«ΑΛΛΑΧ ΟΥ ΑΚΜΠΑΡ»….

Σε πείσμα της «επικαιρότητας», θα αναφερθώ στο πρόβλημα των προσφύγων και της λαθρομετανάστευσης, έτσι για να επιβεβαιώσω την απίστευτη ρευστότητα μέσα στην οποία ζει η χώρα.

Ήρθε δηλαδή το απροσδόκητο (;) τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του αστυνομικού και το «τρομοκρατικό» ρίγος που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία, κυρίως όμως στην πολιτική τάξη, για να εξαφανίσει όχι μόνο από την ειδησεογραφία, αλλά και από τα «μικρά» του καθημερινού τύπου, το θέμα των ημερών, εννοώ της λαθρομετανάστευσης, τις διαμαρτυρίες και ταραχές των Μουσουλμάνων , την ένταση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και τα «μέτρα» που εσπευσμένα ανήγγειλε η κυβέρνηση.

Θα ήταν παράλογο να ξεχάσουμε ότι η γνωστή κραυγή οργής και μίσους, που ακούστηκε στην Αθήνα, σήμανε μια νέα σελίδα στις σχέσεις των χιλιάδων Μουσουλμάνων προσφύγων και λαθρομεταναστών, που ζουν στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις, με την ελληνική κοινωνία.

Είχε όπως θυμόμαστε προηγηθεί η απερίσκεπτη, επικίνδυνη , αλλά και χυδαία ενέργεια του αστυνομικού, να σχίσει περιφρονητικά μπροστά στα μάτια των διαμαρτυρομένων προσφύγων το Κοράνι.

Είναι γνωστό τι επακολούθησε.

Διαδηλώσεις, συμπλοκές, και πυρκαγιές, με το αίτημα να ζητηθεί δημόσια συγνώμη από την πλευρά της δημόσιας αρχής και του αστυνομικού.

Φυσικά δεν έγινε τίποτε.

Το αντίθετο. Σε μια απίστευτη κίνηση κλιμάκωσης της έντασης, ακροδεξιοί, μέλη γνωστών oργανώσεων, πέταξαν μολότοφ σε υπόγειο χώρο προσευχής των Μουσουλμάνων και τον πυρπόλησαν θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή των προσευχομένων.

Ακολούθησε νέα ένταση, νέες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις προσφύγων με ακροδεξιά στοιχεία, κάτω από τα μάτια της αστυνομίας, δυστυχώς.

Και ύστερα ήρθε ο Άγιος Παντελεήμων.

Εκεί οι εξελίξεις ανέδειξαν με τρόπο αδιαμφισβήτητο, ότι η απουσία οποιασδήποτε πολιτικής για το πρόβλημα των λαθρομεταναστών και των χιλιάδων προσφύγων, που ζουν επί δεκαετίες στην χώρα με τις οικογένειες τους και τα εδώ γεννημένα παιδιά τους, η διαβίωση κάτω από άθλιες τριτοκοσμικές συνθήκες, μέσα σε ακατάλληλες και επικίνδυνες πολυκατοικίες στο κέντρο των αστικών περιοχών, θα έφερνε αργά ή γρήγορα τα αναμενόμενα.

Συγκρούσεις προσφύγων και κατοίκων, στις οποίες παρενέβαιναν αντί των οργάνων του κράτους, ή των κοινωνικών υπηρεσιών, από την μια ακροδεξιοί φασίστες «υπέρ» των κατοίκων και από την άλλη αναρχοαυτόνομοι και αριστεριστές «υπέρ» των προσφύγων, μετατρέποντας μια ειρηνική μέχρι προ ολίγου περιοχή κατοικιών, σε κόλαση για την καθημερινότητα των κατοίκων, ελλήνων και προσφύγων.

Είναι χαρακτηριστική και αποκαλυπτική η ιστορία που εκτυλίχθηκε γύρω από το Ναό του Αγίου Παντελεήμονα.

Ο παπάς της εκκλησίας, ένας λευίτης που τιμά τις παραδόσεις της χώρας και της ορθοδοξίας, έστησε έναν χώρο φιλοξενίας στο υπόγειο του ναού, που μέχρι την ολοκλήρωση της ανέγερσης του Αγίου Παντελεήμονα χρησιμοποιούνταν ως ο ενοριακός ναός και εκεί προσέφερε κατάλυμα για την νύχτα και συσσίτιο την ημέρα για τους πρόσφυγες και τις οικογένειές τους.

Αλλά όταν η οργή περίσσεψε και από τα δύο μέρη μέσα στην κοινότητα, εξ αιτίας της συνεχούς αυθαίρετης εμπλοκής τρίτων ενδιαφερομένων και την παντελή απουσία του κράτους και ο ιερέας είδε να αναιρείται το έργο του και ενδεχομένως να προκαλεί, έκλεισε το υπόγειο και διέκοψε το συσσίτιο, ποιος ξέρει και κάτω από ποιες πιέσεις και απειλές.

Αυτή η τόσο εύγλωττη εξέλιξη στην ζωή της περιοχής, έδειξε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και των επιπτώσεων του όχι μόνο στην ζωή, αλλά και στις αντιλήψεις των κατοίκων.

