ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Ν.Δ
ΟΙ ΕΠΊΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΊΣΗΜΕΣ ΑΝΑΦΟΡΈΣ ΣΤΗΝ «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»..

Το εκρηκτικό μείγμα που δημιούργησε η απόφαση του Δ. Αβραμόπουλου να αποσυρθεί από την διεκδίκηση της αρχηγίας της Ν.Δ. επικαλούμενος την ένταση και τους κινδύνους διάσπασης εξ αιτίας των «άγριων» πρωτοβουλιών του Β. Μεϊμαράκη, που με διαφορετική γλώσσα επικύρωσε και η Ντόρα Μπακογιάννη, αν δεν τινάξει στον αέρα την πορεία προς τις εκλογές, διαμορφώνει όλες τις προϋποθέσεις για μια διάσπαση στην βάση και την εμφάνιση της αργά ή γρήγορα και στην ηγετική κορυφή της Ν.Δ.

Κι αυτό γιατί οι επαναλαμβανόμενες επίμονες και δηλητηριώδεις αναφορές του Β. Μεϊμαράκη στα γεγονότα της εποχής του 1993, στην αποχώρηση του Σαμαρά και την πτώση της τότε υπό τον Κ. Μητσοτάκη κυβέρνησης της Ν.Δ. που εξυπονοούν μια στάση πολιτικής προδοσίας εναντίον του κόμματος, από ένα εκ των διεκδικητών της αρχηγίας, είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα για να το αντέξει , ή να το προσπεράσει ο Α. Σαμαράς.

Την όλη ένταση επιδείνωσε η νέα «αποκάλυψη» του Β. Μειμαράκη ότι το 1995, ο Αντ. Σαμαράς εμπόδισε την Ν.Δ. να καταλάβει την εξουσία, ψηφίζοντας τον Κ. Στεφανόπουλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μια στιγμή που οι μετρήσεις έδειχναν την Ν.Δ. να προηγείται με 5 ποσοστιαίες μονάδες…

Αυτό εισπράττουν νομίζω όλοι όσοι παρακολουθούν την κατάσταση στην Ν.Δ. και πολύ περισσότερο οι ψηφοφόροι και οι οπαδοί της.

Δεν είναι μόνο το κλίμα απογοήτευσης που κυριαρχεί στην βάση της Ν.Δ., είναι τώρα και η οργή της για τον τρόπο με τον οποίο τόσο ο Κ. Καραμανλής, όσο και οι υποψήφιοι διάδοχοί του ,χειρίστηκαν τα προβλήματα που προκάλεσε η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού από την αρχηγία της.

Και θα έλεγα κυρίως η συμπεριφορά του Κ. Καραμανλή.

Όλες οι δηλώσεις και οι πράξεις του αμέσως μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του, εκτός του εντελώς απολιτικού χαρακτήρα τους, εκτός του λαϊκισμού τους, αποκαλύπτουν την τόσο γνωστή αναβλητικότητα του, παρά την διαφαινόμενη επιθυμία του να αποχαιρετίσει το κόμμα του το ταχύτερο δυνατό, αλλά και την ουσιαστική αποδυνάμωση μιας δημοκρατικά ελεγχόμενης , και συνεκτικής πορείας προς μία κρίσιμη απόφαση , αυτήν δηλαδή της εκλογής νέου αρχηγού, μετά από οδυνηρή ήττα, και την αποδιάρθρωση της κομματικής βάσης.

Ο καφενειακός κυριολεκτικά τρόπος με τον οποίο παρουσίασε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος την επείγουσα ανάγκη να τελειώνει η συζήτηση για τις διαδικασίες, θα καταγραφεί και αυτή στο ιστορικό της μετεκλογικής περιπέτειας

«Όση κουβέντα και να γίνεται, εάν η παράταξη δεν έχει αρχηγό, δεν μπορεί να δουλέψει το πράγμα. Απλές κουβέντες».

Πάει δηλαδή περίπατο το επείγον και δραματικό αίτημα της κομματικής βάσης της Ν.Δ. να προηγηθεί μια σε βάθος συζήτηση για τα αίτια της ήττας και ακόμη περισσότερο ο προβληματισμός και ο ανοικτός διάλογος για το νέο κόμμα που οι καιροί επιτάσσουν.

Και τι προτείνει;

Κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, ζητάει και το επιβάλλει βέβαια, να προηγηθεί η εκλογή και να ακολουθήσει αργότερα η συζήτηση των κρίσιμων αυτών ζητημάτων.

Δηλαδή εκλογή χωρίς πολιτικά κριτήρια.

Δηλαδή αυτό που όλοι πλέον υποπτεύονται και άλλοι δηλώνουν δημόσια ότι ο Κ. Καραμανλής επέλεξε ήδη την Ντόρα Μπακογιάννη ως διάδοχό του και τώρα έμμεσα ή άμεσα την επιβάλλει, τουλάχιστον στα κομματικά όργανα.

Τι θα κάνει η παραζαλισμένη βάση της Ν.Δ., ή το τμήμα της που τελικά θα φτάσει μέχρι την κάλπη, θα φανεί από το αποτέλεσμα.

Μέσα σε ένα τέτοιο λοιπόν κλίμα δεν πρέπει να αποκλεισθεί τίποτε, ακόμη και τα πιο ακραία φαινόμενα.

Υ.Γ.

Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν ήδη

Ο Π. Παναγιωτόπουλος ανέτρεξε ακόμη πιο πίσω στην «ιστορία»..
Για να φέρει στην μνήμη των άμοιρων οπαδών της Ν.Δ. την πολιτική συμπεριφορά του …Κ. Μητσοτάκη στην περίοδο του ανένδοτου της Ένωσης Κέντρου κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή!...

Και είμαστε ακόμη στην αρχή…