ΚΑΙ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!....

Για να αποκαλυφθούν  οι σκοπιμότητες πίσω από το δίλημμα «ΜΕΤΡΟ ή ΑΡΧΑΙΑ»

 

Αρχίζει να διαμορφώνεται στον ορίζοντα μια «λύση» στο πρόβλημα που εκ του μηδενός δημιουργήθηκε σχετικά με τα αρχαία ευρήματα στον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό.

Είχαν προηγηθεί αμετροεπείς δηλώσεις, γελοία διλήμματα, νέες ιδέες από πολλές πλευρές, «δηλώσεις μετανοίας» από κάποιους που συνήνεσαν ή υποβοήθησαν στην έκδοση της γνωστής απόφασης του ΚΑΣ για την μεταφορά τους στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά. Είχαν πραγματοποιηθεί μια ευρεία συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, μια παρουσίαση του θέματος από την Προϊσταμένη της 9^ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κ. Μακροπούλου στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, μια άλλη στο Πανεπιστήμιο.

Έφτασαν στην Θεσσαλονίκη σε μια συμβολική κίνηση συμπαράστασης αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι από την Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρία και τον Σύλλογο Αρχαιολόγων που στην συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία από την Καμάρα προς την Βενιζέλου

Δεν πρέπει να παραλείψω και τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν σχετικά, από επιστήμονες φορείς, προσωπικότητες της δημόσιας ζωής

Και φυσικά την καταλυτική δήλωση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη ότι «μεταφορά των αρχαίων θα αποτελέσει έγκλημα κατά της πόλης και της ιστορίας της»

.Στην λύση που αναφέρθηκε παραπάνω φαίνεται να καταλήγουν οι δύο Επιτροπές που συνέστησαν για τον σκοπό αυτό, το Πανεπιστήμιο και το Τεχνικό Επιμελητήριο.

Συμφωνούν και οι δύο Επιτροπές, ότι είναι δυνατή η συνύπαρξη του Σταθμού του Μετρό με τα αρχαία, εφ όσον  αυτά αποξηλωθούν κι αποθηκευτούν, ώστε να προχωρήσουν οι τεχνικές και ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις του Σταθμού και στην συνέχεια να μεταφερθούν και επανατοποθετηθούν, «στο μεγαλύτερο μέρος τους» στον σημερινό τους χώρο.

Στο σημείο αυτό θα κριθεί τώρα η σημασία και η αξία του όλου εγχειρήματος.

Ποιο τμήμα και σε ποια έκταση του θα επανατοποθετηθεί;

Γιατί ισχύει και εδώ ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες…

Και γι αυτό είναι κρίσιμο να αποφανθούν οι αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες.

Μόνο αυτές μπορούν αυθεντικά να βεβαιώσουν  αν το τμήμα που θα επιλεγεί θα είναι αντιπροσωπευτικό και πλήρες για την κατανόηση της ιστορίας και της εποχής την οποία αναδεικνύει τώρα με συγκλονιστικό τρόπο.

Το Σημείωμα αυτό συντάχθηκε με αφορμή τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν σχετικά με το έργο των δύο επιτροπών, αλλά και ένα άρθρο της γνωστής και έμπειρης περί τα αρχαιολογικά θέματα  δημοσιογράφου Γιώτας Συκά στην «Καθημερινή»

Όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται και στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στον χώρο της ανασκαφής ο σπουδαίος Βυζαντινολόγος από το Παρίσι και ιδρυτής του Κέντρου Βυζαντινών , Νεοελληνικών και Νοτιοανατολικών Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πάολο Οντορίκο και την σχετική δήλωση του : «Πρόκειται για τα σπουδαιότερα ευρήματα της Βυζαντινής εποχής» και τα παρομοίασε με αυτά της Πομπηίας, τονίζοντας ότι «η Θεσσαλονίκη είναι η μοναδική βυζαντινή πρωτεύουσα που βρίσκεται στην Ευρώπη. Η άλλη είναι η Κωνσταντινούπολη».

Είναι η αξιολογική και χωρίς σκοπιμότητες και τοπικισμούς ματιά ενός διακεκριμένου επιστήμονα, γι αυτό και έχει η δήλωση αυτή ιδιαίτερη σημασία .

Και ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια Ιωάννης Μυλωνάς έδωσε μια ακόμη ξεχωριστή διάσταση  στο εύρημα:

«Στην περίπτωση που συνυπάρξουν τα ευρήματα, η Θεσσαλονίκη θα έχει στην κατοχή της ένα σταθμό μοναδικό παγκοσμίως, πόλο έλξης για τουρίστες, που δεν έχει ούτε το Παρίσι, ούτε το Λονδίνο, ούτε η Νέα Υόρκη».

Υ.Γ.

Είχα ολοκληρώσει το Σημείωμα αυτό, όταν ανακοινώθηκε το πόρισμα της Επιτροπής του ΤΕΕ, που επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει.

Δεν το διάβασα στο σύνολο του.

Φαίνεται όμως πως η Επιτροπή συνέταξε , ύστερα από μελέτη των δεδομένων, ένα πόρισμα καταπέλτη εναντίον του διχαστικού διλήμματος «Μετρό ή αρχαία».

Γεγονός που ανάγκασε τον κ. Στράτο Σιμόπουλο σε αναδίπλωση και-την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος- προετοιμασία της κοινής γνώμης.

Εν τούτοις ας μην λησμονά κανείς ότι scripta manent, και μάλιστα σε μια εποχή όπως η δική μας με πολλούς τρόπους.

Μένει τώρα η επίδειξη της υπέρτατης προσοχής και αποφασιστικότητας, να μην εξελιχθεί η υπόθεση «μερική επανατοποθέτηση» σε καταστροφή χειρότερη από εκείνην που προετοίμαζε η απόφαση του ΚΑΣ.