ΤΗΣ (προεκλογικής) ΕΠΟΧΗΣ…

Νομίζω πως σ αυτές τις εκλογές, και φυσικά στις επερχόμενες εθνικές, τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, τα ηλεκτρονικά φυσικά, θα αναδείξουν σε όλο το μεγαλείο της την πλήρη κατάρρευση του μοντέλου της λεγόμενης «ιδιωτικής τηλεόρασης».

Και αυτό όχι μόνο λόγω της ενεργού ανάμειξής τους στην κομματική διαμάχη, ούτε και των παιχνιδιών που παίζονται χάριν των συμφερόντων που υπηρετούν ούτως ή άλλως, αλλά κυρίως γιατί επιδεινώνουν την διάχυτη αίσθηση απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και φυσικά των πολιτικών.

Αδυνατώ να εξηγήσω διαφορετικά τους λόγους για τους οποίους αναγόρευσαν σε κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα το αν οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων των δύο μεγάλων κομμάτων και μόνο αυτοί, θα παραμένουν για ολόκληρη την θητεία τους στο Ευρωκοινοβούλιο, ή θα αποχωρήσουν κάποια στιγμή για όποιον λόγο θα κρίνουν τα κόμματά τους.

Δηλαδή πιστεύουν ότι ο κόσμος καίγεται σήμερα για το εάν η κ. Μαριέτα Γιανάκου, θα συνεχίσει να είναι ευρωβουλευτής, ή βουλευτής, ή υπουργός .

Πότε απασχόλησε τον ελληνικό λαό ένα τέτοιας διάστασης ερώτημα; Η μεγάλη πλειοψηφία του ελάχιστα γνωρίζει είτε ως πρόσωπα είτε ως πολιτική, και συμπεριφορά τι γίνεται με τους ευρωβουλευτές. Και δεν ενδιαφέρεται γιατί απλούστατα ξέρει ότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει σημασία η λειτουργία και οι πολιτικές των λεγόμενων πολιτικών ομάδων , των πλειοψηφιών που συγκροτούνται των συμμαχιών, κλπ

Κι όμως το ζήτημα αυτό απασχόλησε τα Μέσα ως πρωτεύουσα είδη και σχολιασμός, ως ευκαιρία απαξίωσης των προσώπων και των κομμάτων.

Ήρθε ύστερα η σειρά της ενδεχόμενης αποχής, για να κυριαρχήσει τροφοδοτούμενη και αυτή από ευρήματα κάποιων αμφιλεγόμενων δημοσκοπήσεων.

Τρικυμία εν ποτηρίω, για μερικές ημέρες, μέχρι να προκύψουν τα «παπαγαλάκια» και το ιστορικό ερώτημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»…

Αν οι πολίτες περιμένουν να σχηματίσουν κάποια γνώμη για τα κυρίαρχα θέματα των ευρωεκλογών και της οικονομικής συγκυρίας, θα απογοητευτούν οικτρά.

Υ.Γ.

Τελικά απέσπασαν και από τους δύο υποψηφίους μια δήλωση και έτσι ανέδειξαν τον κυρίαρχο ρόλο τους.

«ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ»

Η αναφορά του Γ. Παπανδρέου στην γνωστή ρήση της Ρόζας Λούξεμπουργκ και εν συνεχεία του Καστοριάδη, προκάλεσε την απίστευτη αντίδραση της κυβέρνησης και της Ν.Δ.

Τα γελοία επιχειρήματα, οι ακόμη κωμικότερες ερμηνείες, οι αναφορές του πρωθυπουργού , του κυβερνητικού εκπροσώπου, αλλά και της εκπροσώπου της Ν.Δ. ,τα «σημειώματα» προς τους υποψήφιους ευρωβουλευτές της παράταξης τους καταδεικνύουν κατά την γνώμη μου την απελπισία η οποία κυριαρχεί στις τάξεις της κυβέρνησης για τα επερχόμενα αποτελέσματα, απελπισία που τους οδηγεί σε γελοιοποίηση και εξευτελισμό.

ΑΚΡΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Τα συνεχιζόμενα πρωτοφανή στην πρόσφατη ιστορία της χώρας εγκληματικά γεγονότα, οι φόνοι και οι αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, καταδεικνύουν βέβαια ως κορυφή του παγόβουνου και ασφαλώς ακραίες εκδηλώσεις, από την μια το βάθος και την έκταση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης και από την άλλη την πλήρη αποτυχία της κοινωνικής πρόνοιας και την αποδιάρθρωση της κοινωνικής συνοχής.

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει καθημερινά τα «μέτρα» και τις «παροχές» υπέρ των φτωχότερων τάξεων και ομάδων του πληθυσμού, αλλά οι άνεργοι δολοφονούν γυναίκες και παιδιά και αυτοκτονούν, αφού ούτε το κράτος ούτε η κοινωνία είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο αδιέξοδο και την απελπισία στην οποία τους οδήγησε η κρίση και η ανεργία.

Η αδυναμία του κράτους πρόνοιας και η ανυπαρξία κοινωνικής αλληλεγγύης είναι οι κατηγορούμενοι στις περιπτώσεις αυτές.

Και θα ήταν νομίζω χρήσιμο να σκεφτούμε, ότι μέχρι τις εφιαλτικές αυτές ενέργειες των απελπισμένων, παρεμβάλλεται ένα τεράστιο φάσμα κοινωνικών προβλημάτων, συγκρούσεων, δυστυχίας, και ανατροπών της ζωής, που δεν θα αφήσουν ανέγγιχτο το κοινωνικό σώμα της χώρας.