"ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ", "ΠΟΡΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ", "ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ". Κάπως έτσι ξεκινά πάντα μια επιχείρηση λεηλασίας της Θεσσαλονίκης....

Δεν πρόκειται για έμμονη ιδέα.
Ούτε φυσικά για ένα αίσθημα «καταδίωξης» της Θεσσαλονίκης από τους «ενεδρεύοντες Αθηναϊκούς κύκλους»….

Οι πληροφορίες, τα σχόλια, οι υπαινιγμοί, συνεχίζονται στον ημερήσιο τύπο, τόσο για το Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, όσο και για το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

Υποψήφιοι προς μεταφορά στην Αθήνα, δύο θεσμοί της Θεσσαλονίκης, με σταθερά βήματα προς την διεθνή κατοχύρωσή του το πρώτο, με επιτυχία και πλούσιο έργο, επιστημονικό, εκδοτικό,( εβδομήντα μέχρι στιγμής εκδόσεις) διαδικτυακό με την «Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα και την Ελληνική Εκπαίδευση», το δεύτερο.

Σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης, δεν θα μπορούσε να προκύψει ενδεχόμενο ή και επιδίωξη μεταφοράς ενός επιτυχημένου περιφερειακού πολιτιστικού θεσμού, στην πρωτεύουσα…

Το αντίθετο αποτελεί την ευρωπαϊκή σημερινή πραγματικότητα.

Εδώ όμως είναι Ελλάδα και – δυστυχώς- ακόμη….Βαλκάνια!....

Ο Μανώλης Πιμπλής, στα ΝΕΑ 28 Ιουνίου γράφει –δηλητηριωδώς- για το Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου της Θεσσαλονίκης :

« H Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, που είναι μόλις πέντε ετών, έχει ως έδρα την Θεσσαλονίκη επειδή το θέλησε ο τότε αρμόδιος υπουργός- και Θεσσαλονικεύς- Ευάγγελος Βενιζέλος. Τη δεύτερη χρονιά ούτε λόγος να ζητηθεί η μεταφορά της, με υπουργό Πολιτισμού έναν άλλο Θεσσαλονικέα που ετύγχανε και πρωθυπουργός. Επί πλέον ο Χρήστος Ζαχόπουλος- έτερος Θεσσαλονικεύς- την είχε εντάξει στις αρμοδιότητές του.
…………………………………………………………………………………………
Όπως και να χει, ας γίνει αυτή η συνέντευξη της διευθύντριας του ΕΚΕΒΙ αφετηρία να σταματήσουν το κρυφτούλι και οι υπόγειες γκρίνιες και να ανοίξει ειλικρινής συζήτηση για το θέμα.».

«Πρέπει» λοιπόν να ανοίξει η συζήτηση για την μεταφορά..

Το θεωρεί αυτονόητο, αναγκαίο να γίνει η συζήτηση ,για μια επιδίωξη, που ξεκίνησε από το πουθενά και το τίποτε!....
Θαυμάστε και τα επιχειρήματα.»Θεσσαλονικείς» ήταν οι εμπνευστές και υποστηρικτές.. Αυτό αρκεί να αμφισβητηθεί η μονιμότητα της έδρας!...

Αλλά γιατί να απορούμε; Κάπως έτσι όμως δεν ξεκινούν πάντα,οι παρόμοιες επιχειρήσεις;

Από την άλλη η πάντοτε καλά πληροφορημένη Γιώτα Μυρτσιώτη γράφει στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο «Από τον Βορρά στον Νότο» σχετικά με την άλλη υπόγεια προς το παρόν επιδίωξη, την μεταφορά δηλαδή στην Αθήνα του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας:

«Οργιάζουν αλλά δεν διαψεύδονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, οι φήμες για την μεταφορά του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ακόμη και η συγχώνευσή του με άλλον οργανισμό παρομοίου αντικειμένου.
Οι ανησυχίες της ακαδημαϊκής κοινότητας από την πιθανή μεταφορά της έδρας του ΚΕΓ, ή από την ενδεχόμενη αποδυνάμωση του, έφτασαν μέχρι την Βουλή.
Το «επιχείρημα» που διακινείται ακόμη στη σφαίρα πάντα της φημολογίας, είναι ότι το ΚΕΓ αποτελεί εθνικό ερευνητικό ίδρυμα και ως εκ τούτου, «πρέπει να εδράζει στην πρωτεύουσα της χώρας»….

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς . Το θράσος των κύκλων που επιδιώκουν την μεταφορά, ή την αθλιότητα του επιχειρήματος!...

Όπως και να το δει κανείς, οι διεργασίες συνεχίζονται,. Και κατά την γνώμη μου αυτό που γίνεται τώρα, είναι η διερεύνηση των αντιδράσεων της Θεσσαλονίκης.
Αντιδράσεων; Ποιών αντιδράσεων; Και από πού….

Τοπική Αυτοδιοίκηση, επαγγελματικοί φορείς, ακαδημαϊκή κοινότητα στο σύνολό της, δημοτικές παρατάξεις, κινήσεις πολιτών, Μέσα Ενημέρωσης, σιωπούν.

Αδρανείς και μοιραίοι, όπως συνήθως, περιμένουμε τις αποφάσεις, τα τετελεσμένα, θα διαμαρτυρηθούμε τότε για την τιμή των όπλων και αυτό ήταν.

Η πόλη χάνει σταδιακά τα αντανακλαστικά της, η αδιαφορία κυριαρχεί, η αδράνεια έχει περάσει στο μεδούλι της.
Ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί σε μια κοινωνία, που βρίσκεται μπροστά σε προκλήσεις και κινδύνους.


Υ.Γ.

Αλλά ο Θανάσης Γεωργιάδης διαψεύδει την απαισιοδοξία αυτή.

Στο «ΕΘΝΟΣ» του Σαββάτου 12 Ιουλίου και κάτω από τον τίτλο: «Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας» γράφει:

«Λειτουργεί, υπό το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας, από το 1994,συμπληρώνοντας ήδη 14 χρόνια απολύτως μεστά σε ό,τι αφορά τον κατευθυντήριο πνευματικό προορισμό του και παρουσιάζοντας βέβαια ένα πλούσιο ποικιλότροπο και ποιοτικό έργο, που αποτελεί κυριολεκτικά τιμή για την ελληνική επιστήμη.
Θα πείτε, σε αντίθεση με άλλους οργανισμούς, σφραγίδες εν πολλοίς, που χρησιμεύουν ως εκτροφεία θεσιθηρών όπως έλεγε ο αρχαίος ποιητή σατιρίζοντας το εκπεσόν Μουσείο στην Αλεξάνδρεια της εποχής του. Ακριβώς γι αυτό ο έπαινος. Και επί πλέον γι αυτό η επαγρύπνηση.
………………………………………………………………………………………….
Η επάνδρωσή του με επιστήμονες όπως ο Ι.Ν. Καζάζης, ο Αντώνης Ρεγκάκος κ.ά. αλλά και το έως τώρα δοκιμότατο κατά πάντα έργο του Κέντρου αποτελούν εγγύηση για την συνέχειά του. Ελπίζω, μαζί με πολλούς άλλους, ότι θα αφεθούν απερίσπαστοι οι λαμπροί επιστήμονες του Κέντρου να συνεχίσουν το έργο τους Και θα αποδειχθούν φρούδες οι ελπίδες κάποιων που προσδοκούν τη μεταφορά τους στην αείποτε κεντρομόλο Αθήνα, που καταπίνει και αδρανοποιεί τα πάντα».