« Η ΕΛΛΑΔΑ, ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΥΠΟΘΕΣΗ»

Paul Krugman, “The New York Times”

Στο τελευταίο «Σημείωμα» μου, της 25ης Οκτωβρίου, λίγες μόνο ώρες, πριν την Σύνοδο Κορυφής, που επέβαλε κυριολεκτικά το κούρεμα του Ελληνικού χρέους στο 50%, είχα επισημάνει τα εξής, σχετικά με το ενδεχόμενο των εκλογών, ως ενδεχόμενη διαφυγή από ένα εθνικό αδιέξοδο.

«Ούτε η άγνοια, ούτε η οργή, ούτε η απελπισία, ούτε οι καλλιεργούμενοι μύθοι εδώ και πολλούς μήνες, ούτε φυσικά η στάση των κομμάτων και κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποτελούν εχέγγυο ότι η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών μπορεί να δώσει απάντηση στο μεγαλύτερο από τα μεταπολεμικά διλήμματα, που τέθηκαν ποτέ σε εκλογές».

Και παρά την ξεκάθαρη θέση που έλαβε ο πρωθυπουργός στο θέμα των πρόωρων εκλογών, θέση που την επιβάλλει εκτός των άλλων και η ανάγκη να οριστικοποιηθούν και να εξασφαλιστούν εξαιρετικά σημαντικές πτυχές της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου που συνοδεύουν την απόφαση για το κούρεμα του χρέους, τα πρωτοφανή γεγονότα που οδήγησαν στην ματαίωση της επίσημης εκδήλωσης για τον εορτασμό της εθνικής γιορτής της 28ης Οκτωβρίου, για την νίκη δηλαδή εναντίον του φασισμού, αλλά και η διάλυση των αντίστοιχων εκδηλώσεων σχεδόν σε ολόκληρη την χώρα , θέτουν και πάλι επιτακτικά το ερώτημα αν αυτή η χώρα μπορεί πλέον να κυβερνηθεί.

Αν αυτή η χώρα μπορεί όχι απλώς να αποφύγει τις διαλυτικές και καταστροφικές εκδηλώσεις, αλλά το αντίθετο και το δυσκολότερο, να βαδίσει συγκροτημένα και αποτελεσματικά όπως επιβάλλουν οι ανάγκες προς το αύριο .Ένα αύριο γεμάτο δεσμεύσεις, υποχρεώσεις, , ένα αύριο που επιβάλλει συστράτευση όλων των δυνάμεων της χώρας, που απαιτεί προσήλωση σε δύσκολους στόχους, συνέχιση των θυσιών και κυρίως όχι άλλοθι, μύθους και σενάρια εκτός πραγματικότητας.

Η αντίδραση του συνόλου των κομμάτων και κυρίως η στάση του Αντ. Σαμαρά, οι θέσεις που υποστηρίζονται από τα ΜΜΕ , το κλίμα που διαμορφώθηκε ήδη μέσα στην κοινωνία σχετικά με την απόφαση του κουρέματος του δημοσίου χρέους της χώρας, δείχνουν ότι κάτι τέτοιο είναι πλέον ανέφικτο.

Τα κόμματα και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. έδειξαν ότι δεν πρόκειται να ανταποκριθούν ούτε κατ ελάχιστον στην ανάγκη να ηρεμήσει ο τόπος και με νηφαλιότητα να αντιμετωπίσει τις τρομακτικές δυσκολίες που φέρνει η νέα πραγματικότητα .

Το αντίθετο.

Αν κατ αρχήν διαβλέψει κανείς λογικά, ότι τα γεγονότα που συνέβησαν σε ολόκληρη την χώρα κατά την ημέρα της εθνικής γιορτής, με πανομοιότυπο τρόπο, προϋποθέτουν ένα υπαρκτό οργανωμένο δίκτυο, και σε συνδυασμό με την απίστευτη ερμηνεία των γεγονότων, από την επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην συνέχεια, δικαιούται να συμπεράνει ότι το κόμμα αυτό, δεν αρκείται πλέον στις πρωτοφανείς λεκτικές ακρότητες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα έχει πλέον καμιά αναστολή στο να διαλύσει, όσο εξαρτάται από τις δυνατότητες του, κάθε συγκροτημένη προσπάθεια για την επικράτηση μιας αυτοσυγκράτησης, μιας συνεννόησης, μιας πορείας της χώρας μέσα στην αδήριτη και αξεπέραστη αντικειμενικά νέα πραγματικότητα.

