ΟΙ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ των συνεχιζόμενων οικονομικών προβλημάτων του ΚΘΒΕ και ένας ενδιαφέρον "διάλογος".

Είχαν τον τελευταίο καιρό την ευκαιρία συνομιλιών με τον πρόεδρο του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ, τον πρώην Πρόεδρο ρου Δικηγορικού Συλλόγου, Δ. Γαρούφα, με αφορμή τις προετοιμαζόμενες εκδηλώσεις για το 2011 με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυση του Θεάτρου.

Η κατάληξη των συζητήσεων ήταν πάντοτε η οικονομική κατάσταση του ΚΘΒΕ, το πρωτοφανές ύψος των οφειλών του, η απειλές έξωσής του από τα θέατρα των Λαζαριστών και της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, την ιστορική έδρα του ΚΘΒΕ.

Και είχα έτσι την ευκαιρία να επαναλάβω και στον Δ. Γαρούφα, όπως είχα κάνει και στον προηγηθέντα Ν. Μακραντωνάκη, ότι τα οικονομικά προβλήματα του ΚΘΒΕ, δεν πρόκειται να λυθούν, αντίθετα θα επιδεινώνονται, αν δεν αντιληφθούν οι διοικούντες, ότι οι αιτίες που τα προκαλούν, δεν είναι αποκλειστικά οι απόλυτοι και ανεξέλεγκτοι διαχειριστές, οι Καλλιτεχνικοί διευθυντές δηλαδή και οι συνεργάτες τους, αλλά κυρίως τα θεσμικά και δομικά κενά και παράδοξα , στην στελέχωση, την οργάνωση και λειτουργία του ΚΘΒΕ.

Ότι δηλαδή και με απλά λόγια, ένας γιγαντιαίος οικονομικά και λειτουργικά οργανισμός, με εκατοντάδες προσωπικό, διαφόρων εργασιακών σχέσεων, με πολλές και σύγχρονες υποδομές, με δραστηριότητες, στο θέατρο, τον χορό, την όπερα ,είναι αδιανόητο να διοικείται αποκλειστικά από ένα πρόσωπο, του οποίου το μοναδικό αιτούμενο προσόν είναι η ιδιότητα του ηθοποιού, ή του σκηνοθέτη, ή του θεατρικού συγγραφέα, ακόμη και του σκηνογράφου...όπως προβλέπει δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο των Κρατικών σκηνών!..

Ενημέρωσα δε και τους δύο, για την προσπάθεια που είχε αναληφθεί από το Δ. Συμβούλιο, του οποίου προήδρευα, να ανατεθεί σε ένα διακεκριμένο επιστήμονα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, μια μελέτη γύρω από τα ζητήματα αυτά, την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική έκθεση του οποίου μπορούν να αναζητήσουν στο αρχείο του ΚΘΒΕ.

Προχθές ο καθηγητής αυτός, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, με άρθρο του στην στήλη «επωνύμως» του ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ, αναφέρεται στο ιστορικό εκείνης της πρωτοβουλίας, για να καταλήξει συμπερασματικά και περιληπτικά σε μια ενδιαφέρουσα - για τους γνωρίζοντες- επισήμανση:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΘΒΕ, πριν από περίπου πέντε χρόνια, μου ανέθεσε την μελέτη της χρηματοοικονομικής διάστασης της λειτουργίας του θεάτρου. Η σημαντικότερη διαπίστωση μου ήταν η παντελής έλλειψη χρηματοοικονομικής κουλτούρας ,ιδιαίτερα από την πλευρά του καλλιτεχνικού διευθυντή και των άλλων στελεχών παραγωγής του καλλιτεχνικού έργου. Αυτή η έλλειψη χρηματοοικονομικής κουλτούρας συνοψιζόταν, πρώτον, στην μη ορθολογική αξιοποίηση των διαθεσίμων από το κράτος στο θέατρο χρηματοοικονομικών πόρων και δεύτερον, στην παντελή άγνοια της σύγχρονης αρχής του management, δηλαδή της δημιουργίας αξίας, ως αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων του θεάτρου. Όσο η διοίκηση του θεάτρου αγνοεί τις βασικές αρχές του χρηματοοικονομικού management και δεν επιχειρεί το χρηματοοικονομικό νοικοκύρεμα του θεάτρου, τα οικονομικά προβλήματα θα επαναλαμβάνονται, ανεξάρτητα από το πιο θα είναι το ύψος της κρατικής επιχορήγησης. Και φυσικά εκκλήσεις από μέρους της διοίκησης όπως «θα ήταν προτιμότερο οι φορείς της πόλης να συνδράμουν το θέατρο ,προωθώντας την επίλυση του οικονομικού προβλήματος» θα απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων».

