ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ... ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΖΑΛΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;

 

Είμαι από τον χαρακτήρα μου εχθρός αυτού που ονομάζουμε  «θεωρίες συνομωσίας», που τα τελευταία χρόνια έχουν αναγορευτεί στην Βίβλο ερμηνείας όλων των προβλημάτων που προκύπτουν από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.

Αλλά στην περίπτωση αυτής της ακατανόητης κατάστασης που διαμορφώθηκε στην Ειδομένη και σε συνδυασμό με το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι ακριβώς υπάρχει πίσω από αυτά που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε και κρίνουμε.

Δηλαδή την φυγή προς την γειτονική χώρα κάτω από περίεργες συνθήκες των εκατοντάδων προσφύγων, το «ολίσθημα» του υπουργού Γιάννη Μουζάλα και την εκρηκτική αντίδραση του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμένου.

Και πρώτα το «ολίσθημα».

Ο Γιάννης Μουζάλας οφείλει να παραιτηθεί όντως, αλλά όχι γιατί στην ρύμη του λόγου του αποκάλεσε την ΠΓΔΜ  «Μακεδονία», αλλά γιατί κάποιος πρέπει επιτέλους να αναλάβει την πολιτική ευθύνη γι αυτήν την δραματική εξέλιξη των πραγμάτων σχετικά με του πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Γι αυτήν την πλήρη απουσία πρόβλεψης, οργάνωσης και έγκαιρης αντιμετώπισης των προβλημάτων που θα προκαλούσε η είσοδος στην χώρας των εκατοντάδων χιλιάδων φυγάδων του πολέμου στην Συρία και το Ιράκ.

Για τις απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι εγκλωβισμένοι στην χώρα πρόσφυγες με κορυφαίο το όνειδος της Ειδομένης.

Τίποτε από όσα συμβαίνουν με την περιπέτεια του Προσφυγικού, δεν ανταποκρίνεται στην ιστορία του ανθρώπου, που ίδρυσε στην Ελλάδα την οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου» και ταξίδεψε στα πέρατα της γης, προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Με λίγη ψυχραιμία και νηφαλιότητα θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε ότι ο υπουργός που διαχειρίζεται το προσφυγικό στις διεθνείς επαφές και σχέσεις και είναι υποχρεωμένος να ακούει να αποκαλούν την γειτονική χώρα με το «Συνταγματικό όνομα» της οι ομόλογοι του, τα Διεθνή μέσα ενημέρωσης, οι ΜΚΟ από το εξωτερικό κάθε ξένος παρατηρητής ή επίσημος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και υπηρεσιακοί παράγοντες, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , θα μπορούσε όντως μέσα στην πίεση στην οποία ζει να αποκαλέσει προς στιγμήν την  γειτονική χώρα και αυτός «Μακεδονία».

Δέκα τέσσερις χώρες την Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια  με το «Συνταγματικό» τους  όνομα και πάνω από 100 στον διεθνή χώρο.

Μήπως και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν ακούει συνεχώς στις Συνόδους τους περισσότερους από τους ομολόγους του να την αποκαλούν «Μακεδονία» και τι κάνει στην περίπτωση αυτή, διακόπτει για να τους διορθώσει; Αρνείται να υπογράψει το ανακοινωθέν; Αποχωρεί;

Αλλά και όσοι απλοί πολίτες βρίσκονται σε συντροφιές με ξένους μπορούν να διαβεβαιώσουν τις δυσκολίες συνεννόησης όταν το θέμα φτάνει στην Πρώην…… γιατί αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα .

Ακόμη και η ίδια η ενδιάμεση συμφωνία για το όνομα ως η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, καθώς αφέθηκε εφησυχαστικά για τόσα χρόνια, θα οδηγούσε στις τελευταίες δύο λέξεις «Δημοκρατία της Μακεδονίας» χωρίς να υπεισέρχονται μάλιστα οποιεσδήποτε σκοπιμότητες.

Για να κλείσω εδώ αυτήν την μεγάλη παρένθεση, να σημειώσω ακόμη ότι ασφαλώς θα υπάρξει εκμετάλλευση του γεγονότος από τα Σκόπια, αλλά η διπλή δήλωση του Γ. Μουζάλα και μάλιστα η «συγνώμη» την οποία ζήτησε δημόσια, βάζουν πιστεύω ένα τέλος στην ιστορία αυτή.

Για την παραίτηση του βέβαια ισχύουν τα όσα πιστεύω για την ανάληψη κάποιας πολιτικής ευθύνης για την τραγωδία την οποία ζει η χώρα και φυσικά οι δεκάδες χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες.

Όμως στην Ειδομένη συμβαίνουν πράγματα και θαύματα.

Η εσκεμμένη παντελής απουσία του κράτους, ή των αρμόδιων υπηρεσιών του (αστυνομία, στρατός, επίσημη υγειονομική περίθαλψη κλπ) την οποία με υπεκφυγές και γενικότητες επιχείρησε να δικαιολογήσει στην ίδια μοιραία συνέντευξη ο Γ. Μουζάλας, η ανενόχλητη παρουσία και δράση δεκάδων ελληνικών και ξένων ΜΚΟ, η δράση των αλληλέγγυων και των ακτιβιστών, η παρουσία των διακινητών και των κερδοσκόπων και κάθε είδους παρατρεχάμενων, ακόμη και «καλλιτεχνών» που εμπνέονται από το δράμα των προσφύγων, είναι τουλάχιστον ακατανόητη και ανεξήγητη.

