ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΩΜΑ

Η διαμάχη που ξέσπασε αμέσως μετά τις πρώτες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ, μας έδωσε την εντύπωση πως τα δύο κόμματα εξουσίας έπαιξαν απλώς την κολοκυθιά ακόμη και στον προθάλαμο της κόλασης, μέσα στην οποία βρέθηκαν.

Να κάνουμε Εξεταστική Επιτροπή
Και γιατί να κάνουμε Εξεταστική Επιτροπή;
Και τι να κάνουμε;
Να κάνουμε διακομματική Επιτροπή
Και γιατί να κάνουμε διακομματική Επιτροπή;
Και τι να κάνουμε;
Να κάνουμε Προανακριτική Επιτροπή.

Και πάει λέγοντας, σε ένα ανούσιο διακομματικό καβγά, όπου ο καθένας προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο υπέρμαχος της κάθαρσης, της αυτονομίας των κομμάτων από ποικίλα συμφέροντα συμφέροντα, και άλλα ηχηρά, μέχρις ότου φτάσαμε στο κλείσιμο της Βουλής και όλοι πήγαν στις διακοπές τους.

Αυτό που δεν φαίνεται όμως να έχουν συνειδητοποιήσει τα κόμματα είναι ότι εξέπεσαν πλέον οριστικά στην συνείδηση του κόσμου, απώλεσαν την εμπιστοσύνη των οπαδών τους και αυτό καταγράφεται συνεχώς και σταθερά σε όλες τις έρευνες τάσεων της κοινής γνώμης.

Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν τώρα πια ότι τουλάχιστον οι πρώτες προσεχείς εθνικές εκλογές θα καταγράψουν αυτήν την χωρίς προηγούμενο αποστασιοποίηση του κόσμου με άμεσο αποτέλεσμα την μη εξασφάλιση αυτοδυναμίας από κανένα εκ των δύο κομμάτων.

Τι απομένει;
Να δούμε αν η στάση αυτή της κοινής γνώμης, αν η αποφασιστική αυτή πολιτική χειρονομία των οπαδών των κομμάτων, θα αποτελέσει την τόσο αναγκαία αφορμή για καταλυτικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό.

Διαφορετικά θα τροφοδοτήσει τον ούτως ή άλλως πάντοτε ελλοχεύοντα κυνισμό των πολιτικών και τα πράγματα θα πάρουν τον συνήθη δρόμο τους ένα όμως σκαλί παρακάτω στην ποιότητα της Δημοκρατίας.

Στο μεταξύ κάποια μηνύματα που στέλνει ο κόσμος, αποκτούν νέο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν αναφέρομαι στην αύξηση της επιρροής του Συνασπισμού, ο οποίος δείχνει να μην διαφέρει και πολύ από τους δύο «συνήθεις υπόπτους» του δικομματισμού, σε κομματική υστεροβουλία και πολιτικό κυνισμό, καθώς αρνείται την «κάθοδό του στην κόλαση» δηλαδή την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, μια και αυτό συνεχίζει να κρατά ανοικτή και προκλητική την πόρτα του προς τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Αναφέρομαι στην έκπληξη των Οικολόγων-Πράσινων, που είχαν βέβαια πάντα μια αναγνωρίσιμη παρουσία στις δημοσκοπήσεις, αυτήν την φορά όμως έκαναν την έκπληξη με το ποσοστό που τους εμφανίζει να μετέχουν της επόμενης Βουλής.

Και ξαφνικά το «6ο κόμμα» της Βουλής έφερε στο προσκήνιο, όχι μόνο των πολιτικών αναλυτών και σχολιαστών, αλλά και του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης τους «Πράσινους» της Ελλάδας…

Χρειάζεται βέβαια απάντηση το ερώτημα, πως στην εποχή των δραματικών κλιματικών αλλαγών, της παγκόσμιας λειψυδρίας, της πείνας που απειλεί εκατομμύρια ανθρώπων, από το στόμα των οποίων αφαιρείται το καλαμπόκι το ρύζι, το σιτάρι, για να μεταβληθεί σε «βιοκαύσιμα», που ταΐζουν τα αχόρταγα Ι.Χ., των κατοίκων του Δυτικού Κόσμου, πως στην εποχή αυτών των ραγδαίων ανατροπών, που ζούμε πλέον όλοι στην καθημερινότητά μας, αυτό το κόμμα, που μιλά για όλα αυτά, που καταγγέλλει τις σπατάλες, και την εκμετάλλευση, που αποκαλύπτει τα καθημερινά εγκλήματα εναντίον του πλανήτη και τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, που βρίσκονται πίσω από αυτήν την νέα «Αποκάλυψη», δεν βρήκε ανταπόκριση στην ευρύτερη κοινωνία, των ενημερωμένων, των προβληματισμένων πολιτών.

