Οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ίδρυσαν την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Ευνοϊκή αποδοχή, αλλά και προβληματισμοί και ερωτηματικά συνοδεύουν την πρωτοβουλία των κινηματογραφιστών

Τα πράγματα κινούνται έστω και μέσα σε ένα «ομιχλώδες» περιβάλλον, από τους «κινηματογραφιστές στην ομίχλη».

Με αίτημα την κατάθεση του νέου Νομοσχεδίου για τον Κινηματογράφο, το μεγαλύτερο μέρος των σκηνοθετών, ως γνωστόν, αρνήθηκε να στείλει τις ταινίες του στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Σε ένα είδους «αντιφεστιβάλ» παρουσίασαν τις ταινίες τους στην Αθήνα, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι η κίνησή τους δεν στρέφεται κατά της Θεσσαλονίκης ούτε του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Δήλωση αυτονόητη, αλλά η επιλογή να παίξουν τις ταινίες στην Αθήνα και όχι στην Θεσσαλονίκη, κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ, στάθηκε αναμφισβήτητα ένα κτύπημα για το επετειακό γεγονός. Και δεν είναι μικρή υπόθεση για τα δεδομένα της χώρας, η συμπλήρωση 50 χρόνων ενός καλλιτεχνικού θεσμού.

Η απουσία τους, οδήγησε αναπόφευκτα και στην ματαίωση της τελετής απονομής των κρατικών βραβείων, που θεσμοθετημένα πραγματοποιείται την επομένη της λήξης του Φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη.

Η νέα και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κίνηση των «κινηματογραφιστών στην ομίχλη» ήταν η ίδρυση της «Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου» με «αρμοδιότητα μεταξύ άλλων» όπως αναφέρεται στο Καταστατικό της «και την ετήσια απονομή κινηματογραφικών βραβείων».

Δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με την κίνηση αυτή. Με ποια δικαιολογία άλλωστε μπορείς να διαφωνήσεις ,ή να καταγγείλεις μια ενδιαφέρουσα και σημαντική ενέργεια ενός δυναμικού παραγωγικού κλάδου, συνδεδεμένου με την καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή του τόπου;

Και μακάρι να αναλάβουν αυτοί την οργάνωση της αξιολόγησης και της βράβευσης της κινηματογραφικής παραγωγής της χώρας.

Σε αυτό το κλίμα υποδέχθηκαν και τα περισσότερα ΜΜΕ την πρωτοβουλία.
Τονίζεται η πραγματοποίηση μιας εκκρεμότητας, που διαρκεί ως αίτημα του κινηματογραφικού κόσμου, εδώ και μια εικοσαετία, και προβάλλεται ιδιαίτερα η δήλωση του Δημήτρη Αθανίτη εκ μέρους της Επιτροπής του καταστατικού, ο οποίος θεωρεί ως «ιστορική στιγμή» για τον ελληνικό κινηματογράφο το γεγονός.

Τόνισε μάλιστα ιδιαίτερα ότι η Ακαδημία «είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε κρατική αρχή», στα πρότυπα της Ακαδημίας των Όσκαρ και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Δεν είχε όμως την ίδια αποδοχή η απόφαση της ίδρυσης και από την Αριστερά.
Τα σχετικά σχόλια στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και την ΑΥΓΗ, αναφέρονται κυρίως στην «αποκρατικοποίηση» της αρχικής ιδέας για την ίδρυση της Ακαδημίας.

Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο με το οποίο υποδέχθηκε την ίδρυση της Ακαδημίας ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ:

« Η εξέλιξη αυτή έρχεται, αντικειμενικά, σε αντίθεση με το πάγιο διαχρονικό αίτημα των Κινηματογραφιστών για δημιουργία δημόσιας και δωρεάν Ανώτατης Ακαδημίας Κινηματογράφου, με την αντίστοιχη υλικοτεχνική υποδομή. Επί πλέον , η «αναβάθμιση» των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη- τόσο σύντομα- σε εταιρία και μάλιστα με στόχο την «αντικατάσταση» των κρατικών κινηματογραφικών βραβείων- τα οποία όντως χωλαίνουν- και με «εκπαιδευτική» δράση, και όλα αυτά «προσπερνώντας» τα σωματεία και τους φορείς του χώρου, ουσιαστικά ενισχύουν την γενικότερη πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού για ιδιωτικοοικονομική διαχείριση του κινηματογραφικού τομέα».

Κατηγορεί μάλιστα τους έχοντες την πρωτοβουλία ότι «επιχειρούν να «γεφυρώσουν» τα αντικειμενικά αντικρουόμενα συμφέροντα των δημιουργών με αυτά των παραγωγών και διανομέων. Όσο οι δημιουργοί θα έχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις, τόσο το αστικό κράτος θα βρίσκει τα απαραίτητα πολιτιστικά «άλλοθι»…»

Αφήνω χωρίς σχολιασμό την γνωστή ιδεολογία που διαπερνά το σχόλιο, για να σημειώσω απλώς ότι θα υπάρξουν παρενέργειες και εσωτερικές διαφοροποιήσεις, αν όχι άμεσα τουλάχιστον στο μέλλον τόσο μέσα στους φορείς του Κινηματογράφου, όσο και στην πολιτική των κομμάτων, όταν το υπουργείο Πολιτισμού- Τουρισμού- που δεν φαίνεται να διαφωνεί- διατυπώσει επίσημα την άποψή του για την εξέλιξη αυτή.

