MIA -ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ- ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ.Eπειδή η ιστορία εξελίσσεται σε φάρσα...

Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας και με τους πολιτικούς αναλυτές να συμφωνούν στο σύνολό τους, ότι ούτε στις προσεχείς, αλλά ούτε και στις μεταπροσεχείς εκλογές, δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία και κατά συνέπεια στον ορίζοντα εμφανίζεται η αναγκαιότητα των κυβερνήσεων συνεργασίας.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να επιχειρήσουμε την παρουσίαση όλων των σχετικών σεναρίων, όλων δηλαδή των δυνατών συνδυασμών μιας κυβέρνησης συνεργασίας.

Κι αυτό γιατί εκτός των άλλων, έχουμε ήδη μια κυβέρνηση συνεργασίας!..

Μετά την διαγραφή του βουλευτή Δράμας ,μας προέκυψε εκ των πραγμάτων, μια κυβέρνηση συνεργασίας K. Καραμανλή-Π. Τατούλη.

Και θα είχαμε κυβέρνηση Καραμανλή -Τατούλη, είτε από την Κυριακή, όταν προέκυψε το θέμα με τον Θ. Γιαννόπουλο, που επανήλθε στο θέμα Ρουσόπουλου, είτε την Δευτέρα, όταν προέκυψε το θέμα με τον Μ. Σαλμά. που έθεσε θέμα ευθυνών υπουργών για το Βατοπαίδι.

Τους πρόλαβε όλους ο Στ. Δαϊλάκης, ή μάλλον το ποτήρι των αντοχών του Κ. Καραμανλή ξεχείλισε , όταν λίγες ώρες μετά τους «κεραυνούς» που εξαπέστειλε κατά των «υπονομευτών» και των καταγγελιών του κατά των «προσωπικών στρατηγικών», η αμφισβήτηση έφτανε στο Μέγαρο Μαξίμου κατά αλλεπάλληλα παλιρροϊκά κύματα.

Κάτι έπρεπε να κάνει λοιπόν.

Και έτσι έφτασε να αντιμετωπίζει το εφιαλτικό όλων των σεναρίων, να εξαρτάται η κυβέρνησή του από τον Π. Τατούλη..

Και ναι μεν ο Π. Τατούλης δηλώνει- κατά πληροφορίες- ότι είναι ο τελευταίος που θα ρίξει την κυβέρνηση, αλλά τα κείμενα μένουν , οι θέσεις του που και ενώπιον του ίδιου του Κ. Καραμανλή διατύπωσε στην Κεντρική Επιτροπή ,κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο.

Τώρα ο Π. Τατούλης προσφέρει στον πρωθυπουργό το πικρό και κρύο πιάτο της εκδίκησής του για τα όσα υπέστη την περίοδο της παρουσίας του στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Τον παραγκωνισμό , την υποβάθμιση και προ παντός τον καθημερινό σχεδόν εξευτελισμό του, από τον «υφιστάμενό» του Γενικό Γραμματέα, που δεν κρατούσε ούτε τα προσχήματα και διαδήλωνε με έργα και λόγια αλαζονείας, ποιος είναι το «αφεντικό» στο ΥΠΠΟ.

Ο βουλευτής από την Αρκαδία, λαλίστατος και πολυγραφότατος, από την στιγμή που εγκατέλειψε αναγκαστικά τον υπουργικό θώκο, διατύπωσε με έμφαση τις απόψεις του, τις διαφωνίες και τις καταγγελίες του, στην Βουλή, στα κομματικά όργανα , στο διαδίκτυο ,αλλά κυρίως μέσα στην κοινωνία.

