ΟΙ "ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ". Οι υποψηφιότητες στον Δήμο Θεσσαλονίκης για το 2010 και ένα , όχι και τόσο, φανταστικό σενάριο...

Πολλά και θαυμαστά συνέβαιναν κατά το παρελθόν στην διεκδίκηση της υποψηφιότητας για τον Δημαρχιακό θώκο στον Δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά αυτό που παρακολουθούμε τώρα, δεν έχει το προηγούμενό του.

Στα φανερά παρακολουθούμε το σήριαλ των δύο «υποψηφιοτήτων» από τον χώρο της Ν.Δ. για τις εκλογές του 2010, του νυν Δημάρχου Βασ. Παπαγεωργόπουλου, που επιβεβαιώνει κατά διαστήματα ρητά «θα είμαι υποψήφιος και το 2010» και του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παν. Ψωμιάδη «θα είμαι υποψήφιος, έστω και ως αντάρτης»!...Και καθώς οι όροι που θέτει για να αποσυρθεί, δεν φαίνεται να εξασφαλίζονται από τις ρυθμίσεις του «Καποδίστρια 2»,θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι όντως θα είναι παρών το 2010.

Στην άλλη πλευρά των διεκδικητών, η αντιπαράθεση μεταξύ Χρ. Αράπογλου και Γιάν. Μπουτάρη, που και οι δύο έχουν στόχο τις εκλογές του 2010, δεν έχει πάρει τα χαρακτηριστικά μιας οριστικής ρήξης και σύρραξης, αλλά γίνεται κάθε τόσο εμφανής η «ανοικοδόμηση» της διαφορετικής τους πορείας προς το χρίσμα.

Ο Δήμαρχος προβάλλει το έργο του (ανάμεσα τους και το Δημαρχιακό Μέγαρο) και την επιθυμία του να το ολοκληρώσει, ο Νομάρχης το ενδιαφέρον του για την πόλη και την διεκδικητική κινητικότητά του, στηριζόμενος κυρίως στην πρωτοφανή δυνατότητά του να βρίσκεται στο επίκεντρο της τηλεοπτικής δημοσιότητας, επί παντός του επιστητού…

Η Χρ. Αράπογλου, στηρίζεται κυρίως στην αντιπολιτευτική της τακτική, τις αποκαλύψεις για κακοδιαχείριση και «σκάνδαλα», αξιοποιώντας παράλληλα την βουλευτική της ιδιότητα για να κινητοποιήσει κεντρικά το ΠΑΣΟΚ και ο Γιάννης Μπουτάρης προβάλλει την ανεξαρτησία του από τα κόμματα και το σχετικό, αυτοδιοικητικό ,με πανελλήνια δικτύωση, κίνημά του.

Ο καθένας δηλαδή έχει στα χέρια του ένα βασικό επιχείρημα για να στηρίξει την υποψηφιότητά του, πάνω και γύρω από το οποίο διαμορφώνει μια γενικότερη συμπεριφορά και πολιτική, (προγράμματα, «οράματα» συνεργασίες κλπ), γνωστά και συνήθη άλλωστε.
Αρκούν αυτά για την ανάδειξη κάποιου στο αξίωμα του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, που πολλοί το αξιολογούν ως σημαντικότερου ακόμη και από την υπουργική ιδιότητα;

Ασφαλώς όχι, αφού πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι σ αυτήν την πόλη και σ αυτήν την χώρα, πως ελάχιστα έως καθόλου δεν επηρεάζει την επιλογή του ψηφοφόρου, το καλό ή πρόχειρο «πρόγραμμα» ενός υποψηφίου, ή το «όραμα» του που είναι συνήθως μια ανούσια , χωρίς ενδιαφέρον και έμπνευση συρραφή κοινοτυπιών, που σχεδόν αμέσως ξεχνιέται και «πάμε για άλλα».

Στον ορίζοντα όμως αιωρείται η επιδείνωση των σχέσεων ανάμεσα στα «δίδυμα» της διεκδίκησης, όσο θα πλησιάζουμε στην κρίσιμη περίοδο προ των εκλογών.

Μια αυτονόητη μέχρις ενός σημείου ένταση, καθώς ο καθένας θα επιχειρεί να επιβεβαιώσει τον «πρωταγωνιστικό» του ρόλο, κάτι που αναγκαστικά προϋποθέτει την μεταξύ τους διελκυστίνδα και αντιπαράθεση.

Αυτής της υπόγειας αντιπαράθεσης έχουμε βέβαια συχνά πυκνά άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα αδιάψευστα δείγματα.

Όσο η «εμφύλια» διαμάχη θα εξελίσσεται και θα πλήττει λογικά όλους, τόσο θα προβάλλει η συζήτηση της «τρίτης» λύσης και στα δύο κύρια πολιτικά στρατόπεδα.

Και τότε μπροστά στο φάσμα των διπλών υποψηφιοτήτων, εκ των οποίων ο ένας αναγκαστικά θα είναι είτε «αντάρτης», είτε θα κινείται στον ίδιο πολιτικό χώρο κυρίως , δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η παρουσία των «αουτσάϊντερ» του χρίσματος, προσώπων που δεν έχουν τραυματιστεί από την σύγκρουση, που εκφράζουν μια ανανέωση, μια πιο αυθεντική έκφραση της συγκυρίας.

Φυσικά μιλώντας για τις δημοτικές εκλογές του 2010 και την Θεσσαλονίκη, θα είχαμε πολύ πιο σοβαρά ζητήματα να σκεφτούμε και να συζητήσουμε.

Αλλά την επικαιρότητα τώρα την απασχολούν άλλα. Σημαντικότερα και κυρίως, οδυνηρότερα!..

Γι αυτό και το φανταστικό μου σενάριο μπορεί να περιμένει την επιβεβαίωση ή την διάψευσή του….