ΟΙ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΥΠΟΛΟΓΙΣΙΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ.

Και κυρίως πώς μεταφέρθηκε στα καθ ημάς ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα κινήματα της εποχής.

Είχα ξεκινήσει πριν από δύο εβδομάδες να καταγράφω κάποιες σκέψεις μου για την μεταφορά στην Ελλάδα του κινήματος των «Αγανακτισμένων» της Ισπανίας, σημειώνοντας πρόχειρα κάποιες εκτιμήσεις και προβληματισμούς.

Δεν βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα από την κινητικότητα που παρουσιάζει η επιχείρηση «αντιγραφή» του κινήματος των «Αγανακτισμένων» στις Ισπανικές πόλεις από την ελληνική κοινωνία και κυρίως τους νέους.

Κατ αρχήν έχω μεγάλη καχυποψία για τις αντιγραφές.

Εκτιμώ την μαζικότητα και μπορώ να την ερμηνεύσω, όπως και οποιοσδήποτε άλλος μη ειδικός όπως εγώ.

Είναι συσσωρευμένος τόσος θυμός, τόση ανασφάλεια, τόσος φόβος για τι αύριο, τόσα αποπνικτικά προσωπικά και οικογενειακά αδιέξοδα, τέτοιας έκτασης ανατροπές στην καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών, που είναι ολοφάνερο ότι όχι απλώς μπορεί να την δικαιολογήσει αλλά και να την θεωρήσει καθυστερημένη.

Όλοι σχεδόν οι αναλυτές εκτιμούσαν αρχικά τον ειρηνικό χαρακτήρα των συναντήσεων, την απαγόρευση κομματικών και συνδικαλιστικών σημαιών και συνθημάτων, και φυσικά το γεγονός ότι όλοι ανεξαιρέτως παρουσιάζονταν και συνεχίζουν να παρουσιάζονται με τα πρόσωπα τους, χωρίς κουκούλες και κράνη, πολλοί μάλιστα να ανοίγουν στην δημόσια έκθεση και τα προσωπικά τους άμεσα και δραματικά προβλήματα.

Με προβλημάτιζε όμως, ότι εδώ τελείωναν οι ομοιότητες με το ισπανικό κίνημα.

Ο συμβολικός διαχωρισμός σε «πάνω» και «κάτω» πλατεία Συντάγματος ,άρχισε να εμφανίζεται όταν οι μερικές εκατοντάδες διαμαρτυρομένων, έγιναν μερικές χιλιάδες και στην συνέχεια κατέκλυσαν την πλατεία και τους γύρω δρόμους.

Τα συνθήματα που ακούγονται πλέον και γιγαντώνονται όσο ο καιρός περνά δεν διέφεραν σε τίποτε από τα συνθήματα των κινητοποιήσεων πολιτικών , συνδικαλιστικών , των οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων, ακόμη και των γνωστών ακραίων στοιχείων, με μια γλώσσα συχνά τραχεία, σαρωτική, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αξιολογήσεις.

Τα πράγματα με την πάροδο του χρόνου άλλαξαν ριζικά.

Πρώτα πρώτα με την γιγάντωση του κινήματος, τουλάχιστον στην «επάνω» πλατεία Συντάγματος, -μιλάμε γι αυτήν μια και εκεί διαμορφώνονται τα γεγονότα και οι εντυπώσεις για την Ελλάδα και το εξωτερικό

Κυρίως όμως με τα χαρακτηριστικά που προσλαμβάνει η διαμαρτυρία.

Όλοι ξέρουν ότι στην «κάτω» πλατεία επιχειρείται στις βραδινές ώρες, κυρίως από ομάδες νέων μια απόπειρα διατύπωσης κάποιων απόψεων, γύρω από το ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, με την καθιέρωση κάποιων αρχών άμεσης Δημοκρατίας, αλλά αυτή η διαδικασία και η ιδεολογική και πολιτική της παραγωγή, χάνεται , πνίγεται , όταν το πλήθος τις απογευματινές και πρώτες βραδινές ώρες πολλαπλασιάζεται.

