ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΛΑΣΠΕΣ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ, ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ

Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια των λαών και των κυβερνήσεων της Ενωμένης Ευρώπης, δεν αποτελεί  κραυγαλέα διάψευση των διακηρύξεων και των συμφωνιών μόνο, αλλά και παταγώδη αποτυχία των Ευρωπαϊκών ελίτ, να διατηρήσουν έστω και  ένα φύλλο συκής για τις περιβόητες αξίες που διέπουν το μεγάλο αυτό εγχείρημα.

 

Χιλιάδες πρόσφυγες άνδρες γυναίκες και παιδιά αφέθηκαν να ζουν σε συνθήκες αθλιότητας, τέτοιες που δεν γνώρισε ποτέ η Ευρώπη μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, με μοναδική ελπίδα και φροντίδα την απίστευτη ελληνική και διεθνή αλληλεγγύη των κοινωνικών φορέων και των απλών ανθρώπων.

 

Μια όντως πρωτοφανής αλληλεγγύη που εκδηλώνεται με ελάχιστες θλιβερές εξαιρέσεις παντού στην Ελλάδα, καταφέρνει να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη , την διατροφή και το νερό και αυτά κάτω από συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, όταν ο κάθε πρόσφυγας είναι υποχρεωμένος να περιμένει από δύο έως τέσσερεις ώρες στην ουρά για να προμηθευτεί νερό, ή ένα πακέτο τροφής, ή μια σούπα.

Οι βροχές των τελευταίων ημερών μετέτρεψαν το αγροτικό τοπίο  της Ειδομένης σε απέραντο λασπότοπο, πλημμύρισαν τις μικρές καλοκαιρινές σκηνές, κατέστρεψαν ρουχισμό και κουβέρτες, αχρήστευσαν κάθε δυνατότητα θέρμανσης.

Χιλιάδες παιδιά ασθενούν από κρυολογήματα, πυρετούς, αναπνευστικά προβλήματα.

Και το θλιβερότερο όλων είναι πως οι ηγέτες της Ευρώπης γνώριζαν την εξέλιξη αυτήν, όταν  διαπραγματευόταν με την Τουρκία πως θα καταφέρουν να ανακόψουν την ροή των προσφύγων, αποδεχόμενοι ταυτόχρονα υποκριτικά το κλείσιμο της οδού των Δυτικών Βαλκανίων που εγκλώβιζε καθημερινά όλο και μεγαλύτερο αριθμό απελπισμένων προσφύγων μπροστά στα συρματοπλέγματα τις στρατιωτικές περιπολίες και τα δακρυγόνα των κρατών της απάνθρωπης συμφωνίας των κρατών του Βίζενγκραντ.

Έχουν βλέπετε να αντιμετωπίσουν εκλογές σήμερα, ιδιαίτερα μια τρομοκρατημένη Γερμανία στα κρατίδια της και έπρεπε με κάθε θυσία να δείξει ότι η πορεία των προσφύγων προς την Ευρώπη σταμάτησε στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.

Αλλά και η Ελλάδα με ευθύνη της κυβέρνησης δεν έδειξε καμιά ιδιαίτερη αγωνία. Ή μάλλον η μοναδική της φροντίδα στάθηκε πως θα ανταλλάξει πρόσφυγες με την αξιολόγηση, πως οι «παράκλητοι» θεσμοί συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ θα επιστρέψουν στην Αθήνα…

Και οι εξελίξεις την δικαίωσαν δυστυχώς.

Και αυτό γιατί πτυχές του «Προσφυγικού» ανέδειξαν την  χώρα και τον πρωθυπουργό σε «ειδικό συνομιλητή» και όπως συμβαίνει στην Ευρώπη ένα πάρε-δώσε μπήκε πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι κατηγορηματικές δηλώσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει συσχετισμός ανάμεσα στο προσφυγικό και την αξιολόγηση πήγαν περίπατο.

Μένει να φανεί τι τελικά κέρδισε η κυβέρνηση και τι έχασε η χώρα.

Όσο κυνική φαντάζει η στάση της, άλλο τόσο είναι και η πολιτική της .

Είχε άλλωστε καταδείξει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι δεν επρόκειτο να αναλάβει καμιά απολύτως πρωτοβουλία, όταν οι υπουργοί της διαβεβαίωναν ρητά ότι τα σύνορα θα κλείσουν ότι θα εγκλωβιστούν στην χώρα τουλάχιστον 50.000 πρόσφυγες.

Περιορίστηκαν να κατασκευάσουν τα πέντε hotspot της συμφωνίας της προηγούμενης Συνόδου, όπως όπως,  ώστε ο πρωθυπουργός να δηλώσει ότι η Ελλάδα εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που της αναλογούσαν από την σχετική συμφωνία.

Το ότι οι χιλιάδες πρόσφυγες στην Ειδομένη χωρίς  κεντρική καθοδήγηση, χωρίς την κρατική παρουσία, χωρίς τον συντονισμό από έναν κρατικό φορέα, θα υπέφεραν τα πάνδεινα καθώς οι δεκάδες ΜΚΟ και άλλοι φορείς αλληλεγγύης δρώντας ο καθένας μόνος του , είναι αδύνατο να καλύψουν τις ανάγκες  τόσων χιλιάδων ανθρώπων, για διαμονή, διατροφή, περίθαλψη ,χώρους υγιεινής, μέσα σε ένα κάμπο που δεν διαθέτει την παραμικρή σχετική υποδομή, δεν έδειξε να τους απασχολεί.

