Ο Ν.ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ..Η Ελλάδα σε αμηχανία. Μια μοναδική ευκαιρία για την συνέχιση των συνομιλιών από "μηδενική βάση".

Το διπλωματικό, αλλά κυρίως στρατηγικό λάθος του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να απαντήσει στην προκλητική επιστολή του ομολόγου του της FYROM , μετατρέπεται τώρα σε εφιάλτη για την ελληνική πλευρά.

Είναι όμως σημαντικό , έτσι για την κατανόηση της ελαφρότητας με την οποία συνεχίζει να διαχειρίζεται η ελληνική πλευρά αυτό το ακανθώδες και όπως εξελίσσεται δηλητηριώδες εθνικό μας πρόβλημα, να αναφερθούμε και στις απίστευτες δικαιολογίες, που διακινήθηκαν σε απάντηση της κριτικής που ασκήθηκε στην κυβέρνηση για την επιλογή της να απαντήσει στον Ν. Γκρούεφσκι.

Τι επικαλέστηκαν λοιπόν;

Το ότι η κυβέρνηση είχε ήδη δεσμευτεί από την βιαστική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου και , το χειρότερο, δεν ήθελε να φανεί ότι αποδέχτηκε την σχετική έγκαιρη επισήμανση του ΠΑΣΟΚ!...

Και μόνο αυτές οι δικαιολογίες θα αρκούσαν για να αντιληφθεί κανείς το τρομακτικό έλλειμμα στρατηγικής της χώρας στην διαχείριση του τόσο επικίνδυνου, όπως πια εξελίχθηκε, «Μακεδονικού».

Τώρα ο Ν. Γκρούεφσκι εκμεταλλεύεται τον «διάλογο» και την «άρνηση» της ελληνικής πλευράς και προσφεύγει στον Πρόεδρο της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο.

Και οι έμπειροι διπλωμάτες και πολύ καλοί γνώστες της ιστορίας αυτής, έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι οι καταγγελίες και τα επιχειρήματα των Σκοπίω,ν θα βρουν κάποιου είδους ανταπόκριση σε πολλά διεθνή φόρα και οργανισμούς.

Και τώρα; Τι κάνουμε;

Ασφαλώς όχι αυτά που δήλωσε ακόμη και μετά την επιστολή προς την Ε.Ε. ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που θα μπορούσαν σε περίληψη να εκφραστούν εύγλωττα στα δύο χαρακτηριστικά ρήματα που χρησιμοποίησε : «Ελπίζουμε και προσδοκούμε»!...

Έστω και αργά, ας αξιοποιήσουμε αυτήν την ευκαιρία.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού λοιπόν.

Ας καταγγείλουμε αυτόν τον τυφλό εθνικισμό που φέρνει στις μνήμες μας τα αποκρουστικά βαλκάνια του παρελθόντος και ας δηλώσουμε κατηγορηματικά ότι η αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας των γειτόνων μας, καθιστά ουσιαστικά νεκρή, σ αυτήν την φάση, την διαδικασία του έμμεσου διαλόγου του ΟΗΕ για το όνομα και ότι η τυχόν επανέναρξη τους μπορεί να γίνει πλέον μόνο από μηδενική βάση.

Αυτό σημαίνει ότι η άνευ ανταλλάγματος παραχώρηση της «σύνθετης ονομασίας» δεν ισχύει πλέον.

Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων προσθέτει καθημερινά στο τραπέζι της διαφωνίας και νέα δεδομένα, που ενδεχομένως να τα χρησιμοποιήσει σε μια επόμενη φάση του διαλόγου, ως διαπραγματευτικά όπλα.

Εμείς αντίθετα… ελπίζουμε και προσδοκούμε!...

Υ.Γ.
Φοβούμαι όμως ότι και σ αυτό μας πρόλαβαν οι γείτονες.
Ο Ακαδημαϊκός Μπλάτζε Ριστόφσκι, σε δηλώσεις του στα Σκόπια, αποκάλυψε ότι η επιστολή του Ν. Γκρούεφσκι έχει ξεκάθαρο σκοπό την αλλαγή της ατζέντας των συνομιλιών. Η σχετική δήλωσή του δεν επιδέχεται καμιά παρερμηνεία:

«Το γράμμα έρχεται ως λογική έκβαση σε αυτές τις ατέρμονες συνομιλίες που γίνονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ- κι αυτό δεν είχε ως αποτέλεσμα μια απόφαση του ΟΗΕ – συνομιλίες που γίνονται όσον αφορά το όνομα… Είναι ουσιώδες το κατά πόσο η Ελλάδα θέλει να μιλήσει για την ταυτότητα ή όχι. Η διαφωνία δεν είναι για το όνομα. Το όνομα είναι ένα σύμβολο της ταυτότητάς μας και συζητώντας το όνομα, συζητούμε για τους εαυτούς μας ως Μακεδόνες».

Γι αυτό η παραχώρηση του «σύνθετου ονόματος» , δηλαδή η αποδοχή του όρου «Μακεδονία», άνευ οιουδήποτε ανταλλάγματος υπήρξε μέγα στρατηγικό λάθος.

Υ.Γ. 2
Η δήλωση του Αμερικανού βοηθού υφυπ. Εξωτερικών Ματ Μπράϊζα, πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα.

Αυτό το "είμαστε κοντά, πολύ κοντά» σε μια συμφωνία σχετικά με το όνομα- ακούγεται με ιδιαίτερη ένταση το «Βόρεια Μακεδονία»- δεν είναι παρά η επίμονη προσπάθεια των ΗΠΑ να οδηγήσουν την FYROM στο ΝΑΤΟ και στην θέση του υποψήφιου για ένταξη στην Ε.Ε. μέλους.

Αν αυτό συμβεί με την νέα επίσημη ατζέντα του Ν. Γκρούεφσκι στα διεθνή φόρα , τότε η Ελλάδα θα απολέσει τα κύρια διαπραγματευτικά της όπλα.

Και η εθνικιστική υστερία που τόσο επικίνδυνα απλώνεται στην γειτονική χώρα, στην ηγεσία και τον λαό της, θα αποτελέσουν μια οδυνηρή και αιμορροούσα πληγή στην εξωτερική μας πολιτική και την διεθνή μας θέση.

Σχόλια