ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΑΝΕΝΕΡΓΟΣ ΝΟΜΟΣ

Η τελετή  απονομής των Βραβείων του Ελληνικού Κινηματογράφου

Κάποιοι στην πόλη φαντάζομαι ότι θυμούνται πως «μεταφέρθηκε» στην Αθήνα η τελετή απονομής των ετήσιων Βραβείων του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Μέσα στο θολό κλίμα που δημιούργησαν οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», εκείνη η μορφή διαμαρτυρίας των σκηνοθετών που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης με τις ταινίες τους, και μεταξύ των πολλών και διάφορων αιτημάτων που έθεταν προς τους αρμόδιους κρατικούς παράγοντες για τα εκκρεμή προβλήματα του κόσμου της κινηματογραφικής παραγωγής και διανομής στην Ελλάδα, προέκυψε από το πουθενά και η αλλαγή του τόπου οργάνωσης της τελετής απονομής των ετήσιων Βραβείων Κινηματογράφου

Φυσικά όπως πάντα συμβαίνει, ως δικαιολογία προβλήθηκε ότι η τελετή θα  πραγματοποιείται κάθε χρόνο και σε άλλη πόλη, ώστε να διαχέεται το ενδιαφέρον του κοινού για τον ελληνικό κινηματογράφο και να εμπλουτίζεται η πολιτιστική ζωή στα μεγάλα επαρχιακά κέντρα.

Φαντάζομαι πως κανείς δεν πίστεψε την αστεία εκείνη δικαιολογία, θυμάμαι όμως  πώς κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε.

Κάποιοι μάλιστα σνόμπαραν την τελετή, ώστε να φύγει από την πλάτη τους η ευθύνη της σιωπής τους.

Το 2009 λοιπόν που οι «Κινηματογραφιστές στην ομίχλη» απείχαν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης- που δεν έφταιγε σε τίποτε για την μη επίλυση των αιτημάτων τους- παρουσίασαν  στο διάστημα 5-11 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο της Αθήνας «Έλλη» 23 νέες παραγωγές μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ.

Δήλωναν δε σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία ότι δεν θα στέλνουν ούτε ένα καρέ ελληνικής ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Κινηματογράφου και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου για τον κινηματογράφο.

Αργότερα επέστρεψαν στο Φεστιβάλ, ανακοινώνοντας στις 3 Δεκ. του 2010 :

«Χαιρετίζοντας την εμφάνιση του σχεδίου νόμου, οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» αποφασίσαμε να αναστείλουμε την αποχή μας από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης».

Για την τελετή απονομής των Βραβείων ούτε λέξη.

Ίδρυσαν στην συνέχεια την «Πειραματική Σχολή Κινηματογράφου», με έναρξη λειτουργίας της τον Σεπτέμβριο του 2011, ξεχνώντας προφανώς  ότι στην Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου είχε ιδρυθεί και λειτουργούσε τμήμα Κινηματογράφου.

Η τελετή απονομής των Βραβείων οριστικοποιήθηκε για την Αθήνα μέσω της Αστικής μη κερδοσκοπικής Εταιρίας με τίτλο  «Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου», την οποία ίδρυσαν επίσης μαζί με Σχολή Κινηματογράφου.

Αλλά εκείνη η «απαγωγή» του θεσμού απονομής των Κινηματογραφικών βραβείων, ως  πολιτική ενέργεια, που συνεχίστηκε πρόσφατα με την φυγάδευση του μνημειώδους έργου του χαράκτη Τάσσου από το κτίριο του Εθνικού Οργανισμού Καπνού, για την Αθήνα και πάλι, είναι αυτονόητο ότι αφαίρεσε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και την πόλη που επί δεκαετίες το φιλοξενεί, μια από τις θεσμικές δράσεις που συνοδεύουν κάθε φεστιβάλ .

Μας έμεινε εκείνη μόνο η συχνά η  θλιβερή και ανοργάνωτη τελετή απονομής των βραβείων του διαγωνιστικού τμήματος του Διεθνούς Φεστιβάλ, προς κατά κανόνα απόντες νικητές και παρόντες επίτιμους προξένους, να λαμβάνουν εξ ονόματος τους τα Βραβεία.

Και γιατί τα μνημονεύω πάλι όλα αυτά;

Γιατί, αφού και  τότε, όταν διάβασα την αιτιολογία της μεταφοράς της τελετής έλεγα ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μια γελοία δικαιολόγηση μιας καθιερωμένης και συνεχιζόμενης τακτικής των ελίτ της Αθήνας, να  μεταφέρουν εκεί κάθε σημαντική πολιτιστική εκδήλωση, όπου το κράτος έχει την κυρίαρχη ευθύνη, αλλά εμφανίζεται αδιάφορο, αδύναμο και σχεδόν πάντα συνεργός αυτών των κινήσεων;

Για να  υπενθυμίσω   ότι εκτός των άλλων την «μεταφορά» στην Αθήνα, με το γνωστό πρόσχημα, την «αποφάσισαν» οι «Κινηματογραφιστές  στην Ομίχλη» , την καθιέρωσαν ιδρύοντας την  «Ακαδημία Ελληνικού Κινηματογράφου» ,με την ανοχή του Υπουργείου Πολιτισμού  και κυρίως ότι η αφαίρεση της από την Θεσσαλονίκη, είναι παράνομη, αφού η τελετή στην Θεσσαλονίκη είναι θεσπισμένη, με Νόμο του Ελληνικού κράτους.

Ούτε καν ενδιαφέρθηκαν να αλλάξουν τον Νόμο, έτσι για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Και φυσικά δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από το ΥΠΠΟΤ, του οποίου Νόμο παραβιάζουν και δυστυχώς ούτε  από την πόλη ή από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, του οποίου ζωτικό κομμάτι υπεξαίρεσαν.

Αυτά.

Και δεν τα γράφω μήπως και κάτι συμβεί συμβεί, ή κάποιος  συγκινηθεί.

Είδα τι έγινε και με το έργο του Τάσσου.

Τα γράφω για να  ξεγελάσω κάπως την οργή που με πνίγει.

Υ.Γ.

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως κανείς στην πόλη δεν ενδιαφέρεται για «παράτες και γιορτές», όπως χαρακτηρίστηκε η τελετή απονομής των βραβείων, για κοσμικότητες κλπ.

Μήπως όμως  θα έπρεπε  να νοιάζεται κάποιος για  την επικοινωνιακή της διάσταση, που θα έφερνε την πόλη για λίγο έστω στο προσκήνιο, υπενθυμίζοντας και τονίζοντας την παρουσία και δράση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ή τουλάχιστον για την οικονομική πλευρά της , για μια διοργάνωση που θα απασχολήσει κάποιον κόσμο, θα φιλοξενήσει κάποιον άλλον, θα τονώσει ελάχιστα, αλλά κι αυτά μας λείπουν τώρα, την αγορά, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια και εν γένει τις επιχειρήσεις ψυχαγωγίας;