Στην Έκθεση του εκείνη, την οποία ο Δ.Παπαδόπουλος συνέταξε μετά από έρευνα και σχολαστική παρακολούθηση των οικονομικών του ΚΘΒΕ, αλλά και του θεσμικού του πλαισίου, λέει και άλλα, πολλά και εξαιρετικά σημαντικά, για τις αιτίες που προκαλούν την μόνιμη οικονομική ανέχεια του θεάτρου.

Συμπέρασμα;
Ένας νέος Νόμος για το ΚΘΒΕ, είναι μια κατεπείγουσα προτεραιότητα.

Ένας νέος νόμος που όχι μόνο θα διορθώνει τις στρεβλώσεις και τις απαράδεκτες ρυθμίσεις του ισχύοντος, αποτέλεσμα της πιο άθλιας συναλλαγής πολιτικών και συντεχνιακών συμφερόντων, στο παρασκήνιο των συζητήσεων του Νομοσχεδίου στην Βουλή, αλλά κυρίως θα επιχειρεί να αντιμετωπίσει με σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους, την όλη δομή, την οργάνωση και λειτουργία, αλλά και την ορθολογική και κυρίως αξιοκρατική στελέχωση των μεγάλων πολιτιστικών οργανισμών, με σύνθετο ,σχεδόν ηγετικό ρόλο, όπως το ΚΘΒΕ.

Υ.Γ.
Στον καθ. Δ. Παπαδόπουλο βιάστηκε, κατά την γνώμη μου, να απαντήσει ο Πρόεδρος του ΚΘΒΕ Δ. Γαρούφας. Και φυσικά τον αδίκησε, όπως αδίκησε και τον εαυτό του ερμηνεύοντας λάθος, ή τουλάχιστον μονοσήμαντα τα περί ανυπαρξίας «χρηματοοικονομικής κουλτούρας» στο ΚΘΒΕ.

Και αυτό γιατί θεώρησε πως η άποψη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ταυτιζόταν σχεδόν με τις «νέες αντιλήψεις» του Οδυσ. Κυριακόπουλου του Προέδρου της Λυρικής Σκηνής, περί ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων κέρδους κλπ.

Εάν προς την κατεύθυνση αυτή ισχύει κάτι, αυτό δεν είναι παρά οι υπερβολές και η σπατάλη κατά το ανέβασμα έργων που σκηνοθετούν, ή πρωταγωνιστούν οι καλλιτεχνικοί Διευθυντάς, με την πρόσκληση «λαμπρών» καλλιτεχνών, συνήθως τηλεοπτικών αστέρων, που υπογράφουν ένα 8μηνο, ή 5μηνο συμβόλαιο για να παίξουν ένα και μοναδικό ρόλο σε ένα και μοναδικό έργο,αλλά και άλλων επώνυμων συντελεστών, η ζωντανή μουσική, τα πολυτελή μέχρι κιτς σκηνικά και άλλα «μυστικά» της σκηνοθεσίας, με τα οποία επιδιώκεται η «επιτυχία» του έργου, που σκηνοθετούν, ή πρωταγωνιστούν.

Και άλλα πολλά και δυσάρεστα, κατά την «διαχείριση» του καλλιτεχνικού έργου, που φαντάζομαι ότι έχει ήδη συναντήσει και ο Δ.Γαρούφας, στην μικρής διάρκειας , αλλά ενεργή παρουσία του στην θέση του Προέδρου του Δ.Σ.

Θα έπρεπε νομίζω να είχε διαβάσει το σύνολο της σχετικής μελέτης του Δ.Παπαδόπουλου, γιατί θα τότε θα διαπίστωνε ότι οι επισημάνσεις του στην κατακλείδα του σχετικού απαντητικού του άρθρου, όπου ο ίδιος περιγράφει τα σχετικά προβλήματα, αποτελούν μέρος μόνο των εξαιρετικά ενδιαφερόντων «ευρημάτων» και προτάσεων του Δ.Παπαδόπουλου.