ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ή ΚΟΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ;

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Μέσων Ενημέρωσης και κυρίως των «αστέρων», που παρουσιάζουν τις ενημερωτικές εκπομπές και τις ειδήσεις των 8 , πιστεύω πως ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, βρίσκει τρόπους να παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από το «ελληνικό ζήτημα», όπως αυτές πραγματικά διαμορφώνονται κάθε ημέρα, είτε στα διεθνή φόρα, είτε με τις απόψεις που δημόσια πλέον εκφράζονται από τα κορυφαία θεσμικά όργανα της Ε.Ε., του ΔΝΤ, ή και των κυβερνήσεων-εταίρων μας,.

Όλοι συμπίπτουν πλέον πως όχι απλώς έχουν χάσει την υπομονή τους με την Ελλάδα και κυρίως με την πολιτική της τάξη, αλλά εκφράζουν ισχυρές αμφιβολίες αν ακόμη και οι εν εξελίξει αποφάσεις και ρυθμίσεις (κούρεμα, δανειακή σύμβαση, νέο μνημόνιο) και η ολοκλήρωση τους, θα είναι ικανές να λύσουν οριστικά το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, άρα και το πρόβλημα παραμονής της στην Ευρωζώνη.

Οι δηλώσεις, του Πωλ Γκρούγκμαν που εμφανίζονται σήμερα στα διεθνή ΜΜΕ, επιμένουν πάντα, πως αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα οδηγηθεί εκτός της Ευρωζώνης.

Λίγη σημασία έχει, το γεγονός ότι ταυτόχρονα αναγνωρίζουν και ένα μέρος ευθύνης στην πολιτική, που με αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς επέβαλαν στην χώρα στα δύο χρόνια εφαρμογής της «θεραπείας», αφού παρ όλα αυτά επιμένουν στην ίδια αποτυχημένη συνταγή.

Όλοι συμφωνούν πως η Ελλάδα τελικά «δεν μπορεί και δεν θέλει» να λύσει τα προβλήματα της, είναι «ειδική περίπτωση», κάτι σαν άτομο με ειδικές ανάγκες, ή το σωστότερο μια χώρα έξω από την κοινά παραδεδεγμένη οργάνωση και λειτουργία μιας δυτικοευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Και αυτή η άποψη εκφράζεται με ομοφωνία, αλλά κυρίως με πρωτοφανή για την δεοντολογία των διεθνών σχέσεων συμπεριφορά, είτε των δηλώσεων, είτε των απειλών, που εξευτελίζουν την πολιτική τάξη της χώρας και φυσικά μαζί της και την Ελλάδα.

Αλλά οι καθημερινές σχεδόν απειλές έχουν πάρει την διάσταση χιονοστιβάδας, και γίνονται ακόμη πειστικότερες, όταν συνυπολογιστούν δημοσιεύματα που αναφέρονται στην «προετοιμασία» όχι μόνο των κυβερνήσεων, αλλά και των ισχυρών παραγόντων της οικονομίας, των τραπεζών δηλαδή και των επιχειρήσεων, να υποδεχθούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος την χρεωκοπία της χώρας, που κάποιοι μάλιστα, όπως χθες ο Π. Γκρούγκμαν, την προσδιορίζουν και χρονικά, ανεξάρτητα από την πορεία των συζητήσεων και των συμφωνιών.

Και τι κάνει η πολιτική τάξη και κυρίως τι κάνουν τα κόμματα εξουσίας, αυτά δηλαδή που θα αποτελέσουν τον κορμό της αυριανής κυβέρνησης, που θα κληθεί ή να υλοποιήσει τις συμφωνίες, ή το χειρότερο, να κρατήσει την χώρα όρθια μέσα στον κατακλυσμό μιας χρεωκοπίας και επιστροφής στην δραχμή.

Ακόμη και μετά τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, πιστεύοντας ότι «είδαμε όλα», ακόμη και αν η ελληνική κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει ποιοι και πως έφεραν την χώρα στην σημερινή της κατάσταση με τις πολιτικές τους των τελευταίων 10 και χρόνων, εν τούτοις φαίνεται πως θα συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν με την τακτική και την πολιτική τους, μπροστά μάλιστα στην χειρότερη στιγμή των περιπετειών της χώρας.

