Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ:

Ο θηλυκός Φρανσουά Μπαϊρού της Ελλάδας, ή η πολύφερνη νύφη του δικομματισμού;

Η δηλητηριώδης, όσο και «μακιαβελική « προσφορά του Αντώνη Σαμαρά στην Ντόρα Μπακογιάννη να αναλάβει το «σκιώδες» διπλό υπουργείο Πολιτισμού- Παιδείας, δεν είναι παρά ένας ακόμη «δείκτης» προς την έξοδό της από την Ν. Δημοκρατία.

Δηλητηριώδης, γιατί η τυχόν αποδοχή της θα την καθιστούσε πραγματικό και όχι συμβολικό «στρατιώτη της παράταξης» και μακιαβελική, γιατί η προσφορά περιλαμβάνει ταυτόχρονα τον ρόλο που είχε ο σημερινός Αρχηγός της Ν.Δ. στην περίοδο της διακυβέρνησης και τον ρόλο του άλλου μεγάλου ηττημένου της εκλογικής μάχης ,για την ανάδειξη του Αρχηγού, του Άρη Σπηλιωτόπουλου…

Με ποια επιχειρήματα , που να έχουν μια σχετική έστω αξιοπιστία στην βάση της Ν.Δ., θα μπορούσε να συνοδεύσει και να δικαιολογήσει την άρνησή της η Ντόρα Μπακογιάννη;

Τα «επεισόδια» που ακολούθησαν την πρόταση και την άρνηση επιβεβαιώνουν νομίζω την ανάλυση αυτή.

Τι μένει να δούμε στα επόμενα στάδια, μέχρι την «έξοδο» της παρ ολίγον αρχηγού;

Μία ακόμη προσφορά, μία τρίτη άρνηση και τότε η Ντόρα θα έχει να επιλέξει είτε ανάμεσα στην αποχώρηση, καταπίνοντας το σύνολο των πολιτικών επιχειρημάτων της «ποτέ δεν εγκατέλειψα την παράταξη», και κυρίως των δηλητηριωδών υπαινιγμών και καταγγελιών κατά του αντιπάλου της και στην διαγραφή της.

Θα το επιχειρήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εάν πετύχει να πάρει μαζί της 5-10 βουλευτές, που θα της επιτρέψουν να μετέχει στην Βουλή ως αρχηγός κόμματος, περιμένοντας και διαμορφώνοντας τους όρους, ώστε να καταστεί απαραίτητη ως εταίρος στην επόμενη κυβέρνηση.

Ο ρόλος του απλού στρατιώτη έχει πλέον ακυρωθεί και η συνήθεια των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων να εκμηδενίζουν τον κίνδυνο από τους διεκδικητές του θρόνου τυφλώνοντας τους , δεν μπορεί να εφαρμοστεί στις ημέρες μας…