ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ, ή ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ;

Ας αρχίσουμε από την πρόσφατη είδηση:

«Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος , αποδέχθηκε ασμένως , εάν δεν εισηγήθηκε, την πρόταση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν να συμπροεδρεύσει με τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε διάσκεψη για το Προσφυγικό που οργανώνεται στις 19 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο της 71^ης Γενικής Συνέλευσης του διεθνούς Οργανισμού. Πρόκειται για μια από τις δύο ειδικές διασκέψεις που θα πραγματοποιηθούν στην Νέα Υόρκη για το Προσφυγικό και την αντιμετώπιση του, καθώς την επόμενη ημέρα (20/9) θα ακολουθήσει αντίστοιχη εκδήλωση που οργανώνεται από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στην οποία επίσης θα συμμετάσχει ο Αλέξης Τσίπρας».

Στο αυτονόητο ερώτημα γιατί δεν συμπροεδρεύει και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, όπου το προσφυγικό έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, η απάντηση είναι εξ ίσου αυτονόητη. Ο Βαλκανικός δρόμος αφ ενός και η αβέβαιη στάση της Τουρκίας αφ ετέρου.

Ας συνεχίσουμε όμως.

Σήμερα  ο Αλέξης Τσίπρας μετέχει ως παρατηρητής στην Συνάντηση των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών Ηγετών στο Παρίσι, προσκεκλημένος για άλλη μια φορά από τον Πρόεδρο Ολάντ

Στις 9 Σεπτεμβρίου οργανώνεται στην Αθήνα Συνάντηση των Ηγετών των Μεσογειακών χωρών της Ε.Ε. με την συμμετοχή των Προέδρων Ολάντ της Γαλλίας, Αναστασιάδη της Κύπρου και των Πρωθυπουργών της Ιταλίας Ρέντσι της Ισπανίας Ραχόϊ της Πορτογαλλίας  Κόστα και της Μάλτας Μούσκατ.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ότι επί μέρες διαφημιζόταν ως Συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών των χωρών του Νότου, για να θυμίζει την πάλαι ποτέ πολιτική για τις χώρες του Νότου. Άλλαξε φυσικά κατ απαίτηση των συμμετεχόντων που δεν επιθυμούσαν να δημιουργήσουν θέματα με τους Βόρειους εταίρους μας.

Λίγη επίσης σημασία έχει ότι ο Ρέντσι πρόλαβε να προηγηθεί η δική του Συνάντηση στην Ιταλία μεταξύ των τριών Μέρκελ-Ολάντ-Ρέντσι όπου συζητήθηκαν περίπου τα ίδια θέματα.

Στις 16 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός συμμετέχει στην Συνάντηση Κορυφής της Ε.Ε. στην Μπρατισλάβα με θέμα το Προσφυγικό, όπου φυσικά η θέση της Ελλάδας θα είναι σημαντική και διακεκριμένη.

Και όπως είπαμε ήδη στις 19 Σεπτεμβρίου θα μετάσχει στην ειδική Διάσκεψη για τοι προσφυγικό που οργανώνει ο ΟΗΕ στο πλαίσιο των εργασιών της 71^ης Γενικής Συνέλευσης.

Ένα συμπέρασμα βγαίνει άμεσα.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες και ο Αμερικανικός παράγων εκδηλώνουν  απέναντι στο Αλέξη Τσίπρα μια πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας μας «εύνοια», στα όρια σχεδόν της απροκάλυπτης επέμβασης  στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Με ιδιαίτερη πάντα την στάση του Προέδρου Ολάντ.

Την τεράστια διαφορά μπορούμε να την εκτιμήσουμε αν θυμηθούμε την σκαιά σχεδόν συμπεριφορά των Σαρκοζί και Μέρκελ προς  στον Γ. Παπανδρέου και μόνο με την δήλωση του, ότι σκέπτεται Δημοψήφισμα και την άρνηση τους να διευκολύνουν τον Σαμαρά το 2014, για μια ρύθμιση 750 εκατ. που οδήγησε στην προκήρυξη εκλογών και την ανάδειξη του θριαμβευτικά επερχόμενου Τσίπρα. Και που τελικά κόστισε στον ελληνικό λαό κάτι περισσότερο από 100 δις!...

Η ερμηνεία;

Δύο μέχρι την στιγμή αυτήν ερμηνείες κυριαρχούν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και διεθνώς.

Το Προσφυγικό, όπου η γεωγραφική θέση της χώρας την καθιστά εύκολα προσπελάσιμη κυρίως από τους πρόσφυγες-μετανάστες από τις χώρες του πολέμου Συρία και Αφγανιστάν και της μετανάστευσης Πακιστάν και Ιράν. Κυρίως δε γιατί όπως φαίνεται να εξελίσσονται τα πράγματα οι 55.000 εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στα διάφορα στρατόπεδα ανά την Ελλάδα ,δεν αποκλείεται να φτάσουν σύντομα στις 180.000, μένοντας όμως έτσι μακριά από τις χώρες του «παραδείσου» της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.