Ο Γ. Παπανδρέου παρακολουθεί αμήχανος την κατάσταση διάλυσης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει την ίδια τακτική των ατελείωτων και πολύωρων συσκέψεων με τα «στελέχη» και τους «κορυφαίους», σιωπά και οι μόνες ενέργειες του είναι οι διεθνείς παρουσίες , καθώς όπως φαίνεται δίνει προτεραιότητα στην επανεκλογή του στην θέση του Προέδρου τη Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Εμμένει στην λανθασμένη τακτική του όσον αφορά στις διαδικασίες και τον χρόνο ανάδειξης του νέου Προέδρου του κόμματος, που όπως όλα δείχνουν αποτελεί και την κύρια αιτία των διαλυτικών φαινομένων στην κοινοβουλευτική ομάδα, φαινομένων που επισημάνθηκαν αμέσως από τον διεθνή παράγοντα, για να ενισχυθεί η κυκλοφορούσα επίμονα άποψη ότι η χώρα δεν μπορεί και η πολιτική της τάξη δεν θέλει, ή είναι ανίκανη να εργαστεί για την σωτηρία της Ελλάδας.

Η σημερινή εμφάνιση του στην Κοινοβουλευτική ομάδα, επιβεβαίωσε την άποψη εκείνων που υποστηρίζουν ότι ο Γ. Παπανδρέου θα περιμένει έτοιμος να ανταποκριθεί σε «αίτημα» της κοινωνίας να επανέλθει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όταν η προσεχής ταπεινωτική ήττα του στις εκλογές θα προκαλέσει αναταραχή και αβεβαιότητα για το μέλλον της παράταξης αυτής.

Ο άλλος εταίρος στην «κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας» θέτει τα πάντα υπό το μικροσκόπιο του συμφέροντος του κόμματος του, εν όψει των εκλογών.

Διγλωσσία, αμφισημία, υπεκφυγή, λόγια του αέρα, πολιτικαντισμός, χάιδεμα των αυτιών του κομματικού ακροατηρίου, υπόγειες και εμφανείς επιθέσεις κατά του «συνεταίρου» στην κυβέρνηση, αλλά «αντιπάλου» στις επερχόμενες εκλογές και ελάχιστη έως ανύπαρκτη προσπάθεια να διαφωτίσει τον κόσμο για την ουσία και την βαρύτητα της κατάστασης.

Φοβούμαι ότι εκείνο που περισσότερο επηρεάζει, για να μην πω τρομάζει τους εταίρους και δανειστές, είναι αυτή η ανεύθυνη συμπεριφορά των κομμάτων και δευτερευόντως η επίτευξη των στόχων, για την αποτυχία των οποίων ευθύνονται φυσικά και οι ίδιοι.

Η στιγμή της αλήθειας όμως φτάνει και μέσα στο Σαββατοκύριακο πρέπει να απαντήσουν και οι δύο στο κρίσιμο ερώτημα αν πράγματι πιστεύουν στην προτεραιότητα της «εθνικής σωτηρίας» , αν είναι αποφασισμένοι να αφήσουν στο περιθώριο, ή να ξεχάσουν για την ώρα, τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες τους, μπροστά στον κίνδυνο να δώσουν λαβή σε εταίρους και δανειστές να κάνουν το μοιραίο βήμα εγκατάλειψης της χώρας στην τύχη της.

Γιατί το ερώτημα των ημερών , αυτό που με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους τίθεται, είναι ένα και μόνο.

Υπάρχει άλλος δρόμος;

Υπάρχει άλλος τρόπος;

Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Πολύ φοβούμαι πως κάτω από τις ισχύουσες πολιτικές συνθήκες στην Ευρώπη, δεν υπάρχει.

Η χώρα δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο, δεν το μελέτησε ποτέ, δεν προετοιμάστηκε ποτέ, δεν γνωρίζει και αυτό είναι το τραγικό, τι ακριβώς σημαίνει για την Ελλάδα, τους πολίτες, την οικονομία, μια άτακτη χρεωκοπία, με απλά λόγια η επιστροφή στην δραχμή.

Είναι συνεπώς η ώρα , οι «τρεις» να αποφασίσουν τώρα.

Να αφήσουν τους ηρωισμούς, τις υπεκφυγές, τα εύκολα ιδεολογήματα, τις εκλογικές σκοπιμότητες και με καθαρό και κατανοητό τρόπο να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό , αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη της απόφασης τους, γιατί αποδέχονται αυτήν ή εκείνην την πολιτική και που μας οδηγεί αυτή, και με τι συνοδεύεται και ποιες είναι οι προοπτικές του αύριο.

Να κλείσει κάποτε αυτός ο φαύλος κύκλος μέτρα-ύφεση και πάλι νέα μέτρα και νέα ύφεση με όλες τις δραματικές συνέπειες, όπως αυτές συμβαίνουν γύρω μας και δίπλα μας.

Θα το κάνουν;

Το Σαββατοκύριακο έρχεται και όπως λέει ο λαός κοντός ψαλμός αλληλούια..