ΟΤΑΝ  ΤΑ  ΓΕΓΟΝΟΤΑ  ΤΡΕΧΟΥΝ  ΜΕ  ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ

Η οικονομική και η συνακόλουθη κοινωνική κρίση, γενεσιουργές αιτίες και άλλων εξ ίσου σοβαρών-και ίσως μονιμότερων- προβλημάτων, εισέβαλαν στην καθημερινότητας μας συνοδευόμενες από παράπλευρα κοινωνικά φαινόμενα και γεγονότα, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η ταχύτατη εναλλαγή, η πύκνωση του πολιτικού χρόνου, η αδυναμία κυριολεκτικά να κατανοηθούν, να «χωνευτούν» από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.

Η άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα από Χρυσαυγίτη, ο χαρακτηρισμός της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, η προφυλάκιση των κορυφαίων στελεχών της και οι απαγγελίες κατηγοριών εναντίον άλλων, μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιστορική τομή στις πολιτικές εξελίξεις της σύνθετης και περίπλοκης αυτής περιόδου.

Δεν χρειάστηκαν όμως παρά λίγες μόνο ημέρες για να μας προκύψει η ιστορία της «μικρής Μαρίας», της Ρομά από τα Φάρσαλα, η οποία έστειλε τα της Χρυσής Αυγής και την πολιτική αντιπαράθεση που τα συνόδευσε στις μέσα σελίδες των εφημερίδων.

Για την κοινωνία και την επικαιρότητα, που την επηρεάζει και αυτήν και την πολιτική.

Αλλά αμέσως μετά  ήρθε η φορολόγηση των αγροτεμαχίων και οι αντιδράσεις των βουλευτών, που προς στιγμή δημιούργησαν κλίμα κυβερνητικής αποσταθεροποίησης, για να ξεχαστεί η Μαρία  και αμέσως μετά, τα ερωτηματικά για άλλη μια φορά αν θα έρθει και πότε η τρόικα και πριν καλά καλά  αντιληφθούμε τι ακριβώς κρύβει η επανάληψη αυτού του γελοίου  σεναρίου, ήρθε η Παρασκευή 1 Νοεμβρίου….

Ξύπνησαν μνήμες των χειρότερων στιγμών της τρομοκρατίας, γεννήθηκαν φόβοι μιας επικίνδυνης όξυνσης και ανεξέλεγκτων εξελίξεων, το πολιτικό σύστημα αμήχανο και σε αδυναμία να ανταποκριθεί άμεσα στο απροσδόκητο,  κυριολεκτικά σε αδράνεια, αναζητούσε να καταλήξει στην αυτονόητη σκληρή καταδίκη, στην δήλωση αποφασιστικότητας να υπερασπιστεί την Δημοκρατία και την γαλήνη του τόπου, αλλά ταυτόχρονα να μην ξεχάσει και τις εσωτερικές αντιθέσεις και τις διαχωριστικές γραμμές.

Ήταν αρκετό όμως για να στείλει στο καλάθι των αχρήστων, ή τουλάχιστον να βάλει στο ράφι μέχρι νεωτέρας τον Σκαραμαγκά, την απλή Αναλογική, το πλεόνασμα, τα οριζόντια μέτρα, το κούρεμα, την κινητικότητα, το Ασφαλιστικό..

Και στις 4 Νοεμβρίου κατέφτασε η τρόικα και έστειλε με την σειρά της τις δολοφονίες σε δεύτερο πλάνο.

Ο πολιτικός χρόνος  που τρέχει  με φρενήρεις ρυθμούς,  δεν αφήνει  το στοιχειώδες περιθώριο  για να μελετηθούν τα δεδομένα και να σχεδιαστεί σε επίπεδο πολιτικής και κομμάτων μια τακτική, της οποίας οι συντεταγμένες δεν προλαβαίνουν να διατυπωθούν  γιατί  ακολουθούν οι ανατροπές που αναγκαστικά  αλλάζουν και πάλι τα δεδομένα.

Το τι συμβαίνει φυσικά στην κοινωνία από αυτόν τον απίστευτο βομβαρδισμό είναι αδύνατο να περιγραφεί.

Μέσα στο κλίμα αυτό, μας διαφεύγει ότι  η Χρυσή Αυγή απέκτησε  «μάρτυρες» και «θύματα πολιτικής βίας!!!

Το προβάλλει λοιπόν και το εκμεταλλεύεται πολιτικά.

Ελπίζει ότι η εμφάνιση των γονιών των θυμάτων και οι εκκλήσεις τους στις τηλεοράσεις, ο λόγος τους, ο πόνος τους, η ανοχή και η μεγαλοψυχία τους, «σβήνουν», έστω πρόσκαιρα, τις μνήμες των πρόσφατων ημερών , με την βία, τις παρελάσεις, τις στολές παραλλαγής, τις νυκτερινές τελετές τύπου ΚΟΥ-ΚΟΥΞ- ΚΛΑΝ και το φόνο, τουλάχιστον στις συνειδήσεις των οπαδών και ψηφοφόρων της.

