Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ "ΤΑΤΟΥΛΕΙΟΥ" ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙ "ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ",στα χρόνια των διαδόχων του

Μπορεί ο Πέτρος Τατούλης να ξαναθυμήθηκε τους εφηβικούς ιδεολογικούς προβληματισμούς του τώρα που βρέθηκε εκτός εξουσίας, ο διάδοχός του όμως Μιχάλης Λιάπης, κάνει πράξη με τον πιο σκληρό τρόπο τους στόχους, που υπέκρυπτε εκείνη η αλήστου μνήμης εξαγγελία, περί «κρατικοδίαιτου πολιτισμού», όπως την παρουσίασε με ειδικό άρθρο του στην «Καθημερινή».
Δεν περνάει μία ημέρα, που να μην σηματοδοτείται και από μια καταγγελία, μια ματαίωση, μια αναστολή προγραμματισμένων πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ή ακόμη το χειρότερο την αναστολή της ίδιας της λειτουργίας φορέων του πολιτισμού.

Αρχικά μπήκαν στο περιθώριο οι Προγραμματικές Συμβάσεις, που είχαν υπογραφεί από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ (Β. Βενιζέλος), γεγονός που οδήγησε στην ασφυξία και τελικά στην οριστική ματαίωση εξαιρετικών καλλιτεχνικών δράσεων, με πιο εξοργιστική εκείνη της “Θεατρικής Άνοιξης” της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης.

Πολιτιστικά Κέντρα των Δήμων και μεγάλες θεσμικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, οδηγήθηκαν στον μαρασμό και την διάλυση μια και μπορεί μεν το «κράτος να έχει συνέχεια» δεν έχει όμως καμιά απολύτως συνέπεια..

Στην συνέχεια πήραν σειρά, το Θεατρικό Μουσείο, το Φεστιβάλ Ναυπλίου, το Φεστιβάλ Καλαμάτας, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το πολυδιαφημισμένο Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου και Xορού, ενώ οδηγείται στην ματαίωση το Φεστιβάλ της «Βαβέλ» ..

Πριν λίγες ημέρες το φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών διέκοψε το Πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ανακοινώθηκε.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, βρίσκεται στην δίνη μια πρωτοφανούς οικονομικής ανέχειας, με χρέη που ξεπερνούν τα 3,5 εκατομ. Ευρώ, χωρίς την παραμικρή ελπίδα από την πλευρά του ΥΠΠΟ.

Η Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών, κατέθεσε αγωγή έξωσης του από το Θέατρο της, ενώ στην ίδια κατεύθυνση προσανατολίζεται να κινηθεί και το Δ.Σ. της Μονής Λαζαριστών.

Το προς λίγων ακόμη χρόνων κραταιό ΚΘΒΕ, με τις 4 χειμερινές και δύο θερινές σκηνές, κινδυνεύει να καταλήξει στην μόνη ιδιόκτητη –ευτυχώς- στέγη του το Βασιλικό Θέατρο…
Είναι μόνο μερικά από τα θύματα μιας πολιτικής, που έχει τον πολιτισμό στο τέλος του πίνακα προτεραιοτήτων, αξιολόγησης και ενδιαφέροντος και πρώτο στον πίνακα των περικοπών και της λιτότητας.

Προχθές ακούσαμε τις σκληρές σχεδόν ωμές κατά του πρωθυπουργού καταγγελίες του Σταύρου Ξαρχάκου ,για την κατάντια της Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής, εν μέσω μιας πλειάδας διακεκριμένων καλλιτεχνών και διανοουμένων.

Χθες ήταν η σειρά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου να ανακοινώσει την αναστολή υποβολής προτάσεων χρηματοδότησης κινηματογραφικών παραγωγών για όλα τα προγράμματά του, καθώς το ΥΠΠΟ αθέτησε, σύμφωνα με καταγγελίες του Προέδρου του, την υπόσχεση για την χρηματοδότηση του Κέντρου.

Τι γίνεται με τα μεγάλα κρατικά Μουσεία, τα ωράρια λειτουργίας τους, την φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων, το σύνολο των επιχορηγούμενων φορέων και οργανισμών από το ΥΠΠΟ δεν έγινε ακόμη γνωστό στην δραματική του έκταση..

Αυτή είναι η εικόνα του Πολιτισμού, όπως τον «ονειρεύτηκε» ο Πέτρος Τατούλης, την «απεξάρτηση» δηλαδή της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας από την οικονομική υποστήριξη του κράτους και την αναπλήρωσή της από τον ιδιωτικό τομέα, τις χορηγίες, τις οικονομικές δραστηριότητες των φορέων, την αξιοποίηση της περιουσίας τους, υλικής και πνευματικής, με λίγα λόγια τους έστειλε στην «αγορά», όπου ισχύει ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα και τον παιδαγωγικό ρόλο του Πολιτισμού.

Το ότι ο Πέτρος Τατούλης δεν ήταν σε θέση να συλλάβει το μέλλον του πολιτισμού μέσα σε μια τέτοια πραγματικότητα, ή το χειρότερο, να το αντιλαμβάνεται, αλλά να αδιαφορεί, ή να το εντάσσει μέσα στην γενικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική της «οικονομίας των αγορών» ,και του «ελεύθερου ανταγωνισμού», αναδεικνύει μια άλλη, πιο ουσιαστική πλευρά της πολιτικής πού άσκησε στο ΥΠΠΟ, εκτός από την εξευτελιστική αποδοχή της περιθωριοποίησης του, από ένα ανώτερο μετακλητό υπάλληλο.

Όποια ερμηνεία και να θελήσεις να δώσει κανείς στα πρωτοφανή που συμβαίνουν στο Υπουργείο Πολιτισμού, κυρίαρχο παραμένει το γεγονός της δραματικής οπισθοδρόμησης, της υποβάθμισης της πολιτιστικής ζωής και το χειρότερο της σταδιακής αποδυνάμωσης και τελικά της αναστολής της λειτουργίας πολύτιμων θεσμικών πολιτιστικών και καλλιτεχνικών κατακτήσεων σε όλη τη επικράτεια.

«Πρώτη μας προτεραιότητα ο Πολιτισμός» διακηρύσσει- ακόμη- ο πρωθυπουργός.

Τι ήθελε και το είπε;
Δεν αρκούσε η παρουσία του στις συναυλίες της Μούσχουρη και του Σπανουδάκη;