ΤΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ "ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ" ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ. Η συνεχιζόμενη σιωπή είναι ευθύνη και συνενοχή.

Τα «πάθη» της πλατείας του Λευκού Πύργου-δεν τολμώ πλέον να μιλήσω για τον «Κήπο του Λευκού Πύργου»- δεν φαίνεται να έχουν τέλος.

Η προσβολή που δέχεται το Μνημείο και η πόλη, κυρίως όμως η σιωπή των ιθυνόντων και των επιστημονικών φορέων, αλλά και των επώνυμών προσώπων, που στο παρελθόν έδειξαν εξαιρετική ευαισθησία για τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς , είναι ενδείξεις μιας κρίσης, οδυνηρής και πολύπλευρης, που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια.

Οφείλω εξηγήσεις για αυτές τις «βαριές κουβέντες».

Αφού ολοκληρώθηκε το «τείχος» με τα μπλόκ που στήθηκαν κατά μήκος της πλατείας και τώρα επενδύθηκαν με αυτό το μπεζ μάρμαρο που κυριαρχεί πλέον παντού, άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης… δημόσιων τουαλετών, σε έκταση, όγκο και ύψος αδιανόητο για ένα προβεβλημένο δημόσιο χώρο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της ιστορικής μνήμης, μπροστά στο σύμβολο της πόλης, στην περιοχή που κατ ευφημισμόν πλέον θα αποκαλούμε «Μητροπολιτικό πολιτιστικό κέντρο».

Ο Αυτοκράτορας της Ρώμης Βεσπασιανός, πρώτος εμπνευστής των δημόσιων τουαλετών, θα ζήλευε ασφαλώς την «μεγαλοπρέπεια» των κατασκευών αυτών..

Οι εμπνευστές του έργου μπορεί να δίνουν προτεραιότητες στην εξυπηρέτηση των πρακτικών «δημοσίων αναγκών», μπορεί να υπηρετούν μια ιδιαίτερη φιλοσοφία και αντίληψη περί αρχιτεκτονικής και δημόσιου χώρου, μπορεί να περιφρονούν την Θεσσαλονίκη- κατά την εκπληκτική δήλωσή τους στην «Παράλλαξη»- δεν μπορούν , ή δεν πρέπει να μπορούν να αντιμετωπίζουν την ιστορία της και τις μνήμες της με τόση αδιαφορία και αυθάδεια.

Το δυστύχημα είναι ότι έπαυσαν να υπάρχουν, εξαφανίστηκαν, αυτοκαταργήθηκαν όλοι οι μηχανισμοί δημόσιου ελέγχου, της αισθητικής της πόλης και της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αναρωτιέμαι, δεν λειτουργεί πλέον η Αρχιτεκτονική Σχολή;

Διαλύθηκε ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων;

Έπαυσε να υπάρχει το Τεχνικό Επιμελητήριο;

Που είναι το Παράρτημα της Ελληνικής Εταιρίας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς;


Γιατί σιωπούν οι επώνυμοι και διακεκριμένοι αρχιτέκτονες της πόλης;


Γιατί συνεχίζουν, όταν αναγκαστικά απαντούν σε ερωτήσεις, να υπεκφεύγουν, να υπαινίσσονται, να αοριστολογούν;


Η «συντεχνιακή λογική» , η «συναδελφική αλληλεγγύη» οι καλοί τρόποι τέλος πάντων, μπορούν να δικαιολογηθούν μπροστά σε μια τόσο μεγάλη και εξοργιστική αυθαιρεσία;
Το έγκλημα συντελείται σήμερα , τώρα, το σωτήριο έτος 2008, εδώ, μπροστά στα μάτια όλων, επώνυμων, φορέων και ανώνυμων πολιτών.
Δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν στο μέλλον άλλοθι.

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧ

Υ.Γ.
Μια δημόσια τοποθέτησή τους, ακόμη και για την υποστήριξη των όσων συντελούνται στον Λευκό Πύργο, θα μπορούσε τουλάχιστον να μας δώσει κάποιο έρεισμα , μια διαφυγή, να περιορίσει την απελπισία μας για το μέλλον και την τύχη της πόλης.

Υ.Γ. 2
Στο Παρίσι, με τα εκατομμύρια των τουριστών και τις πολύ μεγαλύτερες σχετικές ανάγκες, κανείς δεν διανοήθηκε να ανεγείρει, ακόμη και στην μικρότερη πλατεία, δημόσιες τουαλέτες.
Έκαναν κάτι πολύ πιο πρακτικό. Πολλαπλασίασαν τις κινητές τουαλέτες, έκαναν δωρεάν την χρήση τους για το κοινό, υποχρέωσαν τα καφέ να δέχονται τον κόσμο, ακόμη και όταν δεν είναι πελάτες τους.