ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΚΡΥΒΕΙ

«Συντονισμένη» επίθεση κορυφαίων οικονομικών

παραγόντων κατά της Ελλάδος.

Η «ελεγχόμενη πτώχευση», επίσημα στο τραπέζι των συζητήσεων του Eurogroup.

Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός των θεωριών συνωμοσίας. Κάθε άλλο.

Αλλά και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ τι μπορεί να σημαίνουν οι επιθέσεις των τελευταίων ημερών από επίσημα χείλη οικονομικών παραγόντων κατά της Ελλάδος.

Αρχικά του επικεφαλής της Deutsche Bank, ο οποίος δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «αμφιβάλλει» για το κατά πόσον η Ελλάδα, θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα γνωστά οικονομικά προβλήματα της.

Στην συνέχεια ο Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρος Καν, του οποίου η δήλωση ότι η περικοπή των Δώρων και επιδομάτων στην πρόσφατη συμφωνία της Ελλάδος με την τρόικα δεν προήλθε από το ΔΝΤ αλλά από την ελληνική κυβέρνηση και το κακό τρίτωσε με την δήλωση του Ζαν Κλώντ Τρισέ ότι η ελληνική κυβέρνηση άργησε να λάβει τα γνωστά μέτρα λιτότητας, με αποτέλεσμα να επιδεινωθούν τα πράγματα.

Για όλα αυτά και κυρίως για τις δηλώσεις Σρος Καν και Τρισέ μπορούν να υπάρξουν νομίζω λογικές εξηγήσεις.

Η δήλωση του ΔΝΤ του Ταμείου μπορεί να ανταποκρίνεται στην αλήθεια κι αυτό γιατί οι εκπρόσωποι του Ταμείου έθεσαν όρους για την εξασφάλιση των συγκεκριμένων κονδυλίων προερχόμενων από την μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων σε συγκεκριμένη ημερομηνία, μετά την οποία και θα εισρεύσει η αντίστοιχη δόση του δανείου. Άφηναν στην κυβέρνηση να αποφασίσει από πού θα βρεθούν τα έσοδα αυτά…

Και τα συγκεκριμένα έσοδα στην συγκεκριμένη ημερομηνία δεν θα μπορούσαν ασφαλώς να εξασφαλιστούν, ούτε από την ανάπτυξη που δεν υπάρχει, ούτε από την εκποίηση της κρατικής περιουσίας, που προτείνει ο Α. Σαμαράς, γιατί αυτό απαιτεί χρόνο και διαδικασίες και άρα καθυστερήσεις, ούτε από τις νέες επενδύσεις που δεν υπάρχουν.

Τι απομένει συνεπώς;

Απομένει δυστυχώς για την χώρα και κυρίως τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, το «ασφαλές χρήμα» αυτό που μπορεί να εξασφαλιστεί από τις περικοπές.

Γιατί όμως να κάνει την δήλωση αυτήν ο Στρος Καν, όταν γνωρίζει ότι το μόνο αποτέλεσμα της θα ήταν η εξασφάλιση επιχειρημάτων από την αντιπολίτευση, ‘όπως άλλωστε το έκανε μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο Α. Σαμαράς, και η διασπορά της αμφιβολίας και της εχθρότητας της κοινωνίας, το χειρότερο που θα ανέμενε η κυβέρνηση γιατί θα εξανέμιζε και τα ελάχιστα υπολείμματα της κοινωνικής ανοχής;

Η δήλωση του Ζ.Κ.Τρισέ πιστεύω πως είχε άλλον στόχο. Απευθυνόταν στις χώρες του Νότου που σταδιακά και δειλά-δειλά ξεκινούν και αυτές την εφαρμογή αντίστοιχων με την Ελλάδα μέτρων λιτότητας. Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία ανακοινώνουν η μία μετά την άλλη σχετικά μέτρα. Αλλά η ΕΚΤ γνωρίζει ότι τα μέτρα αυτά δεν αρκούν. Γνωρίζει ότι στις προσεχείς συναντήσεις τους οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα «εξειδικεύσουν» τα μέτρα- όρους για την συμμετοχή των χωρών αυτών στο περίφημο «πακέτο σωτηρίας» του Ευρώ των 750 δις. Και προετοιμάζει το έδαφος.

Λίγο τον ενδιαφέρει εάν με την δήλωσή του αυτήν δίνει από επίσημα χείλη βάση στις καταγγελίες της Ν.Δ. ότι για την κρίση είναι εξ ίσου υπεύθυνη και η κυβέρνηση, που με τις καθυστερήσεις και ταλαντεύσεις της «μετέβαλε την κρίση του χρέους σε κρίση του δανεισμού».