Γιατί πέραν του γεγονότος ότι ο δρόμος Τουρκία-Αιγαίο-Ελλάδα φαίνεται να έχει  ξανανοίξει, οι Ευρωπαίοι βλέπουν μα τρόμο να πλησιάζει η 1^η Οκτωβρίου, ημερομηνία την οποία έθεσε ρητά ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ.  Ερτογάν σχετικά με την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που επιθυμούν να μεταβούν στις χώρες της Ε.Ε. με την απειλή ότι θα σταματήσει να εφαρμόζει την γνωστή συμφωνία Τουρκίας-Ε.Ε. για τους πρόσφυγες.

Τώρα μάλιστα που μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα ο ηγέτης της Τουρκίας εμφανίζεται περισσότερο «αντιδυτικός» και ακραία απρόβλεπτος…

Αλλά το Προσφυγικό αργά ή γρήγορα θα εξελιχθεί σε καταλύτη πολιτικών εξελίξεων.

‘Όπως δε όλα δείχνουν οι προσεχείς κρίσιμες εκλογές στην Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και αλλού, θα κριθούν εν πολλοίς με βάση το προσφυγικό, που εξελίχθηκε στον  ευνοϊκό άνεμο στα πανιά των ακραίων ρατσιστικών και ευρωφοβικών δυνάμεων, που απειλούν τις πολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη.

Και φυσικά η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχετικά με την ψήφιση και εφαρμογή των συμφωνιών του τρίτου Μνημονίου, που πέρασε ανώδυνα και με την ελληνική κοινωνία να παρακολουθεί παθητικά , κουρασμένη και στα όρια της απελπισίας, τα πλέον επώδυνα μέτρα, που δεν έχουν όπως φαίνεται τελειωμό.

Τι καλύτερο θα μπορούσαν να ελπίσουν;

Θυμούνται τα «Ζάππεια» και την πολεμική της Ν.Δ. κατά της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ , την ολομέτωπη επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ, τις λαϊκές εκδηλώσεις, τις απεργίες, τις φωτιές, τις καταστροφές.

Γιατί να μην στηρίζουν; Όταν μάλιστα ξέρουν ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αποδέχεται τελικά τα πάντα, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

Για τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ ισχύει και ένα επί πλέον κίνητρο.

Επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τον «ριζοσπάστη αριστερό» Αλέξη Τσίπρα, ως άλλοθι απέναντι στους ψηφοφόρους του Σοσιαλιστικού κόμματος, στους διάφορους «αριστερούς» ,Μοντεμπούρ, Αμόν, Τομπιρά , Μελανσόν ακόμη και απέναντι στην πρώην Γ.Γ. του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί. Κάποιοι λένε ότι προσδοκά να φέρει στην αγκαλιά της Σοσιαλδημοκρατίας τον Αλέξη Τσίπρα.

 Όνειρα θερινής νυκτός…

Γνωστά όλα αυτά και χιλιοειπωμένα.

Τι σημαίνουν όμως για την χώρα και πώς θα επηρεάσουν την κοινωνία στους προσεχείς σκληρούς μήνες μέχρι την Άνοιξη;

Θα καταφέρουν να αλλάξουν το κλίμα, σε συνδυασμό βέβαια με τις τακτικές κινήσεις του πρωθυπουργού, όπως εκείνη της απλής αναλογικής , ή της απαράδεκτης πρότασης για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, την «Δίκαιη Ανάπτυξη», τους χορούς και την πάντοτε παρούσα επιθετική και διχαστική πολιτική με την φραστική ρομφαία  κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς, τους «χειρισμούς» των θεσμών, τα νέα τζάκια στο τηλεοπτικό τοπίο, αλλά και με ό,τι εξαγγείλει στην ΔΕΘ;

Για την ελληνική κοινωνία μοιάζουν απόμακρα, καθώς η φορολογία, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, ο ΕΝΦΙΑ, ο νέος ΦΠΑ, οι χιλιάδες κατασχέσεις, που ειδικά για τους μικρομεσαίους οδηγούν αναπόφευκτα στην χρεωκοπία και το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, οι διακοπές ηλεκτρικού από την ΔΕΗ για χιλιάδες νοικοκυριά εν όψει μάλιστα του χειμώνα, έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε ένα τυφλό αδιέξοδο, έχουν ανατρέψει την καθημερινή ζωή και οδήγησαν στην φτώχεια την κλονισμένη ήδη μεσαία τάξη.

