ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Σπαταλούν χωρίς περίσκεψη, το πολύτιμο για αυτούς και την χώρα, πολιτικό κεφάλαιο, που τους χάρισαν οι εκλογές και η οικονομική κρίση.

Είχα κάνει σε προηγούμενο Σημείωμα μια δυσοίωνη πρόβλεψη για το τι περιμένει την κυβέρνηση εάν συνεχίσει τις καθυστερήσεις, τα λάθη και την αναποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων και κυρίως στον προσδιορισμό και την εξαγγελία των μέτρων, που σκοπεύει να λάβει.

Η συνολική συμπεριφορά της, η αντιμετώπιση της από τα ΜΕΣΑ, η «ολική επιστροφή» της Ν.Δ. διαμορφώνουν τώρα ένα περιβάλλον, το πλέον αρνητικό και δυσάρεστο μέσα στο οποίο καλείται να λάβει τώρα τα ούτως ή άλλως αναγκαστικά πλέον μέτρα.

Και δεν πρόκειται μόνο για την οικονομική κατάσταση και την αντιμετώπισή της.

Τώρα πλέον έχει απέναντί της μια οργανωμένη αντιπολίτευση, ένα εχθρικό περιβάλλον, μια αρνητική κριτική από τα ΜΕΣΑ και για τις θεσμικές της πρωτοβουλίες, την «νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης», τον Νόμο για του πρόσφυγες, την αλλαγή του εκλογικού Νόμου.

Περιθωριοποιούνται οι θετικές νομοθετικές προτάσεις της, όπως οι ρυθμίσεις για τα χρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, που προβάλλονται περισσότερο ως «σύγκρουση» της αρμόδιας υπουργού με του Τραπεζίτες, αλλά και κάθε άλλη σχετική ενέργεια της.

Ίσως το γεγονός των «δυσκολιών» και αμφιταλαντεύσεων της κυβέρνησης να μην ενδιέφερε κανένα, εάν οι συνέπειες δεν ήταν ουσιαστικές και κάποτε βαρύτατες.

Καθυστερώντας π.χ. να ανακοινώσει τα μέτρα με τα οποία σκοπεύει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της οικονομίας, επιδεινώνει την θέση της χώρας έναντι της Ε.Ε. κυρίως στον τομέα της αξιοπιστίας, αφήνει περιθώρια για καθημερινή κριτική και το χειρότερο τροφοδοτεί την δυσπιστία των αγορών, γεγονός με μετρήσιμες δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις.

Σε πρόσφατο άρθρο του στο οικονομικό ένθετο των ΝΕΩΝ ο τέως τσάρος της Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου σημείωνε:

«Όμως η απώλεια των 100 πρώτων ημερών επιδείνωσε το δημοσιονομικό πρόβλημα που κληρονόμησε και καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.

Διευρύνθηκε το έλλειμμα στο μέτρο που η κυβέρνηση επέμεινε να υλοποιήσει ανέφικτες προεκλογικές υποσχέσεις. Αν, μετά την εκτίναξη της πρόβλεψης του ελλείμματος του 2009 από 6% σε 12,7% του ΑΕΠ, μετέθετε χρονικά την υλοποίηση τους, θα εξοικονομούσε πόρους ισοδύναμους προς 1,5% του ΑΕΠ. Επί πλέον εάν κάλυπτε αμέσως τις θέσεις των πολιτικών και υπηρεσιακών προϊσταμένων του υπουργείου Οικονομικών θα ήταν σε θέση να βελτιώσει σημαντικά την είσπραξη των φόρων. Αποτέλεσμα αυτών των πρωτοβουλιών θα ήταν να περιοριστεί η αναγκαία συνολική μείωση του ελλείμματος στην διάρκεια της επόμενης τριετίας από 10 σε περίπου 7,5 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Η επίτευξη αυτού του στόχου θα ήταν, με μεγάλη δυσκολία, εφικτή».

Βιάζομαι να δηλώσω πως δεν παραγνωρίζω καθόλου το γεγονός των σχέσεων του Γιάννου Παπαντωνίου με τον Γ. Παπανδρέου, ούτε και την συνολική πολιτική και ιδεολογική του τοποθέτηση.

