ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΘΑΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΝΟΙΞΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΜΠΟΡΕΣ...

Και ένα..φάντασμα επιστρέφει στον κόσμο του.

Ενώ η «Θεατρική Άνοιξη» της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης, περιμένει στον καταψύκτη, που την οδήγησε η πολιτική του ΥΠΠΟ, περιμένοντας μια νέα «άνοιξη» στα πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης, εν τούτοις δύο θεατρικά γεγονότα, που εξελίσσονται τις ημέρες αυτές στην πόλη, μας ενθαρρύνουν, μας γεμίζουν ελπίδες, δείχνουν πως συνεχίζουν να υπάρχουν και φορείς και άτομα που βλέπουν με αισιοδοξία μπροστά.

Αναφέρομαι καταρχήν στις «Θεατρικές Συναντήσεις 2009» του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Καλαμαριάς και το έργο του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του θεσμού του Θανάση Παπαγεωργίου.

Και θα κάνω δύο επισημάνσεις

Η πρώτη αφορά στον Δήμο Καλαμαριάς. Μετά την αναβάθμιση και την διεθνοποίηση του Διεθνούς Εικαστικού Φεστιβάλ «Πεδίο Δράσης Κόδρα», έρχεται τώρα και κάνει το αυτονόητο αλλά δυστυχώς τόσο ακριβοθώρητο βήμα, να αναθέσει σε καλλιτεχνικό Διευθυντή την ευθύνη της διοργάνωσης μιας συνάντησης θεατρικών σχημάτων.

Και αυτομάτως,- η δεύτερη επισήμανση- η πρωτοβουλία, αποκτά χαρακτήρα, στόχους, σαφές περιεχόμενο, ποιότητα και πρωτοτυπία.

Οι «Συναντήσεις» φέρνουν στην Θεσσαλονίκη, θεατρικές παραγωγές από την Αθήνα και το εξωτερικό, και συνοδεύονται από σεμινάρια υποκριτικής, για την μουσική στο θέατρο κλπ.
Εξ ίσου σημαντικό και ενδιαφέρον για διαφορετικούς λόγους, είναι και το «Μικρό Φεστιβάλ της Ούγκα Κλάρα», που φέτος θα φιλοξενήσει έξη ομάδες, χοροθεάτρου, παιδικού θεάτρου, πικάντικα παραμύθια για ενήλικες, αλλά και εργαστήρια , έκθεση φωτογραφίας, κλπ
Τι λένε οι διοργανωτές του «Μικρού Φεστιβάλ»;

«Στόχος είναι να δει η Θεσσαλονίκη νέες φόρμες. Έτυχε τα περισσότερα έργα που επιλέξαμε φέτος (έξη ομάδες, από 27 δηλώσεις συμμετοχής), να είναι διασκευές γνωστών έργων, ή κείμενα των ιδίων των θιάσων και αυτό είναι κάτι που μας ενδιαφέρει. Να δίνεται ένα βήμα για την παρουσίαση νέων έργων».

Τα εργαστήρια που συνοδεύουν τις εκδηλώσεις του «Μικρού Φεστιβάλ» αφορούν στο μακιγιάζ, την υποκριτική, τις τεχνικές, την κινησιολογία, το σωματικό θέατρο και την σκηνογραφία.

Τι μας δείχνουν όλα αυτά;

Μια ενδιαφέρουσα κινητικότητα, νέες αντιλήψεις στον προγραμματισμό των δημοτικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων, μια ολοζώντανη και ανήσυχη νεανική θεατρική αναζήτηση, ένα διαφορετικό κλίμα στην συνολική πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή της Θεσσαλονίκης.
Τα νέα είναι λοιπόν ευχάριστα.

Στον ορίζοντα βέβαια πρόβαλαν και πάλι τα σύννεφα από επαπειλούμενη μπόρα στο ΚΘΒΕ.
Καθόλου πρωτότυπο θα μου πείτε.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, ανεξάρτητα από τα επιφαινόμενα και τις δημόσιες δηλώσεις.

