ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ…

Όχι δεν πρόκειται για την αγορά της Βυρηττού, ούτε για κάποιο

υπαίθριο «Καπαλί Τσαρσί»..

Οι φωτογραφίες μου, δυστυχώς από κινητό, σε τίποτε δεν μπορούν να αποδώσουν το απίστευτο θέαμα, που παρουσίαζε πριν λίγες ημέρες μια από τις χαρακτηριστικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, αυτή της περιοχής της Ανάληψης.

Βρέθηκα εκεί, περπατώντας στην Βασ. Όλγας, τόσο την παραμονή της γιορτής του Ναού, όσο και την επομένη το βράδυ και έπεσα πάνω στο «παραδοσιακό» πανηγύρι, που εδώ και χρόνια συνοδεύει τους εορτάζοντες ναούς της πόλης.

Δεν πίστευα τα μάτια μου.

Οι υπαίθριοι πάγκοι ξεκινούσαν από την οδό Πέτρου Συνδίκα και έφταναν μέχρι την Μάρκου Μπότσαρη, επί της Βασ. Όλγας και από την Βασ. Όλγας μέχρι την Κρήτης, επί της Αναλήψεως…

Εκατοντάδες πάγκοι, τέντες, ομπρέλες, καντίνες, προσέφεραν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι μπορεί να μεταφερθεί και να προσφερθεί σε μια «λαϊκή αγορά».

Και φυσικά δεν πρόκειται για τα συνηθισμένα παιδικά παιχνίδια, ή τα αναμνηστικά, ή τα κοσμήματα μόνο.

Έπιπλα, οικιακά σκεύη, ασπρόρουχα, τσάντες, ρολόγια, τρόφιμα, ρουχισμός κάθε είδους σχεδίου και χρώματος, φούστες, εσώρουχα, μπλου τζην, καπέλα, καπέλα, καπέλα, χαλβάς Φαρσάλων, το μαλλί της γριάς, εργαλεία,ανάκατα, το ένα πάνω και δίπλα στο άλλο..

Και κόσμος πολύς, χιλιάδες, ασφυκτικό αδιαχώρητο στα πεζοδρόμια , στην Βασ. Όλγας, στην Αναλήψεως.

Πιστοί, που πάνε να ανάψουν ένα κερί, οπαδοί της παράδοσης, πανηγυρτζήδες, ευκαιριατζήδες, παγιδευμένοι διαβάτες, χαβαλετζήδες, μια μάζα αδιερεύνητη, μια Βαβέλ γλωσσών, ηλικιών, φύλων και από κοντά οι φωνές των πωλητών, οι περισσότερες ζωντανές, αλλά και…. ηχογραφημένες, να προσπαθούν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των περαστικών, με κυρίαρχο το «ένα ευρώ, ένα ευρώ»…

 

Αδύνατο να πιστέψεις, ότι βρίσκεσαι σε κάποιο πανηγύρι της Θεσσαλονίκης.

 

Για να γλυτώσεις την ασφυκτική διαδρομή, το μόνο που σου μένει είναι να περάσεις στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Κάποτε και για πολλά χρόνια έμενα στην περιοχή της Ανάληψης και τώρα κοντά στον Άγιο Ελευθέριο. Θέλοντας και μη, έπεφτα πάνω στα πανηγύρια των εκκλησιών αυτών.

Δεν ξαναείδα, ούτε και φαντάστηκα αυτά που έβλεπα για δυο μέρες στην Ανάληψη.

Η εξήγηση βέβαια υπάρχει. Είναι σχεδόν αυτονόητη.

Μια ελάχιστη αλλά πολύ εύγλωττη ανάδειξη των προβλημάτων και των φαινομένων που γεννά η οικονομική κρίση.

Και είμαστε ακόμη στην αρχή.

Και είμαστε μπροστά στα ανώδυνα φαινόμενα

Πολύ φοβούμαι ότι έρχονται δύσκολοι και σκληροί καιροί.

Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε.

Να προετοιμαστούμε και να προσαρμοστούμε.

Υ.Γ.

Νότα αισιοδοξίας;

Στο κατάστημα γυναικίας μόδας, που έδειξα προ καιρού, που έκλεισε, αλλά ο καταστηματάρχης το διατήρησε ως κατοικία για τις τρεις γάτες του, τα πράγματα εξελείχθηκαν απροσδόκητα.

Οι γάτες έγιναν έξη, τώρα ξαπλώνουν πάνω στα απούλητα έτοιμα ρούχα της βιτρίνας, παίζουν με τα τρία νέα γατάκια, που γεννήθηκαν "μέσα στην κρίση" και προσφέρουν στους περαστικούς, ερωτηματικά για τους μεγάλους, απολαυστικές στιγμές για τους μικρούς.

Συνεπώς η "ζωή συνεχίζεται", έστω και αν πρόκειται για γάτες...