Τότε κυριαρχούν με τον όγκο τους και κυρίως τα συνθήματα τους, εκείνα τα χαρακτηριστικά που τελικώς διαμόρφωσαν το ελληνικό κίνημα των «Αγανακτισμένων».

Στην χθεσινή συγκέντρωση υπήρχαν όλα:

«Η Βουλή τους θα γίνει φυλακή τους»

«Η χούντα δεν τελείωσε το 73, εμείς θα την κηδέψουμε σε τούτη την πλατεία»

«Τίνος είναι Μαργαρίτα το Παιδί»

«Θα γίνει χαμός, θα γίνει πανικός»

«Δεν θα πληρώσουμε ποτέ»

«Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα»….

«Γιωργάκη μ……. δεν ήρθαμε για πλάκα»

Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε μια απόφαση μιας από τις «συγκροτημένες ομάδες» γνωστής ως οι «300 Έλληνες» , που περιελάμβανε την άρνηση του Μνημονίου, άρνηση του παράνομου χρέους ως επαχθούς, άρση της βουλευτικής ασυλίας, πιο δημοκρατικό Σύνταγμα, ανακήρυξη της ΑΟΖ στο Αιγαίο»... Πως μπορείς να παρακολουθήσεις ένα ειρμό, μια λογική, ένα πολιτικό ή ιδεολογικό περιεχόμενο σ αυτήν την «σαλάτα» άρνησης και άγνοιας;

Και έτσι με γρήγορους ρυθμούς τα πράγματα άλλαξαν.

Στα συνθήματα κυριαρχεί τώρα η οργή, αλλά με εκφράσεις και ενέργειες έντονου λαϊκισμού, άναρχα, ανεξέλεγκτα συχνά τυφλά και μηδενιστικά.

Η δικαιολογημένη οργή βρίσκει διέξοδο σε κραυγές και όχι σε προβληματισμούς και προτάσεις.

Ήταν λογικά αναμενόμενο να προκύψει και η πρώτη εκτροπή από την καθιερωμένη «ειρηνική» διαμαρτυρία.

Σ αυτό είμαι σίγουρος ότι συνέβαλε αποφασιστικά και άτυχη τουλάχιστον παρουσία και συμβολή της πνευματικής ηγεσίας της χώρας με τις ομιλίες του Μίκη Θεοδωράκη και του πρύτανη του Πολυτεχνείου στην δική τους εξ ίσου εντυπωσιακή πλην της πλατείας Συντάγματος συγκέντρωση.

Ακούγοντας κανείς τους λόγους μπορεί να συμπεράνει ότι οι οι δύο αυτοί εκπρόσωποι του πνευματικού και ακαδημαϊκού κόσμου δεν έκαναν τίποτε άλλο από το οδηγήσουν το πλήθος στο άγνωστό στα τυφλά, στο αδιέξοδο, καταγγέλλοντας συλλήβδην την πολιτική τάξη, φυσικά το Μνημόνιο, τους «ξένους κατακτητές» , που θέλουν να τους υποκαταστήσουν όμως από Κινέζους και Ρώσους, την «κυβέρνηση ανδρείκελο» και άλλα παρόμοια, αλλά μη δίνοντας κάποια δημιουργική διέξοδο.

Αποτέλεσμα;

Η πρώτη βίαιη κίνηση έγινε αργά το βράδυ στην Βουλή , όπου παγίδεψαν και στην συνέχεια προπηλάκισαν τους βουλευτές που φυγαδεύτηκαν από τις πίσω εισόδους, υπό την προστασία της αστυνομίας.

Τι σημαίνει αυτό;

Το κίνημα ξεφεύγει καθημερινά προς μια άναρχη όλο θυμό και λαϊκισμό κατεύθυνση, αδιέξοδη άκρως επικίνδυνη και δεν θα αργήσει η όλο και μεγαλύτερη ένταση είτε ν απομακρύνει τον κόσμο, είτε να οδηγήσει σε μια μοιραία σύγκρουση.