Κάτι όμως φαίνεται να αλλάζει

Και αυτό το «κάτι» είναι ίσως το μόνο ελπιδοφόρο στοιχείο μέσα σ όλη αυτήν την αθλιότητα και την απογοήτευση.

Δυο άνθρωποι από αυτό το Κίνημα, άγνωστοι στο ευρύ κοινό, μίλησαν με αφορμή τα αποτελέσματα των σφυγμομετρήσεων.

Και είπαν πολλά και σημαντικά. Αποκαλύπτονντας κυρίως την ποιότητα των ανθρώπων του Κινήματος, το ήθος, μια άλλη αντίληψη για την πολιτική.

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος λοιπόν ,που ερωτάται για τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Δημιουργούν και μια δημοσιότητα ιδιαίτερα σημαντική, καθώς οι περισσότεροι πολίτες μέχρι τώρα δεν είχαν καθόλου εικόνα για εμάς. Όλα αυτά σημαίνουν όμως και αυξημένες ευθύνες, καθώς θα κρινόμαστε πλέον πολύ αυστηρότερα. Δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε μέσω δημοσκοπήσεων και ελπίζω να μην το μάθουμε ούτε στην συνέχεια. Ρόλος μας δεν είναι να ακολουθούμε τον μέσο όρο της κοινής γνώμης, αλλά να φέρνουμε φρέσκο αέρα στην πολιτική».

Σχετικά με το τι θα κάνουν κατά την ενδεχόμενη παρουσία τους στην προσεχή Βουλή απαντά:

«Σοβαρά θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή, ή η απεξάρτηση από το πετρέλαιο, μένουν σήμερα εκτός πολιτικού διαλόγου, αφήνοντας στον πολίτη την ψευδαίσθηση, ότι υπάρχουν περιθώρια αδιαφορίας»

«Την εκλογή βουλευτών τη βλέπουμε λοιπόν ως τρόπο να επηρεάσουμε τον δημόσιο διάλογο. Παράλληλα θέλουμε να παραμείνουμε μια προσπάθεια ενεργών πολιτών ανοικτή και συλλογική, που παρεμβαίνουν στους πολιτικούς θεσμούς, χωρίς να γίνονται επαγγελματίες της πολιτικής»

«Ιστορικά οι Πράσινοι είναι «παιδιά της Αριστεράς» και της μεγάλης κοσμογονίας του 1968, αποτέλεσαν όμως από την αρχή ξεχωριστό πολιτικό χώρο. Η οικολογική κρίση θέτει, άλλωστε, σήμερα ζητήματα περιβαλλοντικής δικαιοσύνης που αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό τις έννοιες της Δεξιάς και της Αριστεράς».

Ο δε Τάσος Κρομμύδας μέλος της Γραμματείας του Κόμματος, επισημαίνει:

«Προφανώς μας τιμά και μας χαροποιεί που ένα σημαντικό τμήμα των ευαίσθητων πολιτών, όχι μόνο απομακρύνεται από τα αναξιόπιστα κόμματα εξουσίας, αλλά και στηρίζει την πράσινη πρόταση για μια εναλλακτική λύση. Βέβαια, αυτό που είναι καθοριστικό είναι το μακροπρόθεσμο, δηλαδή η αποτελεσματική παρουσία πράσινων φωνών στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε την μεγάλη έκπληξη μπαίνοντας στην Βουλή, αλλά να φέρουμε στο προσκήνιο τις καινούργιες πράσινες απαντήσεις και οπτικές στα προβλήματα του περιβάλλοντος και της κοινωνίας. Τη στιγμή που η κλιματική αλλαγή σαρώνει τα πάντα, είναι απαράδεκτο να συνεχίζουμε να συζητάμε για νέες μονάδες με λιγνίτη ή λιθάνθρακα, για νέους αυτοκινητόδρομους, για εκτροπές ποταμών, για ένα εκατομμύριο εξοχικές κατοικίες, για τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα με πισίνες και γήπεδα γκολφ».

Γιατί τα παραθέτω όλα αυτά;

Απλούστατα γιατί αναγνωρίζω μια διαφορετική πολιτική και μια διαφορετική γλώσσα, γιατί δεν ακούω τα ίδια και τα ίδια, από όλα τα κόμματα της Βουλής, γιατί σχεδόν ξέρω τι θα δηλώσει το ένα και τι θα καταγγείλει το άλλο. κάθε φορά που προκύπτει ένα κρίσιμο θέμα για τους πολίτες, την χώρα, τον πλανήτη. Και γιατί κυρίως είμαι βέβαιος πως όσα λέγονται ανταποκρίνονται απλώς και μόνο στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία , τις επικοινωνιακές ανάγκες τα στιγμής, το κομματικό συμφέρον, τις ανάγκες της ηγεσίας…

Και γιατί θέλω να πιστεύω και να ελπίζω, πως δεν έχουν τελειώσει και δεν έχουν διαψευστεί όλα τα όνειρα…