ΜΙΑ ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ. Η Ευρώπη διεκδικεί νέο ρόλο στον κόσμο.

Μέσα στον παγκόσμιο πανικό και την αναταραχή, που κλυδωνίζει συθέμελα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στην πραγματικότητα το ιδεολογικό και πολιτικό Status , που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες, μια πρωτοβουλία της Ευρώπης στρατηγικού χαρακτήρα, πρέπει να μας απασχολήσει.

Κυρίως για τον χρόνο που λαμβάνεται, την παραμονή δηλαδή μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στις Η.Π.Α. και σε μια περίοδο που η «αυτοκρατορική ηγεμονία» της Αμερικής όχι απλώς τίθεται σε αμφισβήτηση, αλλά έχει ουσιαστικά καταρρεύσει.

Στο άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών των 27 της Ε.Ε. στην Μασσαλία, υιοθετήθηκε ένα κείμενο για την συνεργασία μεταξύ Ε.Ε. και Η.Π.Α. «υπό το φως των νέων δεδομένων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των αμερικανικών εκλογών».

Το κείμενο θα δοθεί στην δημοσιότητα μετά τις Αμερικανικές εκλογές- αυτονόητο νομίζω- , αλλά εν τω μεταξύ οι τρεις αρμόδιοι εκπρόσωποι, ο Γάλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, ο Χαβιέ Σολάνα και η αρμόδια Επίτροπος Μπενίτα Φερέρο Βάλντερ, σε συνέντευξη τους προδιέγραψαν αόριστα ,αλλά αρκούντως αποκαλυπτικά, το περιεχόμενο αυτού του κειμένου.

Και τι περιλαμβάνει η απόφαση αυτή;

Σύμφωνα με πληροφορίες λοιπόν αναφέρεται στην «πολυπλοκότητα του νέου παγκοσμίου συστήματος, στο οποίο οι Ευρωπαίοι κλήθηκαν να παίξουν ένα ενεργό ρόλο με αφορμή την κρίση της Γεωργίας, αλλά και την διεθνή οικονομική κρίση».

Κάτι μας θυμίζουν οι αναφορές αυτές, κάτι βέβαια που έχει σχέση με την Γαλλική προεδρεία, και την πανταχόθεν αναγνωρισμένη κινητικότητα και αποφασιστικότητα του προεδρεύοντος Νικολά Σαρκοζί.
Με λίγα λόγια και εκτός των άλλων, η Γαλλία επιχειρεί μέσω της Προεδρίας να «κεφαλαιοποιήσει» τα πολιτικά κέρδη των σχετικών πρωτοβουλιών της.

Πέραν αυτών και επί της ουσίας, έχει ιδιαίτερη νομίζω σημασία η σαφής αναφορά στο ότι, «αλλάζουν οι διατλαντικές σχέσεις και οι Η.Π.Α. θεωρούνται μεγάλη δύναμη αλλά όχι κυρίαρχη»…

Τονίζεται η βαρύτητα και ο ρόλος της Κίνας της Ινδίας, της Βραζιλίας και της Ρωσίας καθώς και η υψηλή προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, του Ιράκ, του Αφγανιστάν.

Για πρώτη νομίζω φορά η Ευρώπη διεκδικεί με σαφήνεια, ρόλο και λόγο συμμέτοχου και όχι θεατή, για τα περιφερειακά και παγκόσμια προβλήματα.

Είναι ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης μιας συλλογικής πολιτικής παρουσίας στον κόσμο, κάτι που της έλειπε δραματικά, και αποτελούσε συχνά αιτία κριτικής.

Θέτει συνεπώς η Ευρώπη μια «νέα ατζέντα» σχέσεων με τις Η.Π.Α. σε μια εποχή που η οικονομική κρίση και η ύφεση δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα ένα νέο πολιτικοοικονομικό «χάρτη».

Ελπιδοφόρο φαντάζομαι το μήνυμα που εκπέμπει η στρατηγική αυτή πρωτοβουλία της Ευρώπης.

Ο νέος κόσμος, πολυκεντρικός και ταυτόχρονα άρρηκτα συνδεδεμένος- αυτό απέδειξε η τρέχουσα παγκόσμια κρίση- , δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μέσα από τα παρωχημένα σχήματα «Ανατολή-Δύση» «Ευρωατλαντισμός», «Αμερικανική Ηγεμονία» με ό,τι πραγματικό ή και φανταστικό εκφράζει ο όρος.

Ούτε μπορούν να τεθούν τώρα νέες συλλογικοί μέθοδοι ελέγχου, ρυθμίσεων και παρεμβάσεων στην λειτουργία της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, και του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην βάση των ηγεμονικών ρόλων και αντιλήψεων και κυρίως χωρίς την συμμετοχή και την έγκριση της παγκόσμιας κοινότητας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον ΟΗΕ.

Ούτως ή άλλως η προσεχής συνάντηση του Νοεμβρίου στις Η.Π.Α. για την συζήτηση των ρυθμίσεων και των ελέγχων, που τώρα κρίνονται απαραίτητοι, αναδεικνύει την νέα «νέα τάξη πραγμάτων», που έχει προκύψει.

Και η Ευρώπη δείχνει μια αυτοπεποίθηση και μια αποφασιστικότητα , να επιβάλλει και να διευρύνει τον νέο πολιτικό οικονομικό και στρατηγικό ρόλο της.

Υ.Γ.

Αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, τότε η «νέα Ευρώπη» φαίνεται ότι επανεξετάζει την τυφλή σχεδόν φιλοαμερικανική πολιτική της.
Η κατάρρευση της οικονομικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, αποτελεί όπως φαίνεται ισχυρό κίνητρο γι αυτό.