ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΟΘΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΝΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ

 ΧΩΡΑΣ

 

Η συγκλονιστική εικόνα την οποία οι πολίτες «εισπράττουν» τις ημέρες αυτές μετά τον «ξαφνικό θάνατο» της δημόσιας Τηλεόρασης-Ραδιοφωνίας ,  το ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε η κλονιζόμενη συνεργασία των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση και οι δραματικές σκηνές που εκτυλίσσονται μεταξύ των εργαζομένων στα Δημόσια Μέσα , συνθέτουν μια πραγματικότητα, όχι απλώς οδυνηρή για την χώρα και την Δημοκρατία, αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνη για το αύριο τους.

Ο ιδιαίτερα σκληρός και κυνικός τρόπος με τον οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δικαιολόγησε την πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα απόφαση της κυβέρνησης, ο υποκριτικός και αυτάρεσκος τρόπος με τον οποίο περιέγραφε την κατάσταση, θα μείνει ως ένα ιστορικό ντοκουμέντο αυταρχισμού, κυνισμού και υποκρισίας.

 

Ο επί ένα ολόκληρο χρόνο αρμόδιος υπουργός, μιας κυβέρνησης που το κεντρικό και επείγον έργο της είναι οι μεταρρυθμίσεις  στο κράτος και τους οργανισμούς του, ο οποίος δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για την ελάχιστη έστω νύξη των προβλημάτων των δημόσιων Μέσων ενημέρωσης,  καταγγέλλεται ότι συνέχισε το έργο των κυβερνήσεων που οδήγησαν στην όντως απαράδεκτη κατάσταση , που κυριαρχεί στα Μέσα αυτά.

Ζήσαμε όλοι τι έγινε την τελευταία αυτή περίοδο .

Δικαίως από όλες σχεδόν τις πλευρές τονίζεται πως ο Σ. Κεδίκογλου έπρεπε να εκφωνήσει τον «επικήδειο» του μπροστά στον καθρέφτη του. Γιατί αυτόν τον ίδιο «έδειχναν» οι καταγγελίες του, αυτού τις ευθύνες αναδείκνυαν , αυτής της κυβέρνησης τις παραλείψεις , την ανοχή της αδιαφάνειας, της σπατάλης και των πελατειακών σχέσεων , εξέθεταν.

Σε μια χώρα με τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, το να οδηγείς αιφνιδιαστικά και χωρίς αναστολές και διακρίσεις, στην ανεργία 3000 εργαζόμενους, στην ανέχεια 3000 οικογένειες, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με καμιά από τις «καταγγελίες» που εκτόξευσε συλλήβδην εναντίον όλων, δικαίων και αδίκων.

Δεν ξέρω γιατί ,αλλά αυτή η  απάνθρωπη , άδικη , υποκριτική και κυνική πράξη, συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία., παρ όλο ότι καθημερινά εκατοντάδες  συμπολίτες μας χάνουν τις δουλειές τους και ταυτόχρονα  οι οικογένειες τους την ελάχιστη έστω σιγουριά  επιβίωσης.

Υπάρχουν πολλές ερμηνείες. Αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικότερο.

Εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη, που  το τοπικό κανάλι της Δημόσιας Τηλεόρασης,  στάθηκε  στο ύψος των ευθυνών του απέναντι στην ελληνική κοινωνία, που πολλές εκπομπές  και οι δημοσιογράφοι που είχαν την ευθύνη τους, μας έκαναν περήφανους για τον σεβασμό στην δεοντολογία, την επίμονη προσπάθεια να διαφωτίσουν πλευρές των πιο κρίσιμων προβλημάτων που απασχολούν την χώρα και τους πολίτες, δεχτήκαμε κυριολεκτικά ένα σοκ από την σκληρή ανατροπή, μέσα σε μια στιγμή , που συνέβη σε μας και κυρίως στους ίδιους.

Και καθώς ο χρόνος κυλάει και αναδεικνύονται οι πραγματικές προθέσεις –απολύουμε 3.000 και  προσλαμβάνουμε 1.000 στην ΝΕΡΙΤ και από 1.000 στα Νοσοκομεία και τα ΚΕΠ!...- η οργή μεγαλώνει.

Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

«Εξορθολογίζει» την οργάνωση και λειτουργία των Δημόσιων Μέσων Ενημέρωσης και ταυτόχρονα προσλαμβάνει  εις βάρος των νέων ανέργων προσωπικό σε άλλες κοινωνικές λειτουργίες…

Αρνείται να κοιτάξειτ α ερείπια και την κοινωνική καταστροφή που αφήνει πίσω της μια τέτοια πολιτική .

Και ταυτόχρονα επιδιώκει να στριμώξει τους μικρότερους εταίρους στην κυβέρνηση, να τους καταστήσει αιχμαλώτους της πολιτικής της, να τους θέσει προ του διλλήματος  στήριξη , ή εκλογές με την ευθύνη τους .

Στο προηγούμενο Σημείωμά μου είχα επισημάνει ότι η σχέση των τριών κομμάτων χειροτερεύει και  θα επιδεινωθεί, καθώς θα  εμφανίζονται δειλά έστω σημάδια αισιοδοξίας στην οικονομία, ή το αναγκαίο κλίμα στο εσωτερικό και το εξωτερικό και οι δημοσκοπήσεις θα μεγαλώνουν τον πειρασμό αιφνίδιας προσφυγής σε εκλογές.

Καθώς ο Α. Σαμαράς δεν ενδιαφέρεται πλέον να δώσει χώρο, έστω για αξιοπρεπή διαφυγή στους εταίρους του, να μην εκπλαγούμε να δούμε την επιλογή του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»,  από την  αιχμαλωσία, τον πολιτικό  εξευτελισμό  και  διασυρμό και τελικά το μοιραίο για  τα  μικρότερα κόμματα της συμμαχίας.
Υ.Γ.
Υπάρχει μία λύση, ένας μονόδρομος για τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, που μετέχουν στην κυβέρνηση.
Συνεργασία, όχι στο επίπεδο της κυβέρνησης, αλλά της Βουλής.
Εκεί έχουν προνομιακό χώρο και πολλές επιλογές. Ψήφιση, αποχή, αποχώρηση, καταταψήφιση. Έτσι επιλέγουν αυτοί το πώς και υπό ποίους όρους θα στηρίζουν την κυβέρνηση, πότε και για ποιο λόγο η χώρα οδηγείται σε εκλογές.