ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ- ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Τι ακριβώς σημαίνει η συρροή επισκεπτών στην αυλή του «μικρού σπιτιού στο λιβάδι»…

Αν εξαιρέσουμε την απροσδόκητη ανατροπή των τελευταίων 24ωρων, εις βάρος κυρίως της Ν.Δ. το ιδιαίτερα ενδιαφέρον φαινόμενο των ημερών είναι η δυναμική εμφάνιση των Οικολόγων-Πράσινων στο πολιτικό προσκήνιο.

Ασφαλώς και δεν πρόκειται για μια «έκρηξη» ευαισθησίας για την οικολογία και το περιβάλλον, ούτε και για κάποιο αιφνίδιο έρωτα στο πρόσωπο του ..Μιχάλη.

Ούτε και για την επανάληψη της δημοσκοπικής έκρηξης του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις τελευταίες εκλογές.

Είναι φανερό και από την ανάλυση της κομματικής προέλευσης των δημοσκοπικών φίλων των Οικολόγων-Πράσινων, αλλά και από τα κοινωνικά και μορφωτικά τους χαρακτηριστικά, ότι πρόκειται για πολιτικοποιημένα άτομα, που τα έφερε στην αυλή των Οικολόγων, η διαμαρτυρία, η διαφωνία, ακόμη και οργή τόσο κατά του πολιτιστικού συστήματος στο σύνολό του, όσο και κατά των επί μέρους κομματικών σχηματισμών.

Φαινόμενο συνεπώς ωριμότητας, το οποίο πρέπει να αναλύσουν με προσοχή τα πολιτικά κόμματα και φυσικά και οι ίδιοι οι Οικολόγοι-Πράσινοι και πρώτοι αυτοί.

Το ευτύχημα στην περίπτωση τους, σε αντίθεση με τα όσα συνέβησαν στον ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι είδαν το φαινόμενο με ρεαλισμό, ερμήνευσαν σωστά την προσέλευση των επισκεπτών στην αυλή τους και εξέφρασαν την ελπίδα ότι στο τέλος αρκετοί από τους επισκέπτες, θα ενταχθούν στην οικογένειά τους και θα μείνουν οριστικά στο σπίτι τους.

Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη αντιμετωπίστηκε αρχικά με επιφυλακτικότητα από το σύνολο των κομμάτων, που έβλεπαν τους ψηφοφόρους τους να κινούνται προς τους Οικολόγους, στην συνέχεια όμως όταν τα πράγματα πήραν «επικίνδυνες» διαστάσεις, στράφηκαν με σφοδρότητα εναντίον τους, φέρνοντας στο προσκήνιο πτυχές των απόψεων που κατά καιρούς εξέφρασαν στελέχη τους, κυρίως γύρω από ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ή και απόψεων γύρω από τα περίφημα «εθνικά» θέματα και μάλιστα του πλέον ευαίσθητου από αυτά, του λεγόμενου «Μακεδονικού».

Και παρ όλο ότι οι δημοσκοπικοί- μέχρι τώρα τουλάχιστον- ψηφοφόροι των Οικολόγων ελάχιστα είχαν ενδιαφερθεί για το «πρόγραμμα» τους, όπως άλλωστε συμβαίνει και για το σύνολο των υπόλοιπων κομμάτων, εντούτοις οι σκληρές και συχνά χυδαίες επιθέσεις, φαίνεται πως επηρέασαν τουλάχιστον την τάση ενίσχυσης τους και τον περιορισμό της κινητικότητας γύρω από την παρουσία του «απρόσκλητου» , στο κλαμπ των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Πρόλαβαν εν τούτοις να δημοσιοποιήσουν την πολιτική τους για συνεργασίες και «προγραμματικές συγκλίσεις» ,να ξεκαθαρίσουν δηλαδή ότι η τυχόν παρουσία τους αργότερα στο εθνικό κοινοβούλιο, θα πρέπει να θεωρείται ότι θα συνοδεύεται από μια πολιτική «συνεργασιών με βάση προγραμματικές συμφωνίες».

Διαμόρφωσαν δηλαδή και δημοσιοποίησαν μια πολιτική στάση, αυτήν την οποία κατηγορηματικά αρνήθηκε, όταν δεν κατήγγειλε μετά βδελυγμίας ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, με τις συνέπειες που η πολιτική αυτή είχε στην συνέχεια και όπως φαίνεται συνεχίζονται και τώρα, με κίνδυνο να τους οδηγήσει στην 6η θέση και την ουρά των κομμάτων στην χώρα.

Και θα έχουν στην διάθεσή τους πιστεύω όλον τον χρόνο, μέχρι τις εθνικές εκλογές, να διαμορφώσουν ένα πολιτικό πρόγραμμα σαφές και συγκεκριμένο ,για το σύνολο των κρίσιμων οικονομικών θεσμικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας, ώστε να μπορούν να καταστούν συνομιλητές σε περίπτωση που η συμμετοχή τους είτε θα είναι απαραίτητη, είτε θα κριθεί πολιτικά συνεπής και χρήσιμη για την χώρα.

Για όσους θεωρούν ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους, και η συμμετοχή και άλλων πολιτικών δυνάμεων στην διακυβέρνηση, αποτελεί ένα παράγοντα εξισορρόπησης, οι Οικολόγοι- Πράσινοι, αναδεικνύονται στην μοναδική ρεαλιστική προοπτική για την εξασφάλιση των όρων μιας τέτοιας συνεργασίας.

Και υπ αυτήν την έννοια η δυναμική εμφάνιση των Οικολόγων στο πολιτικό προσκήνιο είναι ασφαλώς τόσο θετική εξέλιξη, κυρίως όμως θετική προοπτική.