ΡΕΥΣΤΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με αφορμή ένα κείμενο του Π.Αβραμόπουλου
στον σημερινό «Αγγελιοφόρο»


Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, επέτειναν την ρευστότητα, που είχε ήδη προκύψει αρχικά από τα αποτελέσματα του Α΄γύρου των τελευταίων δημοτικών εκλογών και πήραν εντονώτερα χαρακτηριστικά από τις σχετικές δηλώσεις του Νομάρχη Π.Ψωμιάδη, κυρίως όμως από τις δυσάρεστες, αλλά όχι απροσδόκητες εξελίξεις στο εσωτερικό της «Πρωτοβουλίας» του Γιάννη Μπουτάρη, ιδιαίτερα δε, από την συμπεριφορά και τις πολιτικές επιλογές του επικεφαλής της, στις τελευταίες εκλογές ( συμμετοχή στην «Δράση», υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές κλπ).

Το κρίσμο όμως πολιτικό μέγεθος και το αντίστοιχο μήνυμα των ευρωεκλογών, ήταν το συνολικό ποσοστό που έλαβαν ΛΑΟΣ και Μακεδονικό Μέτωπο, ένα περίπου 15%, που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει ένα ασαφές και κυρίως ρευστό περιβάλλον.

Όχι μόνο γιατί το «αυτοδιοικητικό» 15% της «Πρωτοβουλίας, καθαρά κεντροαριστερών κατευθύνσεων, βρίσκει απέναντί του, για να μην πω υποκαθίσταται από, ένα εξ ίσου σημαντικό δεξιών, εθνικιστικών και ξενοφοβικών κατευθύνσεων ποσοστό, αλλά και γιατί από μόνο του αυτό το τελευταίο επιβεβαιώνει μια επιδεινούμενη συντηρητικοποίηση στην πόλη, αποτέλεσμα των πολιτικών της ηγετικής τάξης της,που δεν βρήκε, δυστυχώς, μια συγκροτημένη και δυναμική αντιμετώπιση.

Γ. Καρατζαφέρης και Στ.Παπαθεμελής επιχείρησαν άμεση κεφαλαιοποίηση και ευδιάκριτη προβολή αυτής της νέας πραγματικότητας ( πραγματικότητα ψήφων και όχι δημοσκοπική), ο πρώτος με την αλλαγή της πολιτικής του στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης και ο δεύτερος με την έμμεση αλλά σαφή επίδειξη ενδιαφέροντος για την υποβολή της υποψηφιότητας του στον Δημαρχιακό θώκο.

Όχι πως μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά τα δεδομένα, αλλά να χρωματίζει έντονα την ρευστότητα, πρέπει να αξιολογηθεί και «ορφανή» κομματικά (προς το παρόν;) υποψηφιότητα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γ.Πιπερόπουλου.

Και μόνο το γεγονός ότι απέναντι στο κεντροαριστερό 15% της Πρωτοβουλίας, ορθώθηκε τώρα το 15% των Γ.Καρατζαφέρη-Στ.Παπαθεμεή , αναδεικνύει μια δυσοίωνη ανατροπή και ακόμη χειρότερη προοπτική για τις εκλογές του 2010.

Αν προσθέσει κανείς και την περιπέτεια στην οποία μπήκε ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εξ αιτίας τόσο της πολιτικής των δύο σχημάτων, όσο και της συμπεριφοράς του Αλ. Αλαβάνου, περιπέτεια με δυσάρεστη έτσι κι αλλοιώς κατάληξη, τότε μπορούμε με βεβαιότητα να υποστηρίξουμε πως κανένας σχεδιασμός επί χάρτου, σε οποιοδήποτε κομματικό γραφείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί ρεαλιστικά στο προαπαιτούμενο μιας σωστής πολιτικής, αυτό δηλαδή της αντικειμενικής καταγραφής του πολιτικού τοπίου της Θεσσαλονίκης.

Πολύ περισσότερο όταν οι αριθμοί που προέκυψαν από τις πρόσφατες εκλογές είναι σαφώς αποκαλυπτικοί και ταυτόχρονα δυσοίωνοι.

Γι αυτό και μου φάνηκε υπερβολικά αισιόδοξο, για να μην πως εξωπραγματικό το συμπέρασμα του Παν. Αβραμόπουλου (Δημ. Συμβούλου της «Πρωτοβουλίας»), σε δημοσίευμά του στον σημερινό «Αγγελιοφόρο», ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ μπορούν να «συνεννοηθούν, να αποφύγουν τις άγονες αντιπαραθέσεις» και να πετύχουν την «αλλαγή σελίδας στην Θεσσαλονίκη ,μετά 25 χρόνια»..

Σημειώνω πάντως με την ευκαιρία, ότι από ολόκληρο το δημοσίευμα το σκεπτικό και τις αναλύσεις του, απουσιάζει πανετελώς και η παραμικρή έστω αναφορά στην «Πρωτοβουλία»!..

Ορθή κατά την γνώμη μου η πιθανή αξιολόγησή του ,ότι ελάχιστο ρόλο μπορεί πλέον να παίξει και το δεύτερο ατυχές επίσης εγχείρημα αυτόνομης, κοινωνικής, ή αυτοδιοικητικής παρουσίας, όπως αυτή της «Πρωτοβουλίας»…

Αν μετά 25 χρόνια αδιατάρκατης κυριαρχίας της συντηρητικής παράταξης στον Δήμο Θεσσαλονίκης, οι πολιτικές δυνάμεις που την εκφράζουν ξεπερνούν κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, τις αντίστοιχες προοδευτικές, τότε τα πράγματα αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία, γεννούν πολλά ερωτηματικά και η «απαλλαγή» φαντάζει από αυθαίρετη έως εξωπραγματική.

Νέα Δημοκρατία-ΛΑΟΣ-Μακεδονικό Μέτωπο, συγκέντρωσαν στις τελευταίες εκλογές ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό της τάξης του 47.29%, έναντι ενός μόλις 38.23% των ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-Οικολόγων..

Αν συνεπώς κανείς εύχεται, ή επιδιώκει την αλλαγή στον Δήμο Θεσσαλονίκης, μετά 25 χρόνια,ας βάλει στην κατάψυξη τις κομματικές συνεργασίες και ας αναζητήσει στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης, το πρόσωπο εκείνο, που με την κοινωνική και επαγγελματική του καταξίωση, κυρίως όμως με τις αντιλήψεις και το σύγχρονο όραμά του για την Θεσσαλονίκη,μπορεί όντως να φέρει την αλλαγή.

Διαφορετικά καλύτερα να σιωπήσουν, για να μην επιβεβαιώνουν την διάχυτη υποψία των πολιτών, ότι στο βάθος δεν επιθυμούν την αλλαγή, ότι στην πραγματικότητα η κατάσταση αυτή τους βολεύει…