Όμως για πρώτη φορά διατυπώνεται με τόσο κατηγορηματικό και ξεκάθαρο τρόπο αυτό που πολλοί φοβόταν, το οποίο επισήμανα πριν λίγες ημέρες, ότι με τις καθυστερήσεις και την πολιτική της η κυβέρνηση κινδύνευε να εξελιχθεί σε μέρος του οικονομικού προβλήματος και όχι απλά σε κληρονόμο του.

Και δεν υποτιμώ καθόλου πως η τοποθέτηση αυτή του Γ. Παπαντωνίου θα χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικό όπλο εναντίον της μετατρέποντας της σε υπόλογο για την οικονομική κρίση…

Και αυτά ως προς την πολιτική της των καθυστερήσεων και των αμφιταλαντεύσεων.

Την συνοδεύουν δυστυχώς σε όλη σχεδόν την διάρκεια των 100 ημερών, λάθη , ενέργειες που δεν δικαιολογούνται ούτε με το κριτήριο της κοινής λογικής, πόσο μάλλον με το κριτήριο μιας στοιχειώδους πολιτικής εμπειρίας.

Εκείνη η ανεκδιήγητη ιστορία του μισθού των 2.000 ευρώ των δημοσίων υπαλλήλων και η «ηρωική» αντίσταση του Χρήστου Παπουτσή, φαντάζει τώρα σχεδόν ως φαρσοκωμωδία, που χειροτερεύει ,όσο ο καιρός περνά και τα μέτρα γίνονται σκληρότερα.

Η «εθελουσία» του λιμενεργατών Πειραιώς, η κατάθεση της τροπολογίας για την φορολογία της γονικής παροχής και η άρον-άρον οπισθοχώρηση, η «διαρροή» του ενιαίου ΦΠΑ του 15% και η διάψευση αφού η κοινωνία βομβαρδίστηκε επί δύο μέρες ότι η κυβέρνηση μετακυλά το βάρος στους φτωχούς καταναλωτές, οι διαμάχες των υπουργών, όπως εκείνη μεταξύ Διαμαντοπούλου-Χρυσοχοϊδη- για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους δε- ,όλα αυτά και άλλα πολλά και καθημερινά ,ων ουκ έστιν αριθμός, είχαν ως συνέπεια την πλήρη αλλαγή της αντιμετώπισης της κυβέρνησης από τα Μέσα ενημέρωση, κυρίως τα ηλεκτρονικά.

Δεν παραβλέπω βέβαια ότι η πολιτική των ελληνικών Μέσων στην πλειοψηφία τους, συναρτάται και με τα άλλα οικονομικά συμφέροντα των μεγαλομετόχων τους και ότι η στάση τους πρέπει να ερμηνεύονται πάντα σε συσχετισμό με αυτά.

Φαίνεται από τις ακριτομυθίες των ανεπίσημων συνεργασιών του πρωθυπουργού, πως την κυβέρνηση έχει αρχίσει να την προβληματίζει η τακτική αυτή.

Πέραν των άλλων και γιατί καμιά πλέον πρωτοβουλία της δεν αποτελεί είδηση για τα Μέσα αυτά. «Είδηση» αποτελούν τα παραπολιτικά, το παρασκήνιο, οι συγκρούσεις υπουργών με αφορμή μια νομοθετική πρωτοβουλία, μια απόφαση, μια ενέργεια. Η κατάθεση των Νομοσχεδίων για τις ρυθμίσεις των χρεών, δεν έχει την παραμικρή τύχη να παρουσιαστεί στα σημαντικά έστω σημεία της. Θα κυριαρχεί η «διαφωνία» των τραπεζιτών, πιθανόν κάποιες πτυχές δευτερεύουσες, ή περιθωριακά προβλήματα της ρύθμισης κλπ.

Ακόμη και σήμερα το πρωί, όταν από χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωνε κατηγορηματικά, ότι δεν τίθεται θέμα «ενιαίου ΦΠΑ», ο Γ. Παπαδάκης διεκτραγωδούσε τις «συνέπειες», μιλώντας για «φτηνό χαβιάρι και Μερσεντές» και «ακριβό ψωμί και γάλα»… .

