Πολύ αργά, πολύ συντηρητικά, λανθασμένα και ελάχιστα αξιόπιστα..

Έτσι κλείνει ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών!..


Μια μου λύθηκαν οι απορίες σχετικά με τις προθέσεις του πρωθυπουργού-εκλογές, ή ανασχηματισμός και πότε- καιρός είναι νομίζω να ασχοληθούμε και τους λόγους που επικαλείται για την προκήρυξη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου.

Παραβλέπω εντελώς την απόπειρα να χρεώσει στο ΠΑΣΟΚ τις «εκβιαστικές» εκλογές.
Τον μύθο αυτόν τον καλλιέργησαν τόσο εντατικά και χοντροκομμένα, που τώρα ασφαλώς κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει ότι ο Κ. Καραμανλής κατέληξε στο απονενοημένο διάβημα, επειδή τάχα το ΠΑΣΟΚ μπορούσε να επιβάλει εκλογές μετά από έξη μήνες!....

Μένει μόνο ο πανικός μπροστά στις αναμενόμενες επώδυνες εξελίξεις για τα οικονομικά της χώρας, η πλήρης αδυναμία του να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτική με τους 150 + 1 και φυσικά η αρχική σκέψη του ότι αυτή η διαλυθείσα Βουλή δεν επρόκειτο να ανοίξει , όπως υποστήριζαν όλοι οι αναλυτές και όπως πράγματι έγινε.

‘Ότι αυτοί είναι οι λόγοι της προκήρυξης των εκλογών προκύπτει νομίζω και μόνο από την περιγραφή της οικονομικής κατάστασης της χώρας και τα μέτρα που εξήγγειλε, για τον τρόπο με το οποίο σκέφτεται να βγάλει την χώρα από το χρέος, την ύφεση και τα ποικίλα αδιέξοδα.

Μέτρα «διαχείρισης» εισπρακτικά, διορθωτικά των συστημάτων, τεχνικές ρυθμίσεις, επανάληψη παλαιών «μεταρρυθμίσεων, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και φυσικά πάγωμα μισθών και συντάξεων.

Μέτρα, που μπορεί ικανοποιούν μερικώς βέβαια την Ε.Ε. όσον αφορά τις δεσμεύσεις της χώρας για την άμεση αντιμετώπιση του ελλείμματος, εμφανίζονται ως οι πρωτοβουλίες που τολμά ο ηγέτης αψηφώντας το πολιτικό κόστος.

Όσο και αν συρρικνωθούν τα εισοδήματα για να καλυφθεί η μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι η εκμηδένιση της περιορισμένης ήδη αγοραστικής δύναμης και της κατανάλωσης και η τροφοδότηση του φαύλου κύκλου της ύφεσης. Εφ όσον δεν παίρνονται μέτρα με αναπτυξιακή κατεύθυνση και υποστήριξη, εφ όσον δεν συνοδεύονται από άμεσες αποφάσεις για μια διαφορετική ανάπτυξη, για την αύξηση του παραγόμενου δημόσιου πλούτου, η κατάσταση θα επιδεινώνεται και αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο φάσμα της πτώχευσης.

Στο επιτακτικό ερώτημα γιατί δεν προχώρησε στην λήψη τους, όντας κυβέρνηση και καταφεύγει στις εκλογές, δεν δίνει την απάντηση που ο καθένας υποψιάζεται.

Οι γνωρίζοντες τα πράγματα αναφέρονται στην υποχρέωση του να συντάξει και να καταθέσει το προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2010, το Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης με τα συγκεκριμένα μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων και των περίφημων «διαρθρωτικών αλλαγών», που θέτουν στο τραπέζι όλες τις στρεβλώσεις και τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.

Και φυσικά την πρόταση του για την επιλογή και εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, μια και όλοι πλέον συμφωνούν ότι η παγκόσμια κρίση ανέδειξε τα αδιέξοδά και την αναποτελκεσματικότητ6α του ισχύοντος, το τέλος εποχής του.

Με ποιο κύρος, με ποια υποστήριξη, με ποια νομιμοποίηση και φερεγγυότητα, θα παρουσίαζε στους Έλληνες μια τέτοια πρόταση;

Θα κατέρρεε την επόμενη στιγμή από την αναμενόμενη κοινωνική έκρηξη, την αδυναμία να περάσει από την Βουλή τα σχετικά Νομοσχέδια.

