ΜΥΛΟΙ ΑΛΛΑΤΙΝΙ

Η κλασσική ελληνική περιπέτεια με τα διατηρητέα συνεχίζεται.

( Σημείωμα της 23 Μαρτίου-Αδημοσίευτο)

"Το συγκρότημα των Μύλων Αλλατίνι, ή καλύτερα ότι έχει απομείνει από αυτό, ορθώνεται με το μέγεθος και τις περιπέτειες του μπροστά μας, με τρόπο πιεστικό ,ώστε να μην μπορείς να αποφύγεις τουλάχιστον τις θλιβερές σκέψεις του πως εξελίσσεται σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο η περιπέτεια των διατηρητέων είτε κατοικιών, είτε βιομηχανικών συγκροτημάτων στην Ελλάδα.

Ιδιαίτερα γι αυτά τα τελευταία η πόλη έχει να επιδείξει πολλά αντιπροσωπευτικά και συχνά κραυγαλέα δείγματα .

Το συγκρότημα ΦΙΞ, οι Μύλοι Αλλατίνι, η Υφανέτ, η Κεραμοποϊα Αλλατίνι, συνεχίζουν να καταρρέουν και να καταστρέφονται, στην πραγματικότητα να εξαφανίζονται, επειδή χαρακτηρίστηκαν διατηρητέα ιστορικά βιομηχανικά συγκροτήματα!..

Και γιατί αυτό;

Γιατί από την μια η πολιτεία με τις αρμόδιες αρχαιολογικές της υπηρεσίες παρεμβαίνει και καλώς για να διασώσει εξαιρετικά δείγματα πολλές φορές της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής και ιστορίας και από την άλλη δείχνει μια απίστευτη αδυναμία να ανταποκριθεί στην απόφασή της αυτή και να διασώσει την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.

Φέτος συμπληρώνονται 38 χρόνια από τον πρώτο χαρακτηρισμό του συγκροτήματος ως κοινόχρηστου χώρου πρασίνου, που σήμαινε αυτόματα ότι δεν επιτρεπόταν καμιά απολύτως άλλη χρήση στον χώρο. Το 1991 , πριν 18 χρόνια, ο Μύλος και τα κτίρια του συγκροτήματος με τον περιβάλλοντα χώρο χαρακτηρίστηκαν ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Το 2001 και το 2002 μετά από δικαστικέςαποφάσεις,προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις κλπ με πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ το οικόπεδο επανέρχεται από τον προ του 1971 χαρακτηρισμό του ως πράσίνου, στο καθεστώς οικοδομήσιμου και στην συνέχεια με απόφαση του ΥΠΠΟ καθορίζεται η επιτρεπόμενη δόμηση!...

Η συνέχεια είναι γνωστή ...

Ανάμεσα στον χαρακτηρισμό του βιομηχανικού συγκροτήματος και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών συνθλίβεται κυριολεκτικά το ίδιο το μνημείο ,καταρρέει και ουσιαστικά εξαφανίζεται αντί να διασώζεται.

Και φυσικά δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι η εξέλιξη αυτή, είναι κατά τα άλλα ανώδυνη και αδάπανη

Η διαμάχη έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ατελείωτου και σκληρού πολέμου, με την ιδιοκτησία από την μια πλευρά, τους αρχαιολόγους από την άλλη και ανάμεσά τους πολίτες, διαφωνούντες, κόμματα, μέσα ενημέρωσης δικαστική εξουσία, καταγγελίες, προσφυγές, συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις.


Γιατί κατά κανόνα η διατήρηση και η επαπειλούμενη συνήθως ανοικοδόμηση ανατρέπει την οργάνωση της ζωής μιας ολόκληρης περιοχής, επιδεινώνει τις συνθήκες, την καθημερινότητα και τελικά την ποιότητα ζωής στα αστικά κέντρα, που τώρα περιβάλλουν τα βιομηχανικά συγκροτήματα.

Αυτά έγραφα πριν καμιά δεκαριά μέρες, σε ένα ημιτελές Σημείωμα, ως παρατηρήσεις «εξωτερικές» από ένα περίπατο που μ έφερε στο βιομηχανικό συγκρότημα".

Σήμερα η «Μακεδονία» κάνει πρωτοσέλιδη την εκκρεμότητα γύρω από το μέλλον των Μύλων Αλλατίνι , παίρνοντας αφορμή από τις απόψεις που διατυπώθηκαν στο 3ο Εθνικό Συνέδριο του ΤΕΕ με θέμα «Ήπιες επεμβάσεις και προστασία ιστορικών κατασκευών».

Μεταφέρω και τονίζω δύο σημαντικές πληροφορίες, που προέκυψαν από την σχετική συζήτηση.

Μέχρι το τέλος Απριλίου το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ θα αποφανθεί επί την οριστικής μελέτης του «σχεδίου επανάχρησης», που κατέθεσαν οι ενδιαφερόμενοι.

Και πριν από το καλοκαίρι αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας εναντίον της απόφασης του Γ. Βουλγαράκη το 2006, για την χωροθέτηση νέων οικοδομικών μονάδων. Να υπενθυμίσουμε ότι το Συμβούλιο Επικρατείας είχε ακυρώσει και το 2003,παρόμοια, με άλλα δεδομένα απόφαση και του Β. Βενιζέλου.

Να ελπίσουμε ότι με τις δύο αυτές αποφάσεις θα δοθεί ένα τέλος στην εκκρεμότητα;
Ένα τέλος που ασφαλώς δεν πρόκειται να ικανοποιήσει εκείνους που ζητούν την απαλλοτρίωση του χώρου, ένα αίτημα ανέφικτο λόγω του τεράστιου κόστους της απαλλοτρίωσης και της ταυτόχρονης εμπλοκής του με την γνωστή ιστορία της σκανδαλώδους μεταφοράς συντελεστή δόμησης.