Φυσικά η πολιτική ηγεσία ενδιαφερόταν ακόμη αποκλειστικά και μόνο για τα αποτελέσματα των εκλογών.

Και όταν αυτά ήρθαν, οι κάλπες ιδιαίτερα των περιοχών αυτών ανέδειξαν ένα εκρηκτικό γεγονός με πολλές και επικίνδυνες διαστάσεις.

Την ισχυρή παρουσία του ΛΑΟΣ, που αξιοποίησε κατά την προεκλογική περίοδο τα προβλήματα, τις φοβίες, την απουσία του κράτους, που εμφανίστηκε ως ο μοναδικός υπερασπιστής των κατοίκων, με μια συνεχή λεκτική επίθεση κατά πάντων αναδεικνύοντας τα προβλήματα της δημόσιας τάξης και της λαθρομετανάστευσης ως τα κυρίαρχα της στρατηγικής του.

Συγκεντρώνοντας λοιπόν τα υψηλότερα ποσοστά του στις γειτονιές των προβλημάτων, έσπειρε τον πανικό στην κυβέρνηση.

Όχι φυσικά γιατί διέβλεψε πως ισχυροποιείται σταδιακά μια ξενοφοβική ακραία αντίληψη, αλλά γιατί είδε τα δικά της ποσοστά να μειώνονται δραματικά και ο «συγκάτοικος» να γίνεται όλο και περισσότερο θρασύς και απαιτητικός απέναντί της.

Κάτω από αυτόν τον πανικό σχεδιάστηκαν και αναγγέλθηκαν τα «μέτρα» κατά της λαθρομετανάστευσης.

Δίνοντας προτεραιότητα όπως πάντα στην επικοινωνία και την απήχηση των ανακοινώσεων της, ανήγγειλε αυστηροποίηση της νομοθεσίας, «επιχειρήσεις σκούπα» αστυνομική βία, πογκρόμ και οργάνωση στρατοπέδων- γκέτο, όπου θα μαντρώσει τους λαθρομετανάστες.
Είδαμε φυσικά που κατέληξαν τις επόμενες κιόλας ημέρες οι εξαγγελίες.

Σε άνευ προηγουμένου φιάσκο καθώς σε μια επιχείρηση 300 αστυνομικών που διήρκεσε 12 ώρες, συνελήφθησαν κάποια άτομα και τελικά κρατήθηκαν μόλις 4 λαθρομετανάστες…

Το τι θα γίνει μέσα σ αυτά τα στρατόπεδα- γκέτο, τι θα συμβεί με τις τοπικές κοινωνίες, που βλέπουν να γίνονται οι υποδοχείς του προβλήματος, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε.

Τι θα γίνει με τους πρόσφυγες, που μάταια επιχειρούν να νομιμοποιήσουν την παρουσία τους, μέσα στον λαβύρινθο των διαδικασιών και των υπεκφυγών της δημόσιας διοίκησης, έρμαια στην εκμετάλλευση στελεχών της διοίκησης, αλλά και δικηγόρων, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν.

Μπορεί στ αλήθεια να πιστεύει κανείς πως αυτά τα αστυνομικά μέτρα θα απαντήσουν στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, αλλά και των νομίμων προσφύγων;

Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς και φυσικά οι κυβερνητικοί παράγοντες που τα εξήγγειλαν, ότι με μέτρα του είδους αυτού θα αποτρέψουν το διογκούμενο παγκόσμιο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης, που τροφοδοτείται από την πείνα, την απελπισία και το όνειρο μιας καλύτερης ζωής;

Ούτε τα αστυνομικά μέτρα, ούτε οι εγκληματικές ενέργειες των ακροδεξιών στοιχείων, ούτε η ισχυρή προστασία των συνόρων, ούτε καν ένα αδιαπέραστο «σιδηρούν» τείχος, μπορούν να ανακόψουν την κίνηση εκατομμυρίων πεινασμένων από την Αφρική και την Ασία, που κινούνται τώρα και θα πολιορκούν αύριο με πείσμα τα σύνορα της Ευρώπης.

Τι κρύβεται όμως πίσω από την ιστορία αυτή και κινδυνεύει να οδηγήσει την χώρα σε επικίνδυνους δρόμους;

Το σταδιακά αναπτυσσόμενο ρεύμα ξενοφοβίας και συντηριτικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, ένας προάγγελος ρατσιστικών φαινομένων , που δεν θα παραλείψουν να αξιοποιήσουν πολιτικές δυνάμεις, που πρεσβεύουν και αξιοποιούν τις καταστάσεις αυτές..

Δεν είναι άλλωστε απλώς συμπτωματικό γεγονός, η καταγγελία των εκπροσώπων της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Ελλάδος, για τις ιερόσυλες καταστροφές στο Εβραϊκό νεκροταφείο των Ιωαννίνων.

Γι αυτό και όλοι προσδοκούμε πως η στρατηγική των πολιτικών κομμάτων, θα συμπεριλάβει στις αναλύσεις της για την διαμόρφωση πολιτικών σχετικών με τους πρόσφυγες και τον αναδυόμενο κίνδυνο, να διαμορφωθούν στην χώρα συνθήκες μιας μόνιμης παρουσίας και δράσης ενός ξενοφοβικού και ρατσιστικού κλίματος.