Καθώς επικυριαρχούν στην πλατεία οι μαζικές συγκεντρώσεις, η απόπειρα των ομάδων «άμεσης δημοκρατίας» στην κάτω πλατεία να διατυπώσουν με τις μακρόσυρτες εκ των πραγμάτων διαδικασίες κάποιες ιδεολογικές και πολιτικές αρχές και απόψεις, φαίνεται να εξανεμίζεται.

Δεν είναι δε χωρίς σημασία η εμφάνιση στα blogs επιθέσεων κάποιων εναντίον των «συνελεύσεων», οι μη αποκρυπτόμενες απειλές και ο φόβος εν τέλει μιας «εμφύλιας» σύγκρουσης,.

Και έτσι το κίνημα δεν θα αφήσει κάτι σαφές ,χειροπιαστό, κάτι που θα μπορούσε όντως να επηρεάσει την πολιτική και τους πολιτικούς.

Όπως τουλάχιστον συνέβη στην Ισπανία, για την οποία θα παραθέσω κάποιες πληροφορίες στο τέλος αυτού του Σημειώματος, για όσους θα έχουν αντοχή να συνεχίσουν και ενδιαφέρον να δουν την ουσιαστική διαφορά μεταξύ του «πρωτότυπου» και του «αντίγραφου»

Αν ήταν βέβαια μόνο αυτό, τότε θα μιλούσαμε για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία συλλογικής παρέμβασης του λαού στην διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας.

Όμως το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο

Να μην ξεχνάμε ότι ταυτόχρονα με την εντυπωσιακή κινητικότητα των «Αγανακτισμένων» εξελίσσεται και η μη επιδεχόμενη αναβολής, προσπάθεια της χώρας να εξασφαλίσει τον δανεισμό της για φέτος, το 2012 και 2013 τουλάχιστον, για να μην πτωχεύσει. Χρησιμοποιώ την λέξη που κανονικά θα προκαλούσε ρίγος , αλλά ήδη φθίνει και αυτής η σημασία στα μάτια και τα αυτιά του κόσμου, που καθημερινά βομβαρδίζεται με τα πιο ακραία λαϊκιστικά τυφλά συνθήματα.

Και η δόση του Ιουνίου και τα 60 έως 80 δις για τα προσεχή δύο χρόνια δεν πρόκειται και πάλι να μας χαριστούν.

Οι δανειστές και τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, επιβάλλουν όρους και προϋποθέσεις, όχι μόνο για να εξασφαλίσουν ότι θα μπορέσουν να εισπράξουν τα ποσά που δανείζουν , αλλά και ότι υπό την πίεση τους θα επέλθουν στην ελληνική οικονομία εκείνες οι αλλαγές, που δεν θα την οδηγήσουν και πάλι στην ίδια κατάσταση.

Αλλά αυτοί οι όροι, τα νέα βάρη, οι μειώσεις μισθών, και συντάξεων η νέα φορολογία, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, οι απολύσεις, οι αποκρατικοποιήσεις, δεν βρίσκουν την χώρα στην εποχή του Καστελόριζου, αλλά στην εποχή της Πλατείας Συντάγματος, των αγανακτισμένων και κυρίως μιας λαϊκής κινητικότητας, που καθημερινά εξελίσσεται και κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει προς τα που και πως.

Το μείγμα τυφλής πλέον οργής, φόβου, επιθετικότητας, που διαρρηγνύει χωρίς αναστολές τις παραδοσιακές συμπεριφορές, μια επικυριαρχία λαϊκισμού , που σαρώνει τα πάντα και επιδεινώνεται, ελάχιστα απέχουν από το χάος.

Η παραδοσιακή πολιτική τάξη, που αρχικά κράτησε αποστάσεις, στην συνέχεια προσπάθησε να εξηγήσει τα φαινόμενα, έμμεσα να τα εκμεταλλευθεί βλέπει τώρα πως η κατάσταση ξεφεύγει επικίνδυνα αλλά αδυνατεί να την αντιμετωπίσει.

