Η ΧΩΡΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ
ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ.

Όταν κυριαρχούν η μικροπολιτική και τα κομματικά συμφέροντα.

Να λοιπόν που η «κρίσιμη» ψηφοφορία για την υπόθεση Παυλίδη έληξε, χωρίς «απρόοπτα», που θα οδηγούσαν στην προκήρυξη διπλών εκλογών.

Μας έμεινε μόνο και για άλλη μι φορά η πικρή γεύση της συνεχιζόμενης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, η επιβεβαίωση δηλαδή της ατιμωρησίας των πολιτικών.

Συνέπεσε λοιπόν την ίδια ημέρα να δοθεί στην δημοσιότητα και «εφιαλτική» όπως χαρακτηρίστηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης έκθεση της Κομισιόν , με τις προβλέψεις της για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας και των επί μέρους κρατών.

Ας κάνουμε μια απλή αναφορά στους αριθμούς που αφορούν στην Ελλάδα:

Το Δημόσιο χρέος σπάει όλα τα ρεκόρ και φτάνει στο 103,4% του ΑΕΠ και εξελίσσεται για το 2010 στο 108%!..

Το έλλειμμα στο 5,1% και για το επόμενο έτος στο 5,7%

Η ανεργία στο 9,1% και προβλέπεται να φτάσει στο 9,7% το 2010

Οι εξαγωγές για φέτος είναι μειωμένες κατά 7,3% και οι εισαγωγές κατά 6%
Ο ρυθμός ανάπτυξης κατρακύλησε στο -0,9%.

Και το οδυνηρότερο, γιατί το ζούμε άμεσα ,οι 450.00 άνεργοι, που το 2010 θα φτάσουν τους 480.000.

Ψυχροί αριθμοί που μεταφράζονται σε απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, σε υπερχρέωση της χώρας και επιδρομή στα εισοδήματα των πολλών, ως την πλέον εύκολη πηγή συγκέντρωσης των 5,5, δις. ευρώ που απαιτούνται, για την κάλυψη της «μαύρης τρύπας».

Η χώρα βρίσκεται σε ύφεση επίσημα και αναμφισβήτητα, με ό,τι αυτό σημαίνει πλέον για το σήμερα και το αύριο της οικονομίας της.

Φυσικά η ελληνική οικονομία τέθηκε και επίσημα υπό επιτήρηση και η Ε.Ε. απαιτεί πλέον «διαρθρωτικά» δηλαδή μόνιμα, δηλαδή σκληρά μέτρα, που θα αλλάξουν ριζικά την ζωή των Ελλήνων. Προς το χειρότερο βεβαίως.

Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι και τα επόμενα χρόνια προβλέπονται εξ ίσου δυσμενή, ασφαλώς μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που επίσης θα επιδεινώνεται.

Η κυβέρνηση έχει μόνιμα στραμμένο το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις κινείται και δρα με βάση αυτές, και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Υποθηκεύει το μέλλον της χώρας με τον ακριβό δανεισμό για τον οποίο ο αρμόδιος υπουργός περηφανεύεται και το χειρότερο βεβαίως, αφήνοντας τον χρόνο να κυλά χωρίς να τολμά ούτε «διαθρωτικά» μέτρα, ούτε φυσικά τολμηρές αλλαγές που θα αλλάξουν το εξαντλημένο φθαρμένο και διεφθαρμένο μοντέλο ανάπτυξης.

Επαίρεται για την «απόδοση» των μέτρων που λαμβάνει με την αύξηση π.χ. των πωλήσεων των πολυτελών αυτοκινήτων, με τις παραχωρήσεις στο ταξί, με τα μέτρα για την οικοδομική δραστηριότητα, δήθεν και πάλι.

Και πώς λειτούργησαν τα μέτρα για το αυτοκίνητο; Αυξήθηκαν τα σχετικά δάνεια κατά 200 εκατ. ευρώ, και η πώληση των MERCEDES κατά 20%, των AUDI κατά 30%, των CHRYSLER κατά 38%, των PORSCHE κατά 70% , των BMW κατά 220% και των LAND ROVER κατά 250%...

