Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Αφού οδήγησε τον πολιτικό κόσμο στην παρακμή και τον βύθισε στην αναξιοπιστία, αποπροσανατολίζει τώρα και την ίδια την χώρα από τον δρόμο του διεξόδου και της ανάπτυξης.

Όπως φαίνεται η ευτυχής και κάπως αλαζονική εικόνα την οποία εξέπεμψε από το παράθυρο της Εισαγγελίας του Μονάχου ο Μ. Χριστοφοράκος προ ημερών, θα είναι το οριστικό πλάνο και της πραγματικής εξέλιξης της πολύκροτης αυτής υπόθεσης.

Η τελευταία από τις «βόμβες», που άλλοτε άμεσα και άλλοτε από το παρασκήνιο εκτόξευε εναντίον των πολιτικών , αυτή δηλαδή η αναφορά στους Κ.Γείτονα και Γ. Βρθολομαίο, άρκεσαν για να διαμορφώσουν την αίσθηση στο κοινό μιας γενικευμένης πολιτικής διαφθοράς, κυρίως βέβαια για τα δύο κόμματα εξουσίας. Αλλά ας μην ξεγελιόμαστε. Αυτά τα κόμματα συνιστούν σήμερα τον υπαρκτό μηχανισμό λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όσον αφορά στην διακυβέρνηση της χώρας.

Τρέχουν τώρα και δεν φτάνουν με επιχειρήματα, με ενέργειες πρωτοφανείς, με τις συνήθεις βέβαια αλληλοκατηγορίες να επιδεινώσουν το ήδη βαρύ κλίμα, μέσα στο οποίο υποτίθεται σχεδιάζονται και λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις, είτε για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, είτε για την αντιμετώπιση του πολιτικού προβλήματος.

Και τι παρακολουθεί άναυδος ο κόσμος;

Πρώτα πρώτα τις καθημερινές σχεδόν ανακοινώσεις με τα μαύρα μαντάτα για την οικονομία, Διεθνείς οργανισμοί, ευρωπαϊκές Επιτροπές και όργανα, αλλά και τοπικοί οργανισμοί, η στατιστική υπηρεσία, η Τράπεζα της Ελλάδος, ο ΙΟΒΕ, με καταιγιστικούς σχεδόν ρυθμούς αναδεικνύουν τα πρωτοφανή προβλήματα της οικονομίας, την κρίση σε όλους τους τομείς, τους αρνητικούς δείκτες σε όλο το φάσμα της καθημερινής οικονομίας, αλλά κυρίως στους δείκτες των δομικών προβλημάτων της οικονομίας.

Η αγορά οδηγείται σε πρωτοφανή αποδιάρθρωση, οι ακάλυπτες επιταγές εγγίζουν τα 2 δισ. Ευρώ και το φάσμα κλεισίματος επιχειρήσεων και εκτόξευσης της ανεργίας ορθώνεται αναπότρεπτο.

Με το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος να έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, με τα χρέη του δημόσιου απέναντι στους πάντες και φυσικά απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία, απορεί ο καθένας πως δεν ακούστηκε ακόμη η μακάβρια αναφορά του παρελθόντος «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!...

Η χώρα , που μπήκε και τυπικά σε ύφεση, βρίσκεται στο χείλος της πλήρους κατάρρευσης ,η ύφεση θα συνεχιστεί και στα δύο προσεχή χρόνια, οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί προβλέπουν ακόμη μεγαλύτερη μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, αλλά στο προσκήνιο κυριαρχεί το «χαμόγελο» του Μ.Χριστοφοράκου, η επιβεβαίωση δηλαδή της πλήρους ανικανότητας του κράτους και του πολιτικού συστήματος να σταθούν όρθιοι και να απαντήσουν δραστικά στο μεγαλύτερο πλήγμα που έχει δεχθεί μέχρι τώρα ο πολιτικός κόσμος και άρα η αξιοπιστία του και άρα η δυνατότητα του να οδηγήσει την χώρα στην έξοδο .

Αλλά και η εξέλιξη του κορυφαίου αυτού σκανδάλου, φαίνεται πως θα είναι ακόμη οδυνηρότερη.