Τώρα όμως επιχειρεί να διαγράψει το παρελθόν της αδράνειας , των λαθεμένων αποφάσεων, των καθυστερήσεων, των νεοφιλελεύθερων και συντηρητικών επιλογών και να αναδειχθεί ως ο τολμηρός εθνικός ηγέτης που καλείται να σώσει την χώρα από τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής, μη υπολογίζοντας το κομματικό, το προσωπικό και το πολιτικό κόστος.

Πόσο πιστευτός μπορεί να είναι ακόμη και στην βάση της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να ανατρέψει τα εκλογικά δεδομένα, όπως αποτυπώνονται τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις;
Πόσα λάθη πρέπει να διαπράξει το ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις εκλογές, ώστε να καταφέρει να μειώσει την διαφορά, και να αναθαρρήσουν οι οπαδοί που τον εγκατέλειψαν;

Πόσο αδύναμος, αναποφάσιστος, μπερδεμένος και αμήχανος, μπορεί να εμφανιστεί στην μεταξύ τους συζήτηση ο Γ. Παπανδρέου, ώστε να περιορίσει την διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων;

Παρά τα όσα επιχειρούν να μεταδώσουν στην ελληνική κοινωνία τα στελέχη της Ν.Δ. μετά την ομιλία του Κ. Καραμανλή το βράδυ του Σαββάτου, αρκεί να θυμηθεί κανείς το τέλος της ομιλίας του και την εικόνα των πρωτοκλασάτων υπουργών του λίγο πριν την «κορώνα» του τέλους και το χειροκρότημα.

Καθώς ο λόγος δείχνει να φτάνει στο τέλος του η κάμερα κάνει μια περασιά κοντινή στα πρόσωπα των υπουργών του.

Η απογοήτευση και ο φόβος των επερχομένων, καθρεφτιζόταν ολοζώντανα στα πρόσωπά τους.
Μια στιγμή και μια τηλεοπτική εικόνα, χίλιες λέξεις…

Υ.Γ. 1

Είμαι περίεργος να δω την εξέλιξη των πραγμάτων στο ΠΑΣΟΚ αυτήν την εβδομάδα, καθώς τα εμφανιζόμενα στελέχη του στην τηλεόραση, δέχονται καταιγισμό ερωτήσεων και πιέζονται αφόρητα να πουν «τι λέει το ΠΑΣΟΚ» σχεδόν για κάθε μία από τις «εξαγγελίες» του Κ. Καραμανλή, και όπως είναι φυσικό κινούνται μεταξύ αμηχανίας και διαφορετικών απόψεων, καθώς η γραμμή είναι ότι «θα τα πει ο Πρόεδρος στην ΔΕΘ»…

Τόσο δύσκολο είναι να ανακοινωθεί επίσημα ότι το οικονομικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ θα παρουσιαστεί κατά την ισχύουσα άλλωστε παράδοση , από τον Πρόεδρο στην ΔΕΘ;

Θα ανακόψει έτσι όλη αυτήν την γελοιότητα, εκτός των άλλων, να ερωτάται κάποιος «εσείς τι αυξήσεις θα δώσετε;»

Υ.Γ. 2

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς το μοιραίο, με τις αυτοκτονικές αποφάσεις των αρχηγών του αλλά και των κομματικών του οργάνων..

Μπροστά στον πανικό της διάσπασης και τον φόβο ανάληψης σχετικής ευθύνης, καταλήγουν σε αδιανόητα, σχεδόν γελοία σχήματα, που εκ των πραγμάτων θα επιδεινώσουν την «Βαβυλωνία» των απόψεων και των ιδεολογικών διαφορών μεταξύ των περίφημων συνιστωσών.

Αν φυσικά φτάσουν μέχρι τις εκλογές.

Γιατί δυστυχώς πολλά από συνιστώντα μέλη, ελάχιστα ενδιαφέρονται για την παρουσία του σχήματος στην προσεχή Βουλή, δεδομένης και της συμφωνίας, ότι όλοι οι μετέχοντες του ψηφοδελτίου θα χρειάζονται σταυρό.

Από μια άποψη ρίχνουν νερό στον μύλο της αυτοδυναμίας, αυτήν που καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους, γιατί καθιστούν τις κυβερνήσεις συνεργασίας χωρίς προοπτική και ελπίδα.