Όσο για την αύξηση των κομίστρων των ταξί με την ταυτόχρονη είσοδο τους στις λεωφορειολωρίδες, δεν αποτελούν παρά ένα καίριο πλήγμα στα Μέσα μαζικής μεταφοράς , με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τέτοια μέτρα…

Ο πρωθυπουργός κινείται ανά την χώρα με μοναδικό στόχο να συσπειρώσει τους οπαδούς του, εμφανίζεται να έχει ανακαλύψει τον τρόπο που θα το πετύχει, με έναν άκρατο και χυδαίο λαϊκισμό, επιτιθέμενος κατά του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου , τόσο ο ίδιος, όσο και ο ανεκδιήγητος εκπρόσωπος του, με ακρότητες, ψεύδη και προκλήσεις.

Ο χρόνος στο μεταξύ κυλά αμείλικτος, τα «μέτρα» που ετοιμάζεται να λάβει παραπέμπονται για το τέλος του Ιουνίου, μετά δηλαδή τις ευρωεκλογές, αλλά και τότε τα πάντα θα υπηρετούν τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, του φθινοπώρου, ή τις αναγκαστικές της άνοιξης του 2010, αν αντέξει να φτάσει μέχρι εκεί.

Στο μεταξύ η κρίση δεν περιορίζεται στους αριθμούς, που δεν ευημερούν βέβαια. Πλήττει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, ανατρέπει τα δεδομένα των οικογενειών, οδηγεί στην απελπισία τον κόσμο.

Και δεν είναι βέβαια τυχαίο, κάθε άλλο μάλιστα, ότι τα αποτρόπαια οικογενειακά εγκλήματα στα οποία οδηγήθηκαν συνάνθρωποι μας μπροστά στο αδιέξοδο και την απελπισία, που τους οδήγησε η ανεργία και η πίεση των υποχρεώσεων τους, περνούν στα ψηλά, ξεχνιούνται την ίδια σχεδόν ημέρα.

Ο Αριστοτέλης Παυλίδης, κυριαρχεί κάθε βράδυ στις οθόνες, ακόμη και μετά την σχετική ψηφοφορία.

Πολλούς βολεύει η ιστορία αυτή.

Έχεις την εντύπωση πως ζεις μια τερατώδη συνωμοσία σε βάρος της χώρας των ανθρώπων και των θεσμών, μια και δεν μπορείς λογικά να εξηγήσεις την τυφλότητα των κομμάτων, των Μέσων, της πνευματικής ηγεσίας του τόπου, που κοιμάται τον ύπνο του βολέματος της εδώ και δεκαετίες βέβαια.

Και στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ κινείται μονίμως ετεροχρονισμένα, προσπαθεί συνεχώς να «απαλλαγεί» από πολιτικές και τακτικές, τις οποίες εξαγγέλλει και εντός ολίγου αναγκάζεται να εγκαταλείψει, γιατί τα πράγματα αλλάζουν, γιατί η κοινή γνώμη εμφανίζεται δύσπιστη έως αρνητική.

Ξεκίνησε με εκείνη την απίστευτη παροχολογία, την οποία στην συνέχεια βέβαια απέσυρε από την κυκλοφορία, αλλά τώρα δέχεται την λαϊκίστικη επίθεση της Ν.Δ. για «ανευθυνότητα και λαϊκισμό», που βρίσκουν ανταπόκριση σε κάποια αυτιά.

Στην συνέχεια βρήκε την λύση όλων των προβλημάτων στην «πράσινη ανάπτυξη» και τελικά έριξε όλο το βάρος της αντιπολιτευτικής του τακτικής στα σκάνδαλα και την συνεχιζόμενη τακτική της Ν.Δ. να αποφύγει την διερεύνηση και ουσιαστικά να τα οδηγήσει στην παραγραφή.

Τώρα αντιλαμβανόμενο ότι η κοινωνία βυθίζεται στην απαισιοδοξία στον φόβο και την ανασφάλεια της οικονομικής κρίσης, και να δείχνει κουρασμένη από την αφόρητη καθημερινή αναφορά στα σκάνδαλα, επιχειρεί να εξισορροπήσει τα πράγματα, κάτι που δεν είναι όμως εύκολο.

