Oι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής.Πλήγμα στο κύρος του Κοινοβουλίου και του πολιτικού κόσμου.

«Χωρίς περίσκεψιν , χωρίς αιδώ», καθημερινά σχεδόν, οι πατέρες του έθνους αλλά και τα συγκροτημένα πολιτικά κόμματα, κάνουν ό,τι μπορούν για να υποσκάψουν το κύρος, την αξιοπιστία του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να αμβλύνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στην ύψιστη θεσμική έκφραση της Δημοκρατίας.

Είχαμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια, να παρακολουθούμε ενέργειες, συμπεριφορές, υπεκφυγές και υποκρισία, να κυριαρχούν στην πολιτική καθημερινότητα και να διαμορφώνουν στην συνείδηση του λαού μια αίσθηση παρακμής, δυσπιστίας και απομάκρυνσης, που εκφράστηκε διαχρονικά με δημοσκοπικά ευρήματα τέτοιας έντασης, ώστε να προκαλέσει την έκπληξη ακόμη και των κλασσικών αμφισβητιών

Η αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών εγγίζει τα όρια ενός αφανούς, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνου για την Δημοκρατία φαινομένου.

Τα όσα συνέβησαν τα τελευταία πέντε χρόνια θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια των όσων συνέβησαν τα τελευταία χρόνια της εικοσαετίας του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αν δεν είχε προηγηθεί εκείνος ο ανηλεής βομβαρδισμός κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής, που χαρακτήριζαν κατά την Ν.Δ. την όλη παρουσία και δραστηριότητα του ΠΑΣΟΚ και κυρίως τα ηθικοπλαστικά κηρύγματα για την «πολιτική ηθική», την «νέα διακυβέρνηση» την «σεμνότητα και ταπεινότητα».

Και παρά κάθε προσδοκία, ακατανόητα- και ίσως μόνο με κοινωνικά κριτήρια ερμηνευμένο- η πενταετία αυτή συνοδεύτηκε από τις πλέον απροσχημάτιστες εφόδους κατά του δημόσιου πλούτου, από το θράσος άγνωστων «κουμπάρων», των «δομημένων ομολόγων»,και όλων των άλλων κραυγαλέων φαινομένων παρακμής, αλλά κυρίως από τον επίμονο στρουθοκαμηλισμό, την υπεκφυγή με την οποία αντιμετωπίστηκαν τα αλλεπάλληλα αυτά φαινόμενα, από την ηγεσία της κυβέρνησης.

Και ήρθε ο καταλύτης, η μητέρα όλων των σκανδάλων η υπόθεση Βατοπαιδίου.
Και προέκυψε και πάλι ην ίδια τακτική της κυβερνώσας πολιτικής παράταξης.

Οι υπουργοί φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο, κάτω από την πίεση και την κατακραυγή της κοινής γνώμης, οι δημοκοπικοί αριθμοί καταρρέουν, το τοπίο αλλάζει η πολιτική ανατροπή κραυγάζει, αλλά η κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, να μην ερμηνεύει να μην αξιολογεί, να μην τολμά.

Και μόνο κάτω από την αφόρητη πίεση και τις εντυπώσεις που προκαλεί η πρωτοφανής παραίτηση των δύο εισαγγελέων, οδηγείται αναγκαστικά στην σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, προκειμένου να διερευνήσει τις ποινικές ευθύνες στελεχών της κυβέρνησης.

Και εκεί –στις συνεδριάσεις της Επιτροπής και στις μεθοδεύσεις-ξεπέρασε και τον εαυτό της.
Μάρτυρες προπηλακίζονται, άλλοι απειλούνται, η πρόσκληση για κατάθεση άλλων αναβάλλεται, η ακύρωσή ουσιαστικών μαρτύρων με κάθε τρόπο γίνεται η καθημερινότητα, ένας κυνισμός, ένα απερίγραπτο θράσος, συνοδεύει τις προσπάθειες αναίρεσης κάθε μαρτυρίας που δεν βολεύει, δεν συμφέρει, είναι επικίνδυνη.

Επώνυμα, διαπρεπή μέλη της, πρώην υπουργοί, αξιολογούν άμεσα μπροστά στα μικρόφωνα τις μαρτυρίες, επιχειρούν να τις ακυρώσουν με επιχειρήματα που προσβάλουν την νοημοσύνη του κόσμου.

Η Εξεταστική ξεπερνά κατά πολύ κάθε προηγούμενο λειτουργίας της- όλες οι προηγηθείσες κατέληξαν σε φιάσκο-, κυρίως για την θρασεία σχεδόν χυδαία προσβολή κάθε έννοιας νομιμότητας, δημοκρατικής λειτουργίας, σεβασμού της αλήθειας.

Ο χειρότερος και πλέον ευφυής εχθρός του κοινοβουλευτισμού, δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ένα τρόπο να πλήξει τον πολιτικό κόσμο με τόσο καίριο τρόπο, όσο οι ίδιοι οι πατέρες του έθνους δείχνουν τις ημέρες αυτές.

Ήταν φυσικό και αναμενόμενο ότι μια ιστορία όπως αυτή του σκανδάλου Βατοπαιδίου, με τον τρόπο που μεθοδεύτηκε, με τον μέγεθος των συμφερόντων που συμμετείχαν, θα προκαλούσε το «ενδιαφέρον» κάθε είδους μικροαπατεώνων, αριβιστών, ανθρώπων της νύχτας κυριολεκτικά, θα έφερνε στο προσκήνιο στελέχη της διοίκησης και επιστήμονες με ελαφρά συνείδηση, έτοιμους να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πρωταγωνιστών και φυσικά τα προσωπικά τους.

