ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΜΕΙΓΜΑ

ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ

Ο εφιάλτης της Βαϊμάρης είναι εδώ…

 Ποτέ στο παρελθόν, ακόμη και στα περίπλοκα και οδυνηρά χρόνια των Μνημονίων, η Ελλάδα δεν έζησε αυτήν την ταυτόχρονη ύπαρξη τόσων αρνητικών έως και εκρηκτικών κοινωνικών, πολιτικών και διεθνών προβλημάτων.

Μέσα σε ελάχιστες ημέρες το αισιόδοξο κλίμα που δημιουργήθηκε στον διεθνή ορίζοντα, κυρίως όμως στον ευρωπαϊκό γύρω από το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θόλωσε, τα δεδομένα ανατράπηκαν, νέες δυσκολίες προέκυψαν, νέα στοιχεία προκαλούν φόβους και ερωτηματικά.

Το αδιέξοδο προβάλλει και πάλι στον ορίζοντα με επίκεντρο και πάλι το χρέος και την αμφισβήτηση της βιωσιμότητας του, στοιχείο κρίσιμο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ολόκληρο το οικοδόμημα των δράσεων για την «σωτηρία» της Ελλάδας.

Και ενώ η κυβέρνηση αναζητά ακόμη διεξόδους και λύσεις στο πρόβλημα της κάλυψης του ελλείμματος των 11.8 δις. Κάτω από πρωτοφανή πίεση χρόνου, ενώ προβληματίζεται για το επόμενο βήμα, αυτό της ψήφισης των μέτρων από την Βουλή, ξεσπάει η ιστορία των πολιτικών προσώπων που ενδεχομένως είναι αναμεμειγμένοι σε ιστορίες μαύρου χρήματος και το κερασάκι στην «τούρτα» η υπόθεση των τριών στελεχών της Ν.Δ. κυρίως όμως του Προέδρου της Βουλής Γ. Βουλγαράκη.

Χειρότερη εξέλιξη δεν θα μπορούσαν να φανταστούν οι εταίροι στην κυβέρνηση και η χώρα φυσικά.

Καθώς η κοινωνία φαίνεται να ξεσηκώνεται για άλλη μια φορά εναντίον των νέων μέτρων που για άλλη μια φορά πλήττουν βάναυσα μισθωτούς και συνταξιούχους και τα ελάχιστα θλιβερά υπολείμματα του κοινωνικού κράτους,  οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες συνυπολογίζουν το κλίμα αυτό, με την νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο πολιτικό σκηνικό μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, με το βλέμμα στραμμένο κυρίως  στην πρακτική και την απήχηση της Χρυσής Αυγής.

Με δεδηλωμένη την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για «μάχες εντός και εκτός Βουλής», την διπλή γλώσσα –άλλα στο ελληνικό κοινό και άλλα στο ευρωπαϊκό- με την  εσωτερική ιδεολογική και πολιτική διαμάχη που να βρίσκεται σε εξέλιξη, την γνωστή στάση του ΚΚ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ένα μείγμα ανεξέλεγκτων εκδηλώσεων μπορεί να προκύψει, καθώς όλα αυτά εξελίσσονται μέσα σε ένα δηλητηριώδες κλίμα εναντίον της πολιτικής και των πολιτικών, σε έκταση και βιαιότητα που δεν μπορεί κανείς να προβλέψει.

Η πολιτεία στο σύνολό της , φαίνεται πως δεν μπορεί πλέον να σχεδιάσει την πορεία των πραγμάτων, ώστε να πετύχει την κάθαρση, χωρίς όμως τον βομβαρδισμό της κοινωνίας με αριθμούς πρόσωπα και υποθέσεις και κυρίως με  ανέλεγκτες, αβέβαιες, αμφιβόλου περιεχομένου καταγγελίες.

Σε μια κοινωνία έτοιμη να δεχθεί τα πάντα, ακόμη και την ελάχιστη υποψία κατά των πολιτικών, πετιούνται στην αρένα ονόματα και υποθέσεις που «θα ελεγχθούν» μέσα μάλιστα σε χρονικό ορίζοντα ακόμη και..5ετίας!...

Αυτό δυστυχώς συνέβη τις τελευταίες ημέρες.

Είχα θέσει και άλλοτε το ερώτημα.

