ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ «ΔΙΧΤΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ»

Έκφραση αλληλεγγύης, ή προϊόν πανικού και ανάγκης;

 

Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψουμε ότι μετά την υποβολή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης και τα «πρόσθετα μέτρα», που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου για το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό και τις περικοπές μισθών και επιδομάτων, που οδήγησαν στην «αποδοχή» του από τα όργανα της Ε.Ε., με τους γνωστούς «αστερίσκους», θα είχαμε κλείσει αυτό το κεφάλαιο της «επιτήρησης», της εποπτείας δηλαδή της Ε.Ε. μόνο στην πορεία πλέον της τήρησης του προγράμματος.

Είναι φανερό ότι αναφέρομαι στην συνεχιζόμενη πίεση των αγορών και το δυσβάστακτο κόστος που επιβάλλουν στον εξωτερικό δανεισμό της χώρας, με την αύξηση των sprendς και του ασφάλιστρου κινδύνου, που συνεχίζονται ακόμη

Φυσικά μπορεί κανείς να τα αποδώσει όλα αυτά στην κερδοσκοπία που φαίνεται πως δεν επηρεάζεται πλέον ούτε από τις δηλώσεις των κοινοτικών παραγόντων, ούτε από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης.

Δεν υποτιμώ λοιπόν καθόλου την πλευρά αυτήν της οικονομικής κρίσης. Το αντίθετο. Πολύ φοβούμαι ότι εκεί ακριβώς καιροφυλακτεί το πρόβλημα που θα προκύψει για το μέλλον της χώρας, όταν ολοκληρωθούν και αρχίσουν κάποτε να εφαρμόζονται το σύνολο των μέτρων για την εξυγίανση της νομισματοπιστωτικής κατάστασης της χώρας.

Το θέμα όμως των ημερών είναι συνεχιζόμενη στην Ελλάδα και τον διεθνή χώρο «φιλολογία» για την ανάγκη «σωτηρίας» της Ελλάδας από την Ε.Ε., για την περιβόητη «αλληλεγγύη» της, που ενδεχομένως να εκφραστεί στην προσεχή άτυπη Σύνοδο Κορυφής, στα μέσα της εβδομάδας αυτής.

Όλες οι πληροφορίες επανέρχονται επίμονα στην πιθανότητα να ασχοληθεί η Σύνοδος εκτός των άλλων βέβαια και με τα προβλήματα των “PIGS”, για να μεταχειριστώ την χυδαία ορολογία με την οποία μιλούν τα Βρετανικά Μέσα για τις τέσσερις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, που αντιμετωπίζουν άλλες μεγαλύτερα και άλλες μικρότερα προβλήματα ελλειμμάτων και δημοσίου χρέους και γίνονται λεία στην επιδρομή των κερδοσκοπικών αγορών.

Και αυτό γιατί καθώς φαίνεται τίποτε άλλο δεν είναι σε θέση να αναστείλει την επίθεση που ουσιαστικά πλέον και απροκάλυπτα δέχεται το ίδιο το Ευρώ, όπως δείχνουν τα αλλεπάλληλα ρεκόρ πτώσης έναντι του δολαρίου και του γιεν.

Θα ήταν όμως αδικαιολόγητη έλλειψη πρόνοιας και ρεαλισμού να πιστέψει κανείς ότι το «δίχτυ προστασίας» που πιθανόν να απλωθεί τώρα για την Ελλάδα και σίγουρα αργότερα για την Πορτογαλία και Ισπανία, θα είναι χωρίς συνέπειες για την χώρα και κυρίως τους πολίτες.

Ένα απροσδιόριστο προς το παρόν “PLAN C” αιωρείται στον ορίζοντα, ή καλύτερα προαναγγέλλεται από τον νέο Επίτροπο για τα Οικονομικά και Νομισματικά της Ε.Ε. τον γνωστό μας ήδη Όλι Ρεντ.

Όποιος παρακολούθησε την ακρόαση του στην Ευρωβουλή από το κανάλι της Βουλής, θα είδε κατ αρχήν ότι η Ελλάδα μονοπώλησε σχεδόν την διαδικασία και τις ερωτήσεις των εκπροσώπων όλων των πολιτικών ομάδων της Ευρωβουλής. Και στις πιεστικές ερωτήσεις των ευρωβουλευτών, αν θα υπάρξει στήριξη της Ελλάδας, ο Όλι Ρεντ οχυρώθηκε πίσω από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δεν προβλέπει παρόμοιες ρυθμίσεις, για να συνεχίσει με το «Στρατηγική 2020», ένα νέο Σύμφωνο για την εκπαίδευση, την διαρκή επιμόρφωση και την Ανάπτυξη αυτήν την φορά , αλλά και τις νέες ρυθμίσεις για τα εργασιακά και τον Ανταγωνισμό και πολύ εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνουν όλα αυτά.

Στον Ευρωπαϊκό τύπο σήμερα η υπόθεση «λήψη μέτρων προστασίας» εμφανίζεται θολή με αλληλοσυγκρουόμενα δημοσιεύματα , όπου κυριαρχεί η αβεβαιότητα τόσο για την πολιτική βούληση, όσο και την μεθοδολογία που θα μπορούσε να ακολουθηθεί στην περίπτωση μιας θετικής εξέλιξης.

Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο αυτό. Το «δίχτυ προστασίας» έχει κόστος όπως φαίνεται, ιδιαίτερα για την Γερμανία, και η εξασθένιση του ευρώ έναντι του δολαρίου κυρίως, δεν φαίνεται να είναι και τόσο επαχθής για ορισμένες πλευρές της οικονομικής ελίτ των μεγάλων εξαγωγικών χωρών της Ε.Ε. μια και καθιστά φθηνότερα τα προϊόντα τους έναντι των Αμερικανικών.

Από την άλλη και με δεδομένο ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θέτει ουσιαστικά ζήτημα για το σύνολο σχεδόν των κρατών – μελών, μια και τα ελλείμματα και ο εξωτερικός δανεισμός έχουν ξεπεράσει τα προβλεπόμενα όρια, ό κίνδυνος μιας πλήρους απορρύθμισης είναι ορατός.

Επειδή όμως τα σενάρια επιμένουν, είναι νομίζω χρήσιμο να σκεφτούμε το ενδεχόμενο, μέσα στην εβδομάδα, να υπάρξει όντως μια σχετική εξέλιξη.

Και στο σημείο αυτό μας προκύπτει το ερώτημα:

Εάν η Ε.Ε. αποφασίσει να κινηθεί επιτέλους με «αλληλεγγύη» και υποστηρίξει την Ελλάδα τώρα και κατά πάσα πιθανότητα αργότερα την Πορτογαλία και Ισπανία, θα το κάνει με τρόπο που θα αποτρέψει αποτελεσματικά την πίεση των κερδοσκόπων στο χρέος και το τραπεζικό σύστημα της χώρας και κυρίως θα το κάνει χωρίς την επιβολή ενός «PLAN C”, όπως εξ ίσου επίμονα ακούγεται;

Γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο, η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το χειρότερο όλων , η πολιτική των «αλλεπάλληλων πλάνων» θα οδηγήσει αναπόφευκτα την φθίνουσα ελληνική οικονομία σε βαθύτερη ακόμη ύφεση.

Και τότε δεν μπορεί παρά να υποκύψουμε στον πειρασμό να αναρωτηθούμε μήπως μεταξύ της «Σκύλας»-Ε.Ε. και της «Χάρυβδης»- ΔΝΤ, η επιλογή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν θα είναι πλέον μια επαχθής επιλογή, μια και σχεδόν όλα τα κλασσικά επώδυνα μέτρα που επιβάλλει στις περιπτώσεις δανεισμού μιας χώρας το ΔΝΤ θα έχουν ήδη ληφθεί;

Με απλά λόγια, τι μας συμφέρει τελικά;

Θα μας δανείσει τελικά τα 20 δισ. ευρώ ο Όλι Ρεντ, ή ο Ντομινίκ Στρως Καν;

Το ερώτημα είναι βέβαια θεωρητικό.

Αλλά η πίεση που άσκησε σήμερα στην Ευρωβουλή, που σημειωτέον είχε στο επίκεντρό της την Ελλάδα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το κόμμα δηλαδή που κυριαρχεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο οποίο ανήκει η πλειοψηφία των αρχηγών των κυβερνήσεων της Ε.Ε., να αναζητηθεί λύση για το πρόβλημα της Ελλάδας μέσω του Δ.Ν.Τ. δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Υ.Γ.

Τελικά μάλλον θα επικρατήσει η άποψη που υποστηρίζει ο Γ. Παπανδρέου, ότι το ζήτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί πολιτικά και όχι με βάση τις ρυθμίσεις του Συμφώνου Σταθερότητας.

Αυτήν την φορά ο λόγος του θα έχει μεγαλύτερη πειστικότητα και βαρύτητα. Έχει υλοποιήσει μέχρι κεραίας , με αλλαγές και μεταρρυθμίσεις θεσμικού χαρακτήρα, τα όσα δήλωσε στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής, γεγονός που καθιστά τον λόγο του αξιόπιστο και το αίτημα του επιτακτικό.

Συναντιέται αύριο με τον Ν. Σαρκοζί και φυσικά θα βρει την ευκαιρία να αναπτύξει τις απόψεις του και στο Άτυπο Συμβούλιο Κορυφής μεθαύριο, σε μια στιγμή που η πορεία των πραγμάτων και οι πιέσεις που ασκούν οι αγορές, τα διεθνή Μέσα ενημέρωσης , η Ευρωβουλή και τα Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια είναι αδύνατον να αγνοηθούν χωρίς δραματικές σχεδόν συνέπειες.

Φανταστείτε τι θα συμβεί, αν μετά από όλη αυτήν την εξέλιξη η Σύνοδος περιοριστεί και πάλι στην άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί να λύσει μόνη της τα προβλήματα της…

Ακόμη και η Γερμανία που μέχρι και χθες πρωτοστατούσε με την πιο σκληρή έναντι της Ελλάδος στάση, έγινε σήμερα το επίκεντρο των συζητήσεων και των αναζητήσεων λύσης, μέχρι μάλιστα του σημείου να αναλάβει αυτή τον ρόλο του «διασώστη»!.

Τρόμαξαν κυριολεκτικά – επί τέλους-από την αδυσώπητη επίθεση της κερδοσκοπίας κατά του Ευρώ..