ΑΒΑΤΑΡ !....

 Προσπαθώ να εξηγήσω γιατί ακούγοντας χθες τον Γ. Παπανδρέου, να μιλά στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, μου ήρθε στο νου ο μυθικός και ευτυχής εκείνος πλανήτης…

Δεν μου μένει όμως διάθεση να συνεχίσω στον τόνο αυτόν, προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα αν ο πρώην πρωθυπουργός έφτασε στην Συνδιάσκεψη κατ ευθείαν από τον πλανήτη εκείνον, οπότε να δικαιολογείται απολύτως ο …προεκλογικός του λόγος!.

Τόση μεγάλη απόσταση τον χωρίζει από την τραγική πραγματικότητα της χώρας την οποία μέχρι πριν από λίγους μήνες κυβερνούσε;

Δεν βλέπει την δραματική αποδιάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, την οργή, την αγανάκτηση, την απογοήτευση των οπαδών του, την απελπισία εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων, που τρομάζουμε και  να αναλογιστούμε που μπορεί να οδηγήσει.

ΟΙ «επιτυχίες της κυβέρνησης του, αναγνωρίζει ότι επιτεύχθηκαν «χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού».

Μόνο που δεν δείχνει να έχει αίσθηση, τι είναι αυτές οι «θυσίες».

Δεν είναι «διαδικαστικά προβλήματα» στις εσωτερικές συγκρούσεις του ΠΑΣΟΚ.

Είναι οργή, πόνος, φτώχεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, είναι πείνα, απώλεια δουλειάς και σπιτιών, απελπισία, είναι το σκοτεινό αύριο ..

Και να ήταν μόνο αυτό;

Άκουσα έναν σαφή, ολοκληρωμένο συγκροτημένο προεκλογικό λόγο, ενός υποψηφίου πρωθυπουργού και δυστυχώς ενός υποψηφίου Προέδρου…

Και για να μην έχει ο διάδοχος του την παραμικρή αμφιβολία, για τον ρόλο που επιφυλάσσει για τον εαυτό του ο Γ. Παπανδρέου, τόνισε με έμφαση ότι θα είναι παρών κάθε στιγμή, σε κάθε σημείο της χώρας και του πλανήτη, με τους νέους, με τους αδύνατους σε πόλεις και χωριά και γειτονιές…

Επρόκειτο για έναν λόγο εξαγγελίας όχι απλώς μιας  διαρκούς παρουσίας, αλλά και μιας επικρεμάμενης πάνω από τον νέο Πρόεδρο…» επιστροφής»!…