Η αιτία; Ο θεσμικός ιός που έχει εγκατασταθεί για τα καλά στο ΚΘΒΕ και εκδηλώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ο μηχανισμός που φέρνει τα πράγματα στο αδιέξοδο, στην ένταση, στην σύγκρουση, δεν είναι παρά αυτό το γελοίο θεσμικό πλαίσιο αποτέλεσμα άλλωστε της πιο κυνικής συναλλαγής στο παρασκήνιο των συζητήσεων του Νομοσχεδίου στην Βουλή το 1994, τότε που το ΚΘΒΕ άλλαξε νομικό χαρακτήρα και από ΝΠΔΔ έγινε ΝΠΙΔ..

Τα έχω γράψει αρκετές φορές και δεν νομίζω πως έχουν πια ενδιαφέρον να επανέλθω σ αυτά.
Και επειδή δεν βλέπω στον ορίζοντα διάθεση, ή το πολιτικό περιβάλλον, ή και τα περιθώρια για αλλαγές στον σχετικό νόμο, συνιστώ φιλικά στους εμπλεκόμενους , τους νυν, ή τους αυριανούς, να διαμορφώσουν ένα «πλαίσιο αρχών συνεργασίας» για την ισόρροπη λειτουργία των οργάνων, με κεντρική συμφωνία την προτεραιότητα εξυγίανσης των οικονομικών και την απαλλαγή του Θεάτρου από το θεόρατο έλλειμμα των 3.5 εκατομμυρίων ευρώ..

Και για να γίνει κατανοητό γιατί μιλώ για μια συμφωνία αρχών, θα αναφέρω κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Μία από τις δυσβάστακτες για το ΚΘΒΕ νομικές δεσμεύσεις που επιβάλλει ο ισχύον νόμος, είναι η υποχρέωσή του να διατηρεί 100 συμβόλαια ηθοποιών, ανεξάρτητα από τις πραγματικές του ανάγκες και το τρέχον ρεπερτόριο. Κι όμως σήμερα, στο ΚΘΒΕ υπάρχουν …145 συμβόλαια ηθοποιών, με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομική επιβάρυνση και την επιδείνωση των ελλειμμάτων, με αποκλειστική ευθύνη του Καλ. Διευθυντή, στις αρμοδιότητες του οποίου υπάγεται η υπογραφή συμβολαίων με ηθοποιούς, τεχνικούς του θεάτρου, θεατρικούς συντελεστές και φυσικά την αμοιβή τους.

Στην ίδια λογική μπορεί να ενταχθεί και η απόφαση του Καλ. Διευθυντή να προσλάβει ως κομπάρσους, στο έργο που πρωταγωνίστησε η Πέμυ Ζούνη, τους μαθητές της Σχολής της, την στιγμή που είχε στην διάθεσή του τους μαθητές της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, ή η όντως υπέρογκη αμοιβή των 20.000 ευρώ που ενεκρίθη για γνωστό σκηνοθέτη γειτονικής χώρας. Όλα αυτά και πιθανόν άλλα άλλης ,μικρότερης ή μεγαλύτερης οικονομικής επίπτωσης, αποκτούν μια διαφορετική διάσταση σε συνδυασμό πάντα με το απίστευτο έλλειμμα των 3.5 εκατομ. Ευρώ, το οποίο οδηγεί το ΚΘΒΕ στο αδιέξοδο.

Υ.Γ.1
Δημοσιεύθηκαν σήμερα πληροφορίες ότι στο πλαίσιο οικονομιών η ΕΡΤ εξετάζει το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθεί το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης.
Δεν πιστεύω ότι θα στενοχωρηθούν πολλοί γι αυτό.

Απεναντίας έχουμε λόγο να στενοχωρηθούμε για την σπατάλη πολύτιμων πόρων εξ αιτίας της ακατανόητης απόφασης να «κρατήσουν στην ζωή» όχι απλώς ένα πτώμα, αλλά ένα φάντασμα.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι θα μπορούσε να κάνει με μόνο 20.000 ευρώ το λαμπρό σωματείο των Φίλων του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη για την μουσική, ή ότι με 30.000 ευρώ θα μπορούσε να συνεχιστεί ανεμπόδιστα η «Θεατρική Άνοιξη» της Τέχνης, στο πλαίσιο του προγράμματος «Εταιρικής Ευθύνης», που με τόση έπαρση προβάλουν οι αρμόδιοι της ΕΡΤ…