Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

Η νέα πραγματικότητα της Ιης Ιανουαρίου του «Καλλικράτειου» έτους 2011...

Μπορεί μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των ερωτηθέντων από τελευταία έρευνα, να απάντησε ότι θα ψηφίσει με «αντιμνημονιακή» επιλογή, εν τούτοις τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο αρχηγός της Ν.Δ. ιδιαίτερα, συνεχίζουν επίμονα την καθημερινή φιλολογία καταδίκης του Μνημονίου και του «Καλλικράτη».

Γιατί επέλεξαν αυτό το πεδίο για την αντιπαράθεση των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου, είναι πασιφανές.

Επιχειρούν να αλιεύσουν ψήφους από ένα κόσμο σε πρωτοφανή πίεση, σε ένα κόσμο που βλέπει να ανατρέπονται η καθημερινότητα και η βεβαιότητά του για το αύριο, σε ένα κόσμο που ελπίζει όλο και λιγότερο σε ένα καλύτερο αύριο.

Μα αυτή δεν ήταν πάντοτε η λογική των εκλογών, τουλάχιστον όπως τις γνωρίζουμε στην Ελλάδα;

Το ότι αυτό, δεν είναι παρά μία ακόμη έκφραση λαϊκισμού και της κομματικής κυνικότητας της πολιτικής, πολύ λίγο ενδιαφέρει.

Το ότι ούτε το Μνημόνιο θα ανατραπεί, ούτε ο «Καλλικράτης» θα ακυρωθεί, κάτω από οποιοδήποτε αποτέλεσμα, ελάχιστα, για να μην πω καθόλου δεν μετράει.

Όπως φυσικά και το ότι μια τυχόν επικράτηση, ή και σημαντική επιβεβαίωση στην κάλπη των απόψεων αυτών, θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, αντίθετα απ ότι ισχυρίζονται, ούτε και αυτό λογαριάζεται.

Αλλά το σημείωμα αυτό δεν έχει στόχο να επισημάνει πράγματα αυτονόητα και γνωστά από την νηφάλια ανάλυση των δεδομένων .

Επιδιώκει να φωτίσει μια πλευρά αυτών των εκλογών, στην οποία ακόμη και οι «αυτοδιοικητικοί» υποψήφιοι ελάχιστη σημασία αποδίδουν, ουδέποτε αναφέρεται, απουσιάζει από τα «οράματα» και τα προγράμματά τους.

Ακόμη και από εκείνους που ενώ εκπροσωπούν πολιτικά κόμματα με στόχο την καταδίκη του Μνημονίου και του «Καλλικράτη» , φρονίμως φερόμενοι, ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται είτε αποφεύγουν να τα μνημονεύουν, είτε τα προσπερνούν έμμεσα και ανώδυνα.

Πρόκειται για την άμεση θέση σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2011,των προβλέψεων του «Καλλικράτη» και κυρίως τις νέες αρμοδιότητες, που από την Νομαρχία μεταφέρονται σταδιακά στους Δήμους.

Δεν πρόκειται για μια συνήθη ιστορία. Και στο παρελθόν κάτω από την πίεση των Δημάρχων, ή και την απόφαση να «ξεφορτωθεί» δράσεις, η κεντρική εξουσία μετέφερε αποσπασματικά αρμοδιότητες στην αυτοδιοίκηση. Αλλά τότε λόγω του αριθμού και του μεγέθους των δημόσιων λειτουργιών, η διαμάχη και οι αντιρρήσεις περιοριζόταν στην μη ταυτόχρονη μεταφορά και των αντίστοιχων πόρων υποστήριξη ς των θεσμών αυτών.

Τώρα μιλούμε για μια επανάσταση, μια ανατροπή χωρίς προηγούμενο για έναν γιγαντιαίο «μετεωρίτη» αρμοδιοτήτων που θα πέσει στα κεφάλια των Δημάρχων, με το που θα καθίσουν στην καρέκλα τους.

Και καλά οι παλιοί και έμπειροι δήμαρχοι, κάτι γνωρίζουν, κάποια εμπειρία έχουν, κατέχουν τουλάχιστον τον υπάρχοντα μηχανισμό, την υπάρχουσα δομή ,την οργάνωση , την λειτουργία των υπηρεσιών τους και κυρίως την νοοτροπία τους. Γνωρίζουν τον αριθμό και την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού τους. Αυτοί «θα βουτήξουν στα βαθιά» και άλλος λίγο άλλος περισσότερο θα ανταποκριθούν.

Τι θα γίνει με του νέους Δημάρχους, που θα τους συνοδεύουν και νέα στελέχη, όταν πριν καλά καλά περιηγηθούν τις υπηρεσίες τους ενημερωθούν για τα οικονομικά, αποκτήσουν μια γνώση τέλος πάντων του τι πραγματικά τους περιμένει, θα βρεθούν μπροστά στην ανάγκη να ενσωματώσουν 90 νέες αρμοδιότητες από τον πρώτο χρόνο και άλλες 131 στην προσεχή διετία;

Και όλα αυτά μέσα σε νέες συνθήκες λειτουργίας, οικονομικής διαχείρισης, αυστηρών ελέγχων , προδιαγραφών χρονοδιαγραμμάτων και περιοριστικής οικονομικής πολιτικής.

