ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Το «αδειανό πουκάμισο» της ελληνικής κεντροδεξιάς.

Από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. με θέμα το περιεχόμενο και ο χαρακτήρας του έκτακτου Συνεδρίου της εν όψει της ανάδειξης του νέου Αρχηγού της:

«Δεν είμαι εδώ για να παίξω τις κουμπάρες με τις διαδικασίες»

Ντόρα Μπακογιάννη, που αποσπά γι αυτό το θερμό χειροκρότημα των κεντροεπιτρόπων.

«Εγώ διαγράφω ακόμη μέχρι την 7η Δεκεμβρίου και να το θυμάστε αυτό»

Κώστας Καραμανλής, που αποσπά επίσης ένα θερμό χειροκρότημα..

«Να ξέρετε όμως ότι τον νέο Πρόεδρο του κόμματος θα τον στηρίξουμε. Και όποιος δεν τον στηρίξει θα έχει να κάνει μαζί μου»

Η δήλωση του Κ. Καραμανλή συνοδεύεται και από χαρακτηριστική ματιά και χειρονομία.
Ενθουσιώδες χειροκρότημα.

Θα αρκούσαν και μόνο αυτές οι χαρακτηριστικές και σημειολογικές στιγμές από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, για να πειστεί ο κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής των εξελίξεων, ότι δεν είναι μόνο ο αρχηγός και η ηγετική ομάδα του κόμματος αυτού, δεν είναι μόνο οι υποψήφιοι αρχηγοί της που αποφεύγουν να υπαινιχθούν έστω το παραμικρό για την οδυνηρή ήττα και τις αιτίες της.

Είναι δυστυχώς και τα κομματικά στελέχη ανά την Ελλάδα, που κρύβουν το κεφάλι στην άμμο της λήθης, που προσποιούνται τον αποστασιοποιημένο, που δεν κατάλαβαν ουσιαστικά τι τους συνέβη. Κάτι που εξηγεί και τα όσα ακολούθησαν την ήττα των ευρωεκλογών, όταν όλοι αναρωτιόνταν εάν η κυβέρνηση-τότε- και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα ασχοληθεί με την ήττα και τις αιτίες της.

Ή θα περιμένει και πάλι να «ωριμάσει» ο χρόνος, μια και ο «Καραμανλής δεν αποφασίζει ποτέ εν θερμώ»…

Ούτε είναι χωρίς σημασία, το αντίθετο μάλιστα είναι λίαν αποκαλυπτικό το γεγονός ότι την τελική «συμφωνία» για το ποιοι θα ψηφίσουν τελικά για την ανάδειξη του αρχηγού, την πραγματοποίησαν μακριά από το κορυφαίο όργανο του κόμματός τους, σε «ένα διπλανό δωμάτιο», ως αποτέλεσμα δηλαδή και πάλι μιας διαδικασίας θριάμβου της καμαρίλας και των ελεγχόμενων κομματικών διαδικασιών και πολιτικών διαβουλεύσεων.

Και έτσι ολοκλήρωσε το έργο της η τελευταία Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας με Αρχηγό των Κ. Καραμανλή. Θα έχει να θυμάται βεβαίως άλλες «λαμπρές» συνεδριάσεις της, όταν εκκαλείτο από τον Αρχηγό, να τον ακούσει, να τον χειροκροτήσει και να απέλθει οίκαδε…

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί και με το δίκαιό του και τι μας ενδιαφέρουν τα εσωτερικά ενός κόμματος;

Πολύ περισσότερο όταν όπως προκύπτει από τα γεγονότα δεν ενδιαφέρει καν τους ψηφοφόρους του;

Όμως υπάρχει μια παράμετρος που είναι ιδιαίτερα ανησυχητική και επικίνδυνη.

Να μην αναφερθώ στην κρισιμότητα της εποχής. Να μην αναφερθώ στην πρωτοφανή κατάσταση της χώρας και τα αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζει.

Να επικαλεστώ μια γενική θεωρία, μια αποδοχή κοινότοπη. Ότι ο ρόλος της Αντιπολίτευσης είναι καίριος για την παραγωγική και ελεγχόμενη λειτουργία της κυβέρνησης ενός τόπου και φυσικά των ίδιων των δημοκρατικών της θεσμών.

Και για το μέλλον της χώρας είναι επιτακτική η ανάγκη, η ταχύτατη αποκατάσταση του κενού αρχηγίας σε ένα κόμμα που αποτελεί την εναλλακτική απάντηση στο πανίσχυρο όπως αποδεικνύεται δικομματικό σύστημα.