Σε μια χώρα, όπου το κράτος βρίσκεται σε πλήρη διάλυση και οι κρίσιμοι τομείς της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πολιτικής,  έχουν γυρίσει δεκαετίες πίσω και υπάρχουν ακόμη χάρις στην αυτοθυσία των ανθρώπων που υπηρετούν εκεί, συχνά απλήρωτοι για μήνες και πάντως με τους μισθούς πείνας, οι αγκαλιές και τα κτυπήματα στην πλάτη των ξένων ηγετών προς τον πρωθυπουργό ,ελάχιστο ενδιαφέρον παρουσιάζουν.

Η κυβέρνηση αντιπαραθέτει σε όλα αυτά, ένα «success story αλλά Τσίπρα», με την προσδοκία ότι θα συγκρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις που εκφράστηκαν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015.

Επενδύει στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στο ενδιαφέρον των επενδυτών, που ήδη προσελκύονται από τα ελληνικά ομόλογα, στα οποία διαβλέπουν σίγουρο κέρδος, στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ , στην οικονομική στήριξη της Ε.Ε. και τις εξωτερικές και εσωτερικές  επενδύσεις

Αντιμετωπίζει βέβαια  με δέος το ενδεχόμενο να μην καλυφθούν τα έσοδα όπως προβλέπει ο Προϋπολογισμός , οπότε θα λειτουργήσει αυτόματα ο «κόφτης», με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις  και για τον λόγο αυτό κινείται πλέον χωρίς αναστολές στην συγκέντρωση κονδυλίων από κάθε πηγή και με κάθε τρόπο, μετατρέποντας το Δημόσιο στον μεγάλο «μπαταχτσή» σε σχέση με τις δικές του υποχρεώσεις.

Αλλά οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, ενώ επιβαρύνουν το κλίμα, πλήττοντας  χιλιάδες ανθρώπους και επιχειρήσεις , δεν επιβεβαιώνουν  τις προσδοκίες της κυβέρνησης  καθώς τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Αλλά, ξεχνούν το «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»…

Συνεπώς;

Είναι καταδικασμένη η κυβέρνηση να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές;

Ελάχιστοι πιστεύουν ότι ο Α. Τσίπρας θα καταφέρει να φτάσει μέχρι την Άνοιξη του 2017, που είναι ο κρυφός στόχος του, και ότι αργά ή γρήγορα θα προκαλέσει πρόωρες εκλογές , διαμορφώνοντας τους όρους για ένα «δεξιό διάλειμμα», καθώς η Ν.Δ. θα κληθεί ουσιαστικά να συνεχίσει και ολοκληρώσει τις δεσμεύσεις του τρίτου Μνημονίου, έχοντας δεμένα τα χέρια της για την εφαρμογή οποιουδήποτε αποτελεσματικού μέτρου αλλαγής του κλίματος .

Μια ισχυρή πίεση από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με την απογοήτευση της κοινωνίας, μπορεί να οδηγήσουν σε νέες εκλογές, οπότε η απουσία του BONUS  των 50 εδρών και η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης από την Ν.Δ., θα δώσουν στον Α. Τσίπρα τα περιθώρια να επιχειρήσει να επαναλάβει το προηγούμενοι της Πορτογαλίας με μια «προοδευτική» κυβέρνηση, με τα μικρά κόμματα, κάτω από την απειλή τρίτων εκλογών που θα οδηγήσουν στην οριστική καταστροφή της χώρας.

Και εδώ πρέπει να συνυπολογιστεί και η στάση των Ευρωπαίων, που πολύ δύσκολα θα δεχτούν να στηρίξουν πρόταση για τρίτες εκλογές, στην πιο κρίσιμη για αυτούς προεκλογική περίοδο.

Όσοι όμως προβάλλουν το σενάριο αυτό, υποτιμούν τον Α.Τσίπρα και κυρίως την ισχυρή βούληση των συγκυβερνώντων και των βουλευτών τους να παραμείνουν πάσει θυσία στις καρέκλες της εξουσίας, προσδοκώντας ότι μετά την άνοιξη του 2017 θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές στον οικονομικό ορίζοντα και την Ευρώπη που θα τους επιτρέψουν μια διαφορετική πολιτική.

 Αλλά και γιατί η αντιπολίτευση φαίνεται να πελαγοδρομεί, να επηρεάζεται από τις κινήσεις τακτικής του πρωθυπουργού, παρόλο ότι τις καταγγέλλει και να μην δείχνει ότι μπορεί να οδηγήσει υποχρεωτικά τον Α. Τσίπρα σε πρόωρες εκλογές.

Αυτή η εσωστρέφεια της Ν.Δ. αποτέλεσμα της απροσδόκητης κίνησης στην υπόθεση Γεωργίου –άλλη μια τακτική κίνηση Τσίπρα- και ο διαγκωνισμός των κομμάτων  που «συζητούν»  για την ίδρυση του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς , καθυστερούν απελπιστικά , ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλουν το ένα το άλλο, επιβεβαιώνουν αυτήν την αδυναμία.