Και έτσι απολαύσαμε το απίστευτο θέαμα, να παρακολουθεί μια Επιτροπή της Βουλής ένα υποκλαπέν βίντεο εκβιασμού και να το απολαμβάνει στην συνέχεια και στην πλήρη και ολοκληρωμένη εκδοχή του.

Να ακούει από «μάρτυρες» ότι έχουν υποκλέψει τηλεφωνικές συνομιλίες, που επιβεβαιώνουν τις απόψεις τους και να μην αντιδρά.

Και να καταλήγουν κάποιοι επίσημοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, πρώην υπουργοί , μέσα ενημέρωσης, στο οριστικό συμπεράσματα του τύπου «αυτή είναι η αξιοπιστία των μεθοδευμένων μαρτυριών» και συνεπώς η «απόπειρα ενοχοποίησης των υπουργών»- για τους οποίους βοά η κοινή γνώμη- «έχει καταρρεύσει»!...

Αποκαλύπτοντας με απροσχημάτιστο και κυνικό τρόπο τι πρόκειται να περιλαμβάνει το πόρισμά τους.

Έτσι λοιπόν.
Δεν συνέβη τίποτε.

Οι υπογραφές των υπουργών δεν σημαίνουν τίποτε. Οι μεθοδεύσεις στην διαδικασία των ανταλλαγών, οι παράνομοι αποχαρακτηρισμοί δασών και αρχαιολογικών χώρων, είναι συνήθης πρακτική. Η ταχύτητα διεκπεραίωσης των πιο απίθανων συναλλαγών, δεν υποκρύπτει τίποτε. Η απώλεια δημόσιας περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων έγινε με νόμιμο τρόπο. Τα περίεργα που αποκαλύπτονται κατά την διαδικασία της υπογραφής των συμβολαίων δεν ενέχουν ευθύνες. Ανώνυμες εταιρίες ύποπτης σύνθεσης και off shore εταιρίες, που συστήνονται για να εξυπηρετήσουν πτυχές της υπόθεσης είναι συνήθης πρακτική, διαδικασίες εξπρές στην διεκπεραίωση υποθέσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων, είναι καθημερινότητα στην ελληνική πραγματικότητα.

Φτάσαμε στον πάτο.

Υ.Γ. 1
Αν κανείς είχε και την παραμικρή αμφιβολία, για την αθλιότητα και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται μέσα και γύρω από την Εξεταστική, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει αυτήν την αδιανόητη εξέλιξη , και κυρίως την απροσχημάτιστη και ανήθικη εκμετάλλευση του περιστατικού του Γ.Παπακωνσταντίνου και της συνάντησής του με τον επιχειρηματία Πάπιστα.

Και καλά η κυβέρνηση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο Λ Ζαγορίτης.

‘Όταν όμως ένα ολόκληρο δελτίο ειδήσεων, όπως αυτό του MEGA, αφιερώνεται στην πτυχή αυτή, αφήνοντας εκτός ενδιαφέροντος τα πολύ σημαντικότερα ζητήματα που προέκυψαν επί της ουσίας από τους τελευταίους μάρτυρες στην Εξεταστική, τότε κάτι άλλο συμβαίνει, ή επιδιώκεται.

Άρα , κάτι πολύ χειρότερο.

Υ.Γ.2
Και από κοντά βέβαια και ο Συνασπισμός, τον οποίο βόλεψε κατ αρχήν η διαστρέβλωση της αλήθειας για το ποιος είχε την πρωτοβουλία της πρόσκλησης της δικηγόρου των ακτημόνων Σωτηροπούλου. Δεν έμεινε όμως εκεί. Με έμμεσες και δηλητηριώδεις υπαινιγμούς, παίζει και αυτός στο παιχνίδι εκμετάλλευσης και αποπροσανατολισμού πάντοτε σε σχέση με τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Αφήνω βέβαια το γεγονός ότι παρά τα όσα κραυγαλέα ανακύπτουν και αποκαλύπτονται καθημερινά, συνεχίζει να μιλά για το «σκάνδαλο των δύο κομμάτων εξουσίας».

Καταλαβαίνω ότι κάνει απελπισμένη προσπάθεια να συγκρατήσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που φούσκωσαν τα δημοσκοπικά του μεγέθη, αλλά είναι αυτό ικανή δικαιολογία, για ένα κόμμα αρχών, ένα κόμμα της Αριστεράς, να κατρακυλά τόσο;

Υ.Γ. 3

Είναι να απορεί κανείς για την στάση της κυβέρνησης. Ενώ βλέπει πως τα πράγματα και οι αποκαλύψεις την «καίνε» κυριολεκτικά, ενώ ξέρει ότι η δικαστική εξέλιξη θα φέρει στο προσκήνιο ένα χωρίς προηγούμενο σκάνδαλο, με κεντρικό σχεδιασμό και καθοδήγηση, κινείται πανικόβλητη, μόνο για να προστατέψει τα κυβερνητικά στελέχη από την κατηγορία των ποινικών ευθυνών.

Και με τον τρόπο που το κάνει χάνει το μοναδικό και τελευταίο πλεονέκτημα, να επιβεβαιώσει την απόφασιστικότητα της να ξεκαθαρίσει σε βάθος το σκάνδαλο. Αντίθετα πείθει καθημερινά ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο αποπροσανατολισμός και η συγκάλυψη και τίποτε άλλο.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα και πολιτικά ακατανόητα, αν σκεφτεί κανείς ότι τελικά θα υπάρξουν, όπως και στο παρελθόν, διαφορετικά πορίσματα, ότι δεν κινδυνεύουν τα στελέχη της με παραπομπή.

Έχει χάσει κυριολεκτικά τον έλεγχο των πολιτικών πρωτοβουλιών και των εξελίξεων.

Και αυτό είναι το σημαντικότερο, γιατί καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις του άμεσου μέλλοντος.