Το «απέραντο φρενοκομείο» του θείου, μου θύμισαν οι δηλώσεις του ανιψιού και οι ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των βουλευτών του!..

Και στο μεταξύ τα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από την Ελλάδα..

Εν μέσω της μεγάλης οικονομικής κρίσης, των κοινωνικών προβλημάτων που αναδείχθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο από την εξέγερση της νεολαίας, ο πρωθυπουργός της χώρας συγκαλεί την Κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του για να αναγγείλει ότι η «υπόθεση Βατοπαίδι» προήχθη σε «σκανδαλώδη υπόθεση Βατοπαίδι», παραδεχόμενος ότι: «υποτίμησα το θέμα.

Δεν είδα έγκαιρα τις διαστάσεις του. Δεν είχα πλήρη εικόνα, όταν κλήθηκα για πρώτη φορά να τοποθετηθώ. Το λάθος αυτό δεν το χρεώνω σε κανένα άλλον. Δικό μου ήταν».

Αυτήν την πρωτοφανή για πρωθυπουργό δήλωση ακολούθησαν φρενήρη χειροκροτήματα των όρθιων βουλευτών του που τον επευφημούν και δεν τον αφήνουν να συνεχίσει την ομιλία του.

Απληροφόρητος, χωρίς την αυτονόητη για πρωθυπουργό δυνατότητα να αξιολογήσει την σοβαρότητα ενός γεγονότος που συγκλονίζει εδώ και μήνες την ελληνική κοινωνία, το αντίθετο μάλιστα συνειδητά το υποτίμησε, με όλες τις συνέπειες που αυτό είχε, ακόμη όμως και τώρα δειλός στο να δηλώσει ευθέως ότι η χώρα βιώνει τις συνέπειες ενός πρωτοφανούς σκανδάλου, αρνούμενος να επιμερίσει τις ευθύνες στους υπουργούς-διαχειριστές του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, χειροκροτείται ενθουσιωδώς, από υπουργούς και βουλευτές, του κόμματος, που κυβερνά τον τόπο σ αυτήν την τόσο δύσκολη και δυσοίωνη για τον μέλλον της χώρας περίοδο..

Τι μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε ακόμη;

Τι μπορούμε να περιμένουμε από έναν πρωθυπουργό που αποφασίζει και κινείται με βάση τις δημοσκοπήσεις;

Που ενεργεί με και για τις δημοσκοπήσεις;

Γιατί είναι φανερό, ότι μόνο εκείνες οι καταραμένες 5,5 μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και η ανατροπή όλων των «ποιοτικών» στοιχείων τους,τον ανάγκασαν να κάνει αυτά τα δειλά, και απίστευτα βήματα σχετικά με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Γιατί φυσικά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι χρειάστηκε τρεισήμισι μήνες από την απερίγραπτη εκείνη δήλωσή του στην ΔΕΘ, για να αντιληφθεί τις «διαστάσεις του προβλήματος».

Κι αυτό όταν ολόκληρη η Ελλάδα βοούσε, οι εφημερίδες είχαν πρωτοσέλιδα τις καθημερινές αποκαλύψεις και τα τηλεοπτικά δελτία αφιέρωναν στο Βατοπέδι τα μονοθεματικά δελτία τους.

Όταν ακόμη και ο ίδιος πιεζόμενος από τις παραιτήσεις των δύο εισαγγελέων, αναγκάστηκε να συναινέσει στην σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Ούτε και τότε αντιλήφθηκε τις «διαστάσεις του προβλήματος»..

Αν σε περιπτώσεις κραυγαλέες όπως αυτή του Βατοπεδίου χρειάζεται κάποιος 3.5 μήνες για να αντιληφθεί τις διαστάσεις του, τότε πόσα χρόνια χρειάζεται για να αντιληφθεί τις διαστάσεις της βαθύτατης κρίσης της ελληνικής οικονομίας, ή τις διαστάσεις της κοινωνικής κρίσης, που οδήγησαν τους νέους στην τελευταία εξέγερσή τους;

Αναρωτιέμαι λοιπόν, ως απλός πολίτης που παρακολουθεί τα γεγονότα γύρω του και τα ερμηνεύει με τις δυνατότητες και τις γνώσεις ενός μέσου πολίτη.

Μήπως νομίζετε πως είναι τυχαίο ότι, αναφερόμενος στα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, το μόνο που είχε να πει ήταν ότι «την βία, τους βανδαλισμούς και τις κλοπές, οφείλουν να τις καταδικάσουν όλοι» , να «απομονωθούν οι ομάδες που αποβλέπουν στην κοινωνική αναταραχή, τα στοιχεία που επιτίθενται στη Δημοκρατία» κλπ.