Μπορούμε φυσικά να σκεφτούμε ότι εάν απουσίαζε από τον χώρο η αλληλεγγύη ο εθελοντισμός, η προσφορά εκατοντάδων  οργανώσεων και χιλιάδων πολιτών θα θρηνούσαμε πραγματικά μια ανθρωπιστική κρίση πέρα από τα όρια της και μια απίστευτη για Ευρωπαϊκή χώρα τραγωδία.

Αλλά πώς να εξηγηθεί ότι ακόμη και όταν σε ζωντανή μετάδοση γίνονταν γνωστή η μετακίνηση εκατοντάδων προσφύγων με παιδιά τους προς τα σύνορά της γειτονικής χώρας από άλλο όμως «πέρασμα» με την βοήθεια χάρτη και οδηγιών, ότι το προηγούμενο ακριβώς βράδυ πνίγηκαν στο «πέρασμα» αυτό τρεις πρόσφυγες και παρ όλα αυτά η κυβέρνηση παρέμεινε αδρανής και δεν κινητοποίησε  ούτε καν κάποια  κάποιο υπηρεσιακό στέλεχος,  να μιλήσει τουλάχιστον με τους ανθρώπους ,αν όχι να τους εμποδίσει;

Πώς να εξηγηθεί ότι ακόμη και τώρα η κυβέρνηση δεν γνωρίζει που βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί, ούτε και επιβεβαιώνει ή διαψεύδει ότι τα Σκόπια έχουν ήδη «επιστρέψει» από άλλα σημεία άγνωστο αριθμό προσφύγων στην Ελλάδα;

Και αφού δεν γνωρίζει πόσοι πέρασαν την Δευτέρα το ποτάμι, ή και νωρίτερα, πώς θα αρνηθεί αν τα Σκόπια προσθέσουν σ αυτούς που μπήκαν πρόσφατα και εκείνους που έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα της γειτονικής χώρας  με την Σερβία

Και τι σημαίνει η διαρροή  ότι ο Π. Καμένος ενημέρωσε τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Όπλων και ότι τους κάλεσε σε σύσκεψη και ότι είναι σύμφωνοι μαζί του; Σε τι είναι σύμφωνοι; Στην απαίτηση να παραιτηθεί ο υπουργός Γ. Μουζάλας;

Δεν μπορεί να αληθεύουν βέβαια αυτά. Αλλά και ότι διαχέονται στο χάος του Διαδικτύου και δεν διαψεύδονται,  αρκεί.

Και γιατί «ξεσηκώθηκαν» αυτήν την φορά οι Συριζαίοι, στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης και τα Μέσα που υποστηρίζουν την κυβέρνηση όχι απλώς να υπερασπιστούν τον Γ. Μουζάλα, αλλά να καταγγείλουν τον Πάνο Καμένο, τον κρίσιμο εταίρο της κυβέρνησης;

Και γιατί ο πρωθυπουργός περιμένει την απόφαση της κρίσιμης για το Προσφυγικό Συνόδου, για να αποφασίσει τι θα κάνει με την κρίση που προέκυψε;

Μήπως για να προχωρήσει σε ευρύτερες αλλαγές με το αιτιολογικό των νέων δεδομένων που διαμορφώνει η απόφαση, αν βεβαίως υπάρξει απόφαση

Υ.Γ.

Αν κρίνει κανείς από την μέχρι σήμερα πολιτική συμπεριφορά του Π. Καμένου, θα πρέπει να περιμένουμε πως στην πραγματικότητα αναζητείται η φόρμουλα που θα επιτρέψει στον υπουργό Άμυνας να κάνει την συνήθη στροφή του και να παραμείνει στην κυβέρνηση , για την  ενότητα της οποίας παίρνει τώρα όρκους…

Υ.Γ. 2

Η αναφορά της ΠΓΔΜ στο ανακοινωθέν της  πρόσφατης συνάντησης των Σοσιαλιστικών κομμάτων στο Παρίσι, όπου ο Φ. Ολάντ επεφύλαξε ιδιαίτερη υποδοχή στον «παρατηρητή» προσκεκλημένο Α. Τσίπρα, ως «Μακεδονίας», επιβεβαιώνει την παραπάνω σημείωση μου ότι στις διεθνείς συναντήσεις η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί στην πράξη  την ονομασία αυτή.

Υ.Γ. 3

Είναι μεγάλο λάθος η στάση της Ν.Δ. και του νέου Αρχηγού της ιδιαίτερα, στην υπόθεση Γ. Μουζάλα

Η χώρα δεν έχει κανένα περιθώριο να τροφοδοτήσει και πάλι μια νέα διαμάχη για το όνομα της γειτονικής χώρας, κάτι που σίγουρα θα δυσκολέψει  μια θετική εξέλιξη στην διαπραγμάτευση για την λύση της εκκρεμότητας αυτής και θα μας φέρει δε δυσμενέστερη από την σημερινή θέση, όπως συμβαίνει ιστορικά δυστυχώς στα μεγάλα   εθνικά προβλήματα που μας απασχολούν, με κορυφαίο αυτό του Κυπριακού.