Μια μικρή είδηση, με πολλά και ενδιαφέροντα μηνύματα..
Στις παραπολιτικές στήλες της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύθηκε τα παρακάτω σχόλιο:
«Διαπαραταξιακές και… διατασικές ήταν οι ευχές που δέχτηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος για την ονομαστική του εορτή σε ταβέρνα του Νέου Ηρακλείου. Εκτός από συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ, αντιπροσωπεύτηκαν όλες οι ΠΑΣΟΚικές φυλές καθώς προσήλθαν οι: Εύη Χριστοφιλοπούλου, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Π. Ευθυμίου, Τ. Χυτήρης, Δ. Κουσελάς, Θ. Μωραϊτης, Χρ. Πρωτόπαπας, Λ. Κανελλόπουλος, Στ. Τζουμάκας, η υπερνομάρχης Ντίνα Μπέη κ. ά. Ενώ από τους «προεδρικούς» οι Β. Παπαχρήστος, Π. Γερουλάνος, και Ν. Κοτζιάς. Ο τελευταίος θέλει να γνωρίσει τους συνδικαλιστές του Κινήματος. ..»
Στις παραπολιτικές στήλες της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύθηκε τα παρακάτω σχόλιο:
«Διαπαραταξιακές και… διατασικές ήταν οι ευχές που δέχτηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος για την ονομαστική του εορτή σε ταβέρνα του Νέου Ηρακλείου. Εκτός από συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ, αντιπροσωπεύτηκαν όλες οι ΠΑΣΟΚικές φυλές καθώς προσήλθαν οι: Εύη Χριστοφιλοπούλου, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Π. Ευθυμίου, Τ. Χυτήρης, Δ. Κουσελάς, Θ. Μωραϊτης, Χρ. Πρωτόπαπας, Λ. Κανελλόπουλος, Στ. Τζουμάκας, η υπερνομάρχης Ντίνα Μπέη κ. ά. Ενώ από τους «προεδρικούς» οι Β. Παπαχρήστος, Π. Γερουλάνος, και Ν. Κοτζιάς. Ο τελευταίος θέλει να γνωρίσει τους συνδικαλιστές του Κινήματος. ..»
Διαβάζεις την είδηση και αναρωτιέσαι.
Μήπως βρισκόμαστε κάπου στα 1988 και όχι το 2008;
Γιορτές και πανηγύρια με τον κόσμο στους δρόμους, τους άνεργους σε απελπισία, τον αύριο των εργαζομένων πιο αβέβαιο από ποτέ, την χώρα στην βαθύτερη κρίση και τα χειρότερα αδιέξοδα, τον διεθνή ορίζοντα μαύρο και άραχνο, έναν πόλεμο που δεν έχει το προηγούμενο του σε αγριότητα και ανθρωπιστική καταστροφή, την νεολαία εξαγριωμένη για τα χάλια της ηγετικής ελίτ της χώρας, τον συνδικαλισμό στην μεγαλύτερη ανυποληψία που γνώρισε ποτέ…
Πού τελικά ζουν οι άνθρωποι αυτοί;
Γιατί αναρωτιούνται για τα ευρήματα των ερευνών που προβάλουν ως το κρισιμότερο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, το ότι δεν άλλαξε σε τίποτε;
Ας φωτογραφηθούν λοιπόν όλοι αυτοί και ας βάλουν ως λεζάντα ότι το γλέντι έγινε κάπου στα 1988.
Να είναι βέβαιοι ότι κανένας δεν θα προσέξει το λάθος.
Τα ίδια πρόσωπα, στους ίδιους ρόλους.
Μόνο που δεν βρισκόμαστε πλέον στα 1988…
Αποφεύγω να σχολιάσω την παρουσία των «προεδρικών»- και μάλιστα ποιων!...- για να αποφύγω να πω χειρότερα πράγματα.