Καθώς το  κλίμα αλλάζει και πάλι δραματικά , η Χ.Α.  προσαρμόζει τον δημόσιο λόγο της, γίνεται ταυτόχρονα  επιθετική, μιλάει για «ηθικούς αυτουργούς» δείχνοντας προς Μαξίμου και Μέσα Ενημέρωσης και ταυτόχρονα απολογητική σε μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω της τα βάρη της νεοναζιστικής της τακτικής και νοοτροπίας και να «ενσωματωθεί», πρόσκαιρα έστω, στην ισχύουσα νομιμότητα, υπό τον μανδύα ενός «εθνικιστικού» απλώς κόμματοις.

Η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι στο πεζοδρόμιο του Ν Ηρακλείου και κάτω από τις ριπές του φονικού όπλου, κατέρρευσε το αυθαίρετο εφεύρημα των «δύο άκρων», γιατί όλοι είδαμε με τον πιο «πειστικό» τρόπο τα δύο πραγματικά άκρα της βίας.

 Την ίδια στιγμή τα προβλήματα της οικονομίας ορθώνονται  πιεστικά και απαιτητικά.

Τι χρηματοδοτικό κενό, οι απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, οι αμυντικές βιομηχανίες, η φορολόγηση των γεωργικών εκτάσεων, πρέπει να βρουν την λύση τους κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της τρόικας.

Και όλα αυτά κάτω από την σκληρή , κυνική επανεμφάνιση της τρομοκρατίας.

Που θα  βρει η επόμενη ημέρα, την χώρα, είναι άγνωστο.

Υ.Γ. (Την επομένη…)

Χρειάστηκε να ταξιδέψει στο μακρινό Τέξας ο Αλέξης Τσίπρας για να κάνει την από πολλού χρόνου αναμενόμενη στροφή προς μια σαφή ευρωπαϊκή επιλογή.

«Μένει στο ευρώ» και με τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση η Ελλάδα, δήλωσε, κάνοντας το κρίσιμο βήμα προς την αλλαγή των θέσεων του, επιβεβαιώνοντας ότι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η νίκη στις εκλογές και η κατάκτηση της εξουσίας.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν θα συνεχίσει στην κατεύθυνση του ρεαλισμού ή αν θα υπαναχωρήσει και πάλι από την εσωτερική πίεση και τις απαιτήσεις ενός ακροατηρίου που με άλλα το έχει συνηθίσει.

Υ.Γ.2 (Λίγες ώρες αργότερα και με το πρόσχημα την απομάκρυνση των καταληψιών του Ραδιομεγάρου…)

Η κατάθεση της πρότασης μομφής είναι σαφές ότι αποτελεί «φυγή προς τα εμπρός» και προσπάθεια συσπείρωσης στο εσωτερικό του κόμματος  , όπου εμφανίστηκαν οι πρώτες αντιδράσεις στην κολοτούμπα του Τέξας.

Και η κατάθεση της πρότασης αυτής δείχνει καθαρά πως  ο ΣΥΡΙΖΑ  όντας δέσμιος της λανθασμένης και συχνά ατεκμηρίωτης πολιτικής του θα συνεχίσει να παλινδρομεί ανάμεσα στον ρεαλισμό που είναι ο μόνος δρόμος που λογικά μπορεί να τον φέρει στην πόρτα της εξουσίας, και στην παλαιοκομμουνιστική, ή για να το πω πιο κομψά στην ξεπερασμένη από τις εξελίξεις  και την πραγματικότητα κρατικίστικη αντίληψη που κυριαρχεί στις αναλύσεις και στο ιδεολογικό υπόβαθρο της πολιτικής του

Υ.Γ. 3 (Και στο μεταξύ και για να μην ξεχνιόμαστε…)

Στο ΠΑΣΟΚ ήρθε πιστεύω η ώρα να αναθεωρηθεί η γραμμή ότι «το ΠΑΣΟΚ θα ανεβεί μαζί με την χώρα» γιατί έγινε πλέον κοινός τόπος ότι το κριτήριο των ψηφοφόρων του , αυτών που έμμειναν και αυτών που έφυγαν, όπως και των άλλων κομμάτων πιστεύω, δεν είναι τα καλά νέα για την χώρα, αλλά τα καλά νέα γι αυτούς, άνεργους, απολυμένους, με μειωμένους μισθούς, με την βαριά φορολογία και όλα τα δεινά της κρίσης.

Και τι μπορεί να κάνει θα μου πείτε;

Το μόνο που του μένει.

 Να υπερασπιστεί την σταθερότητα, και ταυτόχρονα να αντισταθεί στις ακρότητες της τρόικας, πιστεύοντας πραγματικά πως ίσως αυτή να είναι η τελευταία υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στην χώρα..

Και όσον αφορά στην κεντροαριστερά, στην κίνηση των 158, στις υπόγειες διεργασίες στην ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, καταλύτης τελικά θα είναι έτσι και αλλοιώς η κοινωνία.

Και συνεπώς όλα θα κριθούν τελικά στις ευρωεκλογές…