Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Μια απροσδόκητη επιστροφή στο παρελθόν των «κυνικών συμφερόντων»…

Οι θετικές και κάποτε ενθουσιώδεις εντυπώσεις που άφησε το ταξίδι του Μπάρακ Ομπάμα στην Ευρώπη, κυρίως δε οι θέσεις και οι απόψεις που εξέφρασε τόσο στις επίσημες και δύσκολες διεθνείς συναντήσεις, όσο και στην επικοινωνία του με τον κόσμο, πολύ φοβούμαι ότι δέχθηκαν ένα απροσδόκητο κτύπημα εξ αιτίας της πολιτικής που οι ΗΠΑ απεφάσισαν και άρχισαν να εφαρμόζουν στις σχέσεις τους με την Τουρκία.

Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η Τουρκία απέκτησε στρατηγικά πλεονεκτήματα στο πλαίσιο της νέας πολιτικής που σχεδίασαν οι ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή.
Δεν έχει λοιπόν κανένα ενδιαφέρον να τα επαναλάβω εδώ.

Θα κάνω μόνο μια παρατήρηση για τα «καθ ημάς».

Αντί να αναλύσουμε με ψυχραιμία την νέα αυτήν πραγματικότητα, που ανέδειξε και την πραγματική, την αντικειμενική ισχύ της Τουρκίας, το αντικειμενικό πλεονέκτημα μιας χώρας δεκάδων εκατομμυρίων, την τεράστια αγορά που εκπροσωπεί, την μεγάλη στρατιωτική της ισχύ, την ταχύτητα προσαρμογής της πολιτικής της στα διαμορφούμενα εκάστοτε διεθνή δεδομένα , στην πιο κρίσιμη για τις ΗΠΑ περιοχή και με βάση αυτά να εξετάσουμε την ενδεχόμενη ανάγκη σχεδιασμού μιας νέας πολιτικής στις σχέσεις μας την γειτονική χώρα, αναλωθήκαμε σε μια γκρίνια, σε ένα κακομοιριασμένο φθόνο, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να «εξισορροπήσουμε» την εύνοια του πλανητάρχη.

Και έτσι με διπλωματικές πιέσεις, , με ισχυρές παρεμβάσεις της ομογένειας και τις προσωπικές ενέργειες των Κ.Καρ μανλή και του Γ. Παπανδρέου «πετύχαμε» την άνευ σημασίας και όπως φάνηκε άνευ αποτελέσματος ,συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και την «ιδιαίτερη» δεκάλεπτη συνάντησή του Μπάρακ Ομπάμα με το Οικουμενικό Πατριάρχη.
Αυτή μάλιστα η δεύτερη θα μπορούσε άριστα να χαρακτηριστεί ως «προσβολή» προς το πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη, γιατί η Αμερικανική διπλωματία δεν παρέλειψε σχεδόν καμιά ενέργεια, για να υποβαθμίσει την σημασία της και κυριολεκτικά να προσβάλλει τον Πατριάρχη, απαγορεύοντας τις φωτογραφίες, , μη εκδίδοντας καμιά επίσημη ανακοίνωση για την συνάντηση και μοιράζοντας αργότερα το βράδυ και μόνο ύστερα από πίεση και έγγραφο αίτημα, που απαίτησε ο Λ. Οίκος, μια ουδέτερη φωτογραφία της συνάντησης χωρίς σχόλια .

Και όπως διπλωματικοί κύκλοι ανάφεραν με την τακτική του αυτή ο Λευκός Οίκος διαδηλώνει ότι η δεκάλεπτη εκείνη συνάντηση ουσιαστικά «δεν έγινε»…

Έτσι κι αλλιώς η συνάντηση αυτή δεν αναφέρθηκε ποτέ στο επίσημο πρόγραμμα της επίσκεψης του Μπάρακ Ομπάμα στην Κωνσταντινούπολη.

Στην Αγία Σοφία, που την περιήλθε και την θαύμασε επί μία ώρα τον υποδέχθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν, στο Μπλέ Τζαμί τον υποδέχτηκε ο μουφτής και τον ξενάγησε, του έδειξε μάλιστα και το ενδιάμεσο όνομά του, γραμμένο στον τρούλο του φημισμένου Τζαμιού…

Για χάρη της Τουρκίας όλα αυτά.

Για χάρη της Τουρκίας εξόργισε τους Ευρωπαίους και μάλιστα αυτούς που συνήθως την εκφράζουν, τον Σαρκοζί και την Μέρκελ, όταν τους ζήτησε να δεχθούν την Τουρκία στην Ε.Ε.
Και παρά τις δημόσιες δηλώσεις τους και την έκφραση της δυσαρέσκειάς τους για αυτήν την «ανάμειξη» του προέδρου Ομπάμα στα εσωτερικά της Ευρώπης, επανέλαβε με την ίδια έμφαση την άποψή του μέσα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, ότι η Ευρώπη πρέπει να δεχθεί την Τουρκία, στην Ένωσή της.