η είδηση έχει πολλές πλευρές. η μια είναι αυτή που παρουσιάζετε, με την οποία συμφωνώ. η δεύτερη είναι αν όντως πήγαν όλοι και ειδικά οι "προεδρικοί". Αν πήγαν,κακώς πήγαν! Έχω μια αμφιβολία για τον Κοτζιά, γιατί στις γιορτές είναι (και ήταν και φέτος) συνήθως στην Αμερική.Τους υπόλοιπους τους περιφρονώ! Πάντα έτσι έκαναν, πάντα έτσι θα κάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τρίτη πλευρά της είδησης είναι το ποιος τη διοχέτευσε στα ΜΜΕ (εκτός την "Ε" έγραψε την ίδια μέρα και ο Μικροπολιτικός των ΝΕΩΝ). Φαντάζομαι ότι δεν έχετε και εσείς καμιά αμφιβολία, ότι η διαρροή είναι μέσα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Παλιά μου τέχνη κόσκινο τα ...συντροφικά μαχαιρώματα!
Διαπιστώνω ότι οι «κεραίες» σου είναι ακόμη ευαίσθητες στα «σήματα» του συνδικαλισμού. Ο «λύκος» κι αν εγέρασε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά επισημαίνεις το πρόβλημα: ίδια πρόσωπα, ίδια εικόνα!
Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο ότι τα Ελληνικά Συνδικάτα εξελίχθηκαν σε πολύ σκληρούς, αυστηρά ιεραρχικούς μηχανισμους, τους οποίους θα ζήλευαν και οι πιό αυταρχικοί οργανισμοί, είτε αυτοί είναι κόμματα είτε οτιδήποτε άλλο. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στην πλήρη κομματικοποίησή τους, όσο στο ότι τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών εκλογών τα εκδίδουν στην πράξη οι ίδιες οι Παρατάξεις δια των εκπροσώπων τους στις Εφορευτικές Επιτροπές! Έτσι είναι εύκολο για την κάθε φορά ηγεσία να εξασφαλίζει την εκλογή όσων της ειναι αρεστοί και να εξουδετερώνει όσους θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα.
Αν σ΄ αυτό προσθέσουμε και το ότι δεν σεβάστηκαν την αυτονομία των συνδικάτων ούτε τα κόμματα που την διακηρύσσουν, καταλαβαίνουμε ότι γίνεται διπλά δύσκολη η αλλαγή των πραγμάτων!
Πως όμως να σεβαστούν τα κόμματα εξουσίας την συνδικαλιστική αυτονομία όταν τα πιο ισχυρά συνδικάτα είναι αυτά του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα ; Όταν ο έλεγχος των συνδικάτων γίνεται κρατική υπόθεση ;
Μια σκέψη για το σχόλιο του Stefan
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σημαντικό να συμφωνήσουμε, ότι έχει ελάχιστη σημασία το ποιος διοχέτευσε στον τύπο την πληροφορία, ή αν παρέστησαν όλοι οι "προεδρικοί"
Άλλωστε ο συντάκτης του σχολίου, στην "Ελευθεροτυπία", όπου το διάβασα, φαίνεται ότι έκανε επιλογή ονομάτων, και δεν το κρύβει.
Το ουσιαστικό ζήτημα λοιπόν είναι πως τόσο και κυρίως ο εορτάζων-λόγω της κορυφαίας θέσης του-, όσο και οι παρευρεθέντες, ιδιαίτερα τις ημέρες εκείνες, έδειξαν πως συνεχίζουν να ζουν στον "όμορφο κόσμο" τους και δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να το επιδεικνύουν δημόσια και προκλητικά.
Αυτό είναι το εξοργιστικό και το θλιβερό για ένα κόμμα, που συγκεντρώνει "αντιπροσώπους για τα εκλογικά κέντρα",- τόσο κοντά βλέπει τις εκλογές-,αλλά δεν νοιάζεται γιαυτό που απασχολεί και προβληματίζει τον κόσμο σχετικά με το κόμμα τους.
Να το πω απλά και σκληρά.
Δεν τους καίγεται καρφί, για ο,τιδήποτε καίει κυριολεκτικά τους οπαδούς του κόμματός του.
Ή το χειρότερο, για πολιτικούς, έχουν χάσει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και επαφής με τον κόσμο.
Γι αυτό θα φανεί σύντομα, πόσο ευάλωτη και εύθραυστη είναι αυτή η υπεροχή των έξη μονάδων, που ένα απλό αεράκι ανασχηματισμού την κατέβασε στους τρεις, και έπονται τα χειρότερα...