Οι νέες «πολιτικές αξίες» που εισέφερε στην ελληνική πολιτική η κυβέρνηση, όπως η διαβούλευση, η διαφάνεια με τις αποφάσεις στο διαδίκτυο, τα βιογραφικά μέσω Διαδικτύου για την κατάληψη υψηλής πολιτικής σημασίας θέσεων, το καινοφανές «open government, λοιδορούνται, χάνουν την σημασία και την πολιτική τους αξία. Έφτασαν στο σημείο να καταγγείλουν την διαβούλευση ως την άλλη όψη της «ήπιας προσαρμογής».

Το κόστος για την καλλιέργεια μιας άλλης αντίληψης, για την διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας, είναι τεράστιο.

Θα μπορούσε κανείς νομίζω να ισχυριστεί χωρίς να υπερβάλλει ότι η κυβέρνηση, που κηρύσσει τον πόλεμο στην σπατάλη , σπαταλά χωρίς περίσκεψη το πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, με το οποίο την προικοδότησαν οι εκλογές και η οικονομική κρίση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Έχασε οριστικά το momentum η κυβέρνηση;

Όπως δείχνουν τα πράγματα στην χώρα, αλλά και στο εξωτερικό, η απάντηση δυστυχώς είναι ναι.

Θα λειτουργεί τώρα κάτω από δυσμενέστερες συνθήκες, το έργο της ακόμη και το μεταρρυθμιστικό θα συναντήσει δυσκολίες, όπως έδειξαν ήδη οι δύο αρνητικές τοποθετήσεις της Ν.Δ. σχετικά με τον Νόμο για τους Μετανάστες και την «νέα αρχιτεκτονική της Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης» στην χώρα και η μετάθεση για αργότερα της πρότασής της για τον νέο εκλογικό Νόμο.

Ας ελπίσουμε μόνο πως η χθεσινή απροσδόκητα σκληρή έκθεση που η Κομισιόν έδωσε στην δημοσιότητα, σύμφωνα με την οποία η Eurostat αδυνατεί να επιβεβαιώσει την αξιοπιστία των στοιχείων της Ελλάδος σχετικά με το έλλειμμα ακόμη και αυτού του 12,7% για το 2009, δεν θα έχει κάποια αιφνίδια εξέλιξη, γιατί τότε πλέον τα πράγματα θα έχουν ξεφύγει από οποιονδήποτε έλεγχο.

Εν τούτοις υπάρχει και ένα ελπιδοφόρο στοιχείο στην όλη ιστορία. Όπως έδειξαν οι δύο πρόσφατες μετρήσεις, η κυβέρνηση διατηρεί υψηλά ποσοστά αποδοχής και εμπιστοσύνης στην ελληνική κοινωνία.

Ερμηνεύω το γεγονός ότι για πρώτη φορά η ελληνική κοινωνία κατανοεί απολύτως την σοβαρότητα της κατάστασης και κυρίως εμπιστεύεται μια κυβέρνηση, που κατά την «κοινή πεποίθηση», έχει την βούληση και μπορεί να βγάλει την χώρα από την κρίση.

Ας το αξιολογήσει και κυρίως ας το εκτιμήσει σωστά αυτό η κυβέρνηση.

Υ.Γ.1

Ο Χρ. Παπουτσής «ξαναχτύπησε» σήμερα. Χωρίς λόγο και εκ του περισσού, αφού ήδη ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήρε θέση στο γνωστό ζήτημα της «τροπολογίας». Τροφοδότησε με εικόνα μάλιστα, τα βραδινά «δελτία ειδήσεων» με την «διγλωσσία», τις «διαφωνίες», τις «εσωτερικές συγκρούσεις» και αύριο ένα νέο επεισόδιο με πρωταγωνιστή το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ.

Υ.Γ.2

Λίγες μόνο ημέρες πριν την κατάθεση του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η διεθνής κατακραυγή συνεχίζεται. Λίγο ο Όλι Ρεντ, λίγο η έκθεση της Κομισιόν, λίγο κάποιος διεθνής αναλυτής και τα επιτόκια δανεισμού της χώρας εκτοξεύτηκαν και πάλι, για να επιβεβαιώσουν ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών σκοπιμοτήτων και παιχνιδιών για πολύ καιρό ακόμη .

 Και αυτό θα έχει κόστος.

Ας ελπίσουμε όχι μοιραίο.