Γιατί γράφω όλα αυτά;

ΟΙ ΗΠΑ είχαν ανέκαθεν την άποψη ότι η Τουρκία πρέπει να εισέλθει στην Ε.Ε. και την δήλωναν με κάποιο τρόπο και σε κάθε ευκαιρία. Όπως και εμείς άλλωστε. Και οι δύο γιατί για διάφορους λόγους βέβαια πιστεύαμε ότι έτσι θα εξυπηρετηθούν καλύτερα και τα εθνικά συμφέροντα του καθενός.

Αλλά ο τρόπος, ο τόπος και η επιμονή με την οποία εξέφρασε την πολιτική αυτή ο Μπάρακ Ομπάμα, ξεπέρασε τα όρια και για πρώτη φορά ανέδειξε επί της εποχής του το απεχθές πρόσωπο της Αμερικής, όπως το έκαναν τα τελευταία χρόνια οι πρόεδροί της, όταν μπροστά στα συμφέροντα της υπερδύναμης καταπατούσαν κάθε πρόσχημα.

Επρόκειτο για μια «ατυχή» στιγμή στην περιοδεία του Προέδρου και θα λησμονηθεί στις προσεχείς ημέρες με άλλες εξισορροπητικές ενέργειες;

Ή μήπως πρέπει να αποδεχτούμε αυτό που η πλειοψηφία των αναλυτών έλεγε, πως οι ΗΠΑ ανεξάρτητα από τον Πρόεδρο έχουν μια πάγια τακτική υποστήριξης και προώθηση των συμφερόντων τους χωρίς «αρχές και αξίες»;

Ο χρόνος θα το δείξει.

Είμαι όμως βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι δοκίμασαν μια μικρή ψυχρολουσία και θα την πάρουν σοβαρά υπ όψιν.

Τώρα πόσο σοβαρά θα πάρουμε υπ όψιν και εμείς την νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα, που αναδείχτηκε γύρω μας, πόσο σοβαρά και με αίσθηση εθνικής ευθύνης θα μελετήσουμε την κατάσταση και θα διαμορφώσουμε την πολιτική μας, που σημειωτέον αντιμετωπίζει μια επιδείνωση σε όλα τα μέτωπα, Κυπριακό, Σκοπιανό, Αιγαίο, Βαλκάνια κλπ, αυτό ένα άλλο και πολύ σοβαρό ζήτημα.

Υ.Γ.1
Επανέρχομαι στο ζήτημα της «συνάντησης» με τον Οικουμενικό Πατριάρχη για να πω την εκτίμησή μου.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δέχτηκαν για πρώτη φορά μια τέτοιας βαρύτητας υποτίμηση και υποβάθμιση, τις συνέπειες της οποίας πολύ δύσκολα θα εξισορροπήσει ό πολύπειρος και ευφυής Πατριάρχης.

Θα σημειώσω, έτσι προς ενίσχυση αυτής της άποψης, ότι ο Μπάρακ Ομπάμα,ο Πρόεδρος με τις μεγαλύτερες ευαισθησίες για τα προβλήματα περιβάλλοντος, με την πιο σημαντική πολιτική και τις εντυπωσιακές πρωτοβουλίες του για την «πράσινη ανάπτυξη» και τα λήψη των μέτρων για τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής, δεν είχε να πει ούτε μία λέξη για τις μεγάλες περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη, που του προσέδωσαν τον διεθνή τίτλο του Πράσινου Πατριάρχη…

Κάτι μου λένε όλα αυτά. Κάτι το πολύ δυσάρεστο…

Υ.Γ.2

Μόνο θλίψη και απογοήτευση μπορεί να νοιώσει όποιος διάβασε τις δηλώσεις του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών για τα όσα ελληνικού ενδιαφέροντος διαδραματίστηκαν στην διήμερη επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα στην Τουρκία.

Η αντίληψη που κρύβεται πίσω από την χλιαρή, ανούσια, και φοβική δικαιολόγηση των πάντων, αναδεικνύει το τρομακτικό έλλειμμα ελληνικής εθνικής στρατηγικής.

Ο αναβαθμισμένος νέος ρόλος της Τουρκίας και οι συνέπειες του για τα ελληνοτουρκικά, δεν υπεπεσε στην αντίληψή τους

Και αυτό είναι το χειρότερο.