ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ….

Κάτι δεν πάει καλά μ αυτήν την συμφωνία για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας και εθνικής ευθύνης», όπως την απεκάλεσε ο Β. Βενιζέλος», μιλώντας στο Eurogroup, ή όπως αλλιώς θα καταλήξει να ονομάζεται.

Ο ένας μετά τον άλλο οι πρώτοι υποψήφιοιπρωθυπουργοί αρνούνται να αποδεχτούν την πρόταση, γιατί όπως φαίνεται δεν αποδέχονται τον ρόλο που τους επιφυλάσσουν τα δύο κόμματα.

Αυτό γεννά αμέσως αμφιβολίες και ερωτηματικά για την σοβαρότητα και την αξιοπιστία εκείνου που τελικά θα αποδεχθεί τους όρους και θα πει το ναι.

Από το πρωί η Ν.Δ. καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να αποδυναμώσει, να μειώσει την ουσία και την σημασία της συμφωνίας και το χειρότερο να περιορίσει ασφυκτικά το έργο της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας».

Ο Αντώνης Σαμαράς συγκάλεσε σύσκεψη στην Συγγρού, με την συμμετοχή κατ αρχήν των «πέντε υπόπτων» βουλευτών, αλλά και εκείνων που εμφανίζονται στα Μέσα Ενημέρωσης και μιλούν στην Βουλή και προσδιόρισε την τακτική της Ν.Δ. απέναντι στο εγχείρημα.

Τα αποτελέσματα των οδηγιών του έγιναν φανερά από το πρωί.

Η Ν.Δ. αρνείται να συμμετάσχει με στελέχη της στην νέα κυβέρνηση. Επιμένει να την ονομάζει «μεταβατική», να υπερτονίζει τον ρόλο της για την προετοιμασία των εκλογών. Να εμμένει αυστηρά και σχεδόν παράλογα στην ορισθείσα ημερομηνία των εκλογών, παραβλέποντας πως οι δραματικές οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη με επίκεντρο την Ιταλία και την Γαλλία, μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και να μας υποχρεώσουν σε κάποια παράταση ολοκλήρωσης του έργου της κυβέρνησης.

Εμμένει σε μια πολιτική σκληρής καθημερινής κριτικής προς το «συνεταίρο» κυβερνών κόμμα και τον αρχηγό του. Δυναμιτίζοντας με την πολιτική της αυτή, από την επομένη της συμφωνίας και με κάθε τρόπο και ευκαιρία, ένα κάποιο τέλος πάντων κλίμα «συναίνεσης», ώστε να καταστεί πιστευτή στον κόσμο η κοινή προσπάθεια σωτηρίας της χώρας και άρα να διαμορφωθεί ένα αναγκαίο κλίμα καταλλαγής στην κοινωνία.

Καθώς οι ευρωπαίοι εταίροι σε όλα τα επίπεδα δείχνουν και αυτοί μια δυσπιστία στην ικανότητα του εγχειρήματος και τις προθέσεις των δύο «εταίρων της συμφωνίας», όλα αυτά τροφοδοτούν το κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης και οδηγούν στον εξευτελισμό των «γραπτών εγγυήσεων», που τώρα ζητούνται και όπως δείχνει το επικαλούμενο άλλωστε παράδειγμα της Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, τελικά θα επιβληθούν. Και είναι να απορεί κανείς πως δεν μπορεί να αντιληφθεί ο Αντώνης Σαμαράς, ότι με την τακτική του,τελικά θα αναγκαστεί να πιει και αυτό το πικρό ποτήρι.

Αν συνεχιστεί ο λαϊκισμός του , το εγχείρημα αν δεν αναιρεθεί στην ουσία, θα σωριαστεί σε συντρίμμια.

Αυτήν την φορά όμως πάνω από τα συντρίμμια της χώρας.