Από την άλλη ο Αντώνης Σαμαράς, με τις θέσεις που υποστηρίζει για την απόφαση του κουρέματος του δημοσίου χρέους, ξεκαθαρίζει ότι ο κεντρικός πολιτικός του στόχος, αυτός της κατάκτησης της πρωθυπουργίας, δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε κατ ελάχιστον και θα συνεχίσει να διαμορφώνει την στάση του με βάση αυτόν και στο μέλλον.

Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί κόντρα σ αυτήν την πραγματικότητα, να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια πολιτική, τόσο σκληρή, τόσο αντιλαϊκή, τόσο επιτακτική, όπως αυτή που τώρα τίθεται ως όρος, από τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής.

Από την στιγμή που η πολιτική συνεννόηση, η συστράτευση των κοινωνικών δυνάμεων, η υποστήριξη των ΜΜΕ, είναι αδύνατο να εξασφαλιστούν η χώρα και η κυβέρνηση θα επιχειρούν μάταια, με τον χρόνο να τρέχει εναντίον τους και την κατάσταση να επιδεινώνεται.

Μπορεί να ενοχλήθηκα και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι, από αυτόν τον ούτως ή άλλως απαξιωτικό χαρακτηρισμό των Πωλ Κρούγκμαν για την χώρα μας, για άλλους λόγους φυσικά, αλλά τώρα μπορώ να αποδεχθώ ότι πράγματι η κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα, με ευθύνη πλέον όλων μας , είναι το λιγότερο «μια θλιβερή ιστορία»…

Με βάση τα δεδομένα αυτά, εκείνο που κανείς μπορεί να περιμένει πλέον είναι η ολοκλήρωση όλων των τυπικών και ουσιαστικών συνεννοήσεων για την οριστικοποίηση όλων των πτυχών του σύνθετου και πρωτόγνωρου αυτού οικονομικού κοινωνικού και πολιτικού ζητήματος, του κουρέματος του χρέους, και η προσφυγή στην έσχατη απομένουσα λύση.

Στις πρόωρες εκλογές.

Υ.Γ.

Σήμερα όμως ο πρωθυπουργός απαντώντας φαντάζομαι και στο επίμονο αίτημα των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, για ανάληψη «πολιτικών πρωτοβουλιών», ανακοίνωσε στην Κοινοβουλευτική ομάδα, ότι προτίθεται να θέσει στην Βουλή, θέμα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και ενώπιον του λαού με Δημοψήφισμα, την οριστική διατύπωση της συμφωνίας για το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Δεν χρειάστηκε να δούμε και να ακούσουμε τις αντιδράσεις των κομμάτων και των Μέσων Ενημέρωσης.

Διαμορφώθηκε αμέσως και αστραπιαία θα έλεγα, ένα κλίμα που αναδεικνύει το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας αυτήν την στιγμή.

Κοινωνία, πολιτική ελίτ, επιχειρηματικός κόσμος, ΜΜΕ, βρίσκονται μέσα σε μια χωρίς προηγούμενο παραζάλη , που φτάνει στα όρια του παραληρήματος.

Μέσα στο κλίμα αυτό, ο Γ. Παπανδρέου έχει μόνο μια ελπίδα να κάνει πράξη τις δύο «πολιτικές πρωτοβουλίες» που ανακοίνωσε απόψε.

Να τις συνοδεύσει με τον σαφή και δεσμευτικό προσδιορισμό του χρόνου των πρόωρων εκλογών.

Θα είναι ίσως η μοναδική δυνατότητα του να αποκλιμακώσει τις εντάσσεις και τις ακρότητες και κυρίως να μην θέσει σε κίνδυνο ό ίδιος, την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου για την μείωση του δημόσιου χρέους.

Γιατί τα όσα σήμερα συνέβησαν στις αγορές σχετικά με την Ισπανία την Ιταλία και τις ΗΠΑ, πολύ φοβούμαι ότι θα διαμορφώσουν όχι απλώς ένα ντόμινο εξελίξεων, αλλά μια ανεξέλεγκτη πλέον κατάσταση, στην οποία η Ελλάδα θα είναι η πρώτη και σίγουρα η οριστικά και αμετάκλητα χαμένη.

Κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι μέσα στο κλίμα αυτό δεν θα θεωρηθεί ως λυτρωτική λύση η αναγκαστική χρεωκοπία και η απομάκρυνση από την Ευρωζώνη.