Από την πείρα μου ως δημοτικού συμβούλου για μια δεκαπενταετία περίπου , στην οποία τα τέσσερα ήταν χρόνια «διοίκησης», σκέφτομαι πως οι υποψήφιοι, τουλάχιστον οι δύο κύριοι διεκδικητές της καρέκλας του νέου Δημαρχείου, θα έπρεπε να αφιερώσουν περισσότερο, για να μην πω ολόκληρο τον χρόνο τους στην μελέτη και την προετοιμασία της παρουσίας τους στον Δήμο. Εδώ που τα λέμε θα έκαναν μια χρήσιμη δουλειά και για τους ίδιους και για την πόλη.

Γιατί κανένας δε έχει πιστεύω οποιαδήποτε αυταπάτη το τι σημαίνουν τα «οράματα» και τα Προγράμματα που συντάσσονται και εξαγγέλλονται έτσι σαν κάτι το απαραίτητο συμπλήρωμα, της ρουτίνας της προεκλογικής μάχης, κάτι όπως οι επισκέψεις στις λαϊκές και στους φορείς της πόλης, τα πάνελ των τοπικών τηλεοράσεων και ο χαρτοπόλεμος.

Ας είμαστε επιτέλους λίγο ρεαλιστές.

Οι αρμοδιότητες που αναλαμβάνουν για την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια την πολεοδομία, την κυκλοφορία, το περιβάλλον, τις κατασκευές, την διαχείριση των αποβλήτων, την διαχείριση του Θερμαϊκού , την περιβόητη ανάπτυξη και άπειρες άλλες, είναι πολύ πιο σημαντικές και πολύ πιο ουσιαστικές για την ζωή των πολιτών, από αυτές που εξαγγέλλουν, τις οποίες άλλωστε δεν θα έχουν ούτε τον χρόνο, ούτε τους πόρους να εφαρμόσουν, τουλάχιστον τα δύο πρώτα χρόνια.

Και να μην μας διαφεύγει ότι στις περισσότερες από αυτές τις υπηρεσίες, δεν έχουν απονεμηθεί βραβεία αποτελεσματικότητας, διαφάνειας, καταπολέμησης της διαφθοράς κλπ

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τα επιτελεία των δύο υποψηφίων Δημάρχων , εκείνων τουλάχιστον που κατά τεκμήριο διεκδικούν την νίκη, ασχολούνται έστω και ως καταγραφή για το τι περιμένει τον εκλεγησόμενο Δήμαρχο άμεσα και επιτακτικά, κάτω από δυσμενείς οικονομικές συνθήκες εθνικά αλλά και τοπικά.

Πολύ περισσότερο αναρωτιέμαι αν έχουν ετοιμάσει ένα μικτό επιτελείο από στελέχη των υπηρεσιών που μεταφέρονται και στελέχη του Δήμου, που με την συμμετοχή τεχνοκρατών να σχεδιάσουν, έστω στο χαρτί την στρατηγική, αλλά και τα σταθερά βήματα ενσωμάτωσης των νέων αρμοδιοτήτων στον λειτουργικό κορμό του Δήμου.

Γιατί δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή αυταπάτη.

Έξω από το λαμπρό Δημαρχιακό γραφείο τους δεν θα τους περιμένουν οι εκλογείς τους για συγχαρητήρια, αλλά δεκάδες στελέχη των υπηρεσιών των νέων αρμοδιοτήτων και άλλα τόσα του Δήμου, που θα ζητούν απαντήσεις και διευκρινίσεις και υπογραφές και εντολές .

Ο κίνδυνος αδρανοποίησης των υπηρεσιών των νέων αρμοδιοτήτων σε βάρος φυσικά της ομαλής λειτουργίας και εξυπηρέτησης των πολιτών, είναι αναμενόμενη λογικά συνέπεια της μη έγκαιρης προετοιμασίας.

Και μια δεύτερη σκέψη.

Όπως πάντοτε έτσι και εφέτος ένα χαρακτηριστικό των εκλογών είναι και η ευκαιριακή «προβολή» όλων των δεινών , των κακώς κειμένων, των ελλείψεων, και το χειρότερο όλων της ταυτότητας, του χαρακτήρα της πόλης, που «αναδεικνύονται από όλες τις πλευρές με περισσή άγνοια του τι σημαίνει αυτό για την ίδια την πόλη, που ούτως ή άλλως δεν έχει και την καλύτερη μεταχείριση από τους πολίτες της.

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν επιτρέπεται να το προσπεράσουμε με μια απλή αναφορά.

Υ.Γ.

Να μην παρεξηγηθούμε όμως.

Το περίφημο «όραμα» περιλαμβάνει φαντάζομαι το σχέδιο κάθε υποψηφίου για το αύριο της Θεσσαλονίκης, για την θέση της πόλης στον χάρτη των στρατηγικών προοπτικών της ευρύτερης περιοχής, τους στόχους και τα μέσα που θα τους υπηρετήσουν κλπ

Και από αυτήν την άποψη πρόκειται για καίριο θέμα.

Αλλά οι πιεστικές απαιτήσεις του «Καλλικράτη», έχουν σαφείς δεσμεύσεις, και χρονοδιαγράμματα.

Και όπως και νάχει θα αποτελέσουν δομικά στοιχεία του «οράματος» γι αυτό και θα απαιτηθεί η αναμόρφωση, ο εκσυγχρονισμός τους, η αξιολογική κατάταξή τους. Είναι τα εργαλεία , τα μέσα με τα οποία η πόλη θα επιχειρήσει να κάνει πράξη τους σχεδιασμούς του μέλλοντός της.