Να συμπεράνω λοιπόν λογικά, ότι δεσμεύεται από αυτές και άρα δεν θα προσφέρει την στήριξή του χωρίς όρους και προϋποθέσεις;

Πρόκειται λοιπόν ή όχι για μια εν τοις πράγμασι «συγκυβέρνηση»;
Και ποια είναι η αξιοπιστία της;

Ποια είναι η ηθική της βάση;

Ποια είναι η δυνατότητά της για «φυγή προς τα εμπρός», για την υλοποίηση του κεντρικού υποτίθεται πολιτικού στόχου της ,του περιβόητου δηλαδή «προγράμματος μεταρρυθμίσεων»;

Και ποιο μπορεί να είναι το κύρος ενός πρωθυπουργού, που εξαναγκάζεται να «συγκυβερνήσει» με τον σκληρό και επίμονο αμφισβητία του, με τον άνθρωπο που δεν άφησε ευκαιρία να καταγγείλει όχι μόνο την πολιτική, αλλά και το ήθος των στελεχών της κυβέρνησής του;

Το δυστύχημα για την χώρα είναι ότι σ αυτήν την κρίσιμη περίοδο, όταν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών κινητοποιούνται τολμηρά, άμεσα και αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση μιας χωρίς ιστορικό προηγούμενο κρίσης, στην Ελλάδα, το πολιτικό μενού της ημέρας, είναι ο ιδιόρρυθμος Στ. Δαϊλάκης και η ανιψιά του, ο Θ. Γιαννόπουλος και οι δικαιολογίες του, ο Μ. Σαλμάς και οι αντιδικίες του, ο Γ. Μανώλης και οι «διπλές» συνεντεύξεις του, το σκάνδαλο της Βατοπαιδίου και πάνω απ όλα η αβεβαιότητα για τον αν έχουμε ή όχι κυβέρνηση, αν θα πάμε ή όχι σε πρόωρες εκλογές, αν ο Π. Τατούλης θα ρίξει ή όχι την κυβέρνηση.

Υ.Γ.
Άκουσα και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού μετά την έκτακτη…ημίωρη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου- αλήθεια αυτό το θεσμικό όργανο υπάρχει ακόμη;- και πείσθηκα οριστικά ότι οι κυβερνώντες έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και την σοβαρότητα.

Γιατί τι άλλο να συμπεράνει κανείς ακούγοντας τον πρωθυπουργό να λέει ότι κάλεσε τους υπουργούς του να ασχοληθούν με τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, την ακρίβεια, την ανεργία, την υγεία κλπ

Δηλαδή τι έκαναν μέχρι τώρα οι υπουργοί του;

Και έπρεπε να συγκληθεί έκτακτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, για να τους καλέσει να πράξουν τα στοιχειώδη και αυτονόητα;

ΥΓ2

Οι εκτιμήσεις όλων συγκλίνουν τώρα ότι ο Κ. Καραμανλής επιχειρεί απεγνωσμένα να αγοράσει χρόνο, με υψηλό προσωπικό κόστος, ώστε να περάσει τον κάβο της ψήφισης του προϋπολογισμού, να φτάσει στις γιορτές και από εκεί και μετά να επανεκτιμήσει την κατάσταση και να κινηθεί προς τις πρόωρες εκλογές, με την ελπίδα ότι θα βγει από το τρομακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

ΥΓ3

Κάνει πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ και αποφεύγει τους πανηγυρισμούς για την ανατροπή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων, που αναδεικνύουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις .
Και κάνει πολύ καλά γιατί ανεξάρτητα από κάποια θετικά ποιοτικά στοιχεία, η ανατροπή προήλθε κυρίως από την αποσυσπείρωση των οπαδών της Ν.Δ, και όχι από την επανάκτηση της εμπιστοσύνης προς το ΠΑΣΟΚ.

Δεν θα είναι μια εύκολη ιστορία η παγίωση της ουσιαστικής υπέρ του διαφοράς.
Όπως όλα δείχνουν στην φάση αυτή τουλάχιστον, οι κυβερνήσεις συνεργασίας , εκτός απροόπτου , θα αναδειχθούν ως η μόνη λύση στο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει οριστικά ο δικομματισμός.

Αν η αριστερά με την ευρεία της έννοια, δείξει ωριμότητα και ευθύνη, μπορεί να βάλει την χώρα σε μια νέα εποχή.

Εν αναμονή λοιπόν..