ΤΑ ΜΟΙΡΑΙΑ ΛΑΘΗ των δύο Αρχηγών στα παραδοσιακά πολιτικά Σαββατοκύριακα της Δ.Ε.Θ.

Το λιγότερο θα ήταν να χαρακτηριστούν ως «ατυχή» τα παραδοσιακά Σαββατοκύριακα των Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη.

Για τον πρώτο αποδείχτηκε ήδη ότι το απίστευτο πολιτικό του λάθος είχε και συνεχίζει να έχει συνέπειες, που ούτε ο ίδιος ούτε οι επικοινωνιακοί του σύμβουλοι είχαν συλλάβει, ή υποπτευθεί.

Για τον δεύτερο θα φανεί σε βάθος χρόνου, εφ όσον συνεχίσει πάνω στην ίδια κατεύθυνση και επιλογή.
Και η εκτίμηση αυτή σε τίποτε δεν επηρεάζεται από το πρόσφατο «ευχάριστο νέο» της Metron Analysis.

Ο Κ. Καραμανλής δεν υπολόγισε σωστά το «βάρος» της κοινωνικής αγανάκτησης και του προβληματισμού της κομματικής του βάσης. Και ανέλαβε να σηκώσει προσωπικά στους ώμους του το βαρύ κλίμα ,την απογοήτευση και την οργή των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά είτε το βάρος ήταν πολύ μεγαλύτερο απ ότι υπολόγισε, είτε οι ώμοι του ήταν τελικά πολύ πιο αδύνατοι απ ότι εκτιμήθηκαν, η Κυριακή της συνέντευξης εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό Βατερλό ειδικά για τα ηθικοπολιτικά συνθήματα για την περιβόητη «σεμνότητα και ταπεινότητα», που κατάντησαν θλιβερά κουρέλια για χρήση στις επιθεωρήσεις και γελοιοποίηση, στα άλση της νυκτερινής Αθήνας

Η παραίτηση Βουλγαράκη αποδείχτηκε τελικά ελάχιστα αποτελεσματική, η θλιβερή και εξοργιστική υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, κρύβει πολύ περισσότερα πολιτικά και ηθικά «δηλητήρια», απ ότι μέχρι στιγμής έχουν προκύψει, ικανά να πλήξουν οριστικά κάθε προοπτική αυτής της κυβέρνησης.

Έχασε οριστικά το μοναδικό έρεισμα της η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή αλά και η συντηρητική παράταξη στο σύνολό της.
Το οριστικό τέλος των ψευδαισθήσεων και της παραπλάνησης της κοινωνίας είναι πολύ κοντά.

Και ενώ αυτά συνέβαιναν στην Ν. Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρός του εγκατέλειψαν- και σωστά- την μέχρι τότε τακτική να επικεντρώνουν την κριτική στο πρόσωπο του Κ.Καραμανλή, το «δυνατό χαρτί» της Ν.Δ. και να αλλάζουν τακτική.

Λογική επιλογή σχεδόν αυτονόητη. Τίποτε δεν μπορεί να πλήξει τον πρωθυπουργό περισσότερο από τα έργα των συνεργατών του και τις ημέρες της κυβέρνησης του.

Εκεί όμως έγινε το λάθος Ένα λάθος με συνέπειες, που δεν θα ξεπεραστούν εύκολα και θα ορθώνονται μπροστά στην –ενδεχόμενη- κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου απαιτητικά και επίμονα, θέτοντας σε αμφιβολία την αξιοπιστία του.

Κρίθηκε λοιπόν από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ότι η οικονομία είναι το κρίσιμο ζήτημα. Η οικονομική κρίση επηρεάζει πλέον άμεσα και δραματικά την ελληνική κοινωνία και τις ασθενέστερες τάξεις, επηρεάζει την συνολική οικονομική πορεία της χώρας και την ωθεί σε αξεπέραστα αδιέξοδα.

Και κρίθηκε ακόμη ότι αυτό που λαός περιμένει από την Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα άμεσης εφαρμογής, που θα ανακουφίσουν τον κόσμο, ή τουλάχιστον θα του δώσουν στην φάση αυτήν, έρεισμα να ξαναδεί με ευνοϊκό μάτι το ΠΑΣΟΚ
Από το σημείο όμως αυτό μέχρι τις εξαγγελίες που παρακολουθήσαμε υπάρχει απόσταση και μάλιστα μεγάλη απόσταση, γεμάτη ενεδρεύοντες, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα κινδύνους μιας νέας επώδυνης αναξιοπιστίας.

