Η ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΕΘ

Απογοήτευση και οργή από τις αντιλήψεις και τις προτάσεις των φορέων της πόλης.

Και οι εφιαλτικές «εναλλακτικές» ιδέες του Πανεπιστημίου.


Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύονται σήμερα στον τύπο η υπό τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης Επιτροπή φορέων της Θεσσαλονίκης, θα συντάξει τον οριστικό κατάλογο των υποψηφίων να δεχθούν την εγκατάσταση της νέας ΔΕΘ χώρων και θα τον υποβάλλουν στο πρωθυπουργό, ο οποίος και θα αποφασίσει οριστικά την επιλογή του χώρου.

Την απόφαση μάλιστα αυτήν σχεδιάζεται να ανακοινώσει ο ίδιος κατά την προσεχή άφιξή του στην πόλη με την ευκαιρία των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης…

Για να έχουμε και μια αίσθηση των ταχυτήτων καλό θα είναι να θυμηθούμε ότι στα περυσινά εγκαίνια εξήγγειλε την μεταφορά, στα φετινά θα ανακοινώσει τον χώρο των νέων εγκαταστάσεων της…

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η φετινή παρουσία του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη, θα είναι εγκλωβισμένη στην επιτακτική λογική των πρόωρων εκλογών, η επιλεγείσα διαδικασία γεννά κάποια ζωτικής σημασίας ερωτηματικά, τα οποία και θα μεταφέρω στο Σημείωμα αυτό.

Και πρώτα πρώτα η μεθοδολογία επιλογής του χώρου μετεγκατάστασης.

Αποτελεί κλασσικό δείγμα της εθελούσιας παραίτησης της πόλης και των φορέων της, αναπτυξιακών και αυτοδιοικητικών, από το δικαίωμα και κυρίως την δυνατότητα και την επάρκειά τους να αποφασίζουν και να διαμορφώνουν τις κρίσιμες αποφάσεις για την ανάπτυξη και του μέλλοντος της πόλης.

Γιατί τι άλλο σημαίνουν οι επί μήνες συναντήσεις των μελών της Επιτροπής, οι οποίες καταλήγουν στο να καταγράψουν τις «υποψηφιότητες» και να υποβάλλουν τον πίνακα στον πρωθυπουργό χωρίς να συνοδεύουν τον κατάλογο και με την αξιολόγησή τους και την σαφή δική τους επιλογή;

Αναθέτουν αυτοβούλως στην κεντρική εξουσία την λήψη αποφάσεων, την αρμοδιότητα δηλαδή, που θα έπρεπε να διεκδικούν αποφασιστικά και δυναμικά.

Ή το τραγικότερο, αφήνουν την λήψη της απόφασης στο πολιτικό παρασκήνιο, στις κομματικές ισορροπίες και τις προεκλογικές σκοπιμότητες της εποχής.

Τα όσα προηγήθηκαν της σύνταξης του καταλόγου, είναι αντάξια και της εξέλιξης αυτής ,για να μην πω ότι την δικαιώνουν πλήρως.

Ο καθένας, ή και ομάδες φορέων, υποστήριξαν την πρόταση που θα έφερνε την Διεθνή Έκθεση στην περιοχή τους, υπολογίζοντας φυσικά τα οφθαλμοφανή οφέλη, παραβλέποντας όπως πάντα και τα μειονεκτήματα και τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής.

Οι μεν την ήθελαν να μετακομίζει Ανατολικά, οι δε Δυτικά ,στοιχειοθετώντας εκ του προχείρου και τα αντίστοιχα επιχειρήματα τους, διαγράφοντας με μια μονοκονδυλιά την προηγηθείσα μελέτη που συνέταξαν στην προοπτική διεκδίκησης της περίφημης EXPO.

Το δε Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο «προσφέρθηκε» να παραχωρήσει χώρο στο ιδιόκτητο οικόπεδο του στην περιοχή του Αεροδρομίου, υπό τον όρο ότι το Μητροπολιτικό πάρκο θα υποδεχόταν την επέκταση της πανεπιστημιούπολης σε κάποια από τα κτίριά του.
Για σκεφτείτε τα οφέλη μιας τέτοιας πρότασης;

Το περιβόητο «άσυλο» να φτάσει μέχρι την πλατεία της ΧΑΝΘ και η αισθητική της πανεπιστημιούπολης να επεκταθεί και στο ιστορικό της κέντρο…

Τι θα έμενε από το Μητροπολιτικό πάρκο κάποια στιγμή στο μέλλον, μόνο μια αγιάτρευτη αισιοδοξία μπορεί να υποθέσει…

Ήδη καταγράφονται ως «αμετακίνητα» τα μεγάλα δημόσια κτίρια, το Παλέ ντε Σπόρ, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Συνεδριακό Κέντρο Γ.Βελλίδης το συνεδριακό κέντρο Ν. Γερμανός, 2-3 από τα νεότερα και μεγαλύτερα κτίρια της Έκθεσης και φυσικά τα κτίρια διοίκησης της ΔΕΘ στην πόλη και τα βοηθητικά και συνοδευτικά λειτουργικά κτίρια.

Τι απομένει για να διεκδικήσει τον μεγαλοπρεπή και φιλόδοξο τίτλο του Μητροπολιτικού πάρκου;

Συμπέρασμα;

Απογοήτευση και οργή, για τον τρόπο σκέψης των φορέων της πόλης.

Για την λογική με την οποία αντιμετωπίζουν τα κορυφαία ζητήματά της, όταν μάλιστα αυτά συνδέονται και με προσδοκίες της ανάπτυξης, της βελτίωσης του περιβάλλοντος και της καθημερινότητας της.

Υ.Γ. 1

Τον τελευταίο καιρό το Πανεπιστήμιο μετέχει όλο και πιο ενεργά στους μεγάλους σχεδιασμούς για το μέλλον της πόλης, όπως η «εναλλακτική» πρότασή τους για την υποθαλάσσια.

Ανήγγειλαν λοιπόν μια διαφορετική προσπέλαση από το Λιμάνι στην Καλαμαριά, με την διαμόρφωση μιας επιφανειακής λεωφόρου, με επέκταση της παλιάς παραλίας στην Λ. Νίκης και εγκατάσταση πλωτών λωρίδων κυκλοφορίας στην νέα παραλία…

Με απλά λόγια προτείνουν να αποκοπεί η πόλη από την μοναδική ανάσα της χάρις στην άμεση επαφή της με την θάλασσα, με ένα «κινούμενο φράγμα», χιλιάδων αυτοκινήτων, που θα μετατρέψουν την ευλογία της μπουκαδούρας, που επί αιώνες καθαρίζει και δροσίζει την πόλη σε αισθητικό και οικολογικό εφιάλτη…