Είναι δυνατόν το πολιτικό σύστημα ,υπεύθυνο και ένοχο, όχι μόνο για την δραματική εξέλιξη στην οικονομία, αλλά και για ολόκληρο το πλέγμα των σχέσεων του πολίτη με το κράτος, το οποίο διαστρέβλωσε και καρπώθηκε, αυτό το σύστημα, που γαλουχήθηκε μέσα σ αυτήν την νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων και της συναλλαγής, να καταφέρει τώρα να οδηγήσει την χώρα στο ξέφωτο;

Η παρουσία και η συνεχιζόμενη και αυξανόμενη αποδοχή της Χρυσής Αυγής , είναι ένας νέος παράγων στην πολιτική σκηνή και την κοινωνία.

Στο ιδεολογικό της πιστεύω και την πρακτική της δεν βλέπει σήμερα ο πολίτης μόνο εθνικισμό, ξενοφοβία φασισμό, βία.

Συνυπάρχουν όλα αυτά με μια λογική «επανάστασης» μια λογική ανατροπής του «σάπιου καθεστώτος» και τιμωρίας των ενόχων, που δεν έχουν φυσικά πολιτικό ορίζοντα, αλλά ποιος νοιάζεται να κρίνει κάτι τέτοιο.

Εκείνο όμως που φοβίζει περισσότερο γιατί τροφοδοτεί την επιρροή της στην ελληνική κοινωνία, είναι η «κοινωνική» δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής, οι «πρωτοβουλίες της σχετικά με τους χώρους όπου η παρουσία λαθρομεταναστών προκαλεί εκρηκτικές καταστάσεις, η αιμοδοσία με τους γνωστούς απίστευτους προσδιορισμούς και όρους, τα «γραφεία ευρέσεως εργασίας για έλληνες», η διανομή τροφίμων, τα «μυστηριώδη τηλέφωνα» στα οποία μπορεί να καταφύγει κανείς για να «λύσει» προβλήματα που έχουν ξεχαστεί από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές.

Το πολιτικό σύστημα αλλά  και οι θεσμοί που στηρίζουν την υπάρχουσα και λειτουργούσα σήμερα Δημοκρατία, στέκονται απέναντι στο φαινόμενο με αμηχανία., με αμφιθυμία.

Η ελληνική κοινωνία ζώντας το ψευδεπίγραφο όνειρο των «καλύτερων ημερών» της κατανάλωσης, του life style,χωρίς εσωτερικά στηρίγματα και αναστολές, από την διάψευση και κατάρρευση των ιδεολογιών, χωρίς αξίες, που άρχισαν να φθίνουν και να υπονομεύονται από έναν ψευτοκοσμοπολιτισμό και ψευτοδιεθνισμό, δέχθηκε τις συνέπειες της κρίσης , χωρίς αντοχές, χωρίς δυνατότητες και κριτήρια, χωρίς στηρίγματα και όπως ήταν αναμενόμενο κατέρρευσε.

Έρμαιο τώρα των πιο απίθανων ερμηνειών, των πιο ακραίων απόψεων, των ανεύθυνων πληροφοριών, έτσι όπως αυτά διαχέονται ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, αναδεικνύεται στον αδύναμο κρίκο στην πορεία της χώρας προς την σωτηρία.

Είναι γι αυτό που επιμένω ότι η λαϊκίστικη, παλαιοκομματική και τυχοδιωκτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι διπλά καταδικαστέα, καθώς στερεί την χώρα από την ελπίδα του νέου, του άφθαρτου και αναδεικνύεται ιστορικά το ίδιο υπεύθυνη για την αδράνεια και παθητικότητα της κοινωνίας, τροφοδοτώντας απερίσκεπτα το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η Χρυσή Αυγή.

Ας το πούμε καθαρά.

Ζούμε σε συνθήκες και περιβάλλον Βαϊμάρης.

Εκεί βρίσκεται τώρα το πρόβλημα της χώρας.

Γιατί ακόμη και αν όλα τα εκκρεμή αιτήματα της χώρας, η νέα δόση, η παράταση, το νέο κούρεμα του χρέους, ακόμη και ένα ειδικό πρόγραμμα χρηματοδότησης της ανάπτυξης επιτευχθούν, η χώρα και η κοινωνία βρίσκονται πολύ μακριά από το να επιχειρήσουν δυναμικά με ελπίδα, εμπιστοσύνη και ενότητα ένα νέο ξεκίνημα .