Και δυστυχώς έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα ήταν πολυτέλεια ή και αφέλεια να αναφερθεί κανείς στην ανάγκη να επαναδιατυπώσει το κόμμα αυτό την θέση, την ιδεολογία και την πολιτική του ως ενός σύγχρονου κόμματος της κεντροδεξιάς, που κυριαρχεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην σημερινή Ευρώπη.

Και τι παρακολουθούμε για την τόσο σημαντική αυτή στιγμή του ελληνικού κόμματος της κεντροδεξιάς;

Οι υποψήφιοι αρχηγοί της αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να θίξουν την πλευρά αυτή των διαδικασιών και της πορείας προς τις εκλογές.

Κυριαρχούν τα γενικόλογα, περί «λαϊκής δεξιάς», περί «κοινωνικού φιλελευθερισμού» και άλλες παρόμοιες, κενές περιεχομένου αναφορές.

Αλληθωρίζοντας, με το ένα μάτι στραμμένο στο θυμικό των μελών και το άλλο στους κομματικούς μηχανισμούς, ούτε διάθεση, ούτε χρόνο ούτε δυνατότητες έχουν να ανταποκριθούν στο επιτακτικό και κρίσιμο αυτό αίτημα .

Και έτσι σύρεται τώρα η Ν. Δ. στην εκλογή αρχηγού από τους πολίτες, αντιγράφοντας κακήν κακώς το προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ, όπως στο παρελθόν αντέγραψε το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και διαμόρφωσε ένα κόμμα με όργανα, καταστατικό, κεντρικές επιτροπές και Συνέδρια. Όπως τα διαμόρφωσε βέβαια και όπως τα λειτούργησε.

Και έτσι θα βρίσκεται και πάλι εκτός τόπου και χρόνου, όταν θα εξελίσσονται μπροστά της οι νέες θεσμικές και λειτουργικές της κυβέρνησης αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ, οι πρωτοβουλίες που καθημερινά παίρνονται για την οργάνωση του κράτους, για την θεσμική προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, για τον έλεγχο, την διαφάνεια, την λογοδοσία, την αποκέντρωση, την αξιοκρατία, την οικονομία και την ανάπτυξη.

Για αυτήν η πλευρά της Ν. Δημοκρατίας, την πορεία της, την κυβερνητική της θητεία και τελικά την ήττα της , η ιστορία θα αποδώσει την κυρίαρχη ευθύνη ασφαλώς στον απερχόμενο αρχηγό της τον Κ. Καραμανλή.

Και θα είναι αυστηρή.

Και το ακατανόητο είναι πως ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, δεν έχει καν την υποψία για τις ευθύνες του. Τουλάχιστον αυτό δείχνει η συμπεριφορά του σ όλη την διάρκεια των πέντε και χρόνων της πρωθυπουργίας του ,αμέσως μετά την ήττα των Ευρωεκλογών, την ακόμη χειρότερη των τελευταίων εθνικών εκλογών και ιδιαίτερα όταν αποφάσισε να παραιτηθεί «αναλαμβάνοντας την ευθύνη» του αποτελέσματος.

Αυτά που λέει και κάνει από την βραδιά των εκλογών και μέχρι σήμερα με την ψευδαίσθηση του μύθου που καλλιέργησαν οι γύρω του και τον πίστεψαν οι οπαδοί του , θα διεκδικούσαν περίοπτη θέση σε ένα βιβλίο «πρωτοτυπιών» για πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων…

Και ακριβώς εδώ είναι η μεγάλη, η κορυφαία ευθύνη του.

Γιατί δεν θέλησε, δεν μπόρεσε, δεν ήξερε, να οδηγήσει την Νέα Δημοκρατία στον δρόμο του εκσυγχρονισμού της, ώστε να προσφέρει μια πραγματική, μια ουσιαστική υπηρεσία στον τόπο.

Υ.Γ.
Διερωτώμαι γιατί η μη κάλυψη των θέσεων των Γενικών Γραμματέων των υπουργείων, προκαλεί τέτοια ταραχή και «ανησυχία» στα βραδινά δελτία ειδήσεων.

Φέρνουν τον κατακλυσμό, με το αιτιολογικό πως δήθεν τα υπουργεία διαλύθηκαν και δεν λειτουργούν, οι υπουργοί στέλνουν οι ίδιοι τα…FAX και άλλα παρόμοια , ενώ στο βάθος υποσκάπτεται η απόφαση της δημόσιας πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την κάλυψη των θέσεων αυτών, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, ως ένα πρώτο καθοριστικό κτύπημα στην λογική του «κράτους λάφυρου» του κόμματος που κερδίζει τις εκλογές.