Και αυτά όταν ολόκληρη η Ευρώπη και τα πλέον έγκυρα διεθνή μέσα ενημέρωσης ασχολούνται επί ημέρες και συμφωνούν – το επαναλαμβάνω- στα βαθύτερα κοινωνικά αίτια και τα αδιέξοδα της νεολαίας.

Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά, για να γυρίσουμε στις σχετικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, αλλά το σημαντικό είναι πως αν με τον τρόπο αυτό ερμηνεύει τα γεγονότα, τότε το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε από την κυβέρνησή του ,θα είναι κάποιες αυστηρότερες ρυθμίσεις αστυνομικού χαρακτήρα, και τίποτε περισσότερο.

Είπε και άλλα, όλα φυσικά ως απαντήσεις σε «ευρήματα» των δημοσκοπήσεων, σε ερωτηματικά, που προκάλεσε η κατάρρευση του κόμματος του, και έφτασαν στο σημείο να αναρωτιούνται τα μέσα ενημέρωσης αλλά και οι αναλυτές, αν θα ηγηθεί του κόμματός του στις προσεχείς εκλογές.

Τα μεγάλα, τα φλέγοντα, τα δραματικά προβλήματα της οικονομίας, το μέλλον της χώρας, δεν τον απασχόλησαν ουσιαστικά.

Ανακουφισμένοι και με δηλώσεις αισιοδοξίας για το μέλλον (τους), έδειξαν οι βουλευτές της Ν.Δ.

Ας πάνε λοιπόν με αυτά τα «όπλα» στις επαρχίες και τις περιφέρειές τους και ας πουν στον κόσμο, ότι ο πρωθυπουργός άργησε, αλλά τελικά κατάλαβε τι συνέβαινε όλους αυτούς τους μήνες.

Θα πάρουν τότε την απάντησή τους και πιθανόν τότε να αντιληφθούν, ότι η χώρα δεν υπάρχει για να επιβιώνουν απλώς οι ίδιοι, ως βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί.

Η χώρα υπάρχει και απαιτεί να ασχοληθούν με τα προβλήματά της, διαφορετικά θα βρει η ίδια μέσα από τις διαδικασίες της δημοκρατίας, και τον δρόμο της και τις λύσεις που οι καιροί απαιτούν.

Υ.Γ.

Τα αναμενόμενα «κακά νέα» για την ελληνική οικονομία καταφτάνουν με απρόσμενη ταχύτητα.

Ο οίκος Moody’s στην Έκθεσή του με τίτλο «Ελλάδα: η αναταραχή και η πιστωτική κρίση πλήττουν τα δημοσιονομικά περιθώρια της κυβέρνησης», σημειώνει ανάμεσα σε άλλα ότι «το πρόσφατο κλίμα πολιτικής αναταραχής φέρνει στο προσκήνιο τα τρωτά σημεία της οικονομίας, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στη σχετικά χαμηλή πιστοληπτική κατάταξη της Ελλάδας» και στην συνέχεια «Σε μια χώρα που το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 93% του ΑΕΠ και που οι έντοκες πληρωμές αντιστοιχούν στο 11% των κρατικών εσόδων, αυτού του είδους περιορισμός της δημοσιονομικής ευελιξίας ενδεχομένως να έχει σημαντικό αντίκτυπο μειώνοντας την πιθανότητα για την προς τα άνω αναθεώρηση της αξιολόγησης της Ελλάδας».

Αλλά και η ετήσια Έκθεση της Citigroup προβλέπει συνεχή αύξηση του δημόσιου χρέους μέχρι το 2010, έλλειμμα πάνω από το 3% του ΑΕΠ και μόλις 0,50% ανάπτυξη το 2009 και το 2010.

Και το επίσης δραματικό και πλήρως αρνητικό για την ελληνική οικονομία να ανακάμψει, είναι η πρόβλεψή της ότι το spread με το Γερμανικό 10ετές, θα συνεχίσει να διευρύνεται, καθιστώντας την χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών απαγορευτική, στην ουσία ακυρώνοντας το περιβόητο «πρόγραμμα σωτηρίας» των 28 δις.

Και μπροστά σε όλα αυτά, η επόμενη «μεγάλη» και σχεδόν μοναδική κίνηση του πρωθυπουργού, είναι η μετακίνηση των υπουργών του και κάποιες «θεσμικού» χαρακτήρα αλλαγές στην οργάνωση του Υπουργικού Συμβουλίου, κινήσεις, -καθαρά και πάλι επικοινωνιακές- χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στα προβλήματα της χώρας.