Ο Μ. Χριστοφοράκος θα έλθει κάποια στιγμή να δικαστεί με αμφίβολης αποδεικτικότητας κατηγορία, για ένα απειροελάχιστο γεγονός, που συνέβη σε διάστημα λίγων μόνον…ημερών και είναι αυτονόητο πως όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα η κοινή γνώμη θα έχει πεισθεί ότι στην χώρα αυτήν δεν υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση, ούτε η ικανή και αποτελεσματική δικαιοσύνη, ούτε οποιοσδήποτε άλλος μηχανισμός, στον οποίο μπορεί να ελπίζει για την κάθαρση.

Αυτό το οδυνηρό φάσμα που αντιμετωπίζει η πολιτική τάξη.

Και απέναντι σ αυτό το δραματικό όντως κενό «εξουσίας», τα κόμματα σχεδιάζουν με ιδιαίτερη αγωνία την «επικοινωνιακή» αντιμετώπιση του προβλήματος «Χριστοφοράκος», πως δηλαδή θα περάσουν την επικίνδυνη περίοδο, χωρίς να χάσουν το δημοσκοπικό πλεονέκτημα οι μεν, ή πως θα καταφέρουν να μειώσουν την διαφορά οι δε.

Και έτσι υπόσχονται, διορίζουν, μονιμοποιούν, χαρίζουν από τα ανύπαρκτα πλέον αποθέματα της οικονομίας, μη επιτυγχάνοντας παρά μόνο μια ακόμη βαθύτερη βουτιά στην μαύρη τρύπα των δεδομένων της οικονομίας.

Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον πλανήτη, που η κυβέρνησή της αλλά και η «ένα αναμονή» κυβέρνηση, να μην θεωρούν ως πρωταρχικό και κατεπείγον πρόβλημα τους τον επανασχεδιασμό μιας νέας πολιτικής, ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, όταν έχει εξόφθαλμα πλέον καταρρεύσει το παλαιό.

Να αξιοποιήσουν στον μέγιστο βαθμό τον χρόνο που κυλά αναπόφευκτα, ώστε να θεμελιωθούν τουλάχιστον οι προϋποθέσεις μιας νέας παραγωγικότητας, μιας νέας δυνατότητας ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου.

Είναι δυνατόν αλήθεια να πιστεύουν πως ο κόσμος θα παρασυρθεί από διαφημιζόμενες παροχές, διορισμούς, δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές και πολιτικάντικες συμπεριφορές ; Ότι θα ξεχάσει το τι συμβαίνει γύρω του και μέσα στο σπίτι του; Ότι θα αδιαφορήσει για όσα του ετοιμάζονται ;


Αλλά δεν θα πρέπει να τρέφουν αυταπάτες. Η συνέχιση των συζητήσεων γύρω από το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο μπλεγμένος στην υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ, που αποπροσανατολίζει την κοινωνία, που επικεντρώνει το όποιο ενδιαφέρον των κομμάτων στους τακτικισμούς και τις εντυπώσεις, θα πληρωθούν με οδυνηρό τρόπο στις κάλπες οπόταν αυτές στηθούν.

Υ.Γ. 1

Εξ ίσου θλιβερή είναι όμως και η συμπεριφορά των μικρών κομμάτων. Ούτως ή άλλως έθεσαν τα κόμματά τους τους, εκτός «πεδίου εξουσίας» και συνεπώς από μόνοι τους τα έβγαλαν από το παιχνίδι. Καθώς οι πολίτες αγωνιούν για το σήμερα και το αύριο των οικογενειών, της εργασίας και των επιχειρήσεών τους, οι ανούσιες αναφορές των εκπροσώπων των μικρών κομμάτων στις «ευθύνες και των δύο» σε τίποτε δεν παρηγορούν , σε τίποτε δεν απαντούν, δεν δείχνουν κανένα φως στον σκοτεινό ορίζοντα.

Υ.Γ.
Και σαν να μην έφταναν αυτά ήρθε και η βόμβα Κοροβέση, να ρίξει την θανατηφόρα σκιά της διαφθοράς και στα δύο κόμματα της αριστεράς, στην πάλαι ποτέ «συγκυβέρνηση».
Τρέχουν τώρα τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο ΣΥΝ να καταγγείλουν τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και να αποτινάξουν από πάνω τους την καταστροφική κατηγορία.