεπε να ευχόμαστε εμείς οι απλοί παρατηρητές των εξελίξεων, αυτό θα ήταν να συνεχιστεί η πολιτική ωριμότητα, την οποία επέδειξαν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τώρα και μέχρι την λήξη –αν ποτέ- αυτής της περιπέτειας.

Πρώτον για να καθοδηγήσουν τον λαό σωστά ώστε να δείξει ψυχραιμία στις προκλήσεις των προσεχών ημερών, αλλά κυρίως να σχεδιαστεί στις λεπτομέρειές της η εθνική στάση .

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά όχι μόνο η ονομασία αλλά κυρίως ο αλυτρωτισμός. Η άφρονη και επικίνδυνη αντιμετώπιση από μέρους μας της ανύπαρκτης και ανιστόρητης «μακεδονικής εθνότητας» και «μακεδονικής γλώσσας», τα κύρια τα κύρια δηλαδή συστατικά του αλυτρωτικού ιδεολογήματος ,θα βρεθεί μπροστά μας τα προσεχή χρόνια Τώρα επίσης είναι η στιγμή να συζητηθούν και να προσδιοριστούν οι όροι που θα εξασφαλίσουν την «σταθερή» συμφωνία για το μέλλον.

Και αυτό είναι ίσως την στιγμή αυτή, το πλέον επείγον ζήτημα για την πολιτική ηγεσία του τόπου.

Υ.Γ
Άκουσα εμβρόντητος την άποψη ενός κατά τα άλλα νηφάλιου αναλυτή, ότι τα Σκόπια ετοιμάζονται από τώρα να θέσουν το 2013, κατά την επέτειο των 100 χρόνων της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, θέματα αμφισβήτησης και επανεξέταση της!...
Ας μην βιαζόμαστε να γελάσουμε.

Γιατί η ιστορία ακόμη και των τελευταίων 20 χρόνων, μας αποδεικνύει πως οι ρευστότητες και οι ανατροπές στα Βαλκάνια, ζουν και βασιλεύουν και το πλέον βέβαιο στοιχείο της είναι η αβεβαιότητα και η αστάθεια των συνόρων τους..

Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να υποστηριχτεί πως όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη ερήμην της «Μακεδονίας» δεν υπήρχε χώρα, ούτε πατρίδα, ούτε «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική γλώσσα», ενώ σήμερα όλα αυτά έχουν αναγνωριστεί και η Δημοκρατία της τάδε Μακεδονίας είναι μέλος της διεθνούς κοινωνίας, του ΝΑΤΟ της Ε.Ε.

Και ένα ακόμη στοιχείο πολιτικής φαντασίας.

Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου έδινε ως γνωστόν στην Βουλγαρία διέξοδο στο Αιγαίο. Γνώρισα από κοντά το 1992 στην Φιλιππούπολη την νέα πολιτική ηγεσία, που ανέλαβε μετά την πτώση του καθεστώτος και άκουσα με τα αυτιά μου τις «εκκρεμότητες» για τα «δικαιώματα» της Βουλγαρίας στο Αιγαίο…

Όπως αποδεικνύεται άλλωστε, δεν έχουν ακόμη ανεβεί στην Βαλκανική σκηνή, όλα τα «ορφανά»- νέα κράτη, που μας κληροδότησε η πολυεθνική και πολυπολιτισμική Οθωμανική αυτοκρατορία κατά την διάλυσή της.