ΣΥΝΤΑΓΗ ΙΣΧΥΡΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ: Διαγράφεις τον πρώην αρχηγό σου και Πρωθυπουργό της χώρας...

Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ η «παρέα της Πέμπτης», μια φιλική-πολιτική βραδινή έξοδος φίλων από τα παλιά, ήταν αυτονόητο ότι θα συζητούσε την ιστορία της «αποπομπής» του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη από την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με απόφαση του Γ. Παπανδρέου.

Κατά περίεργο τρόπο, μεγάλο μέρος της συζήτησης περιστράφηκε γύρω από την αναγκαιότητα των Δημοψηφισμάτων και την σκοπιμότητα να τεθεί σε Δημοψήφισμα η γνωστή Συνθήκη της Λισαβόνας, που αποτέλεσε άλλωστε και την αιτία των απίστευτων γεγονότων, που παρακολουθούμε άναυδοι όλες αυτές τις ημέρες.

Από την συζήτηση εκείνη και τα όσα ακολούθησαν με την διενέργεια του Δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, θα κρατήσω δύο σημεία.

Το πρώτο.
Το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρός του συνεχίζουν να παραδέρνουν πολιτικά και ιδεολογικά.
Το να ψηφίζεις στην Βουλή την κύρωση της Συνθήκης και ταυτόχρονα να ζητάς την διενέργεια ενός Δημοψηφίσματος, χωρίς αντίκρισμα , που δεν έχει μάλιστα την παραμικρή ελπίδα να εγκριθεί από την Βουλή, είναι όχι μόνο προσχηματικό και ανακόλουθο, είναι σχιζοφρενικό.

Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ένας πολιτικός φορέας, όταν διαχειρίζεται τόσο κρίσιμα ζητήματα, με τόση προχειρότητα, τόση υποκρισία.
Το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα αυτής της προσωπικής κίνησης του Προέδρου, ήταν ότι για άλλη μια φορά επιβεβαίωση της γενικής εντύπωσης, ότι το «ΠΑΣΟΚ τρέχει πίσω από τις πρωτοβουλίες του Συν.».

Το δεύτερο.
Πως και με ποιες διαδικασίες και προϋποθέσεις αξιοπιστίας, να θέσεις υπό την έγκριση του λαού, ένα τόσο σύνθετο, περίπλοκο και σχεδόν ακατανόητο κείμενο, όπως αυτό της Συνθήκης, που ακριβώς λόγω των ατέλειωτων συμβιβασμών μεταξύ των κρατών, προκειμένου να εγκριθεί, έδωσε στην γραφειοκρατία των Βρυξελών, την μοναδική ευκαιρία, να συντάξει ένα απίστευτα δυσκολονόητο κείμενο, απροσπέλαστο ακόμη και για την πολιτική ηγεσία των κρατών.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο αυτό που προέκυψε από την έρευνα των κριτηρίων με τα οποία ψήφισαν οι Ιρλανδοί.

Πολιτικά ένα φάσμα, φανατικών Καθολικών, ρατσιστών, ακροδεξιών και οπαδών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς χαρακτηρίζει την μεγάλη πλειοψηφία του ΟΧΙ.
Όταν ρωτήθηκαν απάντησαν ότι θα ψηφίσουν ΟΧΙ γιατί δεν θέλουν να πάνε τα παιδιά τους στους πολέμους της Ευρώπης, δεν δέχονται τις αμβλώσεις, εξοργίστηκαν γιατί πρωθυπουργός έδειξε να αγνοεί το περιεχόμενο της Συνθήκης, και άλλα παρόμοια και απίστευτα!...
Αυτό λοιπόν το Δημοψήφισμα, έτσι όπως θα εξελισσόταν στην απίθανη περίπτωση που τελικά θα διεξαγόταν, αποτέλεσε την αιτία των όσων συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ και το δίχασαν πολύ φοβούμαι ανεπανόρθωτα.

Γι αυτό και ο κόσμος δέχεται την ερμηνεία που δόθηκε ότι ούτε η κίνηση του Κ. Σημίτη, ήταν τυχαία και μάλιστα γι αυτό το θέμα, ούτε η απόφαση του Γ.Π. χωρίς άλλες, - πολλές- υστεροβουλίες.

Ο χρόνος θα αποδείξει και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα απ ότι υποπτευόμαστε, τις πραγματικές προθέσεις και των δύο.

Όπως και να το δει πάντως κάποιος, δεν θα είναι χωρίς συνέπειες για το ΠΑΣΟΚ, η κίνηση του Γ.Π. Συνέπειες καταλυτικές φοβούμαι και πολύ πιο πέρα από την «ενδημούσα» πλέον εσωστρέφεια, γιατί η παρουσία του Κ.Σ. στο ΠΑΣΟΚ σηματοδοτεί την ιστορία του, την πολιτική του και προπαντός του έδωσε την αίσθηση μια σοβαρότητας, και ευθύνης, στην διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων της χώρας, κάτι που δεν χαρακτηρίζει δυστυχώς τις κινήσεις της ηγεσίας του.

Και αν συνυπολογίσει κανείς, πως παρά την λανθασμένη τακτική του Κινήματος, να λοξοκοιτά προς τον ΣΥΝ και άρα την «αριστερά», εκεί που κινδυνεύει και εκεί που κρίνεται στην Ελλάδα ένα εκλογικό αποτέλεσμα είναι ο κορμός του «μεσαίου χώρου», που τώρα δέχεται και αυτός τις οδυνηρές συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της ύφεσης και φυσικά της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Από την άλλη είναι φανερό νομίζω πως η «απομάκρυνση» του Κ.Σ. από την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, μοιάζει με επιχείρηση «διαγραφής του κακού κυβερνητικού παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ», δείχνει έναν πανικό , μπροστά στις επερχόμενες αποκαλύψεις της ΣΗΜΕΝΣ.
Πολλοί μίλησαν συνεπώς για ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση του «μικρού» αλλά ακραιφνούς Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, που συχνά πυκνά αναφέρεται ως « κρυφός στόχος» της ηγεσίας του.

Υ.Γ. 1
«Δεν επεδίωξα εγώ την εσωστρέφεια» είναι η σημερινή δήλωση του
του Γ. Παπανδρέου. Μα αφού ενώ είχε μπροστά του την δοκιμασμένη «συνταγή του Επίτιμου», που από τόσες δυσκολίες έβγαλε την Ν.Δ. παρ όλα αυτά επέλεξε όχι μόνο μια σκληρή απάντηση, αλλά και ουσιαστικά την πολιτική «αποπομπή», είναι πολύ δύσκολο να γίνει πιστευτή και αποδεκτή αυτή η δήλωση.

Υ.Γ. 2

Πιστεύω πως κάνουν τραγικό λάθος οι υποστηρικτές των Δημοψηφισμάτων, όταν ζητούν Δημοψήφισμα για τόσο περίπλοκα σύνθετα και εν πολλοίς ακατανόητα ζητήματα.
Και ασφαλώς έχουν δίκαιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι κάτω από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν σήμερα τα εκατομμύρια των πολιτών της Ευρώπης και κυρίως του ζοφερού μέλλοντος που διαγράφεται για την ζωή τους ,το βέβαιο αποτέλεσμα θα ήταν ένα πανευρωπαϊκό ηχηρό ΟΧΙ…

Αλλά αυτό δεν επρόκειτο να δώσει λύσεις στα προβλήματά τους.
Πολύ πιο αποτελεσματικές φαίνονται οι κινητοποιήσεις και οι απεργίες των πολιτών, που χαρακτηρίζουν την καθημερινή πραγματικότητα στην Νότια Ευρώπη.