Μέσα στο κλίμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με τα αλλεπάλληλα δραματικά περιστατικά χρεωκοπίας και πτωχεύσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των Η.Π.Α. και της Ευρώπης, που μεταδίνονται ταχύτατα και άμεσα στο σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας οικονομίας, μπροστά στην εμφάνιση των σαφών δειγμάτων κάμψης της ελληνικής οικονομίας μέσα σε ένα ζοφερό ορίζοντα, με την «επιτήρηση» να επικρέμαται, τα ελλείμματα να αυξάνονται, τα έσοδα να μειώνονται και φυσικά τις δημόσιες δαπάνες να κινούνται ανεξέλεγκτες, οι δεσμεύσεις για άμεσες παροχές, η ανάληψη υποχρεώσεων εξεύρεσης πόρων της τάξης των 4-5 δις ευρώ, αγγίζει τα όρια της παροχολογίας και πιθανόν της ανευθυνότητας.

Αυτό άλλωστε έγινε ξεκάθαρο όταν την επομένη ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου, έδειξε ξεκάθαρα με τις απαντήσεις του στα αλλεπάλληλα ερωτήματα «που θα βρείτε τα λεφτά» ότι οι οικονομικές εξαγγελίες του , δεν είχαν ούτε ουσιαστική βάση, ούτε πειστικότητα.

Εκείνο που ο λαός χρειάζεται τώρα μέσα στην παραζάλη του , συνέπεια τόσο της οικονομικής του κατάστασης, όσο και των καθημερινών σχεδόν ειδήσεων μιας κυριολεκτικά παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης, είναι η σοβαρότητα, ελπίδα η εμπιστοσύνη, η αλήθεια, η βεβαιότητα ότι μια άλλη κυβέρνηση θα έχει άλλες προτεραιότητες, το κράτος θα σταθεί δίπλα του, οι ασθενέστερες τάξεις θα γίνουν το κύριο μέλημά της.

Υ.Γ.
Ας μην παρασυρθούμε από τα πρώτα γκάλοπ και τα ευνοϊκά ευρήματα τους για το ΠΑΣΟΚ. Είναι πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις που τις προκαλεί η ανέχεια, ο φόβος, η ανασφάλεια μεγάλων κοινωνικών ομάδων.

Και κυρίως η πρωτοφανής κατάρρευση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης, στοιχεία που περιέβαλαν τον Κ. Καραμανλή.

Το γεγονός αυτό άλλωστε, μιας πρόσκαιρης μεταβολής της κοινής γνώμης, το είδαμε καιν στο παρελθόν.

Αυτό βέβαια, που παρακολουθούμε τις ημέρες αυτές, είναι όντως μοναδικό στην πολιτική ιστορία του τόπου. Τόσο μεγάλη και τόσο γρήγορη φθορά μιας πολιτικής προσωπικότητας δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Μέσα σε ελάχιστο κυριολεκτικά χρόνο, όσο διήρκεσαν οι πρώτες προετοιμασμένες ερωτήσεις των δημοσιογράφων και οι πρώτες γραμμένες απαντήσεις του Κ. Καραμανλή και στην συνέχεια εκείνα τα απίστευτα «έχω απαντήσει» , ένα οικοδόμημα που στηρίχτηκε στην ηθικολογία, στα συνθήματα κατά της διαφθοράς, και των «νταβατζήδων», κατέρρευσε εκκωφαντικά, αφήνοντας τους εμπνευστές και επικοινωνιολόγους με το στόμα ανοικτό.

Υ.Γ. 2
Παγιδευμένος μέσα στα ίδια του τα συνθήματα ο Κ. Καραμανλής, με την πλάτη στον τοίχο λόγω της οικονομικής συγκυρίας, με έναν μη αποκρυπτόμενο πλέον πανικό από τις αναμενόμενες εξελίξεις για την Ζημενς και το Βατοπαίδι να τον πιέζουν, δεν έχει ούτε καν την μοναδική δυνατότητα της «φυγής προς τα εμπρός» με τις προσεχείς «μεταρρυθμίσεις», γιατί πλέον έχασε την «δεδηλωμένη εμπιστοσύνη» ακόμη και μεγάλου μέρους της βάσης του.

Εάν το ΠΑΣΟΚ συνειδητοποιούσε έγκαιρα την κατάσταση θα είχε ασφαλώς προκρίνει μια άλλη τακτική και όχι αυτήν των εξαγγελιών και της – ουσιαστικά- παροχολογίας, που όπως όλοι θυμόμαστε ελάχιστα επηρέασε την βούληση των πολιτών τους τελευταίους μήνες της κυβέρνησης Σημίτη.

Τέλος πάντων. Ο χρόνος και μάλιστα πολύ σύντομα θα δείξει…