Η εικόνα που παρακολουθεί ο πολίτης είναι μια σκληρά επιτιθέμενη κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση που αναζητεί την τακτική της.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα

Να εγκαταλειφθεί η μέχρι τώρα πολιτική καταγγελίας για τα σκάνδαλα;

Να μην συνεχιστεί η προσπάθεια ακύρωσης του στόχου της παραγραφής, ή της εκμετάλλευσης τους από την κυβέρνηση;

Ασφαλώς κανένας νουνεχής και έντιμος πολίτης δεν θα μπορούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.
Αλλά έχουν όντως προτεραιότητα τα «σκάνδαλα» την περίοδο αυτή;

Μπορούν να αποτελέσουν την σημαία της μάχης των ευρωεκλογών;

Είναι σημαντικότερα από την τραγική πορεία της ελληνικής οικονομίας και της χώρας γενικότερα;

Μήπως παρακολουθούμε μια σκιαμαχία αποπροσανατολισμού;

Ομολογώ πως δεν μπορώ να δώσω στο ερώτημα αυτό μια απάντηση με σιγουριά.

Μπορώ όμως να διακρίνω με σαφήνεια, ότι το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να διαμορφώσει μια πολιτική που να ανταποκρίνεται στις θεωρητικές του διακηρύξεις , δεν τολμά να αντιμετωπίσει την δραματική πραγματικότητα και κυρίως το βάθος , την έκταση και την διάρκειά της, αφού και μέχρι το τέλος του 2010, τα μέτρα θα έχουν όπως φαίνεται, αναγκαστικά εισπρακτικό χαρακτήρα γιατί οι «μαύρες τρύπες» των ελλειμμάτων θα συνεχίσουν να απειλούν την χώρα και η Ε.Ε. δεν πρόκειται να μεταβάλλει πολιτική, όπως φάνηκε τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Το επιτελείο του Προέδρου Γ. Παπανδρέου, αποτελούμενο από αφοσιωμένους στο πρόσωπό του νέους πολιτικούς, αλλά ταυτόχρονα εξαρτημένους από την εύνοιά του, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αξιολογήσει πολιτικά τις εξελίξεις, που τρέχουν και δυστυχώς δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να τροφοδοτούν τον χυδαίο λαϊκισμό της κυβέρνησης τόσο εναντίον του ΠΑΣΟΚ, όσο και εναντίον του Προέδρου του.

Κραυγαλέο παράδειγμα η δήλωση του Γ. Ραγγούση από τηλεοράσεως, αμέσως μετά την παρέμβαση Σανιδά, ότι θα υπάρξουν και νέες παραιτήσεις εισαγγελέων, που έδωσε ένα ανέλπιστο και αποτελεσματικό όπλο στην Ν.Δ. να αποπροσανατολίσει την κοινωνία.

Γιατί φυσικά δεν γίνεται λόγος για την λειτουργία των οργάνων- ποιών οργάνων θα μου πείτε;-, που σε τόσο κρίσιμες στιγμές, εθνικά εννοώ, όχι πολιτικά, οφείλουν να παίξουν τον καίριο ρόλο τους, αν πρόκειται να ληφθούν μεγάλες αποφάσεις και γίνουν υπερβάσεις.
Τι μένει;

Μένει πρώτα να κατανοηθεί ότι η πρωτοφανής οικονομική κρίση, έχει μέλλον, πολύ πέραν των δήθεν «φθινοπωρινών» εκλογών, πολύ πέραν των «αναγκαστικών», λόγω εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, εκλογών του Μαρτίου.

Μένει να κατανοηθεί ότι το μέλλον του ΠΑΣΟΚ εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την τόλμη με την οποία δημόσια θα μιλήσει για την οικονομική κατάσταση, από την αλήθεια με την οποία θα απευθυνθεί στους πολίτες, από την αποφασιστικότητα να δεσμευτεί για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία , η οικονομία, οι θεσμοί, η Δημοκρατία.

Υ.Γ.
Η εκτεταμένη αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην λογική δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα μόνο εφ όσον αυτό το κόμμα κατακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.