Και για να εξηγηθώ. Δεν χαίρομαι καθόλου γιαυτό. Το αντίθετο.
Μια σκέψη για το σχόλιο του Stefan
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σημαντικό να συμφωνήσουμε, ότι έχει ελάχιστη σημασία το ποιος διοχέτευσε στον τύπο την πληροφορία, ή αν παρέστησαν όλοι οι "προεδρικοί"
Άλλωστε ο συντάκτης του σχολίου, στην "Ελευθεροτυπία", όπου το διάβασα, φαίνεται ότι έκανε επιλογή ονομάτων, και δεν το κρύβει.
Το ουσιαστικό ζήτημα λοιπόν είναι πως τόσο και κυρίως ο εορτάζων-λόγω της κορυφαίας θέσης του-, όσο και οι παρευρεθέντες, ιδιαίτερα τις ημέρες εκείνες, έδειξαν πως συνεχίζουν να ζουν στον "όμορφο κόσμο" τους και δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να το επιδεικνύουν δημόσια και προκλητικά.
Αυτό είναι το εξοργιστικό και το θλιβερό για ένα κόμμα, που συγκεντρώνει "αντιπροσώπους για τα εκλογικά κέντρα",- τόσο κοντά βλέπει τις εκλογές-,αλλά δεν νοιάζεται γιαυτό που απασχολεί και προβληματίζει τον κόσμο σχετικά με το κόμμα τους.
Να το πω απλά και σκληρά.
Δεν τους καίγεται καρφί, για ο,τιδήποτε καίει κυριολεκτικά τους οπαδούς του κόμματός του.
Ή το χειρότερο, για πολιτικούς, έχουν χάσει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και επαφής με τον κόσμο.
Γι αυτό θα φανεί σύντομα, πόσο ευάλωτη και εύθραυστη είναι αυτή η υπεροχή των έξη μονάδων, που ένα απλό αεράκι ανασχηματισμού την κατέβασε στους τρεις, και έπονται τα χειρότερα...
Και για να εξηγηθώ. Δεν χαίρομαι καθόλου γιαυτό. Το αντίθετο.
Μια απάντηση στον Σαλονικιό
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως τα όσα περιγράφεις- και όπως φαίνεται τα γνωρίζεις πολυ΄καλά- προκαλούν τρόμο.
Αν ένας από τους κορυφαίους θεσμούς οργάνωσης της κοινωνίας και προάσπισης εργαζομένων και ανέργων- άρα και της συνοχής της κοινωνίας και δημοκρατίας- φτάνει σε τέτοιο σημείο φθοράς και αλλοτρίωσης, τότε μάλλον ζούμε σε ένα φανταστικό και όχι στον πραγματικό κόσμο.
Δεν μιλάμε δηλαδή για ένα πρόβλημα, αλλά για μια θανατηφόρο αρώστεια, που αφαλώς δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα.
Και από την άποψη αυτή, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Φανταστικό και πραγματικό! Να μια ωραία συζήτηση! Ο κόσμος που «ζούμε» είναι γνωστό ότι είναι ο «κόσμος μας» και όχι ο πραγματικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια είναι η ταυτότητα που μας επιβάλλει η κοινωνία στην οποία ζούμε και ποια «ταυτότητα» επιλέγουμε εμείς για τον εαυτό μας;
Είμαστε, και για πόσο, από εκείνους που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο ή όχι; Και προς ποια κατεύθυνση; Με ποιους τρόπους και ποια μέσα;
Με αφορμή την κατάσταση στον Συνδικαλισμό, που δεν είναι ο μόνος θεσμικός χώρος με αυτή την εικόνα-μήπως τα κόμματα είναι καλύτερα;-τι κάνουμε εμείς ως πολίτες για την ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας; Είναι αρκετός ο «λόγος» ή χρειάζεται και η «πράξη»; Η συνένωση δυνάμεων σε πρωτοβουλίες και δράσεις;
Τι μπορούμε να κάνουμε όσοι επικοινωνούμε μέσω των blogs και συμφωνούμε πάνω σε κοινωνικά προβλήματα και καταστάσεις;