«Χωνεύουν» χωρίς καμιά επιφύλαξη, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι υποστηρικτές της , την στάση αυτήν, όπως και τα φαινόμενα παρεμβάσεων στην Δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ, στις Ανεξάρτητες Αρχές, που πλήττουν την καρδιά της Δημοκρατίας, τα φαινόμενα ευνοιοκρατίας και κομματοκρατίας, πράξεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ιδεολογία ενός αριστερού κόμματος και το πρόγραμμα του.

Και αυτοί όπως και εκείνοι- στην πλειοψηφία τους και με διαφορετικές ερμηνείες- φαίνονται να έχουν ορίσει ως την μοναδική και αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή τους, αυτήν της διατήρησης της εξουσίας πάση θυσία.

Μοναδική σταθερά της πολιτικής τους παραμένει η ένταση, η πόλωση, ο διχασμός τα οποία ο πρωθυπουργός υπηρετεί με πρωτοφανή γλώσσα και ένταση , κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν .

Αυταπατώνται όμως και τοπικοί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όταν πιστεύουν πως με τις αποφάσεις τους- και μάλιστα όταν αυτές στηρίζονται στην αξιοπιστία της Τουρκίας- θα σταματήσουν το φαινόμενο της φυγής από τις χώρες που προέρχονται τώρα οι πρόσφυγες .

Τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει τον άνθρωπο που ξεκίνησε από τα χαλάσματα των βομβαρδισμών της Συρίας εγκαταλείποντας σπίτια και δουλειές και φίλους, μεταφέροντας στην αγκαλιά τα παιδιά του, που διασχίζει χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από άγνωστες χώρες, βουνά και θάλασσες, περπατώντας χιλιάδες ώρες για να φτάσει σε έναν προορισμό, να εγκαταλείψει το εγχείρημα του επειδή κάπου στην Ευρώπη κάποιοι ηγέτες πήραν την α ή την β απόφαση.

Για άλλη μια φορά η Ευρώπη ανέδειξε την πλήρη ανικανότητα της να προβλέψει και να προετοιμαστεί. Τρέχει πίσω από τα γεγονότα, που όμως μεταβάλλονται με ταχύτητα τέτοια που οι ρυθμοί  της  γραφειοκρατίας, και οι εσωτερικές διαφωνίες και τα εθνικά συμφέροντα  είναι αδύνατον να τις προλάβουν και να τις αντιμετωπίσουν .

Ταυτόχρονα το «προσφυγικό» φαίνεται να αναδεικνύει τις σαθρές βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται οι συμφωνίες και οι διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλληλεγγύης,  κλπ.

Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και με διαφορετικό τρόπο οι χώρες της Συμφωνίας Βίζενγκραντ ανέδειξαν ότι ξενοφοβία και  ο ρατσισμός οι πληγές που ταλαιπώρησαν την Ευρώπη, την απειλούν και πάλι.

Και οι κυβερνήσεις αρνούνται να δουν το φαινόμενο συλλογικά παρά μόνο η κάθε μια μελετά τις σφυγμομετρήσεις, κάνει τους υπολογισμούς της και δρα σπασμωδικά με ημίμετρα .

Η Γερμανία ειδικά, που επηρεάζει αποφασιστικά τις αποφάσεις κάθε Συνόδου και πολύ περισσότερο αυτήν των προσεχών ημερών, είναι βέβαιο ότι θα καθορίσει την τελική στάση της από τα αποτελέσματα των εκλογών που διεξάγονται σήμερα σε ορισμένα κρίσιμα κρατίδια, και συγκεκριμένα από την επιβεβαίωση ή διάψευση της αύξησης των δυνάμεων των ακροδεξιών κομμάτων.

Τι μπορούν να ελπίζουν πλέον από την Ευρώπη, οι χιλιάδες πρόσφυγες της Ειδομένης και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι που βρίσκονται τώρα σκορπισμένοι στην Ελλάδα σε πρόχειρους καταυλισμούς, σε γήπεδα, και σε αποθήκες;

Υ.Γ.

Όσο ανερμάτιστα, απροετοίμαστα και τελικά επικίνδυνα συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση στην φάση αυτήν του προσφυγικού προβλήματος, άλλο τόσο και περισσότερο επικίνδυνη αναδεικνύεται με τον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζει το αύριο του εγκλωβισμού των 50.000 τουλάχιστον προσφύγων που θα μείνουν στην Ελλάδα «για δύο έως τρία χρόνια τουλάχιστον», όπως υποστηρίζει αρμόδιος υπουργός.

Η Τουρκία ξεκαθάρισε ήδη ότι δεν συμπεριλαμβάνει τους υπάρχοντες στην Ελλάδα  πρόσφυγες μέχρι και την 17^η Μαρτίου, στις δεσμεύσεις της για επανεισδοχή  και φυσικά καμιά προσδοκία δεν μπορεί να υπάρξει για το άνοιγμα των βόρειων συνόρων της Βαλκανικής οδού..

Τι θα συμβεί με την ζωή αυτών των δεκάδων χιλιάδων «εγκλωβισμένων» στα πρόχειρα στρατόπεδα και hotspots, στα προσεχή χρόνια, όταν η χώρα θα ζει ακόμη τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και το κοινωνικό κράτος θα παραμένει στην κατάσταση πλήρους αποδιάρθρωσης στην οποία το οδήγησαν οι λαμπρές συνταγές των Μνημονίων;

Και κάτι που δεν πρέπει να μας διαφεύγει.

Ποιες επιρροές θα ασκηθούν στην ελληνική κοινωνία;