«ΘΑ ΠΑΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ»

Βασίλης Μουλόπουλος

Διευθυντής Σύνταξης της Εφημερίδας «Το Βήμα»

Πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ

Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ

Μόνιμος συνοδός ,ως «Μέντωρ» του προέδρου του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ

(Λίγες ώρες πριν το κλείσιμο της κάλπης)

Σήμερα δεύτερη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών, όπου θα εκλεγούν εκατοντάδες Δήμαρχοι και έντεκα Περιφερειάρχες, δηλαδή οι άνθρωποι στα χέρια των οποίων θα αναθέσουμε την τύχη των πόλεών μας και την Περιφερειακή αποκέντρωση και ανάπτυξη, στην πιο κρίσιμη στιγμή των τελευταίων 30 χρόνων, ο Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη αυταρέσκειας, μηδενισμού και παρακμής, συστήνει στους πολίτες και ιδίως στην νεολαία να «πάνε για τσίπουρα» μη μετέχοντας στην κορυφαία έκφραση της ιδιότητας τους ως ενεργών πολιτών, στην τυπική αλλά και ουσιαστική διαδικασία λειτουργίας της Δημοκρατίας.

Σπεύδω να διαχωρίσω την ιδιότητα του ως δημοσιογράφου, όχι για να μην μπλέξω στις συντεχνιακές λογικές, που στον χώρο της δημοσιογραφίας, είναι από τις πιο σκληρές, αλλά για να τονίσω την πολιτική του ιδιότητα και την «εικόνα» που εκπέμπει ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ο νεαρός Πρόεδρος του Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο συνοδεύει σχεδόν σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις και συναντήσεις.

Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η «Αριστερά», που διαμορφώνεται μέσα σ αυτόν τον σχηματισμό του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, που φτάνει στο το σημείο, να ξεπερνά την «αντισυστημική» λογική των δράσεων και των πολιτικών και φτάνει σε όρια αδιανόητα για την ιστορία, την παράδοση και την ευθύνη της Αριστεράς;

Το ΚΚΕ χρησιμοποίησε τουλάχιστον το φύλο συκής, «Θα ψηφίσουμε και πάλι Παφίλη και Σοφιανό», στην πραγματικότητα θα προσέλθουν και θα ψηφίσουν άκυρο.

Το λευκό και το άκυρο αποτελούσαν πάντοτε μια αναγνωρισμένη έκφραση πολιτικής στάσης και απόφασης, στο παιχνίδι της Δημοκρατίας.

Η αποχή και μάλιστα με αυτόν τον χυδαίο τρόπο, είναι η παραίτηση, η αδιαφορία, η παρακμή, είναι η «γαία πυρί μειχθήτω», κάτι που μόνο σε αναρχικές περιθωριακές ομάδες, μπορεί κανείς να συναντήσει.

Από πού λοιπόν αντλούν την έμπνευση ,την πολιτική επεξεργασία, την τόλμη σε τελική ανάλυση, για να ζητήσουν από τους πολίτες να αδιαφορήσουν για τα κοινά, να αδιαφορήσουν για τα χάλια των πόλεων, για τον αναδυόμενο σταδιακά επικίνδυνο ρατσισμό και φασισμό, που φέρνουν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας τον πρώτο εκπρόσωπο της «Χρυσής Αυγής»;

Αρκούνται δηλαδή στο «μήνυμα» της πρώτης Κυριακής, το οποίο φυσικά δεν απευθύνεται σ αυτούς αλλά στην κυβέρνηση μόνο, αρκούνται στην ικανοποίηση πως βρέθηκαν στο ίδιο πλοίο της συμφοράς με την συντηρητική παράταξη και εισέπραξαν άρα τα «κέρδη» του αντιμνημονιακού αγώνα, την κορυφαία απόδειξη της αδυναμίας της Αριστεράς να προτείνει κάτι το οτιδήποτε μέσα στην πρωτοφανή αυτή κρίση του καπιταλισμού και να αρκεστεί και αυτή στην μικροκομματική και λαϊκίστικη ανάλυση του Α. Σαμαρά;

Θα περάσουν πολλά χρόνια πιστεύω για να ξεχαστεί αυτή η «μαύρη» στιγμή στην ιστορία της σημερινής «Αριστεράς».

Το πολιτικό μήνυμα :«Την Κυριακή θα πάω για τσίπουρα με τους φίλους μου» θα στιγματίσει την πολιτική παρουσία του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.