Ο κίνδυνος να «αναδειχθεί» μέσα από την ιστορία αυτή μια «ηγετική» προσωπικότητα, ένας χαρισματικός, αλλά λαϊκιστής και απολίτικος παράγων δεν είναι δευτερεύον ζήτημα.

Καθώς το κενό στην πολιτική ζωή, μεγαλώνει επικίνδυνα λόγω της απαξίωσης και του ευτελισμού της πολιτικής, φαινόμενα που λίγο απέχουν , ας μην κρυβόμαστε, από μια φασιστική λογική και πρακτική, κάποιοι θα επιδιώξουν να το καλύψουν. Άλλωστε η ίδια η ζωή δεν αφήνει κενά στην διαδρομή της.

Θα καταφέρουν οι νέοι που αργά το βράδυ συνεδριάζουν στην πλατεία Συντάγματος και τον Λευκό Πύργο, και συζητούν χωρίς πολιτικούς πάτρωνες τα προβλήματα τους και τα προβλήματα της χώρας ,να επικυριαρχήσουν• και να προσδώσουν αυτοί τον χαρακτήρα της μεγάλης αυτής λαϊκής εξέγερσης, ή η φωνή και η πρακτική τους θα πνιγούν κάτω από την οργισμένη παρουσία των χιλιάδων πολιτών;

Όποια και αν είναι πάντως η εξέλιξη, το απολύτως βέβαιο είναι ότι η παρουσία των χιλιάδων εξοργισμένων πολιτών, επηρεάζει πλέον την πολιτική, ασκεί πίεση στους πολιτικούς και τα κόμματα, πίεση που ατυχώς δεν μπορεί κάτω από τα δεδομένα της στιγμής να οδηγήσει σε εξελίξεις, που θα δικαίωναν τον ρόλο και την παρουσία τους.

Γιατί κατ αρχήν θέτουν πλέον επιτακτικά ένα θέμα πολιτικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση δημιουργούν στο εσωτερικό της τριβές, και αμφιθυμίες, ενθαρρύνουν καθημερινά φαινόμενα «διαφοροποίησης» βουλευτών, υπουργών και όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να ενισχύσουν την εντύπωση μιας αδύναμης, ασυντόνιστης και αναποτελεσματικής κυβέρνησης.

Ενθαρρύνουν ταυτόχρονα την «αντιμνημονιακή» στάση του Αντ. Σαμαρά, που μπορεί να μην συμφέρει στην χώρα, συμφέρει όμως στο κόμμα, όπως ο ίδιος πιστεύει και τουλάχιστον αποδεικνύουν οι τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο μιας «συστράτευσης» των δύο μεγάλων κομμάτων, ώστε μια από κοινού διαμορφωμένη πολιτική να δώσει στον κόσμο την αίσθηση μιας μελλοντικής έστω δικαίωσης των θυσιών και των ανατροπών.

Και φυσικά δίνουν μια «λαμπρή» ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να ψαρέψει στα «θολά νερά» των συγκεντρώσεων αυτών.

Η προσφυγή σε μια έμμεση νομιμοποίηση, με ένα Δημοψήφισμα, απορρίπτεται από πολλές πλευρές, άλλωστε αν ο λαός κληθεί να εκφραστεί τίποτε δεν τον εμποδίζει, να μην μετάσχει, να ψηφίσει άκυρο, να ακυρώσει στην ουσία την απόπειρα για να οδηγηθούμε στην συνέχεια σε εκλογές, αφού θα έχει διαβρωθεί και αποπροσανατολιστεί ακόμη περισσότερο η κοινή γνώμη.

Για να τελειώνω.