Μήπως όμως και αυτό καθιστά την επιτυχία του Προγράμματος που εξήγγειλε η κυβέρνηση ακόμη πιο αβέβαιη;

Νομίζω πως κάπου στην κατεύθυνση αυτήν πρέπει να αναζητηθούν οι απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν αρχικά στο Σημείωμα αυτό.

Το σύνθημα άλλωστε το έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κ. Άκερμσαν της Deutsche Bank. Εκφράζοντας δημόσια την αμφιβολία του σχετικά με την δυνατότητα της Ελλάδας να εξοφλήσει το δημόσιο χρέος της.

Σήμερα βέβαια τα Μέσα προβάλλουν την δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομίας Ρ. Μπρέντερλε, ο ποίος χαρακτήρισε τις δηλώσεις του επικεφαλής της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, «παράξενες, προκαλούν κατάπληξη, είναι λυπηρές».

Απέφυγαν όμως να παρουσιάσουν και το τέλος της δήλωσης:

«Δεν είναι φρόνιμο να γίνονται τέτοιες συζητήσεις με τόσο δημόσιο τρόπο. Η χρονική στιγμή ήταν ακατάλληλη»…

Θα μου επιτρέψει τέλος ο υπομονετικός αναγνώστης να προσθέσω κάτι ακόμη.

Η Γερμανική κυβέρνηση ενέκρινε σήμερα ένα «Πρόγραμμα 12 σημείων», το οποίο θα θέσουν πιθανόν και στην αυριανή συνάντηση του Eurogroup, προς έγκριση. Σ αυτό περιλαμβάνονται οι κατά την Γερμανία νέοι όροι για την εξασφάλιση της νομισματικής σταθερότητας στην Ευρώπη και η «σωτηρία του ευρώ», το νέο σύνθημα της Α. Μέρκελ.

Ένα από τα σημεία αυτά αναφέρεται και στην καθιέρωση της «ελεγχόμενης πτώχευσης» για κράτη μέλη που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις προς τους δανειστές υποχρεώσεις τους.

Επανέρχεται έτσι στο επιτακτικά και πάλι το θέμα της κήρυξης πτώχευσης από την Ελλάδα, ή της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους της μετά το 2013.

Η «ελεγχόμενη πτώχευση» θα αποτρέπει κατά πάσα πιθανότητα την ταυτόχρονη με την δήλωση πτώχευσης έξοδο από την Ευρωζώνη, κάτι που τρέμουν οι Γερμανοί γιατί μπορεί να θέσει σε κίνηση «ασύμμετρες» συνέπειες στην ύπαρξη του ευρώ.

Την προσεχή Τετάρτη η χώρα θα κληθεί να καταβάλει τα 19 δις. ευρώ των τοκοχρεολυσίων του εξωτερικού δανεισμού της. Η βεβαιότητα μας ότι μέχρι τότε το αντίστοιχο τμήμα του «πακέτου σωτηρίας» , θα βρίσκεται στον γνωστό λογαριασμό της Τραπέζης της Ελλάδος, εκεί όπου κατέθεσε ήδη το ΔΝΤ το μερίδιό του, μας εφησυχάζει ότι δεν θα μιλήσουμε για την «Μαύρη Τετάρτη» της νεώτερης ιστορίας της χώρας.

Τί θα συμβεί όμως αμέσως μετά την ολοκλήρωση των καταβολών του πακέτου των 110 δις το 2013;

Οι διεθνείς αναλυτές, οι κορυφαίοι οικονομολόγοι, οι μεγάλες οικονομικές εφημερίδες του εξωτερικού , ο ίδιος ο Ντ. Στρος Καν πιστεύουν πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα θα καταφύγει στην αναδιαπραγμάτευση τουλάχιστον του χρέους της.

Φυσικά μέχρι τότε και κάθε τρεις μήνες η χώρα θα περνά από τις εξετάσεις της τρόικας για τα αποτελέσματα των μέτρων που έλαβε.

Νομίζω πως δεν έχουμε μέχρι τώρα αξιολογήσει σωστά τι σημαίνει για την χώρα, για την κυβέρνηση αυτό το τρίμηνο τεστ.

Κάτω από αυτήν την τρομακτική πίεση, μέσα στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται, ποιες δυνατότητες μπορεί να έχει η κυβέρνηση ώστε να σχεδιάσει να θεσμοθετήσει και νε θέσει σε εφαρμογή προγράμματα ανάπτυξης, εξασφάλιση επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεις, πωλήσεις ακίνητης περιουσίας,, μέτρων εναντίον της ακρίβειας, του πληθωρισμού, της φοροδιαφυγής, της σπατάλης και την ύφεση να απειλεί τα πάντα;

Όλα ταυτόχρονα , γρήγορα και κυρίως αποτελεσματικά.

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που γνωρίζουμε, με το κράτος που γνωρίζουμε.