Υπάρχουν όμως μερικά ζητήματα, στην όλη ιστορία, που προκαλούν τουλάχιστον ερωτηματικά ,που έρχονται να προστεθούν σε κείνα που προκάλεσε η οργάνωση του πρόσφατου «αντιφεστιβάλ» στην Αθήνα.

Η απονομή των κρατικών βραβείων Κινηματογράφου, , γίνεται κάθε χρόνο στην Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με την σχετική νομοθετική ρύθμιση, την επομένη της λήξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Αντ αυτού προτείνεται τώρα, η απονομή να γίνεται κάθε χρόνο και σε διαφορετική πόλη. Μια απόφαση ακατανόητη, όταν είναι γνωστό ότι ούτε οι τεχνικές, ούτε οι οργανωτικές δυνατότητες υπάρχουν στις περισσότερες πόλεις της χώρας, για μια αξιοπρεπή τουλάχιστον διοργάνωση της τελετής.

Και ταυτόχρονα θα σπαταληθούν πάλι πόροι για την μεταφορά και την φιλοξενία της «κινηματογραφικής οικογένειας» που λογικά συμμετέχει και αναβαθμίζει το γεγονός, από κάθε άποψη. Δεν είναι τυχαίο ότι η ρύθμιση για την Θεσσαλονίκη προβλέπει την οργάνωση της απονομής για την επομένη της λήξης του φεστιβάλ, όταν το σύνολο των κινηματογραφιστών βρίσκονται ήδη στην Θεσσαλονίκη .

Θα κάνω την λογική φαντάζομαι σκέψη, ότι μετά από δύο τρεις το πολύ παρουσιάσεις, θα βρεθούν πολλοί και σημαντικοί λόγοι ώστε να επιλεγεί οριστικά η Αθήνα για την απονομή. Η ρύθμιση δηλαδή για την επιλογή διαφόρων πόλεων, είναι μάλλον ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι της μεταφοράς στην Αθήνα, χωρίς να προκληθούν αντιρρήσεις.

Ακόμη και η επιλογή του χρόνου απονομής, του Ιανουαρίου κατ αρχήν ως χρόνου προεπιλογής και του Μαρτίου ως του χρόνου απονομής, δείχνει την λογική της οριστικής και με τον τρόπο αυτόν αποκοπής από τα γεγονότα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, διαμορφώνοντας σταδιακά μια άλλη μεγάλη, εκ των πραγμάτων γιορτή για τον Ελληνικό κινηματογράφο, που ασφαλώς θα εμπλουτιστεί με παράλληλα γεγονότα, εκθέσεις κλπ.

Στην ανυπόφορη σπατάλη που χαρακτηρίζει την διοργάνωση του ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, θα προστεθεί άλλη μια εξ ίσου εξοργιστική και περισσότερο αδικαιολόγητη.

Και μια τελευταία παρατήρηση.

Αναφέρεται στο Καταστατικό της ιδρυθείσας αστικής μη κερδοσκοπικής Εταιρίας, -αυτήν την νομική επέλεξαν οι ιδρυτές της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου-, ότι σκοπός της Ακαδημίας είναι «η αξιοκρατία χωρίς κρατική παρέμβαση και χωρίς αποκλεισμούς- υπάρχουν δηλαδή τώρα;- η εξασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης(!), η ανάδειξη και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης στην Ελλάδα, η συνεχής φροντίδα για την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου, τα κινηματογραφικά βραβεία και η εκπαίδευση των επαγγελματιών με επιμορφωτικά σεμινάρια».

Υπενθυμίζω απλώς ότι η ίδρυση του τμήματος Κινηματογράφου στην Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανεξάρτητα από την εγκατάλειψη της από την κυβέρνηση, έχει ως σκοπό την κάλυψη σημαντικών πτυχών της μόρφωσης και της ανάδειξης στελεχών της κινηματογραφικής παραγωγής.

Είναι μήπως τυχαίο ότι μέσα στην «αναταραχή» όλων αυτών των ημερών, που τόσο γοήτευσε τον Παύλο Γερουλάνο, δεν έγινε η παραμικρή έστω αναφορά στην επείγουσα ανάγκη αναβάθμισης και ενίσχυσης (στελεχιακής, υποδομών, εξοπλισμού) της μόνης στην Ελλάδα Ανώτατης Σχολής για στελέχη της κινηματογραφίας;

Από τότε που εμφανίστηκε το κίνημα των κινηματογραφιστών στην ομίχλη και κυρίως οι συγκεκριμένες ενέργειές τους συλλαμβάνω τον εαυτό μου να «ανησυχεί» να γκρινιάζει, να υποπτεύεται ότι «μελετούν κακά» για την Θεσσαλονίκη και άλλα παρόμοια…

Είμαι μήπως υπερβολικά καχύποπτος;

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι κάνω κάποιες επισημάνσεις και ας αφήσουμε τον χρόνο να τις επιβεβαιώσει, ή να τις διαψεύσει…

Υ.Γ.

Ελπίζω να θυμόμαστε αυτές τις ημέρες, όταν ο υπουργός Πολιτισμού-Τουρισμού θα κληθεί εκ των πραγμάτων να υπογράψει την υπουργική απόφαση, με την οποία θα καταργείται η Θεσσαλονίκη ως ο τόπος οργάνωσης της τελετής απονομής των κρατικών βραβείων Κινηματογράφου και θα ορίζεται(;) ότι θα αντικατασταθεί από μια «περιοδεύουσα» τελετή…