Στην Ελλάδα το κίνημα των «αγανακτισμένων» ξεφεύγοντας από την αρχική πρόθεση των οργανωτών, θα παίξει ένα καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση, εμποδίζοντας την κοινή γνώμη και τους πολιτικούς, αλλά και τα ΜΜΕ, που στηρίζουν την υπόθεση, να προσεγγίσουν με την αναγκαία ψυχραιμία και νηφαλιότητα τα δεδομένα της πιο κρίσιμης και επικίνδυνης εθνικής περιπέτειας της τελευταίας εικοσαετίας.

Υ.Γ.

Σχετικά με το αυθεντικό κίνημα των «Αγανακτισμένων» της Ισπανίας:

Δύο μόνο δικές μου παρατηρήσεις:

Το κίνημα στην Ισπανία ξεκίνησε και συνεχίστηκε με καθαρά πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους, κάτω από την διαρκή εποπτεία και τον έλεγχο των νέων.

Οι οργανωμένοι στις πλατείες Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης και Πλάζα Καταλούνια της Βαρκελώνης νέοι, δεν άφησαν ούτε στιγμή να φύγει από τα χέρια τους η διαχείριση του κινήματος, που οι ίδιοι ξεκίνησαν, με την αυτοοργάνωση, την άμεση δημοκρατία και τις συνεχείς πολιτικές διεργασίες στους χώρους αρχικά των δύο πλατειών και αμέσως μετά μεταφέροντας τις ιδέες τους στις γειτονιές και τις πλατείες των δύο μεγάλων πόλεων.

Σχημάτισαν εκεί πυρήνες του κινήματος, που σε συνεργασία με το υπαρκτό και καλά οργανωμένο κίνημα των συλλόγων γειτονιάς, συνεχίζουν τώρα ό,τι άρχισαν στις κεντρικές πλατείες.

Είχαν την ευφυΐα να διακρίνουν γρήγορα το αδιέξοδο των καταλήψεων των δύο πλατειών και να αποχωρήσουν με δική τους πρωτοβουλία, χωρίς να θέσουν τέρμα σ αυτό που άρχισαν.

Εγκατέλειψαν τις πλατείες, αλλά άνοιξαν την «πολιτική αγορά» στην περιφέρεια και εμβαθύνουν τις ιδεολογικές και πολιτικές αναλύσεις τους μέσα στην ισπανική κοινωνία και μαζί της.

Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ότι οι ιδέες που προσκομίζουν θα επηρεάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα κόμματα και τα προγράμματά τους και συνεπώς θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές στην Ισπανία;

Λίγα λόγια τώρα για το ξεκίνημα, όπως αυτό διαμορφώθηκε στην Πλάζα Καταλούνια.

Σχεδιάγραμμα της πλατείας, με τις επιτροπές που συνεδρίαζαν εκεί δημόσια.

Ξεκίνησαν με μια διακήρυξη, αποτέλεσμα των πρώτων πιεστικών διεργασιών άμεσης δημοκρατίας:

Διακήρυξη Βασικών ιδεών.

«Ποιοί είμαστε στην ΄΄acampada΄’ της Βαρκελώνης:

Είμαστε άνθρωποι που έχουμε έρθει ελεύθερα και εθελοντικά, όπου μετά από την διαδήλωση της 15 του Μαϊ αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μαζί, και να είμαστε κάθε φορά περισσότεροι στον αγώνα για αξιοπρέπεια. Δεν αντιπροσωπεύουμε κανένα πολιτικό κόμμα, ή οργάνωση ,όπως επίσης κανένας δεν μας αντιπροσωπεύει.

Μας ενώνει η ανασφάλεια για μια ζωή επισφαλή από τις ανισότητες, αλλά πάνω απ όλα μας ενώνει η θέληση για αλλαγή. Βρισκόμαστε εδώ γιατί θέλουμε μια καινούρια κοινωνία, που δίνει προτεραιότητα στη ζωή πάνω από οικονομικά και πολιτικά ενδιαφέροντα. Αισθανόμαστε καταπατημένοι από την καπιταλιστική οικονομική πολιτική, και αισθανόμαστε αποκομμένοι από το σημερινό πολιτικό σύστημα που δεν μας αντιπροσωπεύει. Στοιχηματίζουμε σε μια μετάλλαξη της κοινωνίας σε βάθος, πάνω απ όλα στοιχηματίζουμε στο να συνεχίσει η ίδια η κοινωνία ο πρωταγωνιστής αυτής της αλλαγής.

Νόμιζαν ότι είμαστε αποχαυνωμένοι, ότι μπορούν να συνεχίσουν τις περικοπές των δικαιωμάτων μας χωρίς να αντιστεκόμαστε. Κάνουν λάθος: αγωνιζόμαστε ειρηνικά ,αλλά με αποφασιστικότητα για την ζωή που αξίζουμε όλοι μας.

Μάθαμε από το Κάιρο, την Ισλανδία την Μαδρίτη.

Τώρα είναι η ώρα να παρατείνουμε και να εξαπλώσουμε τον αγώνα».

Ακολουθούν τα πρώτα συλλογικά ψηφίσματα του κινήματος στην Βαρκελώνη:

(Σημ. Η μετάφραση έχει προβλήματα, αλλά η ουσία τους έχει σημασία)

Στη Βαρκελώνη, συλλέγοντας τη σοφία και τη συμβολή των εκατοντάδων ανθρώπων, καταγράφονται συλλογικά διάφορα κείμενα, που έχουν συζητηθεί στα διάφορα επίπεδα στα οποία δραστηριοποιούμαστε για την επίτευξη αλλαγών. Είναι όλα τα ανοιχτά έγγραφα σε συνεχή μεταβολή και βελτίωση.

Αυτό είναι ένα μόνο από αυτά.

Με την πρόθεση της προσθήκης σε αυτή πιο συγκεκριμένων κειμένων έχουν δημιουργηθεί εξειδικευμένες υποεπιτροπές περιεχομένου.

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΑΠΟΛΥΤΩΣ

Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν είναι ακόμα εκεί, παραπαίοντας και νομοθετώντας για τις ζωές μας. Αυτός είναι ο λόγος που γράφουμε εδώ μερικά αιτήματα που μπορούν εύκολα να κατανοηθούν και απαιτούμε να εφαρμόσουν άμεσα. Θα είμαστε στο δρόμο μέχρι να το κατορθώσουμε.

Προσοχή! Το έγγραφο αυτό είναι το ελάχιστο. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλουμε είναι πολύ μεγαλύτερο.

Έτσι θα γίνει γνωστό στους/στις δημάρχους που θα εκλεγούν στις 22Μ

Θα τους ζητηθεί η υλοποίηση όλων των σημείων, αρχίζοντας από το σημείο 1.

1 - ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ:

- Δραστικές περικοπές στις αμοιβές των πολιτικών , συγκρίνοντάς τες με το μισθό του μέσου πληθυσμού.

- Κατάργηση των προνομίων σχετικά με τις πληρωμές φόρων, επιδομάτων, και τα έτη συνταξιοδοτικών εισφορών (μόνο στη Βαρκελώνη, θα εξοικονομηθεί μισό εκατομμύριο ευρώ το μήνα τουλάχιστον).

- Απαγόρευση των συντάξεων που υπερβαίνουν το ανώτατο ύψος της συντάξεως που προβλέπεται για τους υπόλοιπους πολίτες.

- Κατάργηση της νομικής ασυλίας και των περιορισμών για τη διαφθορά. Τερματισμός (απόλυση - δίωξη) των διεφθαρμένων πολιτικών.

2 - ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ:

- Απαγόρευση κάθε είδους εισφοράς κεφαλαίου ή διάσωσης για τις τράπεζες και τα ταμιευτήρια: τα ιδρύματα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα πρέπει να χρεοκοπήσουν ,ή να αγοραστούν από το δημόσιο σχηματίζοντας μια δημόσια τράπεζα, υπό κοινωνικό έλεγχο.

- Άμεση και διαφανής επιστροφή όλων των δημόσιων κεφαλαίων που δόθηκαν στις τράπεζες.

Έλεγχος της κερδοσκοπίας και επιβολή κυρώσεων για τις αθέμιτες πρακτικές των τραπεζών. Την απαγόρευση επενδύσεων σε φορολογικούς παραδείσους.

- Επιστροφή και απόδοση όλων των κατοικιών που αποκτήθηκαν από τις τράπεζες μέσω κατασχέσεων σε 'απελπισμένες' οικογένειες μέσω καθεστώτος «κοινωνικής ενοικίασης»

3. ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ:

[Αρκεί να εφαρμοστεί ένα 5% μείωση που εφαρμόστηκε στους υπαλλήλους στις 50 μεγαλύτερες περιουσίες και να επιλύσει το πρόβλημα του ελλείμματος του ισπανικού κράτους]

- Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των μεγάλων περιουσιών και των τραπεζών. Κατάργηση της Εταιρείας Επενδύσεων Μεταβλητού Κεφαλαίου (SICAV).

- Όχι στην κατάργηση του φόρου κληρονομιάς. Ανάκτηση του φόρου ακίνητης περιουσίας.

- Πραγματικός και αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής και της διαφυγής κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους.

- Προώθηση της διεθνούς υιοθεσίας ενός φόρου επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών (φόρος Tobin).

4. ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ:

- Η οικονομία στην υπηρεσία του λαού και όχι το αντίστροφο

- Δημιουργία ενός ανώτατου ορίου μισθών, καθώς και ενός ελάχιστου.

- Μείωση του ωραρίου, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να απολαύσουν τον συνδυασμό προσωπικής και επαγγελματικής ζωής τους, χωρίς μείωση της αμοιβής. Η μείωση αυτή θα επιτρέψει την κατανομή των καθηκόντων και θα «χτυπήσει» τη διαρθρωτική ανεργία.

- Ανάκληση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος.

- Επαγγελματική ασφάλεια: απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων για αντικειμενικούς λόγους σε μεγάλες εταιρείες, ενώ υπάρχουν και οφέλη για αυτές. Έλεγχος μεγάλων εταιρειών για να εξασφαλίσουν ότι δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα οι θέσεις εργασίας όταν θα μπορούσαν να είναι μόνιμες.

- Αναγνώριση της οικιακής εργασίας, και εργασίας «φροντίδας» (κόσμος - κυρίως μετανάστες - που φροντίζει ηλικιωμένους)

5. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΣΤΕΓΑΣΗ:

- Απαλλοτρίωση των εγκαταλελειμμένων σπιτιών που δεν έχουν πουληθεί για την αύξηση του «εθνικού πάρκου κατοικίας» υπό καθεστώς «κοινωνικής ενοικίασης»

- Ανακήρυξη των πόλεων ,ως χώρων όπου απαγορεύεται η έξωση σε καταλήψεις οικιών που δεν κατοικούνται.

- Ποινικοποίηση των πρακτικών mobbing.

- Απαγόρευση της συνέχισης πληρωμών στις τράπεζες αφότου έχει ακυρωθεί η υποθήκη και έχει γίνει επιστροφή του σπιτιού στην τράπεζα. Αναδρομική ισχύ από την έναρξη της κρίσης.

- Απαγόρευση της κερδοσκοπίας στα ακίνητα

6. ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.

- Κατάργηση των περικοπών που προτείνει η κυβέρνηση της Καταλονίας. Απόσυρση σχεδίων λιτότητας και περικοπών που επηρεάζουν τις δημόσιες υπηρεσίες σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

- Επαναφορά των υπηρεσιών που έχουν κοπεί στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης

- Αύξηση υγειονομικού προσωπικού και των υποδομών για την εξάλειψη των λιστών αναμονής.

- Αύξηση των σχολών και των υποδομών, για την εξασφάλιση της αναλογίας των μαθητών ανά τάξη, και των ομάδων υποστήριξης.

- Εξασφάλιση πραγματικά ίσων ευκαιριών στην πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, ανεξάρτητα από το κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο. Χορήγηση δημοσίων πόρων στη δημόσια εκπαίδευση μόνο. Εκπαίδευση λαϊκή και ποιοτική.

- Δημόσια χρηματοδότηση της πανεπιστημιακής έρευνας, για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας της.

- Οικονομικά προσιτές δημόσιες συγκοινωνίες για όλους τους ανθρώπους, με ποιότητα και φιλικές προς το περιβάλλον.

- Επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και δωρεάν φύλαξη των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες και υγειονομικής περίθαλψης

- Απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών

- Υποβολή της ένταξης στο ΝΑΤΟ σε δημοψήφισμα.

7. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

- Όχι στον έλεγχο του ιντερνέτ. Κατάργηση του νόμου Sinde.

- Προστασία της ελευθερίας της πληροφόρησης, της ερευνητικής δημοσιογραφίας και της ανεξαρτησίας της. Άρση των νομικών εμποδίων που παρεμποδίζουν την άσκηση του δικαιώματος εκπομπής των ελεύθερων μέσων ενημέρωσης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Κατάργηση των de facto μονοπωλίων στα ερτζιανά.

- Χρήση ελεύθερου λογισμικού στα δημόσια ιδρύματα ώστε να προσαρμοστούν στην ψηφιακή εποχή με βιώσιμο κόστος.

- Απόσυρση του διατάγματος της ιδιότητας του πολίτη . Κατάργηση κάθε διάταξης που περιορίζει τις ελευθερίες της κίνησης και έκφρασης.

- Δημοψηφίσματα υποχρεωτικά και δεσμευτικά για τα ευρείας κλίμακας θέματα (συμπεριλαμβανομένων των οργανικών νόμων και των ευρωπαϊκών οδηγιών).

- Εξάλειψη των επιδρομών κατά των μεταναστών, η κατάργηση της νομοθεσίας για τη μετανάστευση και το κλείσιμο του κέντρου κράτησης για τους αλλοδαπούς (CIE). Πλήρη δικαιώματα για τους μετανάστες.

- Τροποποίηση του εκλογικού νόμου.( Σημ. αφορά κυρίως στην κατάργηση του ορίου 3% για την είσοδο στην Βουλή, που ισχύσει και στην Ελλάδα)

- Θέσπιση αποτελεσματικών μηχανισμών για την εξασφάλιση της εσωτερικής δημοκρατίας στα πολιτικά κόμματα: ανοικτούς καταλόγους, την άμεση εκλογή των αρχηγών.

 Προϋπολογισμοί μέσω λαϊκής συμμετοχής και έγκρισης.

8. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

«Το οικονομικό σύστημα δεν μπορεί να βασίζεται στην απεριόριστη ανάπτυξη. Αυτό δεν είναι βιώσιμο.

- Εθνικός έλεγχος στη βιομηχανία Τροφίμων , την ανάπτυξη της γεωργίας των αγροτών, όχι των πολυεθνικών .Προώθηση της αγρο-οικολογικής γεωργίας. Αναστολή των GM με βάση την αρχή της προφύλαξης, μέχρι να εξαλειφθούν οι αβεβαιότητες σχετικά με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία. Για μια αγροτική μεταρρύθμιση.

- Υπεύθυνη κατανάλωση και θεμιτό εμπόριο. Αποτροπή μονοπωλίων στην κατανομή εξασφαλίζοντας την πρόσβαση για όλους τους παραγωγούς.

- Με όλα αυτά τα μέτρα και άλλα, για την επίτευξη στόχων μείωσης εκπομπών CO2 που υπερβαίνουν το Πρωτόκολλο του Κιότο. Για μια πραγματική κλιματική δικαιοσύνη.»

Σημ. Να μου επιτραπεί να ευχαριστήσω τον Σάββα για την διαρκή ενημέρωση-ανταπόκριση από την Βαρκελώνη και τον κόπο να μου μεταφράσει και να